மொழிபெயர்ப்பின் மூலக் கட்டுரையை இங்கே காணலாம்.

ட்ரொட்ஸ்கிசத்தின் தோற்றம் குறித்து அதன் நூற்றாண்டு விழாவின் பாகமாக, உலக சோசலிச வலைத் தளம் 1923 அக்டோபர் 15 அன்று ரஷ்ய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மத்திய குழுவின் அரசியல் குழுவுக்கு ”46 மூத்த போல்ஷிவிக்குகள் சமர்ப்பித்த பிரகடனத்தை” வெளியிடுகிறது. இந்த ஆவணத்தின் மூலம் போல்ஷிவிக் கட்சியின் தலைசிறந்த தலைவர்களில் 46 பேர் உள்கட்சி போராட்டத்தில் லியோன் ட்ரொட்ஸ்கியின் நிலைப்பாடுகளுக்கு தங்கள் அரசியல் ஆதரவை வெளிப்படுத்தினர். அது அரசியல் குழுவின் ஸ்ராலினிச பிரிவுக்கு எதிராக லெனின் நடத்திய கடைசிப் போராட்டத்துடன் தொடங்கப்பட்டது.

எனவே, அக்டோபர் புரட்சி ஸ்ராலினிசத்தால் காட்டிக்கொடுக்கப் பட்டதற்கு எதிராக ரஷ்ய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (RCP) மற்றும் கம்யூனிஸ்ட் அகிலத்தின் மார்க்சிச மற்றும் சர்வதேசிய பிரிவின் போராட்டத்தை வழிநடத்திய இடது எதிர்ப்பு அணியின் ஸ்தாபக ஆவணமாக இது கருதப்படுகிறது. உலக சோசலிச வலைத் தளத்தால் வழங்கப்பட்ட வாழ்க்கை வரலாற்று விவரங்கள் காட்டுவது போல, இந்த பிரகடனத்தில் கையெழுத்திட்டவர்களில் கிட்டத்தட்ட அனைவரும் ஸ்ராலினின் 1936-1938 பெரும் பயங்கரவாதத்தால் கொல்லப்பட்டனர்.

அக்டோபர் 8, 1923 தேதியிட்ட ஒரு கடிதத்தில் ட்ரொட்ஸ்கி அரசியல் குழுவின் பெரும்பான்மையினருடன் கொண்டுள்ள தனது அரசியல் வேறுபாடுகளின் முக்கிய அம்சங்களை RCP இன் மத்திய குழுவிற்கும் மத்திய கட்டுப்பாட்டு ஆணையத்திற்கும் எழுதிய கடிதத்தில் முன்வைத்தார். ஒரு வாரத்திற்குப் பிறகு “46 பேரின் பிரகடனம்” சமர்ப்பிக்கப்பட்டது. இந்தக் கடிதம் மே 1990 வரை முழுமையாக வெளியிடப்படவில்லை என்றாலும், “46 பிரகடனத்தின்” உள்ளடக்கங்கள் நன்கு அறியப்பட்டிருந்தன. இது ஆங்கிலத்தில் முழுமையாக வெளியிடப்பட்டது. ஆனால், ஈ.எச்.காரின் தி Interregnum 1923-1924 (லண்டன், 1954, பக். 367-373) இல் துல்லியமின்மைகளுடன் வெளியிடப்பட்டது.

ரஷ்ய மொழியில், இது முதன்முதலில் 1988 ஆம் ஆண்டு வெளிநாட்டில் வெளியிடப்பட்டது. இது சோவியத் ஒன்றியத்தில், 1923-1927 இல் கொம்முனிஸ்டிக்கெஸ்காயா ஒப்போசிட்சியா, என்ற புத்தகத்தில் முழுமையாக வெளியிடப்பட்டது. இது லியோன் ட்ரொட்ஸ்கியின் காப்பகத்திலிருந்து, தொகுதி 1 (1923-1926), ஒய். ஃபெல்ஸ்டின்ஸ்கியால் தொகுக்கப்பட்டது (பக். 83-88), ஆவணத்தின் அசல், சிறிய வேறுபாடுகளைக் கொண்ட இரண்டு தட்டச்சு செய்யப்பட்ட உரைகளைக் கொண்டுள்ளது (அர்த்தத்தை மாற்றவில்லை). முதல் உரையில் 34 கையொப்பங்கள் உள்ளன, இரண்டாவது உரையில் 12 கையொப்பங்கள் உள்ளன.

இந்த மொழிபெயர்ப்பு முதன்முதலில் அக்டோபர் 25, 1993 இன் சர்வதேச தொழிலாளர் புல்லட்டின் பக்கங்களில், இடது எதிர்ப்பு அணி ஸ்தாபிக்கப்பட்ட 70 வது ஆண்டு நிறைவை நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலகக் குழு கொண்டாடுவதன் ஒரு பகுதியாக வெளியிடப்பட்டது. சிறிய திருத்தங்கள் மற்றும் கையொப்பமிட்டவர்களின் வாழ்க்கை வரலாற்றுக் குறிப்புகளின் விரிவான பட்டியலுடன் அதை இங்கே மறுபிரசுரம் செய்கிறோம்.

ரஷ்ய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் (RCP) (b) மத்திய குழுவின் அரசியல் குழுவுக்கு 46 பேரின் பிரகடனம்

15 October 1923

உச்ச இரகசியம்

ரஷ்ய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மத்திய குழுவின் அரசியல் குழுவுக்கு

நிலைமையின் தீவிரத்தன்மை, (எங்கள் கட்சியின் நலன்களுக்காக, தொழிலாள வர்க்கத்தின் நலன்களுக்காக) அரசியல் குழுவின் பெரும்பான்மையினரின் கொள்கையைத் தொடர்வது என்பது முழுக் கட்சியையும் கடுமையான துரதிர்ஷ்டத்துடன் அச்சுறுத்துகிறது என்பதை வெளிப்படையாக உங்களுக்குச் சொல்லும்படி எங்களை நிர்ப்பந்திக்கிறது.

இந்த ஆண்டு ஜூலை மாத இறுதியில் தொடங்கிய பொருளாதார மற்றும் நிதி நெருக்கடி, கட்சிக்குள் உள்ளவர்கள் உட்பட அதிலிருந்து எழுகின்ற அனைத்து அரசியல் விளைவுகளும், பொருளாதாரத் துறையிலும் சரி மற்றும் குறிப்பாக உட்கட்சி உறவுகள் தொடர்பான பகுதியிலும் சரி கட்சித் தலைமையின் பற்றாக்குறையை இரக்கமின்றி வெளிப்படுத்தியுள்ளன.

இந்த எதிர்பாராத நிகழ்வு பொருளாதாரத்தில் இறுதி இலக்கை எட்டாத, மத்திய குழுவின் பற்றாக்குறையான சிந்தனையுடன் மற்றும் முறைப்படியாக இல்லாமல் எடுக்கப்பட்ட முடிவுகளினால் ஒரு நிலைமைக்கு இட்டுச் சென்றன. அங்கே போதுமான தலைமையின் காரணமாக அல்லாமல், ஆனால் பற்றாக்குறையான தலைமை இருந்தபோதிலும் நாட்டின் பொருளாதாரம் தன்னிச்சையாக தொழில்துறை, விவசாயம், நிதி மற்றும் போக்குவரத்துத் துறைகளில் சந்தேகத்திற்கிடமின்றி பெரும் வெற்றிகளை பெற்றிருந்தது. அல்லது, இன்னும் துல்லியமாகச் சொல்வதானால், எந்தவொரு தலைமையும் இல்லாத நிலையில் — இந்த வெற்றிகளை நிறுத்தும் முன்னோக்கை மட்டுமல்ல , ஒட்டுமொத்த பொருளாதாரத்தின் கடுமையான நெருக்கடியையும் நாம் எதிர்கொள்கிறோம் .

