Niniejsze oświadczenie zostało po raz pierwszy opublikowane na anglojęzycznej stronie internetowej WSWS w dniu 9 października.
1. Międzynarodowy Komitet Czwartej Międzynarodówki (ICFI) z całą stanowczością potępia wypowiedzenie przez rząd Netanjahu wojny ludności palestyńskiej w następstwie powstania w Strefie Gazy przeciwko izraelskiej okupacji. Histeryczna agitacja izraelskiego reżimu, przypominająca nazistów, musi być interpretowana jako wezwanie do eksterminacji dużej części mieszkańców Gazy. ICFI równie zdecydowanie potępia oświadczenia administracji Bidena i rządów Unii Europejskiej popierające tę ludobójczą ofensywę planowaną i prowadzoną obecnie przez siły izraelskie. Wysyłając amerykański lotniskowiec do tego regionu, imperialiści okazują swoją odrