Artykuł ten ukazał się pierwotnie 14 lutego na anglojęzycznej stronie WSWS

1. Międzynarodowy Komitet Czwartej Międzynarodówki (ICFI) oraz World Socialist Web Site jednoznacznie sprzeciwiają się lekkomyślnym dążeniom Waszyngtonu i jego sojuszników z NATO do wywołania wojny z Rosją, wykorzystując jako pretekst fałszywe twierdzenie o zbliżającej się inwazji na Ukrainę. Administracja Bidena wymyśliła jawnie absurdalną narrację „Rosjanie nadchodzą“, która jest pozbawiona wiarygodnych faktów i przeczy wszelkiej logice politycznej.

2. Twierdzenia o zbliżającej się wojnie pochodzą wyłącznie od Stanów Zjednoczonych i NATO. Prezydent Rosji Władimir Putin nie wydał żadnego oświadczenia, które choćby sugerowałoby, że takie są jego zamiary. Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski zaprzecza, że rosyjska inwazja jest „nieuchronna“ i wielokrotnie wzywał USA i NATO do zaprzestania wzniecania paniki.

3. Nużąca umysł propaganda rządu USA jest podawana opinii publicznej przez pozbawione kręgosłupa media, których bezmózgie gadające głowy nie zadają żadnych pytań i przedstawiają jako absolutną prawdę codzienne scenariusze przygotowane dla nich przez amerykańskie wojsko i agencje wywiadowcze. Kłamstwo o „broni masowego rażenia“, które uzasadniało katastrofalną inwazję na Irak w 2003 roku, zostało zapomniane. Ani jedno krytyczne pytanie lub głos opozycji antywojennej nie ma dostępu do środków masowego przekazu. Zwykłe zarzuty są przedstawiane jako dowód tego, co się zarzuca. Jak oświadczył jeden z rzeczników administracji Bidena na niedawnym briefingu prasowym, oświadczenie rządu nie wymaga dowodów potwierdzających. Oświadczenie jest samo w sobie wystarczającym dowodem, ponieważ zostało wydane przez rząd.

4. Zgodnie z medialną bajką napisaną przez CIA, miłujące pokój Ameryka i NATO reagują na nagłe zagrożenie rosyjską inwazją na Ukrainę. Eskalacja konfrontacji jest jednak wynikiem wielomiesięcznych intensywnych przygotowań Stanów Zjednoczonych i NATO. W ciągu ostatnich ośmiu miesięcy Waszyngton rozmieścił 10 000 amerykańskich żołnierzy w swojej bazie w Alexandropoulis w Grecji, przeprowadził DEFENDER-Europe 21 w ramach przygotowań do walk w regionie Bałkanów i Morza Czarnego oraz przeprowadził największą w historii operację Sea Breeze na Morzu Czarnym.

5. Podobnie jak w przypadku wszystkich wojen USA i NATO, konflikt o Ukrainę jest przygotowywany z obłudną pozą. W tym przypadku, rosyjska aneksja Krymu i wspieranie przez Rosję sił separatystycznych we wschodniej Ukrainie - oba te zjawiska powstały w odpowiedzi na pucz zmiany reżimu zorganizowany w 2014 roku przez Stany Zjednoczone i Niemcy - są przedstawiane jako rażące naruszenia ukraińskiej suwerenności.

6. USA i NATO głoszą świętość granic państwowych. Ale ich wyznawane przywiązanie do tej zasady jest sprzeczne z ich wielokrotnym naruszaniem i zmianą układu granic państwowych w ciągu ostatnich 30 lat. Stany Zjednoczone i NATO nie miały szacunku dla samostanowienia w Jugosławii, która została zniszczona w następstwie rozpadu Związku Radzieckiego w 1991 roku. Uznanie niepodległości Chorwacji przez USA i Niemcy rozpoczęło dekadę konfliktów etnicznych, które pochłonęły dziesiątki tysięcy istnień ludzkich. W 1999 r. koalicja NATO pod wodzą USA przez 78 kolejnych dni bombardowała Serbię, aby wesprzeć secesję prowincji Kosowo, której niepodległość została ustanowiona pod kontrolą rządu złożonego z narkotykowych lordów.

7. W październiku 2001 roku Stany Zjednoczone dokonały inwazji na Afganistan i obaliły jego rząd. Następnie w marcu 2003 r. nastąpiło jeszcze bardziej rażące naruszenie prawa międzynarodowego: inwazją na Irak i obaleniem jego rządu. Podczas krwawej amerykańskiej okupacji Iraku Antony Blinken, obecnie sekretarz stanu, zaproponował trójstronny podział kraju. Podobne plany przygotowano dla Libii na wypadek ataku USA-NATO w 2011 r., który doprowadził do obalenia rządu i zamordowania prezydenta - krwawej zbrodni, która została powitana przez ówczesną sekretarz stanu Hillary Clinton jako okazja do żartów i śmiechu. Po tej interwencji nastąpiło bombardowanie Syrii przez USA, które trwa do dziś.

8. Wyznawana przez Waszyngton troska o ukraińską demokrację jest nie mniej podstępna i pełna hipokryzji niż jego oddanie sprawie ukraińskiego samostanowienia. Rząd w Kijowie, który wywodzi swoje istnienie z popieranego przez USA obalenia wybranego rządu, rządzi w imieniu oligarchicznej kleptokracji odpowiedzialnej za tłumienie ukraińskiej klasy robotniczej. Siły społeczne, na których opiera się Zełenski, w tym różne organizacje paramilitarne i ugrupowania skrajnie prawicowe, noszą historyczny odór faszyzmu.

9. Dążenie Waszyngtonu do wojny ma charakter frenetycznie pilny. Wydaje się, że działa on w oparciu o harmonogram, który nie pozwala na rozważenie konsekwencji ani na otwarte omówienie najgorszych scenariuszy. Biden powiedział prasie 10 lutego, że jeśli Amerykanie i Rosjanie zaczną do siebie strzelać, „to będzie to wojna światowa“. Jednak zamiast podjąć jakiekolwiek kroki w celu deeskalacji i zapobieżenia takiemu kataklizmowi, Stany Zjednoczone naciskają na swoje prowokacje i zarzuty, ogłaszając, że znają dokładną datę, kiedy Rosja zamierza dokonać inwazji: 16 lutego.

10. Stany Zjednoczone są zaangażowane w jednostronną brutalną grę w celu realizacji swoich interesów. Szaleństwo wojenne Waszyngtonu i jego sojuszników z NATO podporządkowuje się obiektywnej logice napędzanej przez dwa podstawowe czynniki.

11. Po pierwsze, Stany Zjednoczone od 1991 r. angażują się w niestrudzone dążenie do wykorzystania możliwości grabieży i imperialistycznej ekspansji, jakie otworzyły się po rozpadzie ZSRR. Plan strategiczny Pentagonu sporządzony w 1992 roku deklarował, że Stany Zjednoczone nie dopuszczą do pojawienia się nowego przeciwnika dla ich światowej hegemonii. W ciągu ostatnich trzech dekad Waszyngton prowadził w tym celu nieustanną wojnę, obracając w gruzy kraje i całe cywilizacje na Bałkanach, Bliskim Wschodzie, w Afryce Północnej i Azji Środkowej. Im wyraźniejszy był upadek amerykańskiej hegemonii gospodarczej, tym bardziej światowe stawały się cele wojenne. Jego celowniki są teraz zwrócone na Rosję i Chiny.

12. W oświadczeniu z 18 lutego 2016 roku „Socjalizm i walka przeciwko wojnie“ Międzynarodowy Komitet Czwartej Międzynarodówki przedstawił wszechstronną analizę globalnej strategii amerykańskiego imperializmu i jego sojuszników z NATO. Podkreślono w niej, że u podstaw dążenia do wojny leżą „w głębokich sprzecznościach światowego systemu kapitalistycznego: 1) pomiędzy światowo zintegrowaną i niezależną gospodarką a jej podziałem na antagonistyczne państwa narodowe; i 2) pomiędzy uspołecznionym charakterem światowej produkcji a podporządkowaniem go, poprzez prywatną własność środków produkcji, akumulacji prywatnych zysków przez rządzącą klasę kapitalistów.“

13. W kontekście tych podstawowych sprzeczności Międzynarodowy Komitet Czwartej Międzynarodówki wyjaśnił:

Pęd do wojny koncentruje się wokół wysiłków Stanów Zjednoczonych by utrzymać swą pozycję jako światowego hegemonicznego mocarstwa. Rozpad Związku Radzieckiego w roku 1999 postrzegany był jako okazja do zapewnienia USA bezkonkurencyjnej dominacji nad światem. Był on gloryfikowany przez imperialistycznych propagandystów jako „koniec historii“, stwarzając „jednobiegunowy moment“, w którym niekwestionowana potęga Stanów Zjednoczonych będzie dyktować „Nowy Porządek Swiata“ w interesie Wall Street. Związek Radziecki obejmował rozległy obszar kuli ziemskiej, rozciągając się od wschodnich granic Europy aż po Ocean Spokojny. Tak więc szerokie obszary Eurazji, zajęte przez osłabioną Rosję oraz świeżo uformowane niezależne państwa Azji Środkowej, były znowu „w grze“, otwarte na wyzysk korporacji i grabież. Stalinowskie przywrócenie kapitalizmu w Chinach, represje państwa policyjnego wobec oporu klasy robotniczej w 1989 roku i otwarcie „wolnych stref handlowych“ dla transnarodowych inwestycji oddały do dyspozycji ogromny rezerwuar taniej siły roboczej.

14. Twierdzenie o zbliżającej się rosyjskiej inwazji i rozmieszczenie sił amerykańskich w regionie pokazuje, że wpływowe części elit biznesowych i finansowych oraz służby wywiadowcze doszły do wniosku, iż nie można dłużej odkładać planowanej od dawna konfrontacji z Rosją. Głównym zarzutem stawianym Trumpowi przez Partię Demokratyczną w latach 2017-2020 nie były jego ataki na konstytucję i przygotowania do dyktatury, ale brak wystarczająco zdecydowanej konfrontacji z Rosją. Pierwszy proces impeachmentu wobec Trumpa, który toczył się od grudnia 2019 do lutego 2020 roku, zdominowały oskarżenia o wstrzymanie przez niego pomocy wojskowej dla Ukrainy. Partia Demokratyczna potępiała Trumpa nie jako potencjalnego faszystowskiego dyktatora, ale konsekwentnie jako „marionetkę Putina“.

15. Teraz, gdy rząd Bidena jest u władzy, stara się nadrobić stracony czas. Kalkulacje USA i NATO są równie niezdarne, co przejrzyste. Ukraina jest używana jako przynęta, aby zwabić Rosję do wojny. Powtarzające się odniesienia Bidena do rosyjskiej operacji „fałszywej flagi“ przypominają znaną taktykę: „Stop złodziejom!“. Jeśli jakiś kraj planuje operację „fałszywej flagi“, to są to Stany Zjednoczone.

16. Każdy incydent na Ukrainie, choćby najbardziej wątpliwy, będzie wykorzystany do aktywizacji sił NATO i oficjalnego lub faktycznego wprowadzenia stanu wojny. Projekt gazociągu Nord Stream 2, przez który Rosja miała dostarczać gaz ziemny do Niemiec, zostanie anulowany. Otoczona przez NATO Rosja zostanie skonfrontowana z niekończącą się, stale rosnącą listą żądań, począwszy od bezwarunkowego powrotu Krymu do Ukrainy. Skończą się wpływy rosyjskie na Białorusi. Ruchy secesjonistyczne w Rosji, od Czeczenii po Syberię, otrzymają otwarte wsparcie imperialistyczne. Ostatecznym celem jest zmiana reżimu w Moskwie i rozbiór Rosji.