வரவுசெலவுத் திட்டப் பற்றாக்குறை கலைக்கப்படுவதற்கு முன்னர் தன்னிச்சையாக அடிப்படை நாணயமாக மாறிய செர்வோனெட்ஸ் நாணயத்தின் முறிவின் முன் நாம் நிற்கிறோம்; நாம் ஒரு கடன் நெருக்கடியை எதிர்கொள்கிறோம், இதில் அரசு வங்கியால் கடுமையான அதிர்ச்சிகளின் ஆபத்து இல்லாமல், தொழில்துறை மற்றும் தொழில்துறை பொருட்களின் வர்த்தகத்திற்கு மட்டுமல்லாமல், ஏற்றுமதிக்காக தானியங்களை வாங்குவதற்கும் நிதியளிக்க முடியாது; அதிக விலைகள் காரணமாக தொழில்துறை பொருட்களின் விற்பனையை நிறுத்துவது குறித்த பிரச்சனையையும் நாம் எதிர்கொள்கிறோம், இது ஒருபுறம், தொழில்துறையில் திட்டமிடப்பட்ட, நிறுவன தலைமை முற்றிலும் இல்லாததன் மூலமும், மறுபுறம், தவறான கடன் கொள்கையாலும் விளக்கப்படலாம்; தானியங்களை கொள்வனவு செய்ய முடியாத காரணத்தினால் தானிய ஏற்றுமதி வேலைத்திட்டத்தை முன்னெடுக்க முடியாத நிலையை நாம் எதிர்கொள்கிறோம்;

உணவுப் பொருட்களின் மிகக் குறைந்த விலைகளை நாம் எதிர்கொள்கிறோம், அவை விவசாயிகளுக்கு அழிவுகரமானவை மற்றும் விவசாய உற்பத்தியில் அபார வெட்டுக்கள் செய்யவேண்டிய அச்சுறுத்துத்தலை கொண்டுள்ளன. நாங்கள் ஊதிய கொடுப்பனவுகளின் குறுக்கீட்டை எதிர்கொள்கிறோம், இது தொழிலாளர்களின் இயல்பான அதிருப்தியைத் தூண்டுகிறது. நாங்கள் வரவுசெலவுத் திட்ட குழப்பத்தை எதிர்கொள்கிறோம், இது நேரடியாக அரசாங்க இயந்திரத்தில் குழப்பத்தை உருவாக்குகிறது;

வரவுசெலவுத் திட்டத்தை வரைவதில் “புரட்சிகரமான” வெட்டுக்கள் மற்றும் அதை நிறைவேற்றும் போது புதிய, திட்டமிடப்படாத வெட்டுக்கள் தற்காலிக நடவடிக்கைகளில் இருந்து ஒரு நிரந்தர நிகழ்வாக மாறிவிட்டன. இது அரசு இயந்திரத்தை இடைவிடாது உலுக்கி வருகிறது, வெட்டுக்களில் திட்டமிடல் இல்லாததன் விளைவாக, அது தற்செயலான மற்றும் தன்னிச்சையான அதிர்ச்சிகளை ஏற்படுத்துகிறது.

இவை அனைத்தும் ஏற்கனவே தொடங்கியுள்ள பொருளாதார, கடன் மற்றும் நிதி நெருக்கடியின் கூறுகளாகும். நாம் உடனடியாக விரிவான, நன்கு சிந்திக்கப்பட்ட, திட்டமிடப்பட்ட மற்றும் ஆற்றல்மிக்க நடவடிக்கைகளை எடுக்காவிட்டால், தற்போதைய தலைமைத்துவ பற்றாக்குறை தொடர்ந்தால், வழக்கத்திற்கு மாறாக கூர்மையான பொருளாதார அதிர்ச்சிகளின் சாத்தியத்தை நாம் எதிர்கொள்கிறோம், அது தவிர்க்கவியலாமல் உள்நாட்டு அரசியல் சிக்கல்களுடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது மற்றும் நமது வெளிநாட்டு நடவடிக்கைகள் மற்றும் திறன் முற்றிலுமாக செயலிழந்துவிடும்.

பிந்தையது, எல்லோரும் புரிந்துகொள்வது போல, முன்னெப்போதையும் விட இப்போது மிகவும் அவசியம். அதில் தான் உலகப் புரட்சி மற்றும் அனைத்து நாடுகளின் தொழிலாள வர்க்கத்தின் தலைவிதியும் சார்ந்துள்ளது .

அதேபோன்று, உட்கட்சி உறவுகளிலும் அதே தவறான தலைமையை நாம் காண்கிறோம், அது கட்சியை முடக்கி, விரக்தியடையச் செய்கிறது, இது நாம் கடந்து வரும் நெருக்கடியின் போது குறிப்பாக தெளிவாக உணரப்படுகிறது.

இப்போதைய கட்சித் தலைவர்களின் அரசியல் இயலாமையில் இருந்து இதை நாம் விளக்கவில்லை; மாறாக, நிலைமையை மதிப்பிடுவதிலும் மற்றும் அதை மாற்றுவதற்கான வழிமுறைகளைத் தேர்ந்தெடுப்பது குறித்தும் அவர்களுடன் நாம் எவ்வளவு வேறுபட்டிருந்தாலும், இன்றைய தலைவர்கள் எந்த சூழ்நிலையிலும் தொழிலாளர் சர்வாதிகாரத்தில் முன்னணி பதவிகளுக்கு கட்சியால் நியமிக்கப்படுவது தவிர்க்க முடியாது என்று நாங்கள் கருதிகின்றோம்…

மாறாக, உத்தியோகபூர்வ ஒற்றுமை என்ற போர்வையில், ஒரு குறுகிய வட்டத்தின் கருத்துக்கள் மற்றும் அனுதாபங்களுக்கு இசைந்து செல்லக்கூடிய மற்றும் செயல்பாட்டில் ஒரு பக்கமான திசையில் பணியாளர்களை நாம் உண்மையில் தேர்வு செய்கிறோம் என்ற உண்மையிலிருந்து நாங்கள் அதை விளக்குகிறோம். இத்தகைய குறுகிய கருத்துக்களால் கட்சித் தலைமை சிதைக்கப்பட்டிருப்பதன் விளைவாக, கட்சி கணிசமான அளவிற்கு வாழ்க்கை யதார்த்தத்தில் ஏற்படும் மாற்றங்களுக்கு உணர்திறன் கொண்ட உயிருள்ள, சுயாதீனமான கூட்டமைப்பாக இல்லாமல் போகிறது. அதற்கு திட்டவட்டமான காரணம் அது இந்த யதார்த்தத்துடன் ஆயிரக்கணக்கான நூல்களுடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது. இதற்குப் பதிலாக,

கட்சி ஒரு உயரடுக்கு செயலகமாக மற்றும் “பாமரர்களாக” மற்றும் நிபுணத்துவம் பெற்ற கட்சி நிர்வாகிகளாக மேலிருந்து கட்சிக்குள் செயல்படுவது மேலும் மேலும் அதிகரித்து வருவதை நாம் வெளிப்படையாக காண்கிறோம் மற்றும் மீதமுள்ள கட்சி வெகுஜனங்கள் சமூக வாழ்க்கையில் எந்த பங்கும் எடுக்காதவர்களாக இருக்கின்றனர். இந்த உண்மை கட்சியில் உள்ள ஒவ்வொரு உறுப்பினருக்கும் நன்கு தெரிந்தது.

