5 Nisan 1944’te, Winston Churchill hükümetinin emirlerini uygulayan emniyet güçleri, dünya Troçkist hareketinin Britanya şubesi olan Devrimci Komünist Parti’nin (RCP) genel merkezine ve toplantı yerlerine baskın düzenledi.

Ajanlar, büyük miktarda sosyalist esere ve Britanyalı Troçkistlerin, savaş döneminde Britanya’yı sarsan madencilerin ve diğer sanayi işçilerinin kitlesel grev dalgasını savunan gazetesi Socialist Appeal’ın sayılarına el koydular.

Baskınların ardından, dört Troçkist, “grev kışkırtmaktan” tutuklandı. Britanya hükümeti, 1927 tarihli, kötü ünlü İş Anlaşmazlıkları Yasası’nı ilk kez kullanıyordu. Tutuklananlar, RCP Ulusal Sekreteri Jock Haston; Militan İşçiler Federasyonu’nun Ulusal Sekreteri Roy Tearse; Kuzeydoğu (Londra) parti sekreteri Ann Keen ve Güney Afrika’dan eski maden örgütleyicisi Heaton Lee idi.

Britanyalı Troçkistlere yönelik bu saldırıya, kapitalist basında, 100.000 kömür madencisinin grevinden “gizli fonlar” alan “yabancı ajitatörler”i sorumlu tutmaya çalışan bir cadı avı eşlik ediyordu.

Haston, bir basın açıklamasında, grevin asıl nedenini katlanılmaz çalışma koşulları olduğunu açıklamış ve şunları eklemişti: “Eğer hükümet bizi kapatıp yayınlarımızı yasaklayarak grev dalgasını durduracağını hayal ediyorsa, delirmiş olmalı. Hükümet, madenleri ulusallaştırıp onları işçi ve teknisyen komiteleri altında işletse, sorunu 24 saat içinde çözer.”

Grev dalgası, Britanyalı sendika ve İşçi Partisi önderlerinin ve Stalist Komünist Parti’nin muhalefetine ve baltalamasına rağmen patlak vermişti. Churchill’in grevcileri orduya alma ya da hapse atma tehditleri bile, bu militan eylemi önleyememişti.

New York Times’ın şu haberi, neden Churchill’in ve Muhafazakar-İşçi Partisi koalisyon hükümetinin Troçkistleri hedef aldığını açığa vuruyordu: “Britanya hükümetinin üzerinde yükseldiği siyasi koalisyonun dağılmaya başladığına ilişkin giderek artan sayıda işaret (var). Milyonlarca genç erkek ve kadın, görünüşte dinamik yeni bir partinin tatlı sözlerine açıklar.”