144. ICFI -அதிலும் குறிப்பாக சோசலிச தொழிலாளர் கழகத்தின் பிரிட்டிஷ் ட்ரொட்ஸ்கிஸ்டுகள்- 1966 மாநாடு மற்றும் அதற்கு பிந்தைய சமயத்திலும் பப்லோவாத திருத்தல்வாதத்திற்கு எதிரான போரை சிறுமைப்படுத்துவதற்கான அனைத்து முயற்சிகளையும் எதிர்த்து நிற்பதில் பெரும் அரசியல் தீர்க்கதரிசனத்தை வெளிப்படுத்தினர். "முதல் முன்னவசியமானது, பப்லோவாதத்திற்கு எதிரான போராட்டமானது மார்க்சிச அபிவிருத்திக்கான மற்றும் அதே சமயத்தில் கடந்த காலத்தில் மார்க்சிச தத்துவம் பெற்ற ஒவ்வொரு வெற்றியையும் பாதுகாப்பதற்கான ஒரு போராட்டம் என்பதை புரிந்து கொள்வது", என்று SLL 1967ம் ஆண்டு எழுதியது. அனைத்துலகக் குழுவின் 1966 மாநாடானது, நான்காம் அகிலத்திற்குள்ளாக தனது போராட்டம் மூலம் அனைத்துலக குழு இந்த இயக்கத்தின் தொடர்ச்சியை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தியதென்று வலியுறுத்துவதில் இதனை தெளிவாக வெளிப்படுத்தியது. தொழிலாளர் குரல் (Voix Ouvrière) மற்றும் ரொபேர்ட்சனுக்கு எதிராக, பப்லோவாதத்திற்கு எதிரான போராட்டத்தின் மூலம் தான் மார்க்சிசவாதிகள் போல்ஷிவிசத்தின் புரட்சிகர கட்சி தத்துவத்தை பாதுகாத்தும் அபிவிருத்தி செய்தும் இருந்தனர் என்பதை நாங்கள் வலியுறுத்தினோம்.^[83]

145. நான்காம் அகிலத்தின் பிரெஞ்சு பகுதியான, சர்வதேச கம்யூனிச அமைப்பு (Organisation Communiste Internationalist (OCI) 1966 மாநாட்டில் SLL இன் நிலைப்பாட்டை ஆதரித்தது. இருப்பினும், நான்காம் அகிலம் ''மறுகட்டமைப்பு'' செய்யப்பட வேண்டும் என்று அவர்கள் வாதிட்டனர். இந்த குழப்பமான வார்த்தைப் பிரயோகத்தின் பின் இருப்பது- பப்லோவாதிகளுடனான உடைவில் இருந்து எழுந்த நான்காம் அகிலத்தின் நீடித்துநிற்கவல்ல தன்மை குறித்து, ஐயுறவாதத்தின் குறிப்பிடத்தகுந்த அளவு காட்டிக் கொடுப்பை செய்தது - OCI க்குள்ளாகவே நடந்த ஒரு மையவாத நகர்வாகும். 1967 வாக்கில், OCI, பப்லோவாதத்துடனான முக்கிய பிரச்சினை ஸ்ராலினிசம் மற்றும் முதலாளித்துவ தேசியவாதத்தை நோக்கிய அதன் நோக்குநிலை அல்ல, மாறாக அதிகமாக மையப்படுத்தப்பட்ட அதன் அதிகாரத்துவ வழிமுறைகள் தான் என்று வலியுறுத்தத் தொடங்கியது. பணியானது "ஐக்கிய முன்னணி" தந்திரோபாயத்தின் மீது குவிமையப்படுத்தப்பட்ட "வளைந்து கொடுக்கக்கூடிய" கூடுதல் அமைப்புகளைக் கட்டுவது தான் என்ற OCI வலியுறுத்தியது. SLL, OCI இன் தலைமைக்கு ஒரு தீர்க்கதரிசனத்துடனான ஒரு எச்சரிக்கையை விடுத்தது

இப்போது மேற்கு ஐரோப்பாவில் தொழிலாளர்களின் தீவிரமயமாகல் துரிதமாக முன்செல்கிறது, குறிப்பாக பிரான்சில்.... அபிவிருத்தியின் இத்தகையதொரு கட்டத்தில் எப்போதும் ஒரு அபாயம் உள்ளது, ஒரு புரட்சிகர கட்சி தொழிலாள வர்க்கத்தில் உள்ள நிலைமைக்கு ஒரு புரட்சிகர வழியில் அல்லாமல், தொழிலாளர்கள் பழைய தலைமைகளின் கீழான தங்களது சொந்த அனுபவத்தால் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட போராட்ட மட்டத்திற்கு, அதாவது தவிர்க்க இயலாத ஆரம்ப குழப்பத்திற்கு அடிபணிவதன் மூலம் பதிலளிக்கும் அபாயம் ஆகும். சுயாதீனமான கட்சி மற்றும் இடைமருவு வேலைத்திட்டத்திற்கான போராட்டத்தின் இத்தகைய திருத்தல்கள் பொதுவாக தொழிலாள வர்க்கத்திற்கு நெருக்கமாவது, போராட்டத்தில் இருக்கும் அனைவருடன் ஒன்றுபட்டு இருப்பது, காலக்கெடுகள் விதிக்காமல் இருப்பது, வறட்டுவாதத்தை கைவிடுவது, போன்ற பல போலிவேடமணிந்துவரும்.^[84]