மத்திய குழு அல்லது மாகாணக் குழுவின் அந்த உத்தரவால் கூட அதிருப்தி அடைந்தவர்கள், அல்லது சந்தேகங்களால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், அல்லது பல்வேறு தவறுகள், எல்லை மீறிய விஷயங்கள் அல்லது ஒருவித ஒழுங்கின்மை ஆகியவற்றை “தங்களுக்குள்ளே” கவனித்தவர்கள், கட்சிக் கூட்டங்களில் அதைப் பற்றி பேச பயப்படுகிறார்கள். இன்னும் மோசமானது, அவர்கள் தங்கள் பேச்சாளரை முற்றிலும் நம்பகமானவர் என்று கருதாவிட்டால், “அதிகமாக பேசுபவர்” என்ற அர்த்தத்தில் இல்லாமல் இருப்பதற்காக, அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் பேசுவதற்கே பயப்படுகிறார்கள்

கட்சிக்குள் சுதந்திரமான விவாதம் கிட்டத்தட்ட மறைந்துவிட்டது, கட்சியின் பொதுக் கருத்து நசுக்கப்பட்டுள்ளது. இப்போது மாகாண மாநாடுகள் மற்றும் கட்சி மாநாடுகள் பரிந்துரைக்கும் மற்றும் தேர்ந்தெடுக்கும் கட்சியாக மற்றும் அதன் முறைக்கு கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மாகாணக்குழு மற்றும் மத்திய குழுவை நியமிக்கும் மற்றும் தேர்ந்தெடுக்கும் பரந்த வெகுஜனங்களை கொண்ட கட்சியாக இல்லை. மாறாக அது செயலக உயரடுக்கு, கட்சி உயரடுக்கு, இவை தான் மாநாடுகள் மற்றும் கட்சி மாநாடுகளுக்கு பிரதிநிதிகளை மேலும் உயர்ந்தளவில் தேர்ந்தெடுக்கின்றன. இவை இன்னும் உயர்ந்தளவில் உயரடுக்கின் நிர்வாக குழு மாநாடுகளாக மாறுகின்றன. கட்சிக்குள் உருவாக்கப்பட்டிருக்கும் ஆட்சிமுறை முற்றிலும் சகிக்க முடியாதது. அது கட்சியின் சுயாதீனத்தைக் கொல்கிறது, சாதாரண காலங்களில் சுமூகமாக செயல்படும் ஒரு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அதிகாரத்துவ இயந்திரத்தை கட்சியின் இடத்தில் பிரதியீடு செய்கிறது. ஆனால், இது நெருக்கடியான தருணங்களில் தவிர்க்கவியலாமல் தவறாக தாக்குகிறது. மேலும் வரவிருக்கும் கடுமையான நிகழ்வுகளை எதிர்கொள்ளும்போது அது முற்றிலும் உதவியற்றதாகிவிடும் அச்சுறுத்தலைக் கொண்டுள்ளது

பத்தாவது மாநாட்டிற்குப் பிறகு (மார்ச் 1921) கட்சிக்குள் ஏற்பட்ட பகுதியான சர்வாதிகார ஆட்சி தன்னை மிஞ்சிவிட்டது என்ற உண்மையால் இந்த நிலைமை விளக்கப்படுகிறது. நம்மில் பலர் உணர்வுப்பூர்வமாக அத்தகைய ஒன்றை எதிர்க்க வேண்டாம் என்று முடிவு செய்தோம்

ஏனென்றால் அது இந்த யதார்த்தத்துடன் ஆயிரக்கணக்கான நூல்களுடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது. இதற்குப் பதிலாக, கட்சியை ஒரு செயலர் உயரடுக்காகவும், “பாமரர்களாகவும்”, தொழில்முறை கட்சி நிர்வாகிகளாகவும், மேலிருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்களாகவும், சமூக வாழ்க்கையில் எந்த பங்கும் இல்லாத மற்ற கட்சி வெகுஜனங்களாகவும் பிரிக்கப்பட்டிருப்பதை நாம் காண்கிறோம். இது கட்சியின் ஒவ்வொரு உறுப்பினருக்கும் நன்கு தெரிந்த உண்மையாகும்.

1921-ம் ஆண்டு (புதிய பொருளாதாரக் கொள்கை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதை அடுத்து ஏற்பட்ட திருப்பம்), அதை தொடர்ந்து தோழர் லெனினின் உடல்நலக் குறைவால் ஏற்பட்ட பாதிப்பு, இவை அனைத்தும் எங்களில் சிலரைப் பொறுத்தவரை, ஒரு தற்காலிக நடவடிக்கையாக கட்சிக்குள் ஒரு சர்வாதிகாரத்தைக் கோரியது. ஆரம்பத்திலிருந்தே மற்ற தோழர்கள் அதை சந்தேகத்துடன் பார்த்தனர் அல்லது எதிர்த்தனர். எது எப்படியோ, பன்னிரண்டாம் கட்சி மாநாட்டின் போது (ஏப்ரல் 1923) இந்த ஆட்சி வழக்கொழிந்து போயிருந்தது. அது நாணயத்தின் மறுபக்கத்தைக் காட்டத் தொடங்கியது.

உட்கட்சி உறவுகள் பலவீனமடையத் தொடங்கின. கட்சி வாடத் தொடங்கியது. கட்சிக்குள் தீவிரமான எதிர்ப்பு, வெளிப்படையாக ஆரோக்கியமற்ற, போக்குகள் கட்சி விரோதத் தன்மையை எடுக்கத் தொடங்கின, ஏனெனில் உட்கட்சிக்குள், மிகவும் கூர்மையான பிரச்சினைகள் குறித்து தோழமையான விவாதம் இருக்கவில்லை. இத்தகைய விவாதம், இந்தப் போக்குகளின் ஆரோக்கியமற்ற தன்மையை, கட்சி வெகுஜனங்களுக்கும், அவற்றில் பங்கேற்ற பெரும்பான்மையினருக்கும் எவ்வித சிரமமுமின்றி வெளிப்படுத்தியிருக்க முடியும்.

இதன் விளைவாக, கட்சி உறுப்பினர்களை கட்சியிலிருந்து விலக்கி வைக்கும் சட்டவிரோத குழுக்கள் உருவாவதை நாங்கள் கண்டோம், மேலும் கட்சி உழைக்கும் மக்களுடனான தொடர்பை இழந்து வருவதை நாங்கள் கண்டோம்.

வளர்ச்சி அடைந்துள்ள நிலைமை மிக விரைவில் தீவிரமாக மாற்றப்படாவிட்டால், சோவியத் ரஷ்யாவின் பொருளாதார நெருக்கடியும் கட்சிக்குள் உள்ள பகுதி சர்வாதிகாரத்தின் நெருக்கடியும் ரஷ்யாவில் உள்ள தொழிலாளர் சர்வாதிகாரத்திற்கும் ரஷ்ய கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்கும் பலத்த அடிகளை கொடுக்கும்.