17. Nacisk administracji Bidena na „prawo“ Ukrainy do członkostwa w NATO jest istotnym elementem strategii zredukowania Rosji do stanu całkowitej bezsilności. Nieżyjący już imperialistyczny strateg i podżegacz wojenny Zbigniew Brzeziński napisał w swojej książce The Grand Chessboard(1997)[Wielka szachownica. Główne cele polityki amerykańskiej, 1998], że Ukraina jest dla Rosji geopolitycznie kluczowa, ponieważ decyduje o bezpieczeństwie jej południowych granic i dostępie do ciepłych mórz. Region ten, obejmujący Ukrainę, Morze Czarne i Morze Kaspijskie, ma ogromne znaczenie geostrategiczne i stanowi centralną oś dla planów Waszyngtonu dotyczących dominacji nad światem. Przez ten region przebiega dostęp Rosji do Morza Śródziemnego, podobnie jak lądowa droga do Europy, którą Chiny rozwijają w ramach nowego Jedwabnego Szlaku. Celem wojennym Waszyngtonu jest zniszczenie Rosji jako przeszkody dla hegemonii USA nad regionami Morza Czarnego i Morza Kaspijskiego, a w końcu całej Eurazji, oraz zredukowanie tego bogatego w zasoby naturalne kraju do statusu półkolonialnego. Jest to postrzegane jako niezbędny krok przygotowawczy do wojny z Chinami.

18. Po drugie, tym, co doprowadziło pęd do wojny do ekstremum, jest nierozwiązywalny kryzys wewnętrzny. Eskalacja podżegania do wojny bezpośrednio po klęsce w Afganistanie ma swoje korzenie w społecznym, finansowym i politycznym kryzysie o bezprecedensowych rozmiarach.

19. Jak podkreśla Komitet Międzynarodowy od czasu jej wybuchu w styczniu 2020 roku, pandemia wirusa Covid 19 wpłynie na przebieg XXI wieku w takim samym stopniu, jak pierwsza i druga wojna światowa wpłynęły na przebieg XX wieku. Pandemia jest wydarzeniem wyzwalającym, które spowoduje eksplozję i tak już daleko posuniętych sprzeczności kapitalistycznego systemu światowego.

20. Cena, jaką świat już zapłacił za pandemię, jest wstrząsająca. Najbardziej ostrożne szacunki mówią o prawie sześciu milionach ofiar śmiertelnych na całym świecie. Według szacunków opartych na danych o nadumieralności, liczba ofiar śmiertelnych może sięgnąć nawet 20 milionów. W Stanach Zjednoczonych, najbogatszym i najpotężniejszym kraju kapitalistycznym, liczba ofiar śmiertelnych zbliża się do miliona.

21. To niszczycielskie żniwo jest wynikiem polityki, która podporządkowuje ratowanie ludzkiego życia ochronie i zwiększaniu bogactwa oligarchicznej klasy kapitalistów. Chociaż pandemia nadal pochłania dziesiątki tysięcy istnień ludzkich każdego tygodnia, wysiłki zmierzające do powstrzymania Covid-19 są wyraźnie zaniechane. Na całym świecie, z Waszyngtonem na czele, rządy traktują obecnie tysiące zgonów dziennie jako coś normalnego i zaprzestają zgłaszania liczby infekcji i zgonów.

22. We wszystkich krajach kapitalistycznych pandemia pogłębiła wewnętrzne kryzysy finansowe, polityczne i społeczne. W najbardziej rozwiniętych krajach kapitalistycznych, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, kryzys przybiera szczególnie paskudne formy.

23. Stany Zjednoczone szybko zmierzają w kierunku całkowitej dysfunkcjonalności gospodarczej, społecznej i politycznej. Inflacja szybuje w górę, a dług narodowy, w dużej mierze stworzony przez zasilanie banków i Wall Street coraz większą ilością pieniędzy, osiągnął zawrotny poziom 30 bilionów dolarów. Klasa robotnicza rozpoczyna otwartą i potencjalnie wybuchową walkę. Zaledwie rok temu USA były o kilka minut od obalenia konstytucyjnego rządu w próbie zamachu stanu z 6 stycznia 2021 roku.

