251. Dünya ekonomisinin istikrarsızlığı, küresel jeo-politik gerilimlerin artması, askeri şiddet patlaması, bütün ülkelerde işçi sınıfının içinde bulunduğu sosyal koşulların kötüleşmesi, sınıf çatışmasındaki artış ve geniş halk kitlelerinin yerleşik siyasi kurumlara yabancılaşması, devrimci bir krizin yaklaştığının belirtisidir. Bu genişleyen dengesizlik yapısının kaynağı, son tahlilde, kapitalizm tarafından geliştirilmiş toplumsal ilişkilerin ve siyasi biçimlerin, üretici güçlerin yeni küresel gelişmesi ve bütünleşmesi ile uyuşmazlığıdır. Bu uyuşmazlık, yalnızca, siyasi iktidarın uluslararası işçi sınıfı tarafından ele geçirilmesi ve dünya ekonomisinin sosyalist temelde yeniden örgütlenmesi yoluyla çözülebilir ve aşılabilir. Bunun alternatifi, barbarlıktır.

252. Bu küresel krizin merkezinde, Amerikan kapitalizminin dünyadaki konumunun bozulması bulunuyor. Amerikan “istisnacılığı”nın, yani işçi sınıfının kitlesel siyasi hareketinin yokluğunun altında yatan büyük zenginlik ve dünyadaki baskın konum, büyük ölçüde aşınmıştır. Amerikan toplumu, 1930’ların toplumsal çatışmalarından bu yana görülmedik ölçüde sınıf ekseninde kutuplaşmaktadır. Ancak Amerikan kapitalizmi, sistemi 75 yıl önce kurtarmış olan reformları sunacak durumda değildir. Sonu gelmez mali skandallar ve ticari başarısızlıklar, “özel girişim”e olan yaygın güvenin temellerini aşındırmaktadır. 2000 yılındaki seçimlerde yaşanan hırsızlık, hükümet tarafından Irak’ın işgalini haklı göstermek için söylenen yalanlar ve Ebu Garip ile Guantanamo’daki dehşet, işçi sınıfının Amerikan demokrasisinin kurumlarına olan bağlılığını sarsmıştır. İşçi sınıfının toplumsal bilincinin radikalleşmesi ve siyasi bağlılıklarında tarihsel bir kayma için gerekli koşullar oldukça gelişmiş bir aşamadadır. ABD, tarihsel gelişmenin yasalarından muaf değildir. O, devrimci sınıf çatışmaları dönemine giriyor.

253. Devrimci bir çağın taleplerini, yalnızca, kesin olarak işçi sınıfına yönelmiş ve onu esas almış, uluslararası işçi sınıfının geçmişteki mücadelelerinin derslerini özümsemiş, en ileri siyasi teorinin yol gösterdiği ve sosyo-ekonomik gelişmenin nesnel eğilimlerinin bilimsel değerlendirmesinden kaynaklanan bir programı geliştirmiş bir parti karşılayabilir. Sosyalist Eşitlik Partisi ve Uluslararası Komite, büyük bir tarihsel geleneği temsil etmekte ve onu ileriye taşımaktadır. Kendi tarihinin kökenine inebilen ya da bunu yapmak isteyen herhangi bir başka siyasi hareket yoktur. Oportünist örgütler (Sosyal Demokratlar, Stalinistler, sendikalar ve Pablocu eğilimler), hatalarının ve suçlarının kendilerine anımsatılmasını istemiyorlar. Onlar, kendi oportünist manevralarını hayata geçirirken, tarihin ve ilkelerin anılmasıyla rahatsız edilmek de istemiyorlar. Dördüncü Enternasyonal’in Uluslararası Komitesi, siyasi faaliyetini bilinçli olarak büyük ilkelere dayandıran ve bu yüzden, tarihini herhangi bir boşluk olmaksızın işçi sınıfına sunabilen tek partidir. DEUK, işçiler ve gençlik içindeki en kararlı, en cesur ve en dürüst unsurları bayrağı altında toplayacaktır.

254. Troçki, 1938 yılında, Dördüncü Enternasyonal’in kuruluşunu kutlarken şunları belirtmişti:

Biz, diğer partiler gibi bir parti değiliz. … Bizim amacımız bütün emekçilerin ve sömürülenlerin sosyalist devrim yoluyla maddi ve manevi tam kurtuluşudur. Bunu bizden başka hiç kimse hazırlamayacak ve buna bizden başka hiç kimse rehberlik etmeyecek. ^[156]

255. 70 yıl sonra, Sosyalist Eşitlik Partisi ve Dördüncü Enternasyonal’in Uluslararası Komitesi, bu sözcüklere yenilenmiş bir anlam kazandırmaktadır.