இத்தகைய சுமையைத் தோளில் சுமந்தபடி, ரஷ்யாவில் உள்ள பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரமும், அதன் தலைவனான ரஷ்யக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியும், பாட்டாளி வர்க்கப் போராட்டத்தின் முழு முன்னணியிலும் தோல்வி என்ற முன்னோக்கைத் தவிர வேறு எந்த வழியிலும் வரவிருக்கும் புதிய சர்வதேச அதிர்ச்சிகளின் களத்தில் நுழைய முடியாது. நிச்சயமாக, முதல் பார்வையில் பின்வரும் அர்த்தத்தில் கேள்வியைத் தீர்ப்பது எளிதானதாக இருக்கும்:

இந்த நிலைமையைக் கருத்தில் கொண்டு, கட்சியின் போக்கை மாற்றுவது, குறித்து புதிய மற்றும் சிக்கலான பணிகளை நிகழ்ச்சி நிரலில் வைப்பது போன்ற கேள்விகளை எழுப்புவதற்கு இடமில்லை, இடமும் இருக்க முடியாது. ஆனால், அத்தகைய கண்ணோட்டம் உண்மையான நிலைமை குறித்து அதிகாரப்பூர்வமாக ஒருவரின் கண்களை மூடும் ஒரு நிலைப்பாடாக இருக்கும் என்பது முற்றிலும் தெளிவாகிறது, ஏனெனில் முழு ஆபத்தும் மிகவும் சிக்கலான உள்நாட்டு மற்றும் வெளிநாட்டு சூழ்நிலைகளுக்கு முன்னால் உண்மையான கருத்தியல் அல்லது நடைமுறை ஒற்றுமை இல்லை என்பதில் உள்ளது.

கட்சிக்குள் எந்த அளவுக்கு அமைதியாகவும், இரகசியமாகவும் போராட்டம் நடத்தப்படுகிறதோ, அந்த அளவுக்கு அது மூர்க்கமாக மாறுகிறது. இந்தக் கேள்வியை நாம் மத்தியக் குழுவின் முன் எழுப்பினால், அது கட்சியை சுக்கு நூறாக்கும் முரண்பாடுகளுக்கான விரைவான மற்றும் மிகவும் வலியற்ற தீர்வைக் கண்டுபிடிப்பதற்கும், கட்சியை ஆரோக்கியமான அடித்தளத்தில் விரைவாக நிலைநிறுத்துவதற்கும் ஆகும். விவாதங்களிலும் செயல்களிலும் உண்மையான ஒற்றுமை நமக்குத் தேவை.

வரவிருக்கும் சோதனைகளுக்கு எங்கள் கட்சியின் அனைத்து உறுப்பினர்களின் ஒருமித்த, சகோதரத்துவ, முற்றிலும் நனவான, மிகவும் சக்திவாய்ந்த மற்றும் மிகவும் ஒருங்கிணைந்த செயல்பாடு தேவைப்படுகிறது.

பிளவுபட்ட ஆட்சி ஒழிக்கப்பட வேண்டும், இதை முதலில் படைத்தவர்களால் தான் அது முதன் முதலாக செய்யப்பட வேண்டும். அதற்குப் பதிலாக தோழமை ஒற்றுமை மற்றும் உட்கட்சி ஜனநாயகம் கொண்ட ஆட்சி அமைய வேண்டும் .

மேலே கோடிட்டுக் காட்டப்பட்டுள்ள அனைத்தையும் உணர்ந்து, பொருளாதார, அரசியல் மற்றும் கட்சி நெருக்கடியிலிருந்து நம்மை விடுவித்துக் கொள்வதற்குத் தேவையான நடவடிக்கைகளை எடுப்பதற்கு, முதலாவது மற்றும் மிக அவசர நடவடிக்கையாக, மத்திய குழு உறுப்பினர்கள் மற்றும் மிக முக்கியமான மற்றும் சுறுசுறுப்பான கட்சித் காரியாளர்களைக் கொண்ட ஒரு மாநாட்டைக் கூட்ட வேண்டும் என்று நாங்கள் முன்மொழிகிறோம். அப்படியாக அழைக்கப்படுபவர்களின் பட்டியலில் நிலைமை குறித்து மத்திய குழுவின் பெரும்பான்மையினரின் கருத்துகளிலிருந்து வேறுபட்ட கருத்தை கொண்ட பலரும் இருக்க வேண்டும்.

ஈ. பிரீயோபிரசென்ஸ்கி

எஸ். வி. பிரெஸ்லாவ்

எல். செரெப்ரியாகோவ்

வளர்ச்சி கண்டுள்ள நிலைமைக்கான காரணங்களை விளக்கும் சில விடயங்களுடன் உடன்படாத அதேவேளை, இதுவரை கையாளப்பட்ட முறைகளினால் முழுமையாகத் தீர்க்க முடியாத பிரச்சினைகளுக்கு எதிராக கட்சி களமிறங்கியுள்ளது என்ற உணர்வோடு, தற்போதைய கடிதத்தின் இறுதி முடிவை நான் முழுமையாக வழிமொழிகின்றேன்.

ஏ. பெலோபொரொடோவ்

11 அக்டோபர் 1923

ஏ. பெலோபோரோடோவ்

11 அக்டோபர் 1923

நோக்கங்கள் தொடர்பான பல அம்சங்களில் நான் வேறுபட்டிருந்தாலும், முன்மொழிவுகளுடன் நான் முழுமையாக உடன்படுகிறேன்.

ஏ. ரோசென்கோல்ட்ஸ்

எம். அல்’ஸ்கை

பொதுவாக, இந்த வேண்டுகோளின் எண்ணங்களை நான் பகிர்ந்து கொள்கிறேன். எங்களுடைய அனைத்து காயப்பட்ட புள்ளிகளுக்கும் நேரடியான மற்றும் வெளிப்படையான அணுகுமுறையின் தேவை மிகவும் காலதாமதமானது. திரட்டப்பட்ட சிரமங்களிலிருந்து நம்மை வழிநடத்தக்கூடிய நடைமுறை வழிகளைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்காக குறிப்பிடப்பட்ட மாநாட்டைக் கூட்டுவதற்கான முன்மொழிவை நான் முழுமையாக ஆதரிக்கிறேன்.

அன்டொநோ – ஆப்சீன்கோ

ஏ. வெனெடிக்டோவ்

ஐ. என். ஸ்மிர்னோவ்

ஜி. பியாடகோவ்

வி. ஒபோலன்ஸ்கி (ஒசின்ஸ்கி)

என். முரலோவ்

டி. சப்ரோனோவ்

ஏ. கோல்ட்ஸ்மேன்

கட்சியின் நிலைமையும் சர்வதேச நிலைமையும் முன்னெப்போதையும் விட கட்சி சக்திகளின் அசாதாரண குவிப்பையும் ஒற்றுமையையும் அவை கோருகின்றன. இந்த அறிவிப்பை வெளியிடும் அதே வேளையில், கட்சியில் ஒற்றுமையை உருவாக்குவதற்கும், வரவிருக்கும் நிகழ்வுகளுக்கு அதை தயார்படுத்துவதற்குமான ஒரு முயற்சியாக மட்டுமே நான் இதைப் பார்க்கிறேன். இயற்கையாகவே, தற்போதைய சமயத்தில் உட்கட்சிப் போராட்டம் என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை. நிலைமையை நிதானமாக மதிப்பிடுவதும், கட்சிக்குள்ளும், கட்சி சாராத வெகுஜனங்களுக்குள்ளும் அதிருப்தியை அகற்றுவதற்கான அவசர நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வதும் மத்திய குழுவுக்கு அவசியமாகும்.

