Bamoozie lakaplı 30 yaşındaki sanatçı ve aktör, pandeminin onun ekonomik durumu, sanatsal çalışmaları ve siyasi perspektifi üzerinde yarattığı etkiler ve George Floyd’un polis tarafından öldürülmesiyle ilgili düşünceleri hakkında kısa süre önce Dünya Sosyalist Web Sitesi’ne konuştu.

Bamoozie, 2017 yılından beri, Oakland, Kaliforniya’dan daha büyük sanatsal fırsatlar elde etmek için taşındığından beri Brooklyn’de yaşıyor. Annesinin hemşire olarak çalışmaya devam ettiği Toledo, Ohio’da büyüyen Bamoozie, Mayıs 2020’de Tom Todoroff Studio’da oyunculuk ve oyun yazarlığı alanında iki yıllık bir programı tamamladı. Resimleri, diğer mekânların yanı sıra New York’taki M.A.D. Galerisi’nde ve Viridian Galerisi’nde grup sergilerinde yer aldı.

(Aşağıdaki röportaj çok az bir düzenlemeden geçirilmiştir.)

Sanatçı, ölümcül koronavirüs pandemisi ile ilgili olarak şunları söylüyor: “Pandemiden önce gelirimin çok küçük bir kısmı sanat çalışmalarımdan geliyordu. Çok ender olmakla birlikte bir parça satabiliyordum. Ama okulda olduğum için satma niyetiyle o kadar çok sanat eseri yapmıyorum. Geçimimi kazanmak için Manhattan’ın Lower East Side kısmında sıradan bir pizza restoranında garson olarak tam zamanlı çalıştım. Teknik olarak hâlâ çalışıyorum ama restoran Mart ortasından beri kapalı. 24 Mart’ta işsizlik başvurusunda bulundum ama ilk işsizlik maaşımı 5 Mayıs’ta alabildim.

“İdare edebilmek için yaşamımı asgari düzeyde sürdürüyorum. 1.200 dolarlık çeki aldım. Kiramı bu şekilde ödedim. Geriye ne kaldıysa yiyecek almaya gitti ve açıkçası, annem bana ara sıra 50 dolar göndererek çok yardımcı oldu. Önümüzdeki dört ay işsizliğe dayanabilmeliyim. Ama restorandan hâlâ gecikmiş ödememi alamadım.

“Restoranın Haziran ortasında yeniden açılmasının planlandığına dair bir e-posta aldım. Ama işyerindeki sağlık koşulları konusunda endişeliyim. Sadece paket servis mi olacak? İşe gidip gelirken sağlık riski var. Tekrar metroya binmek istemiyorum. İşleri açacaklarını söylüyorlar ama bilim insanları bunun için çok erken olduğunu belirtiyor. İşçilere, ‘Hastalanıp ölsen de işe döneceksin yoksa açlıktan ölürsün’ deniliyor. ‘Bu sanki herkesin iyiliği içinmiş gibi sunuluyor ama bu bir yalan. Ya hem soykırım hem kölelik gibi!

“Sağlık sigortam yok. İşim aracılığıyla sigortalanmak istedim ama Medicaid ile devam edebileceğimi söylediler. Özellikle de bu yüzden hastalanmak istemiyorum. Ama güvenli olmasa bile işe dönmem için baskı hissediyorum. Endişeliyim. Eylül/Ekim’de nerede olacağım?

“Sanat çalışmalarım her şeyin kapandığı zor koşulları atlatmamı sağlayan tek şey. Bu çılgınca ama bir şekilde ilham verici de. Günlük para kazanma baskısı olmadan, ifade etmek istediklerimi ifade edebilirim. Stüdyoya gidip Zoom aracılığıyla okuldakilerin birbirlerinin senaryolarını okuduğu bir oyun yazma laboratuvarı yapıyorum.

“Kapitalizm gerekli önlemleri almamıza izin vermeyecek. Ve mevcut sistemde, size bir fırsat vermesi için her zaman bir başkasına bağımlısınızdır.

“Karantina da çalışmamı etkiliyor çünkü daha fazla zamanım ve yerim var, acele etmek zorunda değilim. Uzunca bir süredir ne çizmek istediğime dair net bir fikrim yoktu ama artık var. Salgın kendimle ve tuvalle baş başa kalmama yardımcı oldu. Özellikle COVID ile ilgili, herkesin maske ya da benzeri bir şey taktığı bir eser yaratmak istemiyorum, daha derin bir şey yaratmalıyım. İzlenimci değil, dışavurumcu sanat yapıyorum.”

Sosyalist Eşitlik Partisi’nin Çevrimiçi 1 Mayıs Toplantısı’na katılan Bamoozie, bu konuda şunları söylüyor: “Toplantı gerçekten gözlerimi açtı, tüm konuşmacılardan duymak, bunun dünyanın her yerinde olduğunu fark etmemi sağladı. Büyük kapitalist şirketler, servetlerini güvende tutmak için işçileri hayatlarını riske atmaya zorluyor. Onların gündemi kitleleri korumak değil ve bununla ilgilenmiyorlar bile. Teşvik paketinin gelecek nesiller boyunca işçiler tarafından ödeneceği gerçeği beni düşündürdü – vay canına! O kadar insanlık dışı ki, ama egemen sınıfın umurunda değil. Milyarlarca dolarlık borcun, işçilerin, çocuklarının ve torunlarının yaşamları boyunca ödenmesi gerekecek.

