122. Bölünmenin ardından, Cannon, ortaya çıkmış olan temel ilkesel konular üzerinde çalıştı. Cannon, Marksizmin, Pablo ile Mandel’in kendiliğindenci düşüncelerine olan uzlaşmaz karşıtlığını vurguladı:

…Lenin ile Troçki’nin bilinçli öncünün partisi teorisinin ve bu partinin devrimci mücadelenin öncüsü olarak rolünün koşulsuz yandaşları yalnızca bizleriz. Bu teori, çağımızda yakıcı önem kazanmakta ve bütün diğer meseleleri bastırmaktadır.

Önderlik sorunu, şimdi, uzun süreli bir sınıf mücadelesinin sınırlı kendiliğinden ifadeleriyle ya da kapitalizmin özellikle güçsüz olduğu şu ya da bu ülkede iktidarın zaptıyla sınırlı değildir. Bu, uluslararası devrimin gelişmesi ve toplumun sosyalist dönüşümü sorunudur. Bunun otomatik biçimde gerçekleşeceğini kabul etmek, gerçekte, Marksizmi tümüyle terk etmek anlamına gelir. Hayır, bu, yalnızca bilinçli bir faaliyet olabilir ve zorunlu olarak, tarihsel süreçteki bilinç unsurunu temsil eden Marksist partinin önderliğini gerektirir. Bunu başka hiçbir parti yapmayacak. İşçi hareketi içindeki bir başka eğilimin onun yerini alabileceği düşünülemez. Bu yüzden, bizim bütün diğer partilere ve eğilimlere karşı tavrımız uzlaşmaz biçimde kavgacıdır.

Eğer güçler ilişkisi, bu öncünün kadrolarının herhangi bir anda bu tür -Stalinist, Sosyal Demokrat, merkezci- düşman eğilimlerin egemen olduğu örgütlere uyarlanmasını gerektirirse, bu tür uyarlanmalar, her zaman, söz konusu eğilimlere karşı mücadeleyi kolaylaştırmaya yönelik; asla onlarla uzlaşmaya yol açmayacak; asla, Marksistlerin dostça tavsiyelerde bulunmak ve “sadık” eleştiriler yapmak türü ikincil küçük işlerle görevlendirilmesi sayesinde onlara belirleyici tarihsel rol biçmeyecek taktiksel bir katılım olarak değerlendirilmelidir… ^[79]