மொழிபெயர்ப்பின் மூலக் கட்டுரையை இங்கே காணலாம் 

இந்த விரிவுரையானது உலக சோசலிச வலைத் தளத்தின் சர்வதேச ஆசிரியர் குழுத் தலைவர் டேவிட் நோர்த்தால் டிசம்பர் 14, 2023 அன்று ஜேர்மனியின் பேர்லினிலுள்ள ஹம்போல்ட் பல்கலைக்கழகத்தில் வழங்கப்பட்டது.

ஒருவர் ஹம்போல்ட் பல்கலைக்கழகத்திற்கு வருகைதந்து கட்டிடத்தின் நுழைவாயிலுக்குள் அண்மிக்கும்போது, மார்க்ஸின் புகழ்பெற்ற இந்த மேற்கோளைக் காணலாம், “தத்துவஞானிகள் உலகத்தை மட்டுமே விளக்குகிறார்கள், ஆனால் அதை மாற்றுவதே முக்கியமான விஷயமாகும்.” மார்க்ஸின் இந்த அடிப்படையான அழைப்பு வாசகம், பேச்சாளர்கள் ஒரு கூட்டத்தில் உரையாற்றும் போது, எப்போதும் இதை வழிகாட்டுதலாக எடுக்க வேண்டும். அவர்கள் சொல்வது உலகை மாற்றுவதற்கு எவ்வாறு பங்களிப்பு செய்யும்?

எல்லாவற்றுக்கும் முதல், ஹம்போல்ட் பல்கலைக்கழகத்தில் இன்று மாலை என்னை விரிவுரைக்கு அழைத்த சமூக சமத்துவத்திற்கான சர்வதேச இளைஞர் மற்றும் மாணவர்கள் (IYSSE) அமைப்பின் ஜேர்மன் பிரிவிலுள்ள எனது தோழர்களுக்கு நான் நன்றி கூற விரும்புகிறேன். இந்த விரிவுரையின் தலைப்பை வைப்பதில் அவர்கள் சில சிக்கல்களை எதிர்கொண்டனர் என்பதை நான் புரிந்துகொள்கிறேன், மேலும் எனது விரிவுரையின் தலைப்பில் காஸாவில் இஸ்ரேலிய அரசாங்கத்தால் நடந்து வரும் இனப்படுகொலை குறித்து ஒரு சுட்டுகின்ற குறிப்பு இருக்கக்கூடாது என்று IYSSE க்குத் தெரிவிக்கப்பட்டது. சரி, அவர்கள் இந்த வரம்புவிதியைக் கடைப்பிடித்துள்ளனர், இந்த மாபெரும் முக்கியமான நிகழ்வைக் குறிப்பிடும் தலைப்பில் எதுவும் இல்லை. பேச்சு சுதந்திரத்தின் மீதான இந்த வெளிப்படையான கட்டுப்பாடு, நெதன்யாகு அரசாங்கத்தால் மேற்கொள்ளப்படும் குற்றங்களுக்கு எதிரான எதிர்ப்பைத் தடுப்பதற்கும் மதிப்பிழக்கச் செய்வதற்கும் ஜேர்மன் அரசாங்கம், ஊடகங்கள் மற்றும் அடிபணியும் கல்வி நிறுவனங்களின் முயற்சிகளின் ஒரு பகுதியாகும்.

ஆயினும்கூட, இப்போது விரிவுரையின் தலைப்பின் மீதான கட்டுப்பாட்டை நாங்கள் கடைப்பிடித்துவிட்டோம், காஸாவில் நடந்த நிகழ்வுகளைப் பற்றி நான் தொடர்ந்து பேசுவேன். அது சாத்தியமில்லையா?

கடந்த இரண்டு மாதங்களாக, இஸ்ரேலிய அரசாங்கம் பாதுகாப்பற்ற மக்களுக்கு எதிராக அதிர்ச்சியூட்டும் காட்டுமிராண்டித்தனமான போரை நடத்துவதை உலகம் பார்த்து வருகிறது. இறப்பு எண்ணிக்கை 20,000 ஐ நெருங்கி வருகிறது, மேலும் இது இதைவிட அதிகரித்து செல்லக்கூடும். உயிரிழந்தவர்களில் பாதிக்கும் மேற்பட்டவர்கள் பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் ஆவார்கள். மொத்த பலியானவர்களின் எண்ணிக்கை அந்த எண்ணிக்கையை விட பல மடங்கு அதிகமாகும். இந்த போரின் முதல் ஆறு வாரங்களில், அமெரிக்கா வழங்கிய 22,000ம் குண்டுகளை இஸ்ரேல் காஸா மீது வீசியது. அது முதல் ஆறு வாரங்களில்தான்; அதன் பின்னர் கணிசமான காலம் கடந்துவிட்டது. தாக்குதலின் அளவை ஓரளவு புரிந்து கொள்வதற்கு, காஸாவின் மொத்த அளவு 365 சதுர கிலோமீட்டர் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள், இது பேர்லினின் (891.3 சதுர கிலோமீட்டர்) பரப்பளவில் பாதிக்கும் குறைவானதாகும்.

காஸாவின் எந்தப் பகுதியும், காஸா மக்களில் எந்தப் பிரிவினரும் இஸ்ரேலிய இராணுவப் படைகளிடமிருந்து தப்பவில்லை. மருத்துவமனைகள், பள்ளிகள், நூலகங்கள், அகதிகள் முகாம்கள் மற்றும் பிற பொது கட்டிடங்கள் மீது குண்டுவீசப்படுகின்றன. ஊடகவியலாளர்கள், மருத்துவர்கள், ஆசிரியர்கள், எழுத்தாளர்கள் மற்றும் கலைஞர்கள் வேண்டுமென்றே குறிவைக்கப்படுகிறார்கள். இஸ்ரேலிய அரசாங்கத்தின் அறிவுறுத்தலின் பேரில் மேற்கொள்ளப்படும் படுகொலைகளில் கவிஞர் ரெஃபாத் அல்-அரீரின் கொலை மிக முக்கியமானதாகும்.

இப்படுகொலை நிறுத்தப்பட வேண்டும், காஸா மக்களுக்கு எதிராகவும், ஆக்கிரமிப்பின் கீழ் வாழும் அனைத்து பாலஸ்தீன மக்களுக்கு எதிராகவும் இழைக்கப்படும் குற்றங்களுக்கு பொறுப்பான அனைவரும், 1945-46ல் நியூரம்பெர்க் விசாரணைகளில் நிறுவப்பட்ட கொள்கைகளின்படி முழுமையாக பொறுப்பேற்க வேண்டும். இந்த விவகாரத்தில் எனக்கு ஏதேனும் கருத்து இருந்தால், அதே தண்டனைகள் விதிக்கப்படும். (இது ஒரு குறிப்பிட்ட சூழலைக் குறிக்கும் வகையில், நிலையான விளைவுகள் அல்லது தண்டனைகளைப் பயன்படுத்துவதன் பொருத்தம் குறித்த குற்றத்தீர்ப்பின் திடநம்பிக்கையைக் குறிக்கிறது)

எனது விரிவுரையின் தலைப்பிற்கு விதிக்கப்பட்டுள்ள கட்டுப்பாடு ஒரு முரண்பாடான அம்சத்தைக் கொண்டுள்ளது. சரியாக ஒரு தசாப்தத்திற்கு முன்பு, 2014 பெப்ரவரியில், ஒக்ஸ்போர்டு பல்கலைக்கழகத்தின் பேராசிரியர் ரோபர்ட் சேர்வீஸால் எழுதப்பட்ட லியோன் ட்ரொட்ஸ்கியின் ஒரு புதிய வாழ்க்கை வரலாற்றைப் பற்றி விவாதிப்பதற்காக ஹம்போல்ட் வரலாற்றுப் பேராசிரியர் ஜோர்க் பார்பெரோவ்ஸ்கியால் ஏற்பாடு செய்திருந்த ஒரு கருத்தரங்கில் கலந்து கொள்ள ஹம்போல்ட்டில் அவரால் அழைக்கப்பட்ட பாதுகாப்புக் காவலர்களால் எனது நேரடி சமூகமளிப்பு தடுக்கப்பட்டது. அந்தப் பொதுக் கருத்தரங்கின் அறிவிப்பில், பங்கேற்பாளர்களின் கேள்விகளுக்கு சேர்வீஸ் பதிலளிப்பார் என்று கூறப்பட்டது.

சேர்வீஸினால் எழுதப்பட்ட வாழ்க்கை வரலாறானது வரலாற்றுப் பொய்மைப்படுத்தலில் ஒரு வெட்கமற்ற பயிற்சியாக இருந்தது. ட்ரொட்ஸ்கிக்கு எதிரான அதன் அவதூறுகள் முன்னணி ஜேர்மன் வரலாற்றாசிரியர்களிடமிருந்து ஒரு பகிரங்க எதிர்ப்பைத் தூண்டும் அளவுக்கு அப்பட்டமாக இருந்தன, இதன் விளைவாக சுயசரிதையின் ஜேர்மன் மொழி பதிப்பு வெளியாவதில் ஒரு ஆண்டுகாலம் தாமதம் ஏற்பட்டது.

பல திறனாய்வுக் கட்டுரைகளில் விவரிக்கப்பட்ட சேர்வீஸின் சுயசரிதைக்கு எனது ஆட்சேபனைகளில் ஒன்று, ட்ரொட்ஸ்கியை நிராகரிப்பதில் பிரிட்டிஷ் வரலாற்றாசிரியர் யூத எதிர்ப்புக் கருத்துக்களை வெளிப்படையாகப் பயன்படுத்தியதாகும். ட்ரொட்ஸ்கியின் மூக்கின் வடிவம் பற்றிய குறிப்புகளும், அவரது உண்மையான ரஷ்ய முதல் பெயரை “லெவ்” என்பதிலிருந்து “லீபா” என்று மாற்றியதும் அவற்றில் அடங்கும். இது யூதராக-பிறந்த ட்ரொட்ஸ்கியின் யூத எதிர்ப்பு எதிரிகளால் பிரத்தியேகமாக பயன்படுத்தப்பட்ட பெயரின் யிட்திஷ் (Yiddish) மொழித் திரிபாகும்.

பேராசிரியர்கள் பார்பெரோவ்ஸ்கி மற்றும் சேர்வீஸ் ஆகியோரின் கூட்டணி ஒரு பகிரப்பட்ட கம்யூனிச-எதிர்ப்பு அரசியல் நிகழ்ச்சி நிரலை அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்தது. ஹம்போல்ட் கருத்தரங்கில் இருந்து நான் தடைசெய்யப்பட்ட அதே நாளில், ஹிட்லரின் கொள்கைகள் போல்ஷிவிக் புரட்சியின் “காட்டுமிராண்டித்தனத்திற்கு” ஒரு நியாயமான விடையிறுப்பு என்று வாதிடுவதன் மூலம் நாஜி குற்றங்களை நியாயப்படுத்தும் ஒரு நீண்ட கட்டுரையைக் கொண்ட Der Spiegel இன் ஒரு புதிய இதழ் வெளியிடப்பட்டது.

Der Spiegel பேட்டி கண்டவர்களில் பார்பெரோவ்ஸ்கியும் ஒருவராவார், அவர் இவ்வாறு கூறினார்: அதாவது “ஹிட்லர் கொடூரமானவர் அல்ல. யூதர்கள் அழிக்கப்படுவதைத் தன் மேசையிலிருந்து கேட்பது அவருக்குப் பிடிக்கவில்லை.” பார்பெரோவ்ஸ்கி, அந்த நேரத்தில் ஜேர்மனியின் முன்னணி ஹிட்லர் ஆதரவாளராக இருந்தவரும் இப்போது மறைந்த பேராசிரியர் எர்ன்ஸ்ட் நோல்டேவின் நாஜி-சார்பு கருத்துக்களை ஆதரித்தார்.

Der Spiegel கட்டுரை வெளியிடப்பட்டதைத் தொடர்ந்து ஹம்போல்ட் மாணவர்கள் மத்தியில் ஏற்பட்ட சீற்றத்திற்கு முன்னால், ஹம்போல்ட் பல்கலைக்கழக நிர்வாகமும் ஊடகங்களும் பார்பெரோவ்ஸ்கியின் பின்னால் நின்றன. பார்பெரோவ்ஸ்கியை ஒரு வலதுசாரி அதிதீவிரவாதி என்று குறிப்பிடலாம் என்று ஜேர்மன் நீதிமன்றம் சட்டரீதியாக தீர்ப்பளித்த பின்னரும் இது மாறவில்லை. பார்பெரோவ்ஸ்கி ஹம்போல்ட்டிடமிருந்து வரம்பற்ற ஆதரவைப் பெறுவதோடு தொடர்ந்து அதை அனுபவித்து வருகிறார். இது கிழக்கு ஐரோப்பிய ஆய்வுகள் துறையின் கற்பித்தல் பணியாளராக ஒரு குறிப்பிட்ட ஃபேபியன் துனேமன் என்பவரை நியமிக்க அவருக்கு உதவியது, துனேமனது ஹம்போல்ட் நியமனத்திற்கு முன்னர் அவரது தகைமைத் திரட்டு (curriculum vitae) இரண்டாம் உலகப் போரின் போது வெர்மாக்ட் (ஜேர்மன் படை) செய்த அட்டூழியங்களை அம்பலப்படுத்தியதை எதிர்த்த ஒரு நவ-நாஜி ஆர்ப்பாட்டத்தில் பங்கேற்றதும் அடங்கும்.

பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, ஹம்போல்ட்டில் நடந்த ஒரு கருத்தரங்கில் கலந்துகொள்வது எனக்கு தடுக்கப்பட்டது, ஏனென்றால் நான் சேர்வீஸின் பொய்மைப்படுத்தல்களையும் யூத எதிர்ப்பு அவதூறுகளைப் பயன்படுத்துவதையும் சவாலுக்கு உட்படுத்த விரும்பினேன். இப்போது யூத எதிர்ப்பின் சமரசமற்ற எதிர்ப்பாளர் என்று காட்டிக் கொள்ளும் பல்கலைக்கழகம், யூத எதிர்ப்பை எதிர்த்துப் போராடுகிறோம் என்ற பெயரில் காஸா இனப்படுகொலை பற்றிய குறிப்பைச் சேர்ப்பதைத் தடைசெய்கிறது.

காஸாவுக்கு எதிரான இஸ்ரேலின் தாக்குதலுக்கு எதிரான எதிர்ப்பை “யூத எதிர்ப்பு” என்று இழிவுபடுத்துவதற்கான பிரச்சாரத்தைத் தூண்டும் சிடுமூஞ்சித்தனம், பாசாங்குத்தனம், சொல் அலங்கார வாய்வீச்சுக்கள் மற்றும் கட்டுப்பாடற்ற பொய் ஆகியவற்றை இது எடுத்துக்காட்டுகிறது. பாலஸ்தீனியர்கள் மீதான இனப்படுகொலையை எதிர்க்கும் அனைவரையும் அச்சுறுத்துவதற்கும் தனிமைப்படுத்துவதற்கும் இஸ்ரேல் மற்றும் அதன் ஏகாதிபத்திய கூட்டாளிகளின் முயற்சிகளில் இந்த அவதூறு பயன்பாடு ஒரு முக்கியமான ஆயுதமாக மாறியுள்ளது.

திடீரென்று, பல ஆச்சரியமான இடங்களிலிருந்து, யூத எதிர்ப்புக்கு எதிரான போராளிகள் உருவாகியுள்ளனர். கடந்த வாரம், அமெரிக்காவில், பல்கலைக்கழகத் தலைவர்கள் வாஷிங்டன் டி.சி.க்கு வரவழைக்கப்பட்டு, அமெரிக்க கல்லூரி வளாகங்களில் யூத எதிர்ப்பு ஆர்ப்பாட்டங்களை அடக்கத் தவறியது குறித்து விசாரிக்கப்பட்டனர். நியூயோர்க் மாநிலத்திலுள்ள ஒரு மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த குடியரசுக் கட்சியைச் சேர்ந்த பாராளுமன்ற உறுப்பினர் எலிஸ் ஸ்டெபானிக் சர்வதிகாரிப் பாணி விசாரணைக்கு தலைமை தாங்கினார். பென்சில்வேனியா பல்கலைக்கழகம், ஹார்வர்ட், மாசசூசெட்ஸ் இன்ஸ்டிடியூட் ஆப் டெக்னாலஜி மற்றும் பிற முக்கிய பல்கலைக்கழகங்களின் தலைவர்களிடம் “இனப்படுகொலைக்கான” அழைப்புகளை ஏன் சகித்துக்கொள்கின்றீர்கள் என்று அவர் கேட்டார்— அதாவது, பாலஸ்தீனியர்களின் ஜனநாயக உரிமைகளைப் பறிக்கும் இனவெறி ஆட்சிக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கக் கோரும் எந்தவொரு மாணவர் போராட்டத்தையும் காங்கிரஸ் பெண்மணி அடையாளம் காட்டுகிறார்.

ஆனால் யூத எதிர்ப்புக்கு எதிரான ஒரு போராளி என்ற வகையில் ஸ்டெபானிக்கின் நற்சான்றிதழ்கள் என்ன? “பெரும் இடம்பெயர்வு” என்று அழைக்கப்படும் இந்தக் கோட்பாட்டின் நன்கு அறியப்பட்டவரும் அதற்காக வாதாடுபவருமான இவர், யூதர்கள் உலகைக் கைப்பற்றும் ஒரு சதித்திட்டத்தில் வெள்ளை கிறிஸ்தவர்களை அழிக்கத் திட்டமிடுகிறார்கள் என்று கூறுகிறது. வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், இந்த வார்த்தையின் மிகவும் பாரம்பரியமான வரையறையில், அவர் ஒரு முழுமையான யூத எதிர்ப்பாளர் ஆவார்.

இஸ்ரேலிய ஆட்சியுடன் தீவிர வலதுசாரி சக்திகளின் கூட்டணி என்பது ஒரு சர்வதேச அரசியல் நிகழ்வாகும். யூத இனப்படுகொலை (Holocaust) வரலாற்றில் ஒரு “முக்கியத்துவமற்ற” வரலாற்று அடிக்குறிப்பு என்பதைத் தவிர வேறொன்றுமில்லை என்று நிராகரித்த ஜேர்மனிக்கான மாற்றீடு (AfD) கட்சியின் தலைவர்களில் ஒருவர், யூத எதிர்ப்புக்கு எதிரான சிலுவைப்போரில் இணைந்துள்ளது என்பது உங்களுக்குத் தெரியும். மேலும், ஹிட்லர் உயிருடன் இருந்திருந்தால், அவர் (Führer-ஹிட்லர்) அதில் இணைந்திருப்பார் என்பதில் சந்தேகமில்லை.

கடந்த டிசம்பரில், உக்ரேனிய அசோவ் பட்டாலியனைச் சேர்ந்த ஒரு தூதுக்குழு, அதன் உறுப்பினர்களில் பலர் நாஜி சின்னங்களால் தங்களை பச்சை குத்திக் கொண்டு, நெதன்யாகு ஆட்சிக்கு அதன் ஒற்றுமையை வெளிப்படுத்த இஸ்ரேலுக்கு விஜயம் செய்தனர். இவைகள் வெறுமனே யூத எதிர்ப்பை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கான ஒரு நியாயமான முயற்சியின் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட மற்றும் வினோதமான திரிபுகள் அல்ல. மாறாக, முழுப் பிரச்சாரமும் யூத எதிர்ப்பின் வரலாற்று தோற்றம் மற்றும் அரசியல் செயற்பாட்டை பொய்யாக்குவதை அடிப்படையாகக் கொண்டது. தற்போதைய பிரச்சாரம் “சொற்பொருள் தலைகீழ்” என்று அழைக்கப்படக்கூடிய ஒரு செயல்முறையை எடுத்துக்காட்டுகிறது, இதில் ஒரு சொல் அதன் உண்மையான மற்றும் நீண்ட காலமாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட அர்த்தத்திற்கு நேர்மாறான ஒரு முறையிலும் சூழலிலும் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

அரசு மற்றும் பெருநிறுவன ஊடகங்களின் வசமுள்ள அனைத்து சக்திகளாலும் விரிவுபடுத்தப்பட்ட திரும்பத் திரும்பச் சொல்வதன் மூலம், ஒரு சொல்லின் பொருள் அடிப்படையில் மாற்றப்படுகிறது. பொய்மைப்படுத்தலின் நோக்கம் மக்கள் நனவையும் யதார்த்தத்தைப் புரிந்துகொள்ளும் திறனையும் சீர்குலைப்பதாகும்.

“யூத-எதிர்ப்பு” என்ற சொல் வரலாற்றை பொய்யாக்கவும், அரசியல் யதார்த்தத்தை சிதைக்கவும், மக்கள் நனவை திசைதிருப்பவும் எவ்வாறு பயன்படுத்தப்படுகிறது என்பதற்கான ஒரு குறிப்பிடத்தக்க எடுத்துக்காட்டு, தற்போதைய ஜேர்மன் கூட்டணி அரசாங்கத்தின் துணை-அதிபரும் வெளிப்படையான பேச்சாளருமான ராபர்ட் ஹபெக்கின் சமீபத்திய உரையில் காணப்படுகிறது. ஒரு முக்கிய பத்தியில், இந்த அரசியல் போலிவேடதாரி பின்வருமாறு கூறினார்:

இருப்பினும், அரசியல் இடதுகளின் சில பகுதிகளிலும், துரதிர்ஷ்டவசமாக இளம் செயற்பாட்டாளர்கள் மத்தியிலும் யூத எதிர்ப்புக் குறித்து நான் கவலைப்படுகிறேன். காலனிய எதிர்ப்பு யூத எதிர்ப்பிற்கு வழிவகுக்கக் கூடாது.

காலனிய எதிர்ப்பு எவ்வாறு யூத எதிர்ப்புப் பண்பைப் பெறும் என்பதை யாராவது விளக்க முடியுமா? அவர் தொடர்ந்தும் தெரிவிக்கையில்,

இவ்விஷயத்தில், அரசியல் இடதுகளின் இந்தப் பகுதியானது அதன் வாதங்களை ஆராய்ந்து கொள்ள வேண்டியதோடு, பெரும் எதிர்ப்புக் கதையாடல் மீது அவநம்பிக்கை கொள்ள வேண்டும்.

நான் மேலுள்ளதை ஜேர்மன் மொழியில் வாசிக்கிறேன், இதனால் அனைவருக்கும் அதன் முழு அர்த்தமும் கிடைக்கும்:

ஆனால், அரசியல் இடதுசாரிகளின் சில பகுதிகளிலும், துரதிர்ஷ்டவசமாக இளம் ஆர்வலர்கள் மத்தியிலும் யூத-எதிர்ப்பு பற்றி நான் கவலைப்படுகிறேன். காலனித்துவ எதிர்ப்பு யூத எதிர்ப்புக்கு வழிவகுக்கக் கூடாது.

இந்த வகையில், அரசியல் இடதுசாரிகளின் இந்தப் பகுதி அதன் வாதங்களை ஆராய வேண்டும் மற்றும் பெரும் எதிர்ப்புக் கதையை அவநம்பிக்கை கொள்ள வேண்டும்.

யூத எதிர்ப்பு என்ற சொல்லுக்கு சொற்பொருள் தலைகீழாகப் பயன்படுத்துவதன் மைய நோக்கம் இந்தப் பத்தியில் வெளிப்படுத்தப்படுகிறது. வரலாற்று ரீதியாக அரசியல் வலதுடன் தொடர்புடைய ஒரு நிகழ்வானது, அரசியல் இடதுகளின் மையப் பண்பாக மாற்றப்படுகிறது. பொய்யான இந்தச் செயல்முறையின் பிற்போக்குத்தனமான நோக்கம் பிரிட்டனில் ஜெர்மி கோர்பைனின் அழிவில் நிரூபிக்கப்பட்டது. நான் திரு. கோர்பைனின் ஒரு அபிமானி அல்ல, அவருக்கு முதுகெலும்பு இல்லாததுதான் அவருடைய மிக முக்கியமான அரசியல் பண்பாகும். ஆனால் அவரது சந்தர்ப்பவாத பாவங்கள் அனைத்திற்கும் மேலாக, கோர்பைன் மற்றும் பிரிட்டிஷ் தொழிற் கட்சியிலுள்ள அவரது ஆதரவாளர்களுக்கு எதிரான யூத எதிர்ப்புக் குற்றச்சாட்டு, அவரை அரசியல் ரீதியாக அழிக்க அவரது வலதுசாரி எதிரிகளால் புனையப்பட்ட ஒரு தீமையான அவதூறு ஆகும்.

இந்த அவதூறு பிரச்சாரத்தின் மற்றொரு மோசமான எடுத்துக்காட்டு ரோஜர் வாட்டர்ஸிற்கு எதிரான கொடூரமான வேட்டையாகும். மனித உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதற்காக தனது வாழ்க்கையையும் கலையையும் அர்ப்பணித்த ஒரு கலைஞன், அவரை யூத எதிர்ப்பாளர் என்று முத்திரை குத்தி, சர்வதேச அளவில் திட்டமிடப்பட்ட பிரச்சாரத்தால் வேட்டையாடப்படுகிறார். இங்கே ஜேர்மனியில், பிராங்பேர்ட் மற்றும் பேர்லினில், அவரது இசை நிகழ்ச்சிகளை இரத்து செய்ய முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. அவர் மீதான துன்புறுத்தலுக்கான உந்துதல் என்ன? ரோஜர் வாட்டர்ஸ் பாலஸ்தீனியர்களின் அடிப்படை ஜனநாயக உரிமைகளைப் பாதுகாக்கிறார் மற்றும் அவர்களின் ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராக பேசுகிறார் என்பதாகும்.

“யூத எதிர்ப்பு” என்ற சொல்லை அதன் உண்மையான வரலாற்று மற்றும் அரசியல் அர்த்தத்திலிருந்து முற்றிலுமாக பிரிப்பது, இஸ்ரேலிய ஆட்சியின் குற்றவியல் கொள்கைகளுக்கு எதிராக ஆயிரக்கணக்கில் போராடிய யூதர்களுக்கு எதிராக அதன் பயன்பாட்டில் முழுமையாக அடையப்படுகிறது. அவர்களுக்கு எதிராக மிகவும் ஒரு கீழ்த்தரமான சொற்றொடர் பயன்படுத்தப்படுகிறது: அதாவது “சுய-வெறுப்பு யூதர்கள்.” இந்த அவமானத்தின் சாராம்சம் என்னவென்றால், இஸ்ரேலிய கொள்கைகளுக்கும், முழு சியோனிச திட்டத்திற்கும் யூதர்களாக இருப்பவர்களின் எதிர்ப்பானது, ஒருவித உளவியல் பிரச்சினையின் வெளிப்பாடாக, ஒருவரின் சொந்த அடையாளத்தை ஏற்க மறுக்கும் நோயியலாக மட்டுமே சித்தரிக்கப்படுகிறது.

இந்த நோயறிதல் இஸ்ரேலிய அரசு மற்றும் சியோனிசத்தின் தேசியவாத சித்தாந்தத்திற்குள் ஒரு குறிப்பிட்ட மத அடையாளமாக யூத மதம் முற்றிலுமாக கரைக்கப்பட்டதிலிருந்து தொடர்கிறது. ஒரு தனிநபரின் மதத் தொடர்பு — ஏதோ ஒரு யூத நபரின் வாழ்க்கையில், வரையறுக்கப்பட்டதாகவோ அல்லது சிறப்பு முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகவோ இருக்கலாம்— ஒரு பரந்த பெளதீக அதீதவியல்(3) முக்கியத்துவத்தைக் கொண்டுள்ளது.

இந்தக் கருத்தியல் கலவை வரலாற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டதல்ல, மாறாக விவிலிய புராணக் கதைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. உண்மையில், சியோனிச திட்டத்தின் சட்டபூர்வத்தன்மையானது, 75 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இஸ்ரேல் உருவாக்கப்பட்டதன் மூலம் யூத மக்கள் 2,000ம் ஆண்டுகள் நாடுகடந்து வாழ்ந்த பின்னர் கடவுளால் அவர்களுக்கு “வாக்குறுதியளிக்கப்பட்ட” அவர்களின் மூதாதையர் தேசத்திற்கு “திரும்புதல்” என்று அழைக்கப்படுவதைக் குறிக்கிறது என்ற கூற்றிலிருந்து தொடங்குகிறது.

இந்தப் புராணக்கதை முட்டாள்தனத்திற்கு வரலாற்று யதார்த்தத்தில் எந்த அடிப்படையும் இல்லை. ஸ்பினோசா தனது இறையியல்-அரசியல் ஆய்வறிக்கையில், பெந்ததேயுக்கானது (எபிரேய விவிலியத்தின் முதல் ஐந்து புத்தகங்கள், இது தோரா என்றும் அழைக்கப்படுகின்றன) மோசஸுக்கு கடவுளால் கட்டளையிடப்பட்டது என்ற கூற்றை தகர்த்து 350 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகிவிட்டது. பைபிள் பல எழுத்தாளர்களின் படைப்பாகும். ஸ்பினோசா குறித்த நிபுணத்துவரான வரலாற்றாசிரியர் ஸ்டீவன் நாட்லர் விளக்கியுள்ளபடி:

தோராவைப் பற்றிய அனைத்தையும் அல்லது பெரும்பாலானவற்றையும் மோசஸ் எழுதினார் என்பதை ஸ்பினோசா மறுக்கிறார். பெந்ததேயுக் புத்தகத்தில் மோசஸைப் பற்றிய குறிப்புகள் மூன்றாவது நபராக உள்ளன. அவரது மரணத்தின் கதை, மற்றும் மோசஸின் காலத்தில் அவர்களின் காலத்தில் இல்லாத பெயர்களால் சில இடங்கள் அழைக்கப்படுகின்றன என்பது பொதுவாக “மோசஸின் ஐந்து புத்தகங்கள்” என்று குறிப்பிடப்படும் எழுத்துக்கள் உண்மையில் மோசஸுக்குப் பிறகு பல தலைமுறைகளாக வாழ்ந்த ஒருவரால் எழுதப்பட்டவை என்பதை அனைத்தும் “சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி தெளிவுபடுத்துகிறது”.

பைபிளின் அதிகாரத்தை நிராகரிப்பதில் இருந்து, ஸ்பினோசா ஆம்ஸ்டர்டாமின் மூப்பர்களை(2) மேலும் ஆத்திரமடையச் செய்தார், யூதர்கள் ஒரு “தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மக்கள்” என்று யூதத்தை ஒரு மதமாகவும் சியோனிசத்தை ஒரு அரசியல் சித்தாந்தமாகவும் மையமாகக் கொண்டிருந்த கூற்றை மறுத்ததன் மூலம் அவரை மதவிலக்கு செய்வதற்கு தூண்டினார்கள். நாட்லர் இவ்வாறு எழுதுகிறார்:

பைபிளின் தோற்றமும் அதிகாரமும் இப்போது சந்தேகத்திற்குரியதாக இருந்தால், எபிரெயர்களின் (Hebrews) “தெய்வீக அழைப்பு“ பற்றிய அதன் மகத்தான கூற்றுகளும் அவ்வாறு சந்தேகப்பட வேண்டும். எவரும் தங்கள் குணாதிசயக் கூறின் தனித்துவத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு தங்கள் மகிழ்ச்சியை உருவாக்குவது, யூதர்களைப் பொறுத்தவரை, அவர்கள் அனைத்து மக்களிலும் தனித்துவமான பாத்திரத்திற்காக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதாக இருப்பது என்பது “குழந்தைத்தனமானது“ என்று ஸ்பினோசா வலியுறுத்துகிறார். உண்மையில், பண்டைய எபிரெயர்கள் தங்கள் ஞானத்திலோ கடவுளுக்கு நெருக்கமாக இருப்பதிலோ மற்றய தேசங்களை விட மேலானவர்களாக இருக்கவில்லை. அவர்கள் மற்ற மக்களை விட அறிவுஜீவித அல்லது தார்மீக ரீதியாக உயர்ந்தவர்களாக இருக்கவில்லை.

ஸ்பினோசாவின் இறைமறுப்பு 17 ஆம் நூற்றாண்டில் விஞ்ஞானத்தின் விரைவான முன்னேற்றத்தால் கொண்டுவரப்பட்டது மற்றும் தத்துவ சடவாதத்தில் வேரூன்றியது, மேலும் மிகவும் முற்போக்கான மற்றும் தீவிரமான அரசியல் போக்குகளுக்கான பாதையைத் தெளிவுபடுத்தியது. அது ரபினீக்களின் பழமைவாதத்தை அமல்படுத்துபவர்களின் கோபத்தை அவர் தலையில் சுமத்தியது. ஸ்பினோசாவினை மதவிலக்கு செய்யப்பட்டது அதன் கடுமைக்கு முன்னெப்போதுமில்லாத வார்த்தையால் பிரகடனப்படுத்தப்பட்டது. இந்த மதவிலக்கு செய்வதில் பின்வரும் பகுதிகள் அடங்கும்:

அவன் பகலில் சபிக்கப்பட்டவனாகவும், இரவினால் சபிக்கப்பட்டவனாகவும் இருப்பான்; அவன் படுத்திருக்கும்போது சபிக்கப்படுவான், எழுந்திருக்கும்போது சபிக்கப்படுவான். வெளியே செல்லும்போது சபிக்கப்படுவான், உள்ளே வரும்போது சபிக்கப்படுவான். கர்த்தர் அவனைக் காப்பாற்றமாட்டார், கர்த்தருடைய கோபமும் அவருடைய எரிச்சலும் அந்த மனுஷனுக்கு விரோதமாய்ப் புகைந்து எழும், இந்த உபகாமகப் புத்தகத்தில் எழுதப்பட்டிருக்கிற சாபங்களெல்லாம் அவன் மேல் விழும், கர்த்தர் அவனுடைய நாமத்தை பரலோகத்திலிருந்து அழிப்பார்.

இந்த நிராகரிப்பு இருந்தபோதிலும், ஸ்பினோசாவின் பெயரை அழிக்க முடியவில்லை. ஹஸ்கலா (Haskalah) என்று அழைக்கப்படும் யூத அறிவொளி உட்பட அறிவொளி சிந்தனையின் வளர்ச்சிக்கும், 18, 19 மற்றும் 20 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் அதன் புரட்சிகர அரசியல் விளைவுகளுக்கும் ஆழமான பங்களிப்பை அளித்து, அவரது பழமைவாதமற்ற கருத்தாக்கங்களின் செல்வாக்கு பல நூற்றாண்டுகளாக நீடித்து வருகிறது.

சமகால சியோனிசத்தின் அரசியல் இறையியலானது, ஸ்பினோசிசம் மற்றும் பின்னர், யூத தொழிலாளர்கள் மற்றும் அறிவுஜீவிகளின் தலைமுறைகளிடையே மார்க்சிய சிந்தனையிலிருந்து பெறப்பட்ட முற்போக்கான, ஜனநாயக மற்றும் சோசலிச பாரம்பரியத்தின் தீவிர எதிர்ப்பு எதிர்ப்புரட்சி மற்றும் மறுப்பை பிரதிபலிக்கிறது. தீவிர தேசிய பேரினவாதத்தின் உணர்வில் மதக் புராணக்கதைகளை மறுபரிசீலனை செய்து, சமகால சியோனிச இறையியல் ஒரு “தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மக்கள்” என்ற கருத்துக்கு முற்றிலும் இனவெறி மற்றும் பாசிச தன்மையை வழங்குகிறது.

இஸ்ரேலிய அரசாங்கம் அதிதீவிர வலது கட்சிகளால் ஆனது என்பது பரவலாக ஒப்புக்கொள்ளப்பட்டாலும், இந்த அரசியல் உண்மையானது அக்டோபர் 7 நிகழ்வுகளுக்கும் இஸ்ரேலிய அரசின் பதிலிறுப்பிற்கும் எந்த குறிப்பிட்ட தொடர்பும் இல்லாத ஒரு சிறிய விபரமாக கருதப்படுகிறது. இஸ்ரேலின் அனைத்து எதிரிகளையும் அழிக்க வேண்டும் என்று வெளிப்படையாகக் கோரும் நெதன்யாகு அரசாங்கத்தின் கொள்கைகள் மீது, ஒரு “பழிவாங்கும் இறையியலின்” செல்வாக்கைக் குறித்த போர் தொடர்பான அரசியல் செய்திகளில் கிட்டத்தட்ட எந்தக் குறிப்பும் காணப்படவில்லை.

“பழிவாங்கலின் இறையியலின்” வளர்ச்சியில் ஒரு முக்கிய நபர் மறைந்த மேயீர் கஹானே (Meir Kahane) ஆவார். 1932 ஆம் ஆண்டில் புரூக்ளினில் பிறந்த இவரது தந்தை ரபி சார்லஸ் கஹானே, சியோனிச இயக்கத்தின் தீவிர பாசிச பிரிவின் தலைவரான ஸீவ் ஜாபோடின்ஸ்கியின் (Ze’ev Jabotinsky) நண்பரும் கூட்டாளியும் ஆவார். மேயீர் கஹானே ஆரம்பத்தில் நவ-பாசிச யூத பாதுகாப்பு கழகத்தின் (Jewish Defense League - JDL) நிறுவனர் என்று அமெரிக்காவில் பொதுக் கவனத்தையும் அவப்பெயரையும் பெற்றார். JDL ஆனது நியூயோர்க்கிலுள்ள கறுப்பின அமைப்புகளை குறிவைத்தது, அவைகள் யூதர்களுக்கு அச்சுறுத்தல் என்று கஹானே கண்டனம் செய்தார்.

1971 ஆம் ஆண்டில், கஹானே இஸ்ரேலுக்கு இடம்பெயர்ந்து கடுமையான அரபு எதிர்ப்பு அரபு காக் கட்சியை (Arab Kakh party) நிறுவினார். அமெரிக்காவில் அவரது ஆதரவாளர்கள் சுறுசுறுப்பாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தனர். அமெரிக்காவில் சோசலிச சமத்துவக் கட்சியின் முன்னோடியான வேர்க்கர்ஸ் லீக்கானது, JDL இன் இலக்காக மாறியது, 1978ல் லொஸ் ஏஞ்சல்ஸில் அனைத்துலகக் குழுவின் அனுசரணையுடன் ஒழுங்கு செய்யப்பட்ட பாலஸ்தீனம் என்ற தலைப்பிலான ஆவணப்படத்தின் ஒரு காட்சி நிகழ்வை, அது ஒரு குண்டுத்தாக்குதல் மூலம் சீர்குலைக்க முயன்றது.

இஸ்ரேலில் கஹானேவின் பங்கு மற்றும் செல்வாக்கைப்பற்றி “மேயீர் கஹானே மற்றும் பழிவாங்கும் சமகால யூத இறையியல்” என்ற தலைப்பில் ஒரு கட்டுரையில் பகுப்பாய்வு செய்யப்படுகிறது. 2015 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்ட இக்கட்டுரையின் ஆசிரியர்கள் ஆடம் மற்றும் கெடலியா ஆஃப்டர்மேன் என்ற இரண்டு இஸ்ரேலிய அறிஞர்கள் ஆவார்கள். கஹானேவின் இறையியல் என்று அவர்கள் இவ்வாறு விளக்குகிறார்கள்

யூதர்களை துன்புறுத்தியதற்காக, குறிப்பாக யூத இனப்படுகொலையின் (Holocaust) போது யூதர்களை திட்டமிட்டுக் கொன்றதற்காக யூதர்கள் புறஜாதிகளுக்கு (Gentiles) எதிரான பழிவாங்கும் நடவடிக்கையாக இஸ்ரேல் அரசு கடவுளால் நிறுவப்பட்டது என்ற கூற்றை மையமாகக் கொண்டது.

