Yanlış adlandırılmış Solun ve İşçilerin Cephesi-Birlik (FIT-U), 18 Mayıs’ta Buenos Aires şehir merkezinde Arjantin Devlet Başkanı Alberto Fernandez hükümetine doğrudan bağlı olan çeşitli örgütlerle birlikte bir “Federal Yürüyüş” düzenledi. Görünüşte sosyal kemer sıkma politikalarını protesto etmek amacıyla düzenlenen bu etkinliği, FIT-U’nun bazı yayın organları ve yetkilileri Peronculala “birleşik cephe” olarak sundu.
Yürüyüşte İşçi Partisi (PO) ve Sosyalist İşçi Hareketi (MST) önderliğindeki “piquetero” hareketlerinin yanı sıra Sosyalist İşçi Partisi (PTS) temsilcileri de yer aldı. Tüm partiler, FIT-U’nun önde gelen üyeleridir.
“Piqueteros”, 1990’ların ekonomik krizleri sırasında, işsizlik ya da güvencesiz ve büyük ölçüde kayıt dışı çalışma koşullarına itilen binlerce işçinin iş, eğitim, sosyal yardım ve diğer sosyal hakları talep ettikleri yürüyüşler ve yol kesme eylemleri şeklinde kendiliğinden ortaya çıktı. Peroncu ve sahte sol gruplar daha sonra bu protestoları kontrol altına almak için örgütler kurdular.
Federal Yürüyüş’e Peroncu “piquetero” örgütleri önderlik etti; bunların başında Unidad Piquetera koalisyonu ve Halk Ekonomisi İşçileri Sendikası (UTEP) geliyordu. UTEP, aynı zamanda bir Vatikan yetkilisi ve iktidardaki Peroncu koalisyon “Frente de Todos”un devlet başkanı adayı olan Juan Grabois tarafından kuruldu. UTEP şu anda Devlet Başkanı Fernandez’in yakın arkadaşı ve “gözde” teşkilatçısı Esteban “Gringo” Castro tarafından yönetiliyor.
Bu güçler daha önce IMF’ye karşı ortak gösteriler düzenlemişti. Federal Yürüyüş ve bir hafta önce bunu duyurmak için yapılan basın toplantısı ortak siyasi mitingler niteliğindeydi.
Yürüyüş, 2021’de ülke çapında 1,2 milyon oy alan Arjantin’deki ana sahte sol koalisyon ile ülkenin başlıca burjuva partisinin bir bölümü arasında bir seçim bloğunun oluşmasına zemin hazırlıyor.
Peroncular şimdilik böyle bir koalisyona karşı çıksalar bile, FIT-U şimdiden “Frente de Todos”un bir bölümünün seçim hesaplarına büyük bir hizmette bulunmuş durumda.
Federal Yürüyüş burjuva medyada geniş yer buldu. Binlerce katılımcı ünlü Plaza de Mayo’ya ve ardından Sosyal Kalkınma Bakanlığı’na yürüdü ve burada yetkililer kendileriyle görüşmeyi kabul edene kadar birkaç saat boyunca yolları kapattı. Bu, daha önce de defalarca yaptıkları, kurgulanmış bir eylemdi.
Protestoların ana sloganı, nefret edilen Sosyal Kalkınma Bakanı Victoria Tolosa Paz’a ve Fernandez yönetimi ile IMF arasında kararlaştırılan kemer sıkma programına atıfta bulunan “Tolosa Paz’ı ve IMF’yi kovun” idi.
FIT-U temsilcileri de etkinliği, artan muhalefeti daha genel olarak sendika bürokrasisinin arkasına yönlendirmek için kullandı. Örneğin PTS, sahte sol yetkililer tarafından yönetilen sözde “kurtarılmış sendikaları” Peroncularla birlik olmaya çağırırken, Peroncu CGT ve CTA sendika konfederasyonlarına “genel grev” düzenleme çağrısında bulundu.
Yürüyüş sırasında PO’nun Polo Obrero olarak adlandırılan “piquetero” hareketinin lideri Eduardo Belliboni bir açıklama yaptı: “Ülke genelinde yüz binlerce kişinin katılacağı bu eylem UTEP ile aramızdaki farklılıkları ortadan kaldırmıyor, çünkü onlar kemer sıkma odaklı bir hükümete katkıda bulunuyorlar ve biz de buna karşı mücadele ediyoruz. Ancak taleplerimiz için birlik olacağız ki her zaman asıl önemli olan da budur.”
PO’nun lideri ve potansiyel devlet başkanı adayı Gabriel Solano ise şunları söyledi: “Buradan sendikaların hükümetle ilişkilerini kesmelerini ve sorumluluklarını yerine getirmelerini talep ediyoruz. CGT’nin işçileri savunması gerekirken [Ekonomi Bakanı] Massa’yı desteklemek için seçim mitingleri düzenlemesi doğru değil.”
PO’nun Peroncu müttefiklerinin hükümete yalnızca “katkıda bulundukları” iddiası ve hükümetten kopmaları talebi, küresel mali sermayenin emriyle yaşam standartlarına yönelik tarihi bir saldırıyı hayata geçiren kapitalist hükümetin açıkça parçası olan bu güçlerin karakterini gizlemeye hizmet etmektedir.
Movimiento Evita’nın lideri Emilio Pérsico, Sosyal Kalkınma Bakanlığı bünyesinde Sosyal Ekonomi Sekreteri olarak görev yapıyor. “Bu hükümeti son gününe kadar destekleyeceğiz,” diyen Pérsico’nun sembolik eleştirileri de bunun değişeceğine işaret etmiyor. Bazı “piquetero” yetkilileri de hükümet danışma konseylerinde yer alıyor.
Dahası, bu örgütler Sosyal Kalkınma Bakanlığı’ndan gelen devasa fonları yönetirken, UTEP ve diğer sendikalar, “sosyal işler” adı altında (çoğu durumda kendi ailelerine ve ortaklarına ait) özel sağlık hizmeti kuruluşlarıyla anlaşmaları üzerinden milyonlarca pesoyu yönetiyor. Protesto örgütleri olarak kamufle edilen bu örgütler, gerçekte hangi partinin iktidarda olduğundan bağımsız olarak devlet bürokrasisinin şubeleri konumundadır.
Yürüyüş, Dünya Sosyalist Web Sitesi’nin böylesi bir ihanet konusunda yıllardır yaptığı uyarıları hızla doğrulamıştır. WSWS, yürüyüşten sadece üç hafta önce şunları yazmıştı: “Arjantin sahte solunun sicili, ‘birlik’ çağrılarının Syriza gibi bir koalisyon kurmaya yönelik utanmaz çabalardan başka bir şey olmadığını göstermektedir.” Yunanistan’da 2015 yılında IMF’nin kemer sıkma politikalarına karşı çıkma sözü vererek iktidara gelen “Radikal Sol Koalisyon”, seleflerinden daha da acımasız kemer sıkma önlemleri uygulamıştı.
İleri sürülenin Marksistlerin anladığı anlamda bir “birleşik cephe” ile hiçbir ilgisi yoktur. İşçileri ve örgütlerini sınıf düşmanının saldırısından korumak için işçi sınıfı partileri ve örgütleri tarafından alınan bir dizi acil, pratik ve somut önlem söz konusu değildir.
Sahte sol, işçilerin kitlesel bağlılığına sahip oldukları iddiasına dayanarak, yürüyüşteki katılımcıların ve tüm sendikaların, “işçi örgütleri” olduğunu iddia etmektedir. Bu ölçüte göre, Peroncu partiler ve Peroncu sendika bürokrasisi kadar, dostları Grabois’in yetkilisi olduğu Vatikan da “işçi örgütü”dür.
Peroncu bürokrasi, diğer tüm ulusal temelli işçi örgütleri ve reformist örgütlerle beraber, üretimin ve finans sermayesinin küreselleşmesine, tavizler koparmak ve sermayeyi çekmek için işçilerin yaşam standartlarını ve haklarını savunmaya yönelik tüm ciddi çabaları terk ederek yanıt vermiştir. Başka yerlerdeki sendika aygıtları gibi Peroncu sendikalar da işçi sınıfına derinden düşman ve kapitalist devletle bütünleşmiş küçük burjuva, milliyetçi bir bürokrasi tarafından kontrol edilmektedir.
Federal Yürüyüş, Jorge Altamira liderliğinde 2019’da PO’dan ihraç edilen önemli bir hizip olan İşçi Politikası’nın sınırlı eleştirilerine neden oldu. Grup, 17 Mayıs’ta Sosyal Kalkınma Bakanlığı’nın ekonomik talepler listesini alması ve kendilerine kulak vermesi talebiyle ayrı bir yürüyüş düzenledi. Polo Obrero “Eğilimi” adlı kendi “piquetero” hizbini de muhafaza etti.
“Eğilim” de, resmi Federal Yürüyüş’te olduğu gibi, hükümetten randevu alana kadar 9 de Julio Caddesi’ni kapattı.
İşçi Politikası, eski yoldaşlarını “UTEP ve Grabois’in manevralarının askerleri... ve devletin payandası” haline geldikleri için kınadı ve “Sınıf bağımsızlığının temel ilkelerinin tamamen ihlal edildiğine tanık oluyoruz,” dedi.
Bununla birlikte, hem “Resmi” Polo Obrero hem de Polo Obrero “Eğilim”, sendika bürokrasisi ve Peroncu hükümet için payanda rolünü yerine getirmekte; işçi sınıfının en yoksul kesimlerini, tek umutlarının sağcı kapitalist yetkililerle görüşmeler yapmak ve onları ve sendikalardaki destekçilerini baskı altına almak için protesto etmek olduğuna inandırmaktadır.