24. Na jednej z konferencji prasowych w zeszłym miesiącu Biden powiedział, że wątpliwe jest, czy demokracja w USA przetrwa tę dekadę. Żaden inny kraj nie ma takiego poziomu nierówności społecznych ani klasy rządzącej, która tak mało dba o podstawowe potrzeby swoich obywateli. Stany Zjednoczone są społeczną beczką prochu. Wojna jest środkiem do tworzenia sztucznej jedności i odsuwania kryzysów na zewnątrz.

25. W badaniach nad przyczynami wojen wielu poważnych historyków podkreślało pierwszorzędne znaczenie wewnętrznych sprzeczności. Pięćdziesiąt lat temu, znany amerykański historyk Arno Mayer, w studium na temat dynamiki kontrrewolucji (Dynamics of Counterrevolution), stwierdził, że

napięte i niestabilne warunki wewnętrzne powodują, że elity stają się wyraźnie nieprzejednane i skłonne do wyjątkowo drastycznych, by nie powiedzieć ekstrawaganckich i niebezpiecznych, rozwiązań wyprzedzających. Załamane i wrażliwe rządy i klasy polityczne bardziej popierają intensyfikację konfliktów zewnętrznych lub wojen niż są im przeciwne. Odruchowo i kalkulacyjnie zakładają, że członkowie głęboko podzielonej wspólnoty politycznej i społecznej zjednoczą się, gdy staną w obliczu wspólnego, nieuchronnego zagrożenia i wroga zewnętrznego. Takie rządy mają tendencję do używania eskalacji konfliktów zewnętrznych lub wojen jako instrumentu wewnętrznej spójności społecznej, jako antidotum na powstania, rewolucje, wojny domowe lub secesje, które rzekomo są nieuchronne. Ostatecznie celem jest wykorzystanie imponującego zwycięstwa dyplomatycznego lub militarnego, aby przywrócić, a najlepiej wzmocnić, słabnącą władzę i prestiż osłabionych w kraju reżimów, rządów i elit.

26. Europejska burżuazja, która ledwo przetrwała katastrofę dwóch wojen światowych, jest bardziej ostrożna. Mimo to przyłącza się do waszyngtońskiego podżegania do wojny, mimo że wojna o Ukrainę mogłaby katastrofalnie zaszkodzić jej własnym interesom, gdyż jest uzależniona od Rosji w zakresie gazu ziemnego i innych zasobów. Rządy europejskie stoją w obliczu ogromnych kryzysów wewnętrznych, które popychają je na tę samą katastrofalną drogę. Wiedzą również, że bezpośrednie zakwestionowanie amerykańskiego programu przyniosłoby druzgocący odwet. W 2003 roku Niemcy i Francja oficjalnie wyraziły swoją niechęć do poparcia amerykańskiej inwazji na Irak. W odpowiedzi Waszyngton otwarcie zaatakował swoich długoletnich sojuszników, grożąc w przyszłości współpracą nie tyle z państwami centralnymi „starej Europy“, ile raczej z państwami Europy Wschodniej, które krótko wcześniej zostały przyjęte do Sojuszu Północnoatlantyckiego. Co więcej, europejska burżuazja obawia się, że jeśli sprzeciwi się Stanom Zjednoczonym, zostanie wykluczona z udziału w łupach, których można się spodziewać po ewentualnej reorganizacji Rosji. I tak potulnie włącza się w przygotowania do wojny.

27. Ale niezależnie od tego, co mają na myśli stratedzy w Waszyngtonie i europejskich stolicach, wojna nie rozwiąże żadnego z ich problemów. Zbrodniarze, którzy podżegają do takich katastrof, odkryją, ku swojemu przerażeniu, że ci, którzy sieją wiatr, rzeczywiście zbierają burzę.

28. Wojna z Rosją na Ukrainie, bez względu na to, jak się zacznie, czy w początkowej fazie, nie zostanie opanowana. Będzie się ona rozszerzać zgodnie z niekontrolowaną logiką. Każde państwo w regionie zostanie wciągnięte w ten konflikt. Morze Czarne z jego siedmioma państwami nadbrzeżnymi zamieni się w kocioł eskalacji konfliktów, które rozprzestrzenią się na Zakaukazie, region Morza Kaspijskiego, Azję Środkową i dalej.