1967 போரில் இஸ்ரேல் கைப்பற்றிய அனைத்து பகுதிகளையும் இணைக்கவும், பாலஸ்தீன மக்களை வன்முறையாக வெளியேற்றவும் கஹானேவின் காச் கட்சி அழைப்பு விடுத்தது. கஹானே 1984 ஆம் ஆண்டில் இஸ்ரேலிய நாடாளுமன்றமான நெசெட்டுக்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். 1988 தேர்தல்களில் காச் கட்சி போட்டியிட தடை விதிக்கப்பட்டது, ஆனால் 1990 இல் நியூயார்க் பயணத்தின் போது கஹானே படுகொலை செய்யப்பட்ட போதிலும் அதன் செல்வாக்கு தொடர்ந்தது.

ஆஃப்டர்மேன்ஸின் கட்டுரை கஹானேயின் பழிவாங்கும் கோட்பாட்டின் மூன்று அடிப்படைக் கொள்கைகளை சுருக்கமாகக் கூறுகிறது.

முதலாவது:

இஸ்ரவேல் மக்கள் தெய்வீகத்தன்மையில் வேரூன்றிய ஒரு கூட்டு புராண இருப்பை கொண்டவர்கள். கடவுளுடன் சேர்ந்து அதன் ஆரம்ப நாட்களில் இருந்து ஒரு புராண எதிரியை அவர்கள் எதிர்கொண்டனர். இந்த புராணக்கதை எதிரியான “அமலேக்”(4) யூத வரலாறு முழுவதும் வெவ்வேறு உண்மையான எதிரிகளாக திகழ்கிறார். மேலும் வரலாறு முழுவதும் யூதர்கள் அனுபவித்த பல்வேறு துன்புறுத்தல்கள் மற்றும் சோதனைகள் அதே புராணக்கதைப் போராட்டத்தின் வெளிப்பாடுகளாகும். மேலும், புராணக்கதைத் தேசமான இஸ்ரேலுக்கும் புறஜாதிகளுக்கும், குறிப்பாக இஸ்ரேலின் எதிரிகளுக்கும் இடையே ஒரு இருத்தியல் ரீதியாக வேறுபாடு உள்ளது. யூத மற்றும் புறஜாதி ஆன்மாவுக்கு இடையிலான இருத்தியல் ரீதியாக வேறுபாடு, மனிதகுலம் முழுவதும் கடவுளின் சாயலில் படைக்கப்பட்டது என்ற யூத கோட்பாட்டை மீறுகிறது. புறஜாதியினர் தாழ்ந்தவர்கள், வரலாற்றின் சாத்தானின் சக்திகளை உள்ளடக்கியவர்கள் என்ற நம்பிக்கை கொடிய வன்முறை மற்றும் பழிவாங்கும் செயல்களை நியாயப்படுத்துகிறது.

இரண்டாவது:

... இவ்வாறாக, இஸ்ரேல் மக்கள் தங்கள் பரஸ்பர எதிரிகளை பழிவாங்குவதற்கும், தங்கள் பரஸ்பர பெருமை மற்றும் அந்தஸ்தை மறுசீரமைப்பதற்கும் சாத்தியமான அனைத்து வழிகளையும் பயன்படுத்த மதரீதியாக கடமைப்பட்டுள்ளனர். அவர்கள் அதை உணர்ந்தாலும் உணராவிட்டாலும், பாலஸ்தீனியர்களும் இஸ்ரேலை எதிர்த்துப் போராடும் பிற சக்திகளும் இஸ்ரேல் மக்களையும் அதன் கடவுளையும் அழிக்க விரும்பும் ஒரு புராணக்கதையானது, மதப் போரின் ஒரு பகுதியாகும். இந்த காரணிகள் எதிரிகளை வெல்ல எந்த மற்றும் அனைத்து நடவடிக்கைகளையும் பயன்படுத்த அனுமதிக்கின்றன.

மூன்றாவது:

1948ல், யூத இனப்படுகொலைக்குப் (Holocaust) பிறகு, ஸ்தாபிக்கப்பட்ட இஸ்ரேல் அரசு ஒரு நோக்கத்திற்கு உதவ வேண்டும்: அதாவது புறஜாதியினருக்கு எதிராக மீட்பதற்கு உதவுவதாகும். வரலாற்று பூமியான இஸ்ரேலில் நவீன யூத அரசை ஸ்தாபிப்பது, அத்தகைய ஒரு நிகழ்முறையின் விளைவாகவோ அல்லது அடையாளமாகவோ இல்லாமல், மீட்புச் செயல்முறையை செயல்படுத்துவதற்கான ஒரு கருவியாகும்.

மூன்று கொள்கைகளைத் தொகுத்து, ஆஃப்டர்மேன் பின்வருமாறு விளக்குகிறார்

... பெளதீக அதீதவியல்(3) எதிரியான “அமலேக்” (விரோத புறஜாதிகள்) மீது பழிவாங்குவது கடவுளையும் அவரது மக்களையும் காப்பாற்றுவதற்கு அடிப்படையானது என்று கஹானே வாதிடுகிறார், அவர்கள் இருவரும் யூத இனப்படுகொலையின் (Holocaust) விளைவாக கிட்டத்தட்ட இல்லாமல் போய்விட்டனர். யூத அரசை ஸ்தாபிப்பது, அதன் நிறுவனமயமாக்கப்பட்ட சக்தி மற்றும் இராணுவ பலத்துடன், கஹானேயின் பார்வையில், மீட்பானது வரம்புக்குட்பட்ட பழிவாங்கலின் சேவையில் வைக்கப்பட வேண்டும். இஸ்ரேலையும் அதன் கடவுளையும் மீட்பதற்கான ஒரு நிபந்தனையாக ஒழிக்கப்பட வேண்டிய புராணக்கதை எதிரியைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று வாதிடுவதன் மூலம் அப்பாவி மக்களுக்கு எதிரான பழிவாங்கும் செயல்களை நியாயப்படுத்தும் அளவுக்கு கஹானே செல்கிறார். தேவைப்பட்டால் அப்பாவி உயிர்களை இழப்பது நியாயமான தியாகம் என்பது அவரது கருத்தாகும்.

“தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மக்கள்” என்ற கோட்பாட்டை பாரம்பரிய மேற்கத்திய மதிப்புகளுடனான அனைத்து தொடர்புகளையும் ஒரு விரிவான நிராகரிப்பாக கஹானே விளக்கினார். அவர் தனது புத்தகமான ஓர் ஹ’ராயோனில் (Or Ha’Raayon) பின்வருமாறு எழுதினார்:

இது ஒரு யூத நாடு. அது யூத மதத்தின் முன் தலைவணங்குகிறது, அதற்கு முரணாக இல்லை. சாதாரண மேற்கத்திய மற்றும் ஜனநாயக வாழ்க்கை முறைக்கு முரணாக இருந்தாலும் கூட, அவைகள் சர்வதேச சட்டம் மற்றும் இராஜதந்திரத்திற்கு முரணாக இருந்தாலும், யூத மதிப்புகள் மற்றும் யூத கட்டளைகளுக்கு இணங்க அது செயல்படுகிறது. இது அதன் நலன்களுக்கு ஆபத்தை ஏற்படுத்தினாலும், நாகரிகமான புறஜாதியினரிடமிருந்து தனிமைப்படுத்தப்படும் என்று அச்சுறுத்தினாலும் கூட இது அப்படித்தான். ... யூத மதத்தின் கடமை தனியாகவும், தனித்துவமாகவும், வித்தியாசமாகவும், தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதாகவும் இருக்க வேண்டும். இது யூத மக்களின் பங்கு மற்றும் அவர்களின் கருவியான அரசு ... தேசங்களின் நிலையான மதிப்புகளில் எங்களுக்கு எந்தப் பங்கும் இல்லை. கலப்புத் திருமணங்களில் இருந்து ஒருங்கிணைப்பு தொடங்குவதில்லை, மாறாக யூதர் அல்லாதவர்களுடன் பொருந்தாத வெளிநாட்டு கலாச்சாரங்களிலிருந்து மதிப்புகள், கருத்துக்கள் மற்றும் யோசனைகளைப் பின்பற்றுவதும் தழுவுவதும் தொடங்குகிறது.

கஹானேவின் பழிவாங்கும் கோட்பாடு ஹீப்ரு மொழியில் கிதுஷ் ஹாஷிம் (Kiddush Hashem) என்று அவர் அழைத்த கருத்தாக்கமாக அடையாளம் காணப்பட்டது. அவர் பின்வருமாறு எழுதினார்:

இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளாக அதைப் பார்க்காத ஒரு புறஜாதி உலகத்தின் முன்னால் ஒரு யூத ஒற்றுமை, இது கிதுஷ் ஹாஷேம் ஆகும். கிறிஸ்தவ புனிதத் தலங்கள் மீது யூதர்களின் ஆதிக்கம், அதே நேரத்தில் நம் இரத்தத்தை உறிஞ்சிய திருச்சபை அதன் கோபத்தையும் விரக்தியையும் வாந்தி எடுக்கிறது, இது கிதுஷ் ஹாஷேம்.

உண்மையில், ஒரு தனித்துவமான யூத தத்துவம் என்று கூறப்படும் அதன் அரை வெறித்தனமான முழக்கமாக இருந்தபோதிலும், கஹானேயின் கிதுஷ் ஹாஷேம், அடால்ஃப் ஹிட்லரின் தத்துவத்தின் எபிரேய மொழி தழுவல் என்று விவரிக்கப்படலாம். முக்கிய வேறுபாடு என்னவென்றால், கஹானேயின் வெறுப்பு நிறைந்த மற்றும் இனவெறி கொண்ட ஹிட்லரின் எனது போராட்டம் (Mein Kampf) எபிரேய மொழியில் வலமிருந்து இடமாக எழுதப்படாமல் இடமிருந்து வலமாக எழுதப்பட்டது.

இஸ்ரேலில் அதிகரித்துவந்த வலதுசாரி அரசியல் சூழலில் கஹானேவின் படுகொலைக்குப் பிறகு அவரது செல்வாக்கு நீடித்தது. பிப்ரவரி 25, 1994 அன்று, கஹானேவின் மாணவர்களில் ஒருவரான பாருச் கோல்ட்ஸ்டைனினால், ஹெப்ரோனிலுள்ள ஒரு மசூதியின் மீது நடத்தப்பட்ட தாக்குதலில், 29 பாலஸ்தீனியர்கள் கொல்லப்பட்டனர். மேலும் 150 பேர் காயமடைந்தனர். கோல்ட்ஸ்டைன் நடத்திய இந்த பாரிய படுகொலையை, கிதுஷ் ஹாஷிம் செயல் என்று பிரகடனம் செய்த மிகவும் செல்வாக்கு மிக்க ரபி யிட்சாக் கின்ஸ்பர்க் உட்பட கஹானேவின் ஆதரவாளர்களால் இந்தக் குற்றத் தாக்குதல் பாராட்டப்பட்டது.

இப்பொழுது, இன்றைய நிலைக்கு இதற்கு என்ன சம்பந்தம் உள்ளது? வெளிநாட்டவர் எதிர்ப்பு ஒட்ஸ்மா யெஹூடெட் (Otzmah Yehudet) கட்சியின் தலைவரான இடாமர் பென்-கிவிர் இப்போது நெதன்யாகுவின் கூட்டணி அரசாங்கத்தில் தேசிய பாதுகாப்பு அமைச்சராக உள்ளார். காச் கட்சி தடை செய்யப்படுவதற்கு முன்பு அவர் அதன் உறுப்பினராக இருந்தார். அவர் மீயர் கஹானேவின் பாசிச இறையியல் மற்றும் அரசியலின் வெளிப்படையான பாதுகாவலராக உள்ளார். கடந்த ஏப்ரலில், பிரதமர் அலுவலகம் வழங்கிய பாதுகாப்பு விவரங்களுடன் பென்-க்விர் ஒரு உரையை நிகழ்த்தினார், அதில் அவர் கஹானே மற்றும் பாருச் கோல்ட்ஸ்டைன் இருவரையும் பாராட்டினார்.

கஹானேவின் பழிவாங்கும் அழைப்பிற்கான கோட்பாட்டை இஸ்ரேலியத் தலைவர்கள் வலியுறுத்துவது போர் தொடங்கியதிலிருந்து அதிகரித்து வருகிறது. கடந்த மாதம், நெதன்யாகு ஒரு பொது உரையில் அறிவித்தார், “அமலேக்(4) உங்களுக்குச் செய்ததை நீங்கள் நினைவுகூர வேண்டும் என்று நம்முடைய பரிசுத்த வேதாகமம் கூறுகிறது. நாங்கள் அதனை நினைவில் கொள்கிறோம்” என்றார். இஸ்ரேலிய பாதுகாப்பு அமைச்சர் யோவ் கேலண்ட் ஒரு அறிக்கையில் அமலேக்கை நெதன்யாகு குறிப்பிட்டதன் உட்குறிப்புகள் தெளிவாக்கப்பட்டன என்றார்: அதாவது “நாங்கள் மனித மிருகங்களுடன் போராடுகிறோம், அதற்கேற்ப நாங்கள் செயல்படுகிறோம். நாங்கள் எல்லாவற்றையும் அகற்றுவோம்- அவர்கள் அதற்காக வருத்தப்படுவார்கள்.” போர் தொடங்கியதில் இருந்து இஸ்ரேலிய தலைவர்களால் இதே போன்ற தன்மை கொண்ட பல அறிக்கைகள் வெளியிடப்பட்டுள்ளன, மேலும் இந்த அறிக்கைகள் இஸ்ரேலிய அரசாங்கம் மற்றும் இராணுவத்தின் இனப்படுகொலை நடவடிக்கைகளில் யதார்த்தமாக்கப்பட்டுள்ளன.