12 அக்டோபர் 1923. ஏ. கோல்ட்ஸ்மேன்

11 அக்டோபர் 1923. வி. மக்சிமோவ்ஸ்கி

எல். சோஸ்னோவ்ஸ்கி

டேனிஷேவ்ஸ்கி

பி. மெஸ்யத்சேவ்

ஜி. கொரேச்கோ

பிரகடனத்தின் முதல் பகுதியில் உள்ள பல மதிப்பீடுகளுடன் நான் உடன்படவில்லை. உட்கட்சி நிலவரம் குறித்த பல கருத்துகளில் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. அதே நேரத்தில் கட்சியின் நிலை கோருகிறது என்பதை நான் ஆழமாக நம்புகிறேன் தீவிர நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும் ஏனெனில் தற்போது கட்சியில் விஷயங்கள் சரியில்லை. நடைமுறை முன்மொழிவை நான் முழுமையாகப் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

புப்னோவ்

11 அக்டோபர் 1923

ஏ. வோரன்ஸ்கி

வி. ஸ்மிர்னோவ்

யே. முட்டாள்பேச்சு

ஐ. பைக்

வி. காசியார்

எஃப். லோகத்ஸ்கோவ்

பொருளாதார நிலைமையை மதிப்பிடுவதில் எனக்கு முழு உடன்பாடு உள்ளது. தற்போதைய நேரத்தில் அரசியல் சர்வாதிகாரம் பலவீனமடைவது ஆபத்தானது என்று நான் கருதுகிறேன், ஆனால் விஷயங்கள் வெளிப்படுத்தப்பட வேண்டும். ஒரு மாநாடு மிகவும் அவசியமானது என்று நான் கருதுகிறேன்.

கோகனோவிச்

டிராப்னிஸ்

பி. கோவாலென்கோ

ஏ. ஈ. மின்கின்

வி. யாக்கோவ்லேவா

நடைமுறை முன்மொழிவுகளுடன் நான் முழுமையாக உடன்படுகிறேன்.

பி. எல்ட்சின்

தோழர் புப்னோவின் அதே தயக்கத்துடன் நான் கையெழுத்திடுகிறேன்.

எம். லெவிடின்

புப்னோவின் அதே தயக்கத்துடன் நான் கையெழுத்திடுகிறேன், வடிவத்தையோ தொனியையோ பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை, இது கொடுக்கப்பட்ட பிரகடனத்தின் நடைமுறைப் பகுதியுடன் உடன்பட என்னை மேலும் நம்ப வைக்கிறது.

ஐ. பாலியுடோவ்

ஓ. ஷ்மிடெல்

வி. வாகனியன்

ஐ. ஸ்டுகோவ்

ஏ. லோபனோவ் ரஃபேல்

எஸ்.வாசில்செங்கோ மிக். சாக்கோவ்

ஏ. புசாகோவ்

என். நிக்கோலேவ்

அண்மைக் காலங்களில் கட்சி மையங்களின் பணிகளில் இருந்து நான் ஓரளவு நீக்கப்பட்டிருந்ததால், அறிமுகப் பகுதியின் இரண்டு முக்கிய பத்திகளின் தீர்ப்புகளிலிருந்து நான் விலகி இருக்கிறேன்; மற்றவற்றுடன் நான் உடன்படுகிறேன்.

அவெரின்

நாட்டின் பொருளாதார மற்றும் அரசியல் நிலைமையை கோடிட்டுக் காட்டும் பகுதியுடன் நான் உடன்படுகிறேன். உட்கட்சி நிலைமையை சித்தரிக்கும் பகுதியில், ஒரு குறிப்பிட்ட மிகைப்படுத்தலுக்கு அனுமதி அளிக்கப்பட்டுள்ளது என்று நான் உணர்கிறேன். கட்சியின் ஒற்றுமையை பாதுகாக்க உடனடியாக நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டியது அவசியம்.

எம். போகஸ்லாவ்ஸ்கி

நாட்டின் பொருளாதார நிலையைப் பேசும் முதல் பாகத்தில் எனக்கு முழு உடன்பாடு இல்லை; பிந்தையது உண்மையில் மிகவும் தீவிரமானது மற்றும் அதிக கவனத்தை கோருகிறது, ஆனால் இதுவரை கட்சி முன்னணியில் இருந்தவர்களை விட சிறப்பாக வழிநடத்த முடிந்தவர்களை முன்னேற்றவில்லை. உட்கட்சி நிலவரம் குறித்த பிரச்சினையைப் பொறுத்தவரை, சொல்லப்பட்ட எல்லாவற்றிலும் கணிசமான அளவு உண்மை இருப்பதாக நான் உணர்கிறேன், அவசரகால நடவடிக்கைகளை எடுப்பது அவசியம் என்று நான் கருதுகிறேன்.

எஃப். டுட்னிக்

பெயர்களின் அகராதி: “46 பேர் பிரகடனத்தில்” கையொப்பமிட்டவர்கள்

அவெரின், வாசிலி குஸ்மிச் (1885-1945), 1904 முதல் போல்ஷிவிக் கட்சியின் உறுப்பினர்; உக்ரேனில் மத்தியக் குழு 1921-23. 1923 முதல், விமானத் துறையில் பணிபுரிந்தார், பின்னர் மாஸ்கோ-கசான் ரயில்வேயின் வாரியத்தின் தலைவராக இருந்தார். 1937 ஆம் ஆண்டில் கைது செய்யப்பட்டு சீர் திருத்த தொழிலாளர் முகாம்களில் (ஐ.டி.எல்) 8 ஆண்டுகள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. நவம்பர் 1945 இல் விடுவிக்கப்பட்டார், ஆனால் டிசம்பர் 28, 1945 அன்று அவரது அலுவலகத்தில் அடையாளம் தெரியாத நபர்களால் கொல்லப்பட்டார்.

அல்’ஸ்கை, அர்காடி (எம்.) ஓசிபோவிச் (1892-1936), மார்ச் 1917 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1921 முதல், RSFSR இன் நிதிக்கான துணை நர்கோம் [மக்கள் கமிசார்] ; 1923 முதல் சோவியத் ஒன்றியம். 4 பிப்ரவரி 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டார்; 4 நவம்பர் 1936 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

அன்டோனோவ்-ஓவ்சீன்கோ, விளாடிமிர் அலெக்சாண்ட்ரோவிச் (1883-1938), ஜூன் 1917 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1901 முதல் புரட்சிகர இயக்கத்தில்; 1922 முதல், தொழிலாளர்கள் மற்றும் விவசாயிகள் செம்படையின் (ஆர்.கே.கே.ஏ) அரசியல் இயக்குனரகத்தின் தலைவராகவும், குடியரசின் புரட்சிகர இராணுவ கவுன்சிலின் (ஆர்.வி.எஸ்) உறுப்பினராகவும் இருந்தார். அக்டோபர் 12, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 10 பிப்ரவரி 1938 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

பெலோபோரோடோவ், அலெக்சாண்டர் ஜார்ஜீவிச் (1891-1938), 1907 முதல் ஆர்.எஸ்.டி.ஆர்.பி.உறுப்பினர், 1917 முதல் போல்ஷிவிக் கட்சி; 1923 முதல், ஆர்.எஸ்.எஃப்.எஸ்.ஆரின் உள் விவகாரங்களுக்கான நர்கோம். ஆகஸ்ட் 15, 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 9 பிப்ரவரி 1938 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

போகஸ்லாவ்ஸ்கி, மிகைல் சாலமோனோவிச் (1886-1937), 1917 முதல் போல்ஷிவிக் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1921 முதல் மாஸ்கோ சோவியத்தின் துணைத் தலைவராக இருந்தார். ஆகஸ்ட் 8, 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டார். ஜனவரி 1937 இல் இரண்டாவது மாஸ்கோ விசாரணையில் பிரதிவாதி. 1 பிப்ரவரி 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

போஷ், யெவ்ஜெனியா போக்டனோவ்னா (1879-1925), 1901 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; தொழில்முறை புரட்சியாளர்; 1922 முதல், கடுமையான நோய் (புற்றுநோய்) தொடர்பாக, சிகிச்சைக்காக இத்தாலி மற்றும் ஜெர்மனிக்கு செல்லுமாறு மத்திய குழுவால் உத்தரவிடப்பட்டது. 1925 சனவரி 5 இல் தற்கொலை செய்து கொண்டார்.