“İlk başta kendimi üzgün ve umutsuz hissettim. Bunu düşünmek için yürüyüşe çıktım. Büyükannem ve büyükbabamı düşündüm, hepsi mavi yakalı işçilerdi. Hayatları boyunca çalıştılar ve kendi kendime şunu sordum: ‘ulaşacaklarını düşündükleri bu Amerikan Rüyası ne?’ Bu doğru değil, adil de değil. Benim neslim için, belirli bir yaşam kalitesi gerçekçi değil. Maaş çekimin çoğu kiraya gidiyor. Bir sanatçı olarak daha bireyselim ama kendimi işçi sınıfının bir üyesi olarak görüyorum ve bütün bu pandemi deneyimi, meselenin gelip kapitalizme dayandığını daha fazla fark etmemi sağladı.

“[Toplantıda] paranın nereye gittiğini, orduya, büyük şirketlere gittiğini ve egemen sınıfın gerçekten ne hazırladığını dinlerken, bu durumun delilik olduğunu düşündüm, yaşadığımız bu dünya çok yanlış. Para var, kaynaklar var. Ama kabul etmesi zor, bilmiyormuş gibi davranıyoruz. Bu durum bana Shakespeare’in V. Henry oyununu hatırlattı.

“‘Olayın doğru olduğu ak ile kara gibi

Açıkça ortada olduğu halde, gözlerim

Bir türlü onu göremiyor.’*

“1 Mayıs Toplantısı gerçekten gözlerimi açtı. O zamandan beri Dünya Sosyalist Web Sitesi’ni okumaya başladım ve bana pandemi hakkında bir kavrayış sağladı. Pandemi ne kadar uzun sürerse, zenginler o kadar zengin olurlar. Öyle korkunç koşullar yaratmak istiyorlar ki, işçiler ne kadar kötü olursa olsun bunu kabul etmek zorunda kalıyorlar çünkü başka seçenekleri yok. Kimin kim olduğu ve nelerin döndüğü netlik kazanıyor. Düşmanın kim olduğunu, kim olduğunu değil ne olduğunu görebiliyoruz.

“İşçi sınıfı karanlıkta bölünmüş durumda. Ama sayıca güçlüyüz ve çok daha fazlamız etkileniyor. WSWS’nin daha fazla okunması gerekiyor; o, asıl sorunun ne olduğuna ışık tutuyor. Irk ya da toplumsal cinsiyet değil, evet, onlar da var ama yan ürün olarak. Asıl sorun, küresel kapitalizm sorunudur.

“Tarihi zamanlarda yaşıyoruz, bu çok heyecan verici. COVID hakkında üretmeye karar verdiğimde, işte bununla ilgili olacaktır.”

Sanatçı, George Floyd’un öldürülmesi ve sonrasında yaşananlar hakkında şunları belirtti:

“Gerçeği söylemek gerekirse, [orijinal] videoyu izleyemedim. Bir kısmını gördüm ama [George Floyd] annesine seslenmeye başladığında, ölmek üzere olduğunu bildiğini söyleyebilirsiniz. Anneme çok yakınım ve [Floyd’un] böyle dediğini duymak ... İzlemeye devam edemedim. Birinin insanların önünde polis tarafından bu şekilde öldürülmesi çok insanlık dışı bir şeydi!

“İsyanları kışkırtan bizzat polistir. Daha büyük bir gündem var. Irk savaşı istiyorlar. Bu insanları korumakla ilgili değil, insanları öfkelendirip dikkatimizi başka yöne çevirmekle ilgili. Bir şeyler olduğunu biliyorsunuz- siyasi, mali durum, insanlar ülkenin her yerinde kızgın ve üzgün. Bu sadece Minneapolis-Brooklyn’de değil, Oakland, L.A., Washington, Chicago, tüm büyük şehirlerde oluyor.

“İnsanlar yas tutmak, dayanışma göstermek için sokağa çıkıyorlar. Silahsızlar. Ama polisi, ateşe hazır bir şekilde kalkanlarla, yarı otomatik silahlarla görüyorsunuz. Korumak ve hizmet etmek için burada değiller, onlar düşmanca bir tavırla şiddete başvurup isyanları kışkırtıyorlar. Şu anda plastik mermi sıkıyor olabilirler. Ama bunu bir sonraki aşamaya geçebilmek için yapıyorlar. Daha sonra gerçek mermi sıkacaklar. Daha şimdiden Ulusal Muhafızları seferber ettiler, sokağa çıkma yasağı uyguluyorlar, sıkıyönetime doğru gidiyoruz.

“Her ay başka bir insanlık hakkı ortadan kaldırılıyor gibi hissediyorum. Önce COVID için karantina, sonra gıda sıkıntısı, şimdi sokağa çıkma yasakları. Bu çılgınca ve korkutucu. İşçi sınıfının kendisini bu devlet baskısına karşı savunabilmesi için bir çeşit önderliğe ve sese sahip olması gerekiyor.”

* Oyundan yapılan alıntı, Mitos Boyut Yayınları’nın Shakespeare V. Henry (1. Baskı, Ekim 2002) çevirisinden alınmıştır.