இஸ்ரேலிய ஆட்சி செய்த அட்டூழியங்களுக்கு மத்தியில், குறிப்பாக மோசடியான பொய் என்னவென்றால், சியோனிசத்தை எதிர்ப்பது இயல்பாகவும் தவிர்க்கவியலாமலும் யூத எதிர்ப்பானது என்ற கூற்றை விட பெரிய மற்றும் நயவஞ்சகமான பொய் எதுவும் இல்லை. பாலஸ்தீனத்திற்குத் திரும்புவதற்கான புராணக் கட்டுக்கதை அடிப்படையிலான அழைப்பை நிராகரித்த எண்ணற்ற ஆயிரக்கணக்கான யூத தொழிலாளர்கள் மற்றும் புத்திஜீவிகள் மத்தியில் 1948 க்கு முந்தைய சியோனிசத்திற்கு எதிரான நீண்ட வரலாற்றால் இது மறுக்கப்படும் ஒரு பொய்யாகும்.

பாலஸ்தீனத்தில் ஒரு யூத அரசை ஸ்தாபிக்கும் முன்னோக்கின் அரசியல் பிற்போக்குத்தனமான தன்மையை அடையாளம் கண்டு கண்டனம் செய்த சோசலிச இயக்கத்தால், சியோனிசத்திற்கு எதிரான எதிர்ப்பு மிக உயர்ந்த அரசியல் தெளிவுடன் வெளிப்படுத்தப்பட்டது. இந்தத் திட்டம் ஒரு காலனித்துவ திட்ட முயற்சி என்று புரிந்து கொள்ளப்பட்டது, இது ஏகாதிபத்தியத்துடன் கூட்டு சேர்ந்து 2,000ம் ஆண்டுகளாக இப்பகுதியில் வாழ்ந்த பாலஸ்தீன அரபு மக்களின் இழப்பில் மட்டுமே அடையப்பட முடியும்.

மேலும், 19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் தொடங்கிய பாரம்பரிய மத துன்புறுத்தல் மற்றும் அரசியல் யூத எதிர்ப்பின் எழுச்சிக்கு எதிரான போராட்டத்தில், யூதர்களின் பெரும் வெகுஜனமானது அவர்கள் வாழ்ந்த நாடுகளுக்குள் அரசியல் மற்றும் சமூக சமத்துவத்தை அடைய முயன்றனர். குறிப்பாக ஜேர்மனியில் அது ஆழமான உண்மையாக இருந்தது. அடக்குமுறைக்கு எதிரான வெகுஜன இயக்கத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்க அவர்கள் விரும்பினர். யூத இளைஞர்கள், தொழிலாளர்கள் மற்றும் புத்திஜீவிகளில் மிகவும் அரசியல் நனவான பிரிவினருக்கு, இந்த முயற்சி சோசலிச இயக்கத்தில் செயலூக்கமான ஈடுபாட்டிற்கு வழிவகுத்தது.

சியோனிசம் என்பது யூத அடையாளத்தின் அவசியமான மற்றும் உண்மையான வெளிப்பாடு என்ற இன்றைய கூற்றுக்கு வரலாற்றில் எந்த அடிப்படையும் இல்லை. மேலும், ஜனநாயக நம்பிக்கைகளின் தொடர்ச்சியும், யூத எதிர்ப்பு பாகுபாடு மற்றும் துன்புறுத்தல் அனுபவத்தில் வேரூன்றிய ஒடுக்கப்பட்டவர்கள் மீதான அனுதாபமும் காஸா மக்களுக்கு எதிரான இஸ்ரேலிய தாக்குதலை எதிர்க்கும் ஆர்ப்பாட்டங்களில் ஈடுபட்டுள்ள ஏராளமான யூத இளைஞர்களிடையே வெளிப்படுகின்றன.

அனைத்து பிரச்சாரங்கள் இருந்தபோதிலும், பாதுகாப்பற்ற பாலஸ்தீனியர்கள் பாரியளவில் கொல்லப்பட்ட படங்கள் நாஜிக்களின் கைகளில் யூதர்களின் தலைவிதி குறித்த வரலாற்று மற்றும் குடும்ப நினைவுகளைத் தூண்டாமல் இருக்க முடியாது. இவ்வாறாக, காஸா மக்களுக்கு எதிரான போர் இஸ்ரேலிய அட்டூழியங்களால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுடன் ஒரு ஒற்றுமை உணர்வைத் தூண்டுவது மட்டுமல்லாமல், போரை நியாயப்படுத்த யூத இனப்படுகொலை (Holocaust) சோகத்தை சுரண்டுவதற்கு எதிரான ஒரு ஆழ்ந்த கோபத்தையும் தூண்டுகிறது.

நிச்சயமாக, சியோனிஸ்டுகளும் அவர்களுக்கு வக்காலத்து வாங்குபவர்களும் நான் கூறியவை அனைத்தும் எனக்கு ஆழமாக வேரூன்றிய யூத எதிர்ப்பின் சான்றுகள் மட்டுமே என்று கூறுவார்கள், நான் ஏற்கனவே விளக்கியபடி - இது சோசலிச இயக்கத்திற்குள் பரவலாக நிலவும் ஒரு தப்பெண்ணம் என்று அவர்கள் கூறுகின்றனர். ஒரு தனிமனிதன் எந்த அளவுக்கு முதலாளித்துவத்தையும் ஏகாதிபத்தியத்தையும் எதிர்க்கிறானோ, அந்த அளவுக்கு யூத அரசையும் அதனால் யூத எதிர்ப்பும் சமரசமற்றதாக இருக்கும்.

இந்தக் குற்றச்சாட்டு அரசியல் ரீதியாக பிற்போக்குத்தனமானது போலவே அபத்தமானது ஆகும். அரை நூற்றாண்டுக்கும் மேலாக சோசலிச இயக்கத்தில் நான் ஈடுபட்டிருப்பதால், ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கத்தில் நானும் எனது தோழர்களும் யூதர்களுக்கு எதிரானவர்கள் என்ற கூற்றுக்கு பதிலளிக்க எனக்கு எந்தத் தனிப்பட்ட கடமையும் இல்லை. பழமொழி சொல்வது போல, எனது பதிவு தனக்குத்தானே பேசுகிறது.

ஆனால், துரதிர்ஷ்டவசமாக, அது பொதுவாக உண்மை அல்ல. யூத எதிர்ப்புக் குற்றச்சாட்டுக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட தனிநபரின் அரசியல் பதிவைப் புறக்கணிப்பதும் சிதைப்பதும் அவசியமாகிறது.

எனவே, எனது தனிப்பட்ட பின்னணி தொடர்பான எனது நன்கு அறியப்பட்ட பொது அரசியல் பதிவுத் தகவல்களைச் சேர்ப்பதன் மூலம், முதல் முறையாக இந்தக் குற்றச்சாட்டுக்கு பதிலளிக்கிறேன். எனது 75-வது பிறந்தநாளுக்கு இன்னும் ஒரு வருடம் மட்டுமேயுள்ள நிலையில், இப்போது சற்று மேம்பட்ட வயதை எட்டியுள்ளதால், இதைச் செய்ய வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது என்று நினைக்கிறேன். அவதூறு செய்பவர்கள் மீது, அது எந்த விளைவையும் ஏற்படுத்தும் என்பதால் நான் அவ்வாறு செய்யவில்லை, மாறாக எனது தனிப்பட்ட அனுபவத்தின் கூறுகள் இளைய தலைமுறையினருடன் எதிரொலிக்கக்கூடும் மற்றும் பாலஸ்தீனியர்களைப் பாதுகாப்பதற்கும் அனைத்து வகையான ஒடுக்குமுறைகளுக்கும் எதிராகவும் தங்கள் போராட்டத்தைத் தீவிரப்படுத்த அவர்களை ஊக்குவிக்கும்.

அனைத்து தனிமனிதர்களின் வளர்ச்சிக்கும் முக்கிய காரணியாக இருப்பது அவர்கள் பிறந்த சமூகங்களின் நிலவிய சமூகப் பொருளாதாரக் கட்டமைப்புகளால் மிக அடிப்படையான மட்டத்தில் நிலைநிறுத்தப்பட்ட அவர்களின் காலத்தின் சமூக மற்றும் அரசியல் சூழலாகும். “ஒரு சமூக உறவுகளின் தொகுப்பு” என்று மார்க்ஸ் குறிப்பிட்டவற்றால் மனிதர்களின் ஆளுமைகள் வடிவமைக்கப்படுகின்றன. ஆனால் இந்த சமூக உறவுகள் ஒருவரின் சொந்த அனுபவங்கள் மற்றும் குடும்பம், நண்பர்கள், ஆசிரியர்கள், தெரிந்தவர்கள் மற்றும் பலவற்றின் மூலம் கடத்தப்படுகின்றன.

நான் 1950 இல் பிறந்த முதல் தலைமுறை அமெரிக்கனாக இருக்கிறேன். நான் பிறந்த இடம் - உண்மையில், எனது இருப்பு - நான்கரை ஆண்டுகளுக்கு முன்பு முடிவடைந்த இரண்டாம் உலகப் போருக்கு இட்டுச் சென்ற நிகழ்வுகளால் தீர்மானிக்கப்பட்டது. யூதர்கள் மீதான நாஜி அடக்குமுறையிலிருந்து தப்பிக்க எனது பெற்றோர் இருவரும் ஐரோப்பாவை விட்டு வெளியேறியவர்கள். எனது தாயார், ஃபெயட்ரிஸ் (Beatrice) டிசம்பர் 18, 1913 அன்று வில்மர்ஸ்டார்ப்பில் (இன்றைய பேர்லின்) பிறந்தார் - அதே நாளில் ஹெர்பர்ட் ஃபிராம் என்கின்ற வில்லி பிராண்ட்டும் பிறந்தார். கான்ஸ்டன்சர் ஸ்ட்ராஸாவில் அமைந்துள்ள அவர் பிறந்த அடுக்குமாடி கட்டிடம் இன்னும் உள்ளது. பேர்லினின் கலாச்சார வாழ்க்கையில் அவரது தந்தை - எனது தாத்தா - ஒரு குறிப்பிடத்தக்க இடத்தைப் பிடித்தார். அவரின் பெயர் இக்னாட்ஸ் வாகல்டர் (Ignatz Waghalter). 1881 ஆம் ஆண்டில் வோர்சோவில் மிகவும் ஏழ்மையான இசைக்கலைஞர் குடும்பத்தில் பிறந்த வாகல்டர், முறையான இசைக் கல்வியைப் பெறும் நோக்கத்துடன் தனது 17 வயதில் பேர்லினுக்குச் சென்றார்.

எனது தாத்தா 20 குழந்தைகளில் 15-வது குழந்தையாவார். அந்த 20 குழந்தைகளில், 13 குழந்தைகள் குழந்தை பருவத்திலும், அவர்களில் நான்கு குழந்தைகள் 1888 ஆம் ஆண்டின் தைபஸ் தொற்றுநோயின் போது ஒரே நாளில் இறந்தனர். 20 குழந்தைகளில் 4 சிறுவர்கள், 3 சிறுமிகள் என 7 பேர் மட்டுமே உயிர் தப்பினர். எனது தாத்தா, ஆரம்ப காலத்திலிருந்தே, அபரிமிதமான இசைத் திறமையை வெளிப்படுத்தினார். ஆறு வயதிலேயே வோர்சோ சர்க்கஸில் கச்சேரி செய்து கொண்டிருந்தார். தனது எட்டாவது வயதில், அவர் ஒரு புரட்சிகர கீதத்தை எழுதி இயற்றினார், அது மிகவும் பிரபலமானது, கிளர்ச்சி இசைக்கலைஞரின் பெயரையும் அடையாளத்தையும் கண்டுபிடிக்க காவல்துறையால் தேடல் தொடங்கியது. அப்போது அவர்கள் 8 வயது சிறுவன் என்பதை அறிந்து அதிர்ச்சி அடைந்தனர். போலந்து மக்களின் புரட்சிகர ஜனநாயகப் போராட்டத்தில் வாகல்டர் குடும்பம் ஆழமான வேர்களைக் கொண்டிருந்தது. உண்மையில், 1848 ஆம் ஆண்டில் எனது தாத்தாவின் தாத்தா எழுதிய ஒரு புரட்சிகர அணிவகுப்பு இசையை சமீபத்தில் ஒரு நூலகத்தில் கண்டேன்.

எனது தாத்தா உண்மையான கல்வியைப் பெற விரும்பினார். அவர் வெறுமனே இசைக்கலைஞராக இருக்க விரும்பவில்லை, உலகின் இசை தலைநகரான பேர்லினுக்குச் சென்று ஒரு தீவிர வினைமையான இசையமைப்பாளராக மாற கற்றுக்கொள்ள விரும்பினார். 1897-ம் ஆண்டு பணம் இல்லாமல் எல்லை தாண்டி ஒளிவுமறைவாக வந்துசேர்ந்தார். அவர் பெரும் சிரமத்தை எதிர்கொண்டார், ஆனால் இறுதியில் பெரிய வயலின் கலைஞரும் பிராமின் நண்பருமான ஜோசப் ஜோக்கிமின் (Joseph Joachim) கவனத்திற்கு வந்தார். ஜோக்கிமின் பரிந்துரையின் பேரில், எனது தாத்தா அகாடமி டெர் குன்ஸ்டில் (Akademie der Kunste- கலை அகாடமி) சேர்க்கப்பட்டார். 1902 ஆம் ஆண்டில், வயலின் மற்றும் பியானோவுக்கான அவரது சோனாட்டா (Sonata-இசையமைப்பு) மதிப்புமிக்க மெண்டல்சோன் பரிசைப் (Mendelssohn Prize) பெற்றது. இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, பேர்லினுக்கு அவரைத் தொடர்ந்து வந்த இக்னாட்ஸின் இளைய சகோதரர் வ்லாடிஸ்லாவுக்கு (Wladyslaw) வயலின் கலைஞராக அவரது சாதனைகளுக்காக அதே பரிசு வழங்கப்பட்டது.