பிரெஸ்லாவ், போரிஸ் அப்ரமோவிச் (எஸ். வி.) (1882-1938), 1903 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1922 முதல் மாஸ்கோ இராணுவ மாவட்டத்தின் அரசியல் இயக்குனரகத்தின் தலைவராக இருந்தார். அக்டோபர் 31, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 21 ஏப்ரல் 1938 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

புப்னோவ், ஆண்ட்ரே செர்கீவிச் (1884-1938), 1903 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1922 முதல், CC RCP (b) இன் போராட்டம் மற்றும் பிரச்சாரத் துறையின் தலைவராக இருந்தார். CC RCP(b) வேட்பாளர் உறுப்பினர். CC உறுப்பினர், 1924-1937. அக்டோபர் 17, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 1 ஆகஸ்ட் 1938 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

பைக், இயோசிப் மொய்செவிச் (1882-1936), 1918 முதல் போல்ஷிவிக் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1923 முதல், மக்கள் பொருளாதாரத்தின் உச்ச கவுன்சிலின் (வி.எஸ்.என்.கே) சர்க்கரை அறக்கட்டளையின் தணிக்கை ஆணையத்தின் தலைவராக இருந்தார். ஜூலை 10, 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 5 அக்டோபர் 1936 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

வகானியன், (டெர்-வகானியன்) வகர்ஷக் ஆருட்டினோவிச் (1893-1936), 1912 முதல் போல்ஷிவிக் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1922-23 மார்க்சியப் பதாகையின் கீழ் இதழின் ஆசிரியர். முதல் மாஸ்கோ ஜோடிக்கப்பட்ட விசாரணையான 16 வழக்குகளின் விசாரணையில் பிரதிவாதி; பார்த்த நாள் 26 ஆகஸ்ட் 1936 இல் இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

வாசில்சென்கோ, செமியோன் பிலிப்போவிச் (1884-1937), 1901 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1920 முதல் மாஸ்கோ தொழிலாளி என்ற பதிப்பகத்தின் நிர்வாகக் குழுவின் தலைவராக இருந்தார். கோசிஸ்டாட்டில் பணியாற்றினார். 28 மார்ச் 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டார்; 1937 இல் இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

வெனெடிக்டோவ், அலெக்சாண்டர் ஜார்ஜீவிச் [அப்ரோசிமோவ்] (1884-1932), 1904 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1923 முதல் அரசுப் பதிப்பகத்தின் ஆசிரியர் பிரிவு மற்றும் பொருளாதாரத் துறையின் தலைவராக இருந்தார். 21 ஆகஸ்ட் 1932 இல் இறந்தார்.

வோரோன்ஸ்கி, அலெக்சாண்டர் கான்ஸ்டாண்டினோவிச் (1884-1937), 1904 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1921 முதல், கிராஸ்னேயா நோவ் [சிவப்பு கன்னி மண்] இதழின் ஆசிரியர்; அதே நேரத்தில் 1922 முதல், புரோஜெக்டர் [பேக்கான்] இதழின் ஆசிரியர். பிப்ரவரி 1, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 13 ஆகஸ்ட் 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

கோல்ட்ஸ்மேன், அப்ராம் ஜினோவியேவிச் (1894-1933), 1917 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1922 முதல், வி.எஸ்.என்.கே.வின் தலைமையகத்தின் உறுப்பினரும் முதன்மை மின்தொழில்நுட்ப இயக்குனரகத்தின் தலைவருமான இவர் ஒரு விமான விபத்தில் இறந்தார்.

டேனிசெவ்ஸ்கி, கார்ல் யூலி. கிறிஸ்டியானோவிச் (ஜுலிஜ்ஸ் கார்லிஸ் டேனிசெவ்ஸ்கிஸ்) (1884-1941), 1900 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1921 முதல், மரத் தொழில் மத்திய இயக்குனரகத்தின் தலைவர்; அறக்கட்டளை வாரியத்தின் தலைவர் “வடக்கு காடு”. ஜூலை 16, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார் 8 சனவரி 1938 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

ட்ரோப்னிஸ், யாகோவ் நௌமோவிச் (1890-1937), 1906 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1923 முதல், சோவியத் ஒன்றியத்தின் மக்கள் கமிசார்கள் கவுன்சிலின் கீழ் நிர்வாக-நிதி ஆணையத்தின் உறுப்பினராக இருந்தார். ஆகஸ்ட் 6, 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டார். ஜனவரி 1937 இல் இரண்டாவது மாஸ்கோ வழக்குகளில் விசாரணை செய்யப்பட்டார். 1 பிப்ரவரி 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

டுட்னிக், எஃப். [அகிம் மினோவிச்] (1881-1934), 1917 முதல் போல்ஷிவிக் கட்சியின் உறுப்பினர். 1923 ஆம் ஆண்டில், சோவியத் உக்ரைனில் விவசாயத்திற்கான மக்கள் ஆணையத்தின் கொலீஜியத்தின் உறுப்பினராக இருந்தார். 1924 முதல் உக்ரைன் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மத்தியக் குழுவின் தலைமைக் குழுவின் உறுப்பினராக இருந்தார். 1934 மார்ச் 14 இல் இறந்தார்.

ஜாகோவ், மிகைல் பெட்ரோவிச் (1893-1936), 1911 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1923 முதல், சிவப்பு பேராசிரியர்கள் நிறுவனத்தில் மாணவர். மாஸ்கோவில் உள்ள சன் யாட் சென் பல்கலைக்கழகத்தில் கற்பித்தார். 1925-27. கைது செய்யப்பட்டு 1936 இல் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்.

காசியர், (கோசியர்) விளாடிஸ்லாவ் விகென்டிவிச் (1891-1938), 1907 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; ட்ரூட் [லேபர்] என்ற செய்தித்தாளின் ஆசிரியர். 1921 இல், ஜனநாயக மையவாதக் குழுவின் உறுப்பினர். 1925-26 ஆம் ஆண்டில், பாரிஸில் உள்ள வ்னெஸ்டோர்க் வங்கியின் பிரதிநிதி. 1936 ஆம் ஆண்டில் வோர்குட்டாவில் உள்ள உக்பெச்லாக்கில் ஐந்து ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. சனவரி 11, 1938 இல் மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. 30 மார்ச் 1938 அன்று மற்ற எதிர்க்கட்சியினருடன் சேர்த்து சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்.

கோவலென்கோ, பி.ஏ. (1889-1937), 1911 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1920 முதல், பிரவ்தா என்ற செய்தித்தாளின் எழுத்தாளர். கைது செய்யப்பட்டு 1937 இல் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்.

கோகனோவிச், பியோட்டர் கிரில்லோவிச் (1887-1937), 1905 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1921 முதல், சென்ட்ரோசோயிஸின் வாரியத்தின் உறுப்பினராக இருந்தார். கைது செய்யப்பட்டு 1937 இல் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்.

லெவிடின், மார்க் பிலிப்போவிச் (1891-1938), 1909 முதல் ஆர்.எஸ்.டி.ஆர்.பி. 1916 முதல் போல்ஷிவிக் கட்சியின் உறுப்பினர்; வி.எஸ்.என்.கே மற்றும் எஸ்.டி.ஓ (தொழிலாளர் மற்றும் பாதுகாப்பு கவுன்சில்) முகமைகளில் பொருளாதார வேலை. நவம்பர் 10, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 8 பிப்ரவரி 1938 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

லோபனோவ், மிகைல் (எ.) இவானோவிச் (1887-1937), 1904 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; RCP (b) இன் மாஸ்கோ குழுவில் கட்சிப் பணி. 9 மார்ச் 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

லோவட்ஸ்கோவ், பிலிப் இவானோவிச் (1881-1937), 1904 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1923 ஆம் ஆண்டில், மக்கள் பொருளாதாரத்தின் யூரல் பிராந்திய கவுன்சிலின் தலைவர். ஜூலை 2, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 30 அக்டோபர் 1937 அன்று இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

மக்சிமோவ்ஸ்கி, விளாடிமிர் நிக்கோலேவிச் (1887-1941), 1903 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1922 முதல், ஆர்.எஸ்.எஃப்.எஸ்.ஆரின் அறிவொளியின் துணை நர்கோம்; பேராசிரியர் மற்றும் திமிரியாசேவ் வேளாண் அகாடமியின் டீன். ஜூலை 27, 1937 அன்று கைது செய்யப்பட்டு, ஐந்து ஆண்டுகள் நாடுகடத்தப்பட்டார். நாடுகடத்தப்பட்டிருந்த போது இறந்தார்.

மெஸ்யத்சேவ், பாவெல் அலெக்ஸாண்ட்ரோவிச் (1889-1938), 1906 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1921 முதல், நியமன ஆணையத்தின் உறுப்பினராகவும், ஆர்.எஸ்.எஃப்.எஸ்.ஆரின் முழு அதிகாரம் கொண்ட விவசாயத்திற்கான மக்கள் ஆணையத்தின் உறுப்பினராகவும் இருந்தார். ஆகஸ்ட் 21, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 8 பிப்ரவரி 1938 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

மின்கின், அலெக்சாண்டர் எரெமீவிச் (1887-1955), 1903 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1922 முதல், கம்யூனிச அகிலத்தின் நிர்வாகக் குழுவில் பணியாற்றினார்; 1923 முதல், நார்கோம்டோர்க்கின் நியமன ஆணையத்தின் உறுப்பினராக இருந்தார். 1924-26 இல் கிளாவ்கோட்செஸ்கோம் உறுப்பினர். 1939 ஆம் ஆண்டில் சீர்திருத்த தொழிலாளர் முகாமில் (ஐ.டி.எல்) எட்டு ஆண்டுகள் அடைக்கப்பட்டார்; 1948 இல் மீண்டும் கைது செய்யப்பட்டு 10 ஆண்டுகள் ஐ.டி.எல். சனவரி 13, 1955 இல் சிறையில் இருந்தபோது இறந்தார்.

முரலோவ், நிகோலாய் இவானோவிச் (1877-1937), 1903 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1921 முதல் மாஸ்கோ இராணுவ மாவட்டத்தின் தளபதியாக இருந்தார். அரசு திட்டமிடல் அமைப்பின் தலைமைப் பொறுப்பில் 1925-26. ஏப்ரல் 17, 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டார். இரண்டாவது மாஸ்கோ விசாரணையில் பிரதிவாதி; 1 பிப்ரவரி 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

நிகோலேவ், நிகோலாய் இல்யிச் (பெசெட்வெர்னோய்) (1895-1937), 1914 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; கம்யூனிஸ்டு என்ற பத்திரிகையின் ஆசிரியர். 1922 ஆம் ஆண்டு முதல், கிராஸ்னேயா என்ற பதிப்பக வாரியத்தின் துணைத் தலைவராக இருந்தார். செப்டம்பர் 4, 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 29 மே 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார். .

ஒசின்ஸ்கி, என். (ஒபோலன்ஸ்கி, வலேரியன் வலேரியானோவிச்) (1887-1938), 1907 முதல் போல்ஷிவிக் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1920-21 இல், ஜனநாயக மையவாதிகளின் தலைவர்களில் ஒருவர்; 1921 முதல், விவசாயத்தின் துணை நர்கோம் ஆர்.எஸ்.எஃப்.எஸ்.ஆர்; வி.எஸ்.என்.கே துணைத் தலைவர்; 1923 முதல் சுவீடனுக்கான சோவியத் ஒன்றியத் தூதர். அக்டோபர் 14, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 1 செப்டம்பர் 1938 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

போலியுடோவ், எவ்ஜெனி வெனெடிக்டோவிச் (1887-1937), 1907 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1923 முதல் நிதிக்கான மக்கள் ஆணையத்தின் நியமன ஆணையத்தின் உறுப்பினராக இருந்தார். ஏப்ரல் 30, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 9 செப்டம்பர் 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

.பிரீயோபிரஷென்ஸ்கி, எவ்ஜெனி அலெக்சீவிச் (1886-1937), 1903 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1920-21 மத்திய குழு, பிரவ்தா 1921-27 இதழின் ஆசிரியர் குழுவின் செயலாளர்;; 1921 முதல், மத்தியக் குழுவின் நிதிக் குழு மற்றும் மக்கள் கமிசார்கள் கவுன்சிலின் தலைவர்; ஆர்.எஸ்.எஃப்.எஸ்.ஆரின் அறிவொளிக்கான மக்கள் ஆணையத்தில் முக்கியமான நபர். 1920 களில் சோவியத் பொருளாதாரத்தில் மிகவும் செல்வாக்கு மிக்க நபர்களில் ஒருவராக பிரீயோபிரசென்ஸ்கி இருந்தார். 1936 டிசம்பரில் கைது செய்யப்பட்டார்; 13 சூலை 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

புசாகோவ், அலெக்ஸேய் மிகைலோவிச் (1884-1937), 1905 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1922 முதல், ஆர்.சி.பி (பி) இன் குர்ஸ்க் பிராந்தியக் குழுவின் செயலாளராக இருந்தார்; 1923 முதல் செயலாளராகவும், பின்னர் மாவட்ட கட்டுப்பாட்டு ஆணையத்தின் தலைவராகவும் இருந்தார். 31 மே 1934 அன்று கைது செய்யப்பட்டு ஐந்து ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. அக்டோபர் 1, 1937 இல் மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டு, 1937 திசம்பர் 8 இல் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்.