29. Chiny dostrzegłyby, że ich interesy są bezpośrednio zagrożone i zostałyby wciągnięte do wojny. Doszłoby do konfliktu o Tajwan. Iran i Izrael zostałyby uwikłane w wojnę. Japonia i Australia szybko poszłyby w ich ślady. W pewnym momencie użycie broni jądrowej byłoby postrzegane jako wyjście z sytuacji. A na każdym teatrze tej wojny Stany Zjednoczone byłyby centralnie zaangażowane, powodując druzgocące straty w ludziach i masowe dyslokacje społeczne.

30. Minęło nieco ponad 30 lat od likwidacji ZSRR. Jeszcze w 1992 roku stalinowscy biurokraci w Moskwie i Kijowie głosili, że restauracja kapitalizmu zapoczątkuje nową erę bezprecedensowego dobrobytu. Zarówno Rosja, jak i Ukraina, porzuciwszy złudzenia marksizmu, cieszyłyby się bezprecedensowym dobrobytem i dołączyłyby do szczęśliwej rodziny miłujących pokój narodów kapitalistycznych.

31. Ta ahistoryczna i utopijna ułuda - zrodzona ze stalinowskich recept „socjalizmu w jednym kraju“ i „pokojowego współistnienia“ z imperializmem sprzed 1991 roku - całkowicie wyparowała. Rząd rosyjski, zgorzkniały wróg marksizmu i wszystkiego, co wiąże się z rewolucją październikową 1917 roku, stoi teraz w obliczu rzeczywistości ujarzmienia przez imperializm.

32. Reżim Putina, rządzący w imieniu skorumpowanej kapitalistycznej oligarchii, nie ma żadnej realnej, nie mówiąc już o postępowej, odpowiedzi na to zagrożenie. Pomysł, że Rosja może zostać pokojowo włączona w struktury światowego kapitalizmu zdominowanego przez USA i największe imperialistyczne potęgi, okazał się iluzją. Gospodarka rosyjska odgrywa znikomą rolę w międzynarodowym systemie finansowym i znajduje się pod stałą presją sankcji nałożonych przez Stany Zjednoczone.

33. Przywoływanie reakcyjnego nacjonalizmu nie znajduje oddźwięku w społeczeństwach krajów sąsiednich i pogłębia izolację Rosji. Jedyną perspektywą, jaką daje Putinowi nuklearne pobrzękiwanie szabelką, jest globalny Armagedon. Z trudem utrzymuje się przy władzy, podczas gdy jego kraj nękany jest przez pandemię, która zaostrzyła wszystkie sprzeczności rozdartego postsowieckiego społeczeństwa. Putin jest zmuszony balansować pomiędzy sprzecznymi frakcjami elity kapitalistycznej: jedni są skłonni pogodzić się ze statusem kapitalistów-kompradorów pod dominacją imperializmu amerykańskiego i europejskiego, a inni widzą zagrożenie dla swoich interesów w przypadku kapitulacji. Do tych ostatnich należą siły ultra-nacjonalistyczne i skrajnie prawicowe, których koncepcja obrony narodowej polega ostatecznie na samobójczej polityce z użyciem broni jądrowej.

34. Sprzeciw Komitetu Międzynarodowego wobec wojny nie opiera się na poparciu dla jakiegokolwiek nacjonalizmu, lecz na walce o zjednoczenie klasy robotniczej wszystkich krajów w celu obalenia kapitalizmu i zbudowania światowego socjalizmu. Ta podstawowa zasada jest w obecnej sytuacji ważniejsza niż kiedykolwiek.

35. Ukraińska i rosyjska klasa robotnicza mają wspólną historię. Nie chcą bratobójczej wojny. Ruch rewolucyjny na Ukrainie wydał wielu z największych przywódców walki o socjalizm, w tym Leona Trockiego. Robotnicy Ukrainy i Rosji walczyli jako towarzysze o obalenie caratu i zwycięstwo rewolucji październikowej. Wspólnie walczyli przeciwko niemieckiemu imperializmowi. Zarówno robotnicy w Rosji, jak i na Ukrainie byli ofiarami zbrodni reżimu stalinowskiego, i obaj cierpią z powodu konsekwencji kapitalistycznej restauracji. Faszystowscy nacjonaliści, którzy istnieją w obu krajach, nie reprezentują interesów klasy robotniczej i nie przemawiają w jej imieniu.

36. Aby klasa robotnicza Rosji i Ukrainy mogła znaleźć drogę wyjścia, potrzebuje perspektywy globalnej. Przede wszystkim sprzeciw wobec Putina nie oznacza sprzymierzenia się z imperializmem. Kiedy pseudolewica potępia rosyjski i chiński „imperializm“, nie ma to nic wspólnego z historycznym rozwojem XX i XXI wieku. Dzieje się tak po prostu dlatego, że te drobnomieszczańskie siły stoją po stronie Waszyngtonu. Konieczne jest przeciwstawienie się imperializmowi bez dostosowywania się do rosyjskiego nacjonalizmu i przeciwstawienie się rosyjskiemu nacjonalizmowi bez dostosowywania się do imperializmu.

37. Niezależnie od tego, jaki będzie natychmiastowy wynik obecnych napięć, nie ma pokojowego rozwiązania tego kryzysu. Przed wybuchem I wojny światowej w 1914 r. i II wojny światowej w 1939 r. miały miejsce liczne kryzysy, które groziły przerodzeniem się w wojnę. Niebawem jeden kryzys został zażegnany, a zaraz potem pojawił się kolejny, aż w końcu wybuchła wojna.

38. Obecny kryzys jest poważnym ostrzeżeniem. Imperializm zmierza ku katastrofie. Siłą społeczną, która musi zostać zmobilizowana, aby powstrzymać katastrofę przygotowywaną na Ukrainie, jest międzynarodowa klasa robotnicza. Walka przeciwko wojnie jest bezpośrednio związana z walką przeciwko wyzyskowi i morderczej, wszechobecnej polityce rządów kapitalistycznych. Imperializm i kapitał finansowy zaakceptują taką liczbę ofiar śmiertelnych, jaka będzie potrzebna do zabezpieczenia ich grabieży i zysków. Nie można pozwolić, aby miliony ofiar wojny zostały dodane do milionów ofiar pandemii. Jest sprawą pilną, aby robotnicy zbudowali niezależny ruch antywojenny oparty na socjalistycznej i internacjonalistycznej perspektywie.

39. Zasady, na których musi opierać się walka z imperializmem i jego dążeniem do wojny światowej, zostały określone przez Komitet Międzynarodowy w oświadczeniuz 2016 roku. W obecnym kryzysie nabierają one jeszcze bardziej naglącego charakteru:

• Walka przeciwko wojnie musi opierać się na klasie robotniczej, wielkiej sile rewolucyjnej w społeczństwie, jednocząc za sobą wszyskie postępowe elementy w społeczeństwie.

• Nowy ruch antywojenny musi być antykapitalistyczny i socjalistyczny, ponieważ walka przeciwko wojnie nie może być prowadzona bez walki o zniesienie dyktatury kapitału finansowego i systemu gospodarczego, jaki jest podstawową przyczyną militaryzmu i wojny.

• A zatem, nowy ruch antywojenny musi, z konieczności, być w pełni i jednoznacznie niezależny i wrogi partiom politycznym i organizacjom klasy kapitalistycznej.

• Nowy ruch antywojenny musi być przede wszystkim międzynarodowy, mobilizujący szeroką moc klasy robotniczej we wspólnej walce z imperializmem na światową skalę.

40. Apelujemy do wszystkich członków klasy robotniczej i młodzieży, a także do najszczerszych i najodważniejszych członków klasy średniej, by w oparciu o te zasady zwalczały niebezpieczeństwo wojny.

41. Na podstawie zasad przedstawionych w tym oświadczeniu, Komitet Międzynarodowy Czwartej Międzynarodówki i jego sekcje zapraszają do dyskusji z prądami politycznymi i jednostkami na całym świecie, które uznają pilną potrzebę stworzenia masowego międzynarodowego ruchu przeciwko wojnie.