பட்டப்படிப்பைத் தொடர்ந்து, இக்னாட்ஸ் கோமிஷே ஓப்பரில் (Komische Oper) இசை இயக்குநராக ஒரு பதவியைப் பெற்றார். பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு எஸ்ஸன் ஒபேரா ஹவுஸுக்கு ஒரு பதவிக்கு வந்தார். ஆனால் அவரது இசை வாழ்க்கையில் தீர்க்கமான திருப்புமுனை 1912 ஆம் ஆண்டில், சார்லோட்டன்பர்க்கில் பிஸ்மார்க் ஸ்ட்ராஸாவில் புதிதாக கட்டப்பட்ட டாய்ச்ஸ் ஓபர்ன்ஹாஸில் (Deutsches Opernhaus) முதல் இசை இயக்குநராக நியமிக்கப்பட்டார், இது இன்று டாய்ச் ஓப்பர் என்று அழைக்கப்படுகிறது. நிச்சயமாக, அசல் கட்டிடம் இரண்டாம் உலகப் போரின் போது அழிக்கப்பட்டு மீண்டும் கட்டப்பட்டது, இருப்பினும் அது இன்று அதே தெருவில் அமைந்துள்ளது. நவம்பர் 7, 1912 அன்று பீத்தோவனின் ஃபிடெலியோவின் நிகழ்ச்சியுடன் திறக்கப்பட்ட புதிய ஒபேரா ஹவுஸின் கச்சேரி மாஸ்டராக வ்லாடிஸ்லாவ் வாகல்டர் (Wladyslaw Waghalter) நியமிக்கப்பட்டார். யூத எதிர்ப்பாளர்களின் கடுமையான எதிர்ப்பு மற்றும் ஏராளமான கொலை அச்சுறுத்தல்கள் இருந்தபோதிலும், இக்னாட்ஸ் வாகல்டர் சொந்த முதன்மை நிகழ்ச்சியை நடத்தினார்.

அடுத்த 10 ஆண்டுகளுக்கு, எனது தாத்தா டாய்ச்ஸ் ஓபர்ன்ஹவுஸில் முதல் இசை இயக்குநராக தனது பதவியைத் தக்கவைத்துக் கொண்டார். மாண்ட்ரகோலா (Mandragola), ஜுகென்ட் (Jugend) மற்றும் சாத்தானியேல் (Sataniel)  ஆகிய அவரது மூன்று ஒபேராக்கள் ஒபேரா ஹவுஸில் சொந்த முதன்மை இசை நிகழ்ச்சியைக் கொண்டிருந்தன. கியாகோமோ புச்சினியின் (Giacomo Puccini) இசை ஒபேராக்களை ஆதரித்ததற்காக வாகல்டர் அறியப்பட்டார், அவரது இசை முன்னர் ரிச்சர்ட் வாக்னரின் மீது மோகம் கொண்ட ஒரு இசை நிறுவனத்தால் நிராகரிக்கப்பட்டது. 1913 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் புச்சினியின் லா ஃபான்சியுல்லா டெல் வெஸ்ட் [La Fanciulla del West  - Das Mädchen aus dem goldenen Westen] என்ற ஜேர்மானிய முதன்மை இசை நிகழ்ச்சியை வாகல்டர் நடத்தினார், இதில் புச்சினி கலந்து கொண்டார். ஜேர்மனியில் ஒரு சிறந்த மேதை என்ற புகழை புச்சினியின் நற்பெயரை நிறுவிய வெற்றி அதுவாகும்.

ஜேர்மன் ஒபேரா ஹவுஸ் (Deutsches Opernhaus) இல் தனது நீண்ட பதவிக்காலம் முழுவதும், வாகல்டர் போலந்து-எதிர்ப்பு மற்றும் யூத எதிர்ப்பு பாகுபாடு இரண்டையும் எதிர்த்துப் போராட வேண்டியிருந்தது. அவர் எந்த மதச் சடங்குகளையும் கடைப்பிடிக்கவில்லை அல்லது யூத வழிபாட்டாலயமான சினகோகில் கலந்து கொள்ளவில்லை என்றாலும், வாகல்டர் மற்ற யூதராக-பிறந்த இசை இயக்குநர்களைப் போலல்லாமல்- கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற மறுத்துவிட்டார். தன் தொழிலை முன்னேற்றிக் கொள்வதற்காக மதத்தை மாற்றிக் கொள்ள வேண்டும் என்ற எண்ணமும், அதன் மூலம் யூத எதிர்ப்புப் பாகுபாட்டிற்குத் தகவமைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற எண்ணமும் அவருக்கு வெறுக்கத்தக்கதாக இருந்தது.

1914 ஆம் ஆண்டில், முதலாம் உலகப் போர் வெடித்தபோது, வாகல்டர் ரஷ்யப் பேரரசில் பிறந்ததால், அவர் இசை நிகழ்ச்சி நடத்த தடை விதிக்கப்பட்டது, அதனுடன் பேரரசு ஜேர்மனி போரில் இருந்தது. சார்லோட்டன்பர்க்கின் (Charlottenburg) ஒபேராவை நேசிக்கும் பொதுமக்களின் எதிர்ப்புகள் அவரை மீண்டும் பணியில் அமர்த்த வழிவகுத்தன.

1923 ஆம் ஆண்டு வரை வாகல்டர் ஜேர்மன் ஒபேரா ஹவுஸில் (Deutsches Opernhaus) இருந்தார், அப்போது அது பேரழிவுகரமான பணவீக்க நெருக்கடிக்கு மத்தியில் திவாலானது. நியூயார்க் மாநில சிம்பொனி ஓர்கெஸ்ட்ராவின் தலைவராக அமெரிக்காவில் ஒரு வருடம் கழித்தார். பின்னர் அவர் ஜேர்மனிக்குத் திரும்பினார், அங்கு அவர் உஃபா என்ற திரைப்பட நிறுவனத்தின் இசையமைப்பாளராக நியமிக்கப்பட்டார். ஆனால் ஸ்டாட்டிசே ஒபர் (Städtische Oper) மறுசீரமைக்கப்பட்டு மீண்டும் திறக்கப்பட்டு ஜேர்மன் ஒபேரா ஹவுஸ் என்று பெயரிடப்பட்டு அறியப்பட்டதற்கு அவரால் திரும்ப முடியவில்லை.

ஹிட்லர் அதிகாரத்திற்கு வந்ததன் மூலம் ஜேர்மனியில் இசைக்கலைஞர்களாக இருந்த அவரது வாழ்க்கையும், அவரது சகோதரரின் வாழ்க்கையும் முடிவுக்கு வந்தது. இன்னும் 20 வயதே ஆகாத என் தாயாருக்கு, மூன்றாம் பேரரசானது (Third Reich) யூதர்களின் தொழிலை மட்டுமல்ல, அவர்களின் உயிரையும் இழக்க நேரிடும் என்று ஒரு முன்னறிவிப்பு இருந்தது. தப்பிப்பது சாத்தியமற்றது என்று மாறுவதற்கு முன்பு ஜேர்மனியை விட்டு வெளியேறுமாறு ஃபெயட்ரிஸ் தனது பெற்றோரை வலியுறுத்தினார். அவர்கள் அவரது ஆலோசனையைப் பின்பற்றி ஜேர்மனியை விட்டு வெளியேறி, முதலில் செக்கோஸ்லோவாக்கியாவிற்கும் பின்னர் ஆஸ்திரியாவுக்கும் பயணம் செய்தனர்.

மிகவும் திறமையான இசைக்கலைஞரான எனது தாயார் ஜேர்மனியில் இருந்தார். அவர் யூத கலாச்சார சங்கத்தில் (Jüdische Kultur Bund) சேர்ந்தார், அங்கு அவர் ஜேர்மனி முழுவதுமுள்ள யூதர்களின் தனிப்பட்ட வீடுகளில் ஒரு பாடகியாக நிகழ்ச்சிகளை வழங்கினார். 1937 ஆம் ஆண்டில், அவர் அமெரிக்காவிற்குள் நுழைய விசா பெற்றார். அவர் தனது பெற்றோருக்கு நுழைவு விசாக்களைப் பெற முடிந்தது. எனது தாத்தா மற்றும் பாட்டி 1937 மே மாதம் நியூயார்க்கிற்கு வந்தனர். வந்த சில நாட்களிலேயே, இக்னாட்ஸ் வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு திட்டத்தைத் தொடங்கினார், இது ஆப்பிரிக்க அமெரிக்க இசைக்கலைஞர்களைக் கொண்ட முதல் பாரம்பரிய ஓர்கெஸ்ட்ரா இசைக்குழுவை உருவாக்கியது.

இந்த தீவிரத் திட்டம் அக்கால இனவாதச் சூழலில் கடுமையான எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டது. வாகல்டர் தனது குடியிருப்பில் பயிற்சி செய்ய கறுப்பின இசைக்கலைஞர்களை அடிக்கடி அழைத்தார். இதன் விளைவாக, அடுக்குமாடிக் கட்டடத்தின் கிட்டத்தட்ட அனைத்து வெள்ளை குடியிருப்பாளர்களும் கையெழுத்திட்ட ஒரு மனு விநியோகிக்கப்பட்டது, இந்த நடைமுறையைத் தொடர்ந்தால் வாகல்டரை வெளியேற்ற வேண்டும் என்று கோரினார்.

பால்டிமோர் ஆப்ரிக்க அமெரிக்க செய்தித்தாள் எனது தாத்தாவை பேட்டி கண்டது. அவருடைய சிம்பொனி ஓர்கெஸ்ட்ரா இசைக்குழுவின் உருவாக்கத்திற்கு உத்வேகம் அளித்த நம்பிக்கைகளை அவர் வெளிப்படுத்தினார், “உலகளாவிய ஜனநாயகத்தின் வலுவான கோட்டையான இசைக்கு நிறம், மதம் அல்லது தேசியம் தெரியாது” என்று கூறினார்.

வாகல்டரின் மகத்தான முயற்சிகள் இருந்தபோதிலும், பிற்போக்கு சூழல் ஓர்கெஸ்ட்ரா இசைக்குழுவைத் தக்கவைத்துக்கொள்வதை சாத்தியமற்றதாக்கியது. தனது வாழ்க்கையின் கடைசி தசாப்தத்தில், வாகல்டர் மேலும் மேலும் தனிமைப்படுத்தப்பட்டார். அவர் தனது குடும்பத்தினருடனான தொடர்பை இழந்தார். ஜேர்மனியை விட்டு வெளியேற முடியாத அவரது சகோதரர் வ்லாடிஸ்லாவ் 1940 இல் கெஸ்டாபோ தலைமையகத்திற்கு ஒரு விஜயம் செய்த பின்னர் திடீரென இறந்தார் என்பதை போருக்குப் பிறகுதான் அவர் அறிந்து கொண்டார். அவரது மனைவியும் ஒரு மகளும் 1943 ஆம் ஆண்டில் ஆஷ்விட்ஸ் வதை முகாமில் இறந்தனர். உண்மையில், எனது சின்னத்தாத்தா வ்லாடிஸ்லாவின் இருப்பிடம் மற்றும் முகவரியான பிராண்டன்பர்கெர்ஸ் 49 இல், ஸ்டோல்பெர்ஸ்டீனை (நாஜி துன்புறுத்தலுக்கு ஆளானவர்களை கௌரவிக்க நினைவுச் சின்னங்களாகப் பயன்படுத்தப்படும் நினைவு நடைபாதை கற்கள் ஆகும்) நீங்கள் காணலாம், அதில் வ்லாடிஸ்லா மற்றும் அவரது குடும்பத்தினரின் வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு நினைவுகூரப்படுகிறது.

அதிர்ஷ்டவசமாக, வ்லாடிஸ்லாவின் மகள் யோலாண்டா உயிர் தப்பினார். அவர் தென் அமெரிக்காவிற்குச் சென்றார், பெருவில் வாழ்ந்தார், அங்கு அவர் லிமா சிம்பொனி ஓர்கெஸ்ட்ராவில் முதல் வயலின் கலைஞரானார், எனது சின்னத்தாத்தாவின் இரண்டாவது மகன் கார்லோஸ் இப்போது நியூ ஓர்லியன்ஸில் வசிக்கிறார், எங்கள் வயதுவந்த வாழ்க்கையின் பெரும்பகுதியில் நாங்கள் நெருங்கிய நண்பர்களாக இருந்தோம். இக்னாட்ஸின் சகோதரர் ஜோசப் வார்சா கெட்டோவில் இறந்தார். மூன்று சகோதரிகளில் இரண்டு பேரும் போலந்தில் இறந்தனர். அவரது மூத்த சகோதரரான சிறந்த போலந்து செல்லோ இசைக்கலைஞரான ஹென்றிக் வாகல்டர் மட்டுமே போரில் இருந்து தப்பிக்க முடிந்தது. எனது தாத்தா 1949 ஏப்ரலில் தனது 68 வயதில் நியூயார்க்கில் திடீரென இறந்தார்.