பியாடகோவ், யூரி (ஜி.) லியோனிடோவிச் (1890-1937), 1910 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1922 முதல், அரசு திட்டமிடல் அமைப்பின் துணைத் தலைவர்; 1923 முதல் சோவியத் ஒன்றியத்தின் மக்கள் பொருளாதாரத்தின் உச்ச மன்றத்தின் துணைத் தலைவராக இருந்தார். “46 பேரின் பிரகடனத்தின்” போது, அவர் RCP (b) மத்திய குழு உறுப்பினராக இருந்தார். 1920 களில் சோவியத் பொருளாதாரத்தில் மிகவும் செல்வாக்கு மிக்க நபர்களில் ஒருவராக இருந்தார். செப்டம்பர் 13, 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டார். இரண்டாவது மாஸ்கோ விசாரணையில் பிரதிவாதி; 1 பிப்ரவரி 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

ரஃபேல், (ஃபார்ப்மன் ரஃபேல் போரிசோவிச்) (1893-1966), 1910 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1922 முதல், மாஸ்கோ மக்கள் கல்வித் துறையின் தலைவராக இருந்தார். சனவரி 14, 1933 இல் கைது செய்யப்பட்டார். ஏப்ரல் 16 அன்று மூன்று ஆண்டுகள் ITL. 1935 முதல் 1956 வரை முகாம்களில் இருந்தார். 1956 முதல் 1966 வரை பல முறை இவருக்கு புனருத்தாரணம் மறுக்கப்பட்டது.

ரோசெங்கோல்ட்ஸ், அர்காடி பாவ்லோவிச் (1889-1938), 1905 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1922 முதல், ஆர்.எஸ்.எஃப்.எஸ்.ஆரின் நிதிக்கான மக்கள் ஆணையத்தின் உறுப்பினராக இருந்தார்; 1923 முதல், விமானப்படையின் முதன்மை இயக்குனரகத்தின் தலைவர்; சோவியத் ஒன்றியத்தின் புரட்சிகர இராணுவக் குழுவின் உறுப்பினர். அக்டோபர் 7, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். மூன்றாவது மாஸ்கோ விசாரணையில் பிரதிவாதி; 15 மார்ச் 1938 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

சப்ரோனோவ், டிமோஃபெய் விளாடிமிரோவிச் (1887-1938), 1911 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1922 முதல், வி.டி.எஸ்.ஐ.கே (அனைத்து ரஷ்ய மத்திய செயற்குழு) தலைமைக் குழுவின் செயலாளராகவும் உறுப்பினராகவும் இருந்தார். 1935 இல் கைது செய்யப்பட்டு, வெர்க்னே-உரல்ஸ்க் தனிமையாக்கப்பட்டார் 1935-ஆகஸ்ட் 1937, ITL. தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. 28 செப்டம்பர் 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

செரெப்ரியாகோவ், லியோனிட் பெட்ரோவிச் (1888-1937), 1905 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; எட்டாவது காங்கிரசின் மத்தியக் குழு உறுப்பினர்; 1919-21 மத்தியக் குழுவின் செயலாளர்; 1922 முதல், போக்குவரத்து துணை நர்கோம். ஆகஸ்ட் 17, 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டார். இரண்டாவது மாஸ்கோ விசாரணையில் பிரதிவாதி; 1 பிப்ரவரி 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

ஸ்மிர்னோவ், விளாடிமிர் மிகைலோவிச் (1887-1937), 1907 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1921 முதல், நியமன ஆணையத்தின் உறுப்பினராகவும், சோவியத் ஒன்றியத்தின் அரசு திட்டமிடல் நிதிப் பிரிவின் தலைவராகவும் இருந்தார். 1930 இல் சுஸ்தாலில் கைது செய்யப்பட்டு தனிமையாக்கப்பட்டார், பின்னர் வெர்கே-உரல்ஸ்க் 1930-மே 1937 வரை தனிமையாக்கப்பட்டார். 26 மே 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

ஸ்மிர்னோவ், இவான் நிகிடிச் (1881-1936), 1899 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்; 1923 இல் சோவியத் ஒன்றியத்தின் அஞ்சல் மற்றும் தந்தியின் நர்கோம். சனவரி 1, 1933 இல் கைது செய்யப்பட்டார். ஜனவரி 1, 1933 முதல் ஆகஸ்ட் 1936 வரை மத்திய OGPU-NKVD சிறையில். முதல் மாஸ்கோ விசாரணையில் பிரதிவாதி. 25 ஆகஸ்ட் 1936 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

சோஸ்னோவ்ஸ்கி, லெவ் செமியோனோவிச் (1886-1937), 1904 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர். 1918 முதல், பெட்னோட்டா மற்றும் கொம்முனார் செய்தித்தாள்களின் தலைமை ஆசிரியராக இருந்தார். பிரவ்தாவின் ஆசிரியர் குழுவில் 1923-27வரை இருந்தார். தொடர்ச்சியான கைதுகள் மற்றும் சிறைத்தண்டனை. கடைசியாக கைது செய்யப்பட்டது 23 அக்டோபர் 1936. 3 ஜூலை 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

ஸ்டுகோவ், இன்னோகென்டி நிக்கோலேவிச் (1887-1936), 1905 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர்.1923 முதல், மோஸ்கோவ்ஸ்கி ரபோச்சி என்ற பதிப்பகத்தின் தலைமை ஆசிரியராக இருந்தார். அரசு திட்டமிடல் ஆணையத்தின் உறுப்பினர். 21 மார்ச் 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 4 நவம்பர் 1936 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

கரெச்கோ, தாராஸ் (ஜி.) இவானோவிச் (1893-1937), 1914 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர். 1922 முதல், லெனின்கிராட் பல்கலைக்கழக வாரியத்தின் உறுப்பினராகவும், பத்திரிகை விவகாரங்களுக்கான பிராந்தியத் துறையின் தலைவராகவும், சென்ட்ரோகிமின் லெனின்கிராட் துறையின் நியமன ஆணையத்தின் உறுப்பினராகவும் இருந்தார். 1936 இல் கைது செய்யப்பட்டு 1936-1937 இல் ITL ல் இருந்தார். செப்டம்பர் 18, 1937 இல் மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. 27 நவம்பர் 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

ஷ்மிடெல், ஆஸ்கர் கார்லோவிச் (1889-1937), 1917 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர். 1922 முதல், ஆர்.சி.பி (பி) இன் கட்சி பிரிவின் செயலாளராகவும், மாஸ்கோவின் காமோவ்னிசெஸ்கி பிராந்தியத்தின் “கௌச்சுக்” தொழிற்சாலையின் பொருளாளராகவும் இருந்தார். ஜூன் 17, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். 7 அக்டோபர் 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

எல்ட்சின், போரிஸ் மிகைலோவிச் (1875-1937), 1897 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர். 1921 முதல், நியமன ஆணையத்தின் தலைவராகவும், கிளாவ்போலிட்ஸ் குழுவின் உறுப்பினராகவும் இருந்தார். இவர் 1928 இல் சோவியத் இடது எதிர்ப்பு அணியின் பொதுச் செயலாளராக இருந்தார். அவரது மூன்று பிள்ளைகளும் எதிர்ப்பு அணியின் உறுப்பினர்களாக இருந்தனர். ஜனவரி 1935 இல் கைது செய்யப்பட்டு, ஐந்து ஆண்டுகள் ITL இல் இருந்தார். 27 நவம்பர் 1937 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.

யாக்கோவ்லேவா, வர்வரா நிகோலெவ்னா (1884-1941), 1904 முதல் கட்சியின் உறுப்பினர். 1920 முதல், ஆர்.சி.பி (பி) இன் மாஸ்கோ குழுவின் செயலாளராக இருந்தார். 1921 முதல், CC RCP (b) இன் சைபீரிய பியூரோவின் செயலாளர். 1922 முதல், ஆர்.எஸ்.எஃப்.எஸ்.ஆரில் அறிவொளியின் துணை மக்கள் ஆணையர். செப்டம்பர் 27, 1937 இல் கைது செய்யப்பட்டார். ஆர்லோவ் NKVD சிறையில் விசாரணையின்றி 11 செப்டம்பர் 1941 இல் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார்.