Aslında Polo Obrero’nun amacı her zaman buydu. Partido Obrero, 1999 yılında Polo Obrero’nun kuruluş bildirisinde, sosyal saldırılara karşı mücadelelerin giderek artan bir şekilde ve “temelde sendikaların dışında”, “piqueteros” ve “öz örgütlü” hareketleri de içerecek şekilde gerçekleştiği uyarısında bulundu. Buna karşılık PO, “bürokrasiyi kovmak ve sendikaları sınıf mücadelesinin organları olarak yenilemek” için mücadele ettiğini iddia eden “başka bir strateji ve liderlik” öneriyordu.
Bugün, UTEP ve diğer “piquetero” örgütleri gibi Polo Obrero da bir sendika bürokrasisinden farksız bir şekilde işlemekte ve yılda yüz milyonlarca pesoya ulaşan aidatlarla finanse edilmektedir.
Arjantin’deki sahte sol eğilimler kümesinin oportünizmi aslında İşçi Politikası’nın bir makalesinde özetlenmişti. Makale, FIT-U’ya yönelik eleştirileri ile tüm solun seçim koalisyonuna yönelik süregelen çağrılarını örtüştürmeye çalışıyordu. Onun önde gelen üyesi ve eski milletvekili Marcelo Ramal, 16 Mayıs’ta şunları yazdı:
Her cephe, eğer ciddi olarak düşünürseniz, oportünist bir oluşumdur çünkü farklı pozisyon ve stratejileri gruplandırır. Bunlar, belirli koşullar altında, her şey göz önüne alındığında, “gerçek hareket”in ilerlemesine olanak sağlayabilirler. Programları birbirinden tamamen farklılaşmış örgütler arasında bir cephe olması, ortak bir parti içinde dağılmaktan çok daha iyidir.
Böyle bir formülasyon, “gerçek hareket”in bir parçası olarak nitelendirildiği sürece herhangi bir siyasi güçle “cephe” oluşturmaya kapı açmaktadır.
FIT-U’daki MST, PTS ve Sosyalist Sol’un kökenleri, Nahuel Moreno’nun 1987’deki ölümünün ardından çöken Sosyalizme Doğru Hareket’e (MAS) kadar uzanmaktadır. Moreno, 1963 yılında Pablocu Birleşik Sekreterlik’e katılmak üzere Dördüncü Enternasyonal’in Uluslararası Komitesi’nden (DEUK) ayrılmıştı.
Moreno, daha önce DEUK’un Pabloculuğa karşı mücadelesine önderlik etmiş olan ABD’deki Sosyalist İşçi Partisi (SWP) ile birlikte Troçkizmi açıkça terk etmek için, Fidel Castro ve Che Guevara önderliğindeki 1959 Küba Devrimi’ni kullandı. Moreno, Pablocularla birlikte, bir küçük burjuva gerilla hareketinin Küba’da sosyalist bir devrimi ve bir işçi devletinin kurulmasını başardığını ve bunun, işçi sınıfı içinde Marksist bir partinin geliştirilmesinin artık gerekli olmadığını kanıtladığını savundu.
PO, 1964 yılında Jorge Altamira tarafından –Küba Devrimi ile radikalleşen ve Silvio Frondizi tarafından kurulan Guevaracı Devrimci Sol Hareket (Praxis) içinden çıkan bir orta sınıf grubu olarak– kuruldu. PO, Troçkist olduğunu iddia eden tüm eğilimleri “yeniden bir araya getirmeyi” amaçlıyordu ve o zamandan beri Pabloculara, Morenoculara, Lambertistlere ve en son Rus Stalinistlerine “devrimci” bir kılıf sağlamaya çalıştı.
Arjantin’de ve dünya genelinde sahte sol çevreler, orta sınıf kesimleri temsil etmektedir. Onlar, işçi sınıfını siyasi olarak silahsızlandırmak ve politika, sendikalar, akademi ve diğer alanlardaki kariyerlerini ilerletmek için, kapitalizmi savunan mevcut bürokrasilerle siyasi uzlaşmalarını bir araç olarak kullanıyorlar.
Bu güçler sadece Arjantin egemen sınıfının nihayetinde ABD emperyalizmine hizmet eden kesimlerine uyum sağlamakla kalmamıştır (örneğin Grabois’nın Frente Patria Grande partisi Kongre’deki Peroncuların oybirliğiyle ABD askerlerinin Arjantin’e gelmesini desteklemiştir). FIT-U, önde gelen ortaklarından bazılarının NATO’nun Ukrayna’da Rusya’ya karşı yürüttüğü savaşı desteklemesi ve bu savaşa fon ve gönüllü sağlamasıyla, ABD emperyalizminin doğrudan yanında yer almıştır.
Sahte sol, işçi sınıfına yönelik bir başka tarihi ihanet için hazırlıklarını hızlandırırken, uluslararası işçi sınıfının gerçek Troçkist önderliği olarak DEUK’un Arjantin ve Latin Amerika genelinde şubelerinin inşa edilmesinin aciliyeti ne kadar vurgulansa azdır.
26 Mayıs 2023