1935-36 ஆம் ஆண்டில் செக்கோஸ்லோவாக்கியாவில் தனது குறுகிய நாடுகடத்தலின் போது, எனது தாத்தா ஒரு சுருக்கமான நினைவுக் குறிப்பை எழுதினார், இது ஒரு கலைஞராக அவரது இலட்சியங்களின் அறிக்கையுடன் முடிவடைகிறது. நாஜிக்கள் யூதர்களுக்கு ஒரு மரண அச்சுறுத்தலை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறார்கள் என்பதை அவர் அங்கீகரித்தார், ஆனால் மூன்றாம் பேரரசின் குற்றவாளிகள், நீதிக்கான யூத மக்களின் நெறிமுறை மற்றும் தார்மீக அர்ப்பணிப்பில் வெற்றி பெற மாட்டார்கள் என்ற நம்பிக்கையை அவர் வெளிப்படுத்தினார். எங்கு அடைக்கலம் கிடைக்கும் என்று தனக்கு இன்னும் தெரியாது என்று வாகல்டர் ஒப்புக்கொண்டார். எனவே அவர் தனது நினைவுக் குறிப்பை பின்வருமாறு முடித்தார்:

அது எங்கேயிருந்தாலும், “உங்கள் சகோதரர்களுக்கு சேவை செய்வதற்காக நீங்கள் அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டீர்கள்” என்ற மோசஸின் வார்த்தைகளுக்கு ஏற்ப கலை மற்றும் மனிதகுலத்திற்கு சேவை செய்ய விரும்புகிறேன்.

யூத நெறிமுறைகள் குறித்த எனது தாத்தாவின் கருத்தாக்கம் நெதன்யாகு அரசாங்கத்திலும் தற்போதைய சியோனிச அரசிலும் நிலவும் கருத்தாக்கத்திலிருந்து மிகவும் வேறுபட்டது என்பது தெளிவாகிறது. யூத மக்களின் பெயரால் என்ன நடக்கிறது என்று தெரிந்தால் அவர் திகைத்துப் போவார். ஒடுக்கப்பட்ட பாலஸ்தீன மக்களுக்கு எதிராக ஒவ்வொரு நாளும் இழைக்கப்படும் குற்றங்களுடன் யூத மக்களை தொடர்புபடுத்துவதை விட பெரிய பரிசு, உண்மையான யூத எதிர்ப்பாளர்களுக்கு வேறு எதுவும் இருக்க முடியாது.

எனது தாத்தாவின் வாழ்க்கையின் கதை மற்றும் ஐரோப்பிய யூதர்களை மூழ்கடித்த பேரழிவுடன் அதன் தொடர்பு ஆகியவை எனது குழந்தை பருவ வீட்டில் தொடர்ந்து விவாதப் பொருளாக இருந்தன. ஒமி என்று நாங்கள் அழைத்த எனது பாட்டி, இக்னாட்ஸின் மனைவி எங்களுடன் வசித்து வந்தார். நான் அவரது அறையில் அவருடன் எண்ணற்ற மணிநேரங்களை செலவிட்டேன், அங்கு அவர் பேர்லினின் வாழ்க்கை, பல சிறந்த கலைஞர்களுடனான நட்புகள், கியாகோமோ புச்சினியால் விளையாட்டுத்தனமாக பின்புறத்தில் கிள்ளப்பட்ட நகைச்சுவையான நிகழ்வுகள், அவருக்குத் தெரிந்த நண்பர்கள், எழுத்தாளர்கள் மற்றும் ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டீன் உள்ளிட்ட விஞ்ஞானிகள் கூட கான்ஸ்டான்சர்ஸ்ட்ராஸாவிலுள்ள குடியிருப்பிற்கு அடிக்கடி வருகை தருவதுடன், அங்குதான் ஐன்ஸ்டீன் உள்ளிட்ட ஒரு நான்கு பேரின் இசைக் குழுவின் (a string quartet) ஒரு பகுதியாக அவர் வயலின் வாசிப்பதை ரசித்தது போன்ற நிகழ்வுகளை விபரிப்பார். இதற்கு அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் வசிப்பவர்கள் ஆட்சேபம் தெரிவிக்கவில்லை.

எனது பாட்டியின் கதைகளுடன் எனது அம்மா சொன்ன கதைகளும் இணைந்திருந்தன, அவர் தனது தந்தையுடன் மிகவும் நெருக்கமான உறவை அனுபவித்தார். பெரும்பாலான கதைகள் ஜேர்மன் மொழியில் சொல்லப்பட்டன, அவைகள் எங்கள் வீட்டில் ஆங்கிலத்திற்கு சமமான அந்தஸ்தைப் பெற்றன.

குறைந்தபட்சம் நான் வசித்த தெருவில், இது அசாதாரணமானது அல்ல. எங்கள் அண்டைப் பகுதிகளில் பலர் அகதிகளாக இருந்தனர்: டாக்டர் ஜாகோபியஸ், திருமதி லண்டன், திருமதி ஸ்பிட்சர், திருமதி ரெஃபிஷ், வால்டர் மற்றும் உச்சி பேர்கன், டாக்டர் ஹார்ட்மன் மற்றும் டாக்டர் குட்ஃபெல்ட். மற்றவர்களின் பெயர்கள் எனக்கு நினைவில் இல்லை, ஆனால் சார்லட்டன்பர்க்கின் கணிசமான பகுதி நியூயார்க் நகர புறநகரில் மீண்டும் இணைக்கப்பட்டது போல் இருந்தது. பின்னர் நகரின் பிற பகுதிகளில் வாழ்ந்த பல நண்பர்கள் இருந்தனர், ஆனால் அடிக்கடி விருந்தினராக: கிரேட்டா வெஸ்ட்மேன், டெலா ஷ்லேகர் மற்றும் கர்ட் ஸ்டெர்ன் இருந்தனர்.

பேர்லினில் வாழ்க்கையை விவரிக்கும் பல விவாதங்கள் இந்த சொற்றொடருக்கு வழிவகுத்தன: “உண்ட் டான் கம் ஹிட்லர்.” பிறகு ஹிட்லர் வந்தார். எல்லாவற்றையும் மாற்றிய நிகழ்வு அது. இது, என் இளம் மனதில், பல கேள்விகளுக்கு வழிவகுத்தது. “ஹிட்லர் எப்படி வந்தார்?” “ஹிட்லர் ஏன் வந்தார்?” “1933-க்கு முன்பு அவர் வருவதை யாராவது அறிந்திருந்தார்களா?” “எனது தாத்தாவும் பாட்டியும் அம்மாவும் ஹிட்லரைப் பற்றி முதன்முதலில் கேள்விப்பட்டு அவர் வருவார் என்று எப்போது உணர்ந்தார்கள்?” இறுதியாக, எல்லாவற்றிலும் மிக முக்கியமான கேள்வி, “ஹிட்லர் வருவதை மக்கள் ஏன் தடுக்கவில்லை?”

எனக்குத் தெரிந்த யாரிடமும் முழுமையான, உறுதியான பதில்கள் இல்லாத கேள்வி இது. ஆனால் வீட்டில் எனக்குக் கிடைத்த பதில்களில் சில விஷயங்கள் உதவியாக இருந்தன. முதலாவதாக, நாஜிக்கள் ஒரு வலதுசாரி இயக்கமாக தெளிவாக அடையாளம் காணப்பட்டனர். எனவே, எனது குடும்பத்தில் நன்மைக்கும் தீமைக்கும் இடையிலான பிரிவினைக் கோடு ஜேர்மானியருக்கும் யூதருக்கும் இடையில் அல்ல, மாறாக இடது மற்றும் வலது இடையே இருந்தது. இந்தப் பிரிவினை ஜேர்மனியில் மட்டுமல்ல, உலகெங்கிலும், நிச்சயமாக, அமெரிக்காவிற்குள்ளும் இருந்தது என்று எனது தாயார் வலியுறுத்தினார். அவர் எப்போதாவது சில அமெரிக்க அரசியல்வாதிகளைப் பார்ப்பார், “இச் வெர்ட்ராவ் நிஸ்ட் டிஸே பாண்டே” (”நான் இந்தக் கும்பலை நம்பவில்லை”) என்று சொல்வார்.

என் அம்மா இந்த விஷயத்தில் மிகவும் உறுதியாக இருந்தார். அவர் பாசிசத்தை வெறுத்தார். விதிவிலக்காக ஆட்சேபகரமான சில சமூக மற்றும் அரசியல் அணுகுமுறைகளை அவர் கவனித்தபோது அல்லது எதிர்கொண்டபோது, புண்படுத்தும் தனிநபரை “ஈன் எக்ட் பாசிஸ்ட்” அதாவது ஒரு உண்மையான பாசிஸ்ட் என்று அவரை விவரிக்க அவர் விரும்பினார்.

ஹிட்லருக்கு முன்பே ஜேர்மனியில் யூத எதிர்ப்பு இருப்பதை அவர் நிச்சயமாக அறிந்திருந்தார். ஹிட்லர் வரத் தொடங்குவதற்கு முன்பே, தனது பள்ளி ஆசிரியர்களிடையே இத்தகைய போக்குகளை அவர் எதிர்கொண்டார். ஆனால் இந்தப் போக்குகள் தவிர்க்கவியலாமல் வெகுஜனக் கொலைகளாக உருவெடுக்கும் என்று அவர் ஒருபோதும் நம்பியிருக்க மாட்டார், நம்பவும் மாட்டார். அத்தகைய தவிர்க்க முடியாத தன்மையை அவர் நம்பவில்லை. மேலும், ஜேர்மானியர்கள் மீது வெறுப்பு அல்லது கசப்புணர்வின் சுவடு கூட அவர் வெளிப்படுத்தியதில்லை. ஜேர்மனியில் இருந்து பறந்து சென்று 60 ஆண்டுகள் ஆகியும் ஜேர்மன் மொழியின் மீதான தனது புலமை குறையவில்லை என்பதில் அவர் பெருமிதம் கொண்டார்.

ஜேர்மனியில் பாசிசம் எவ்வாறு அதிகாரத்திற்கு வந்தது என்பதை விளக்கும் அரசியல் ரீதியாக நம்பத்தகுந்த பதிலை நான் கண்டுபிடிக்க பல ஆண்டுகள் ஆகியிருந்தது. என் தலைமுறையின் பலரைப் போலவே, நானும் சிவில் உரிமைகள் இயக்கம், கெட்டோ எழுச்சிகள் மற்றும் வியட்நாம் போர் ஆகியவற்றின் அனுபவங்களைக் கடந்து சென்றேன். 1960 களின் வெடிக்கும் நிகழ்வுகள் எனது வரலாறு பற்றிய ஆய்வைத் தூண்டின, மேலும் சமகால நிகழ்வுகளை ஒரு பரந்த கால கட்டமைப்பில் நிலைநிறுத்தும் போக்கை ஊக்குவித்தன. மேலும், முடிவில்லாத வியட்நாம் போர் மீதான கோபமும், ஜனநாயகக் கட்சி மற்றும் அமெரிக்க தாராளவாதத்தின் மீதான தொடர்ச்சியான ஏமாற்றமும் என்னை சோசலிசத்தை நோக்கி மேலும் தூண்டியது. இந்த நிகழ்முறை இறுதியாக, 1969 இலையுதிர்காலத்தில், லியோன் ட்ரொட்ஸ்கியின் எழுத்துக்களை எனது ஆரம்ப கண்டுபிடிப்பை நோக்கி இட்டுச் சென்றது.

ரஷ்யப் புரட்சியின் வரலாறு, அவரது சுயசரிதையான எனது வாழ்க்கை, புதிய பாதை, அக்டோபரின் படிப்பினைகள் மற்றும் காட்டிக்கொடுக்கப்பட்ட புரட்சி ஆகிய அவரது பிரமாண்டமான கிடைக்கக்கூடிய எழுத்துக்களைப் படிப்பதில் நான் என்னை மூழ்கடித்தேன். இந்த படைப்புகள் அனைத்தும் ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கத்தில் சேருவதற்கான எனது முடிவின் அடித்தளமாக செயல்பட்டன. ஆனால் 1930 மற்றும் 1933 க்கு இடையில் நாஜிக்கள் அதிகாரத்திற்கு வந்ததற்கு எதிரான போராட்டத்திற்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ட்ரொட்ஸ்கியின் எழுத்துக்களின் தொகுப்புதான் என் மீது மிகப் பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்திய தொகுதிகளாகும்.

அந்த நெருக்கடியான ஆண்டுகளில், ட்ரொட்ஸ்கி இஸ்தான்புல் கடற்கரையிலுள்ள பிரிங்கிபோ தீவில் நாடுகடத்தப்பட்டு வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார். ஸ்ராலினிச ஆட்சியால் அவர் அங்கு நாடுகடத்தப்பட்டார். ஜேர்மனியில் இருந்து சுமார் 2,000 மைல்கள் தொலைவில், நடந்து கொண்டிருந்த நிகழ்வுகளை அவர் பின்தொடர்ந்தார். அவரது கட்டுரைகள், ஹிட்லராலும் நாஜிக் கட்சியாலும் ஏற்படும் ஆபத்து குறித்து அவர் விடுத்த எச்சரிக்கைகள் அரசியல் இலக்கியத்தில் ஒப்பிட முடியாதவைகளாகும்.

ட்ரொட்ஸ்கி பாசிசத்தின் தன்மையை —அதன் வர்க்க அடித்தளம் மற்றும் சோசலிச மற்றும் தொழிலாள வர்க்க இயக்கத்திற்கு எதிரான அரசியல் பயங்கரவாதத்தின் ஒரு கருவியாக இன்றியமையாத செயல்பாடு— என்று விளக்கியது மட்டுமல்லாமல், நாஜிக்களை எவ்வாறு தோற்கடிக்க முடியும் என்பதையும் விளக்கினார். சமூக ஜனநாயகமும் பாசிசமும் ஒரே மாதிரியானவை என்று பிரகடனம் செய்த மூன்றாம் காலகட்டம் என்று அழைக்கப்படும் ஸ்ராலினிச கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் கொள்கைகளை அவர் அம்பலப்படுத்தினார். நாஜி அச்சுறுத்தலை தோற்கடிக்க அனைத்து தொழிலாள வர்க்க கட்சிகளின் ஐக்கிய முன்னணிக்கு அழைப்பு விடுத்ததன் மூலம் இந்த திவாலான தீவிர-இடது கொள்கையை அவர் எதிர்கொண்டார். அவரது எச்சரிக்கைகள் புறக்கணிக்கப்பட்டன. ஸ்ராலினிசமும், சமூக ஜனநாயகத்தின் காட்டிக்கொடுப்புகளும் நாஜிக்களின் வெற்றியை சாத்தியமாக்கின.

ஆனால் ஹிட்லரின் அதிகார எழுச்சியும் அதைத் தொடர்ந்து வந்த இரண்டாம் உலகப் போர் மற்றும் யூத இனப்படுகொலை பேரழிவும் தவிர்க்க முடியாதவை அல்ல. அவைகள் தொழிலாள வர்க்கத்தின் சீர்திருத்தவாத மற்றும் ஸ்ராலினிச தலைமைகளின் அரசியல் காட்டிக்கொடுப்புகளின் விளைவுகளாகும். அதைப் புரிந்துகொள்வதற்கும், பாசிசம் என்றால் என்ன என்பதைப் புரிந்துகொள்வதற்கும், இதைப் பற்றி நான் திரும்பிப் பார்க்கும்போது, இவைகள் அனைத்தும் நடந்து சில தசாப்தங்களுக்குப் பிறகுதான் நான் வளர்ந்து வருகிறேன் என்பதை உணர்ந்ததும் என் மீது ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. பாசிசம் மீண்டும் ஒருபோதும் இருக்கக்கூடாது என்பதை உணர்ந்து, இந்த அரசியல் பயங்கரத்தை தோற்கடிக்க முடியும் என்பதைப் புரிந்துகொண்டு, சோசலிச இயக்கத்தில், குறிப்பாக மனிதகுலம் எதிர்கொண்ட மிகப் பெரிய அச்சுறுத்தலை சரியாக பகுப்பாய்வு செய்து பதிலை வழங்கிய அந்த அரசியல் இயக்கத்தில் தீவிரமாக செயல்பட வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.

பாசிசத்தின் எழுச்சி ஜேர்மனிய உள்ளத்தில் வேரூன்றியிருக்கவில்லை, மாறாக முதலாளித்துவம் மற்றும் தேசிய-அரசு அமைப்புமுறையின் வரலாற்று நெருக்கடியில் வேரூன்றியது என்றார் ட்ரொட்ஸ்கி. ஹிட்லரும் பாசிச ஆட்சியும், இறுதிப் பகுப்பாய்வில், ஜேர்மனிய முதலாளித்துவம், போர் மற்றும் வெகுஜன படுகொலைகள் மூலம், தற்போதுள்ள தேசிய-அரசு அமைப்புமுறையால் அதன் மீது திணிக்கப்பட்ட கட்டுப்பாடுகளுக்கு ஒரு தீர்வைக் காண்பதற்கான விரக்தியான முயற்சியை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தியது. அது “ஐரோப்பாவை மறுஒழுங்கமைக்க” நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டது. ஆனால் இது பிரத்தியேகமான ஜேர்மானியப் பிரச்சினை அல்ல. அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தின் மீது திணிக்கப்பட்ட நெருக்கடி இன்னும் பெரிய சவாலாகும், அதில் அது இன்று ஈடுபட்டுள்ளது: அதாவது உலகை மறுஒழுங்கமைக்கும் நோக்கமாகும்.

ஹிட்லர் அதிகாரத்திற்கு வந்த பின்னர் எழுதப்பட்ட அடுத்தடுத்த எழுத்துக்களில், ட்ரொட்ஸ்கி பாசிசமும் இரண்டாம் உலகப் போரின் வெடிப்பும் ஐரோப்பிய யூதர்களை அழித்தொழிக்கும் அபாயத்துடன் எதிர்கொள்ளும் என்று எச்சரித்தார். முதலாளித்துவ அமைப்புமுறையின் உலகளாவிய முரண்பாடுகளில் வேரூன்றிய ஒரு பிரச்சினைக்கு ஒரு தேசிய தீர்வை முன்வைத்த சியோனிசத்தால் இந்த ஆபத்தை தவிர்க்க முடியாது என்று அவர் எழுதினார்.

நாஜிக்களின் வெற்றியைத் தொடர்ந்து, ட்ரொட்ஸ்கி யூதர்களின் தலைவிதி முன்னெப்போதையும் விட சோசலிசத்தின் தலைவிதியுடன் பின்னிப் பிணைந்துள்ளது என்று வலியுறுத்தினார். ஜனவரி 28, 1934 திகதியிட்ட ஒரு கடிதத்தில் அவர் பின்வருமாறு எழுதினார்:

ஒட்டுமொத்த யூத வரலாற்று விதி என்னவாக இருந்தாலும், யூதப் பிரச்சினை ஒரு சர்வதேச பிரச்சினையாகும். “தனி ஒரு நாட்டில் சோசலிசம்” மூலம் இதற்குத் தீர்வு காண முடியாது. தற்போதைய இழிவான மற்றும் வெறுக்கத்தக்க யூத-எதிர்ப்பு துன்புறுத்தல்கள் மற்றும் இனப்படுகொலைகளின் சூழ்நிலையில், யூத தொழிலாளர்களின் தலைவிதியை பாட்டாளி வர்க்கத்தின் முழுமையான மற்றும் இறுதி வெற்றியின் மூலம் மட்டுமே தீர்க்க முடியும் என்ற அறிவிலிருந்து யூத தொழிலாளர்கள் புரட்சிகர பெருமையைப் பெற முடியும்.

இந்த முன்னோக்கு வரலாற்றால் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. இஸ்ரேல் நிறுவப்பட்டது ஒரு அரசியல் வெற்றி என்று கூறுபவர்களுக்கு ஒரு அரசியல் வெற்றி என்றால் என்ன என்பது பற்றிய விசித்திரமான கருத்து உள்ளது. பிறருடைய நிலங்கள் அப்பட்டமாகத் திருடப்படுவதை அடிப்படையாகக் கொண்டு, அனைத்துக் குடிமக்களுக்கும் வழங்கப்பட வேண்டிய அடிப்படை ஜனநாயக உரிமைகளை முற்றிலும் இனவாத அடிப்படையில் மறுக்கும், வெறுப்பையும் பழிவாங்கலையும் அரசுக் கொள்கையின் அடிப்படையில் புனிதப்படுத்தும், தனது சொந்த குடிமக்களைத் தான் உடைமையாக்கிய மக்களைக் கொல்லவும் துன்புறுத்தவும் திட்டமிட்டு நிர்பந்திக்கும் ஒரு அரசை உருவாக்குகிறது. இது நாட்டை உலகிலேயே மிகவும் வெறுக்கப்படும் நாடாக மாற்றியுள்ளது—இதை ஒரு “அரசியல் வெற்றி” என்று விவரிக்க முடியாது. இது ஒரு அரசியல் சீரழிவாகும்.

நடந்துகொண்டிருக்கும் போர், அதன் அத்தனை பயங்கரங்களுக்கும் மேலாக, ஒரு குறிப்பிடத்தக்க அரசியல் பங்களிப்பை வழங்கியுள்ளது. இது இளைஞர்களை விழிப்படையச் செய்துள்ளது. இது உலகின் கண்களைத் திறந்துள்ளது. இது சியோனிச ஆட்சியையும் அதன் ஏகாதிபத்திய கூட்டாளிகளையும் அவர்கள் குற்றவாளிகளாக அம்பலப்படுத்தியுள்ளது. இது உலகம் முழுவதும் பரவி வரும் சீற்ற அலையை உருவாக்கி, இந்த இனப்படுகொலைக்கு காரணமானவர்கள் மீது பாய்ந்துவிடும்.

ஆனால் ஏகாதிபத்திய காட்டுமிராண்டித்தனத்திற்கு எதிரான ஒரு பொதுவான போராட்டத்தில் தற்போது நிலவும் சீற்றத்தை ஒரு மாற்றக்கூடிய பூகோள தொழிலாள வர்க்கத்தை ஐக்கியப்படுத்தக்கூடிய ஒரு புரட்சிகர சோசலிச வேலைத்திட்டத்துடன் இணைப்பதே எமது இயக்கம் எதிர்கொள்ளும் பெரும் சவாலாகும். இந்த சவாலை எதிர்கொள்ள எமது இயக்கம், மற்றும் எமது இயக்கம் மட்டுமே தயார் நிலையில் உள்ளது. ஒரு பரந்த அரசியல் வரலாற்றையும், ஒரு முழு நூற்றாண்டையும் உள்ளடக்கிய பரந்த அரசியல் அனுபவத்தையும் உள்ளடக்கியது எமது இயக்கமாகும். நாம் இப்போது முகங்கொடுக்கும் நெருக்கடியைப் போன்ற ஒரு நெருக்கடியில், அதன் இயக்கவியல் பற்றிய புரிதலையும், நிலைமையில் தலையிட்டு தொழிலாள வர்க்கத்தின் நலன்களுக்காக அதை மாற்றுவதற்கான முன்னோக்கையும் வேறு எந்தக் கட்சியாலும் கொடுக்க முடியாது.

எனவே இந்த விரிவுரையானது ட்ரொட்ஸ்கிசத்தின் நூற்றாண்டு குறித்த ஒரு உத்தியோகபூர்வ அறிக்கையாக இல்லாவிட்டாலும், இன்றைய நிகழ்வுகளைத் தவிர, ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கம் என்றால் என்ன என்பதையும் நாம் எதிர்கொள்ளும் இன்றைய போராட்டங்களுடனான அதன் உறவையும் பற்றிய உங்கள் புரிதலுக்கு இது பங்களித்துள்ளது என்று நான் நம்புகிறேன்.

———

(1) தோரா (Torah) - பரந்த அர்த்தத்தில், யூத மத பாரம்பரியத்தின் மையக் குறிப்பைக் குறிக்கிறது. இது எபிரெய விவிலியத்தின் முதல் ஐந்து புத்தகங்களை உள்ளடக்கிய ஒரு சொல், இது பெந்ததேயுக் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. ஆதியாகமம், யாத்திராகமம், லேவியராகமம், எண்ணாகமம், உபாகமம் ஆகிய நூல்கள் உள்ளன. யூத மத மற்றும் நெறிமுறை நடைமுறைகளுக்கு இன்றியமையாத அடித்தள விவரிப்புகள், சட்டங்கள், கட்டளைகள் மற்றும் போதனைகள் தோராவில் உள்ளன.

(2) ஆம்ஸ்டர்டாமின் மூப்பர்கள் - ‘ஆம்ஸ்டர்டாமின் மூப்பர்கள்’ என்ற சொல் ஸ்பினோசா காலத்தில் ஆம்ஸ்டர்டாமிலுள்ள யூத சமூகத்திலுள்ள மத அதிகாரிகள் அல்லது தலைவர்களைக் குறிக்கிறது. ஆம்ஸ்டர்டாமில் கணிசமான யூத மக்கள் தொகை இருந்தது, மேலும் மூப்பர்கள் மத ஒழுங்கை பராமரிப்பதற்கும் பாரம்பரிய நம்பிக்கைகளைக் கடைப்பிடிப்பதற்கும் பொறுப்பான செல்வாக்கு மிக்க நபர்களாக இருந்தார்கள். ஸ்பினோசா வெளியேற்றப்பட்ட சூழலில், நிறுவப்பட்ட மதக் கோட்பாடுகளுக்கு எதிரான அவரது சர்ச்சைக்குரிய கருத்துக்கள் மற்றும் செயல்களுக்கு பதிலளிப்பதில் இந்த மூப்பர்கள் ஒரு பங்கைக் கொண்டிருந்தனர்.

(3) பெளதீக அதீதவியல் என்றால் “இருப்பின்” தன்மையை மெய்யியல் அடிப்படையிலான புலன்சாரா முறையில் ஆய்தலைக் குறிக்கிறது.

(4) அமலேக் (Amalek): விவிலியச் சூழலில் அமலேக், ஏசாவிலிருந்து வந்த ஒரு பண்டைய கோத்திரத்தைக் குறிக்கிறது, மேலும் இது பெரும்பாலும் இஸ்ரவேலர்களின் எதிரியாக சித்தரிக்கப்படுகிறது. பரந்த யூத பாரம்பரியத்தில், அமலேக் ஒரு தொன்மையான எதிரி அல்லது எதிரியை அடையாளப்படுத்துகிறார், இது எதிர்ப்பிற்கு எதிரான நித்திய போராட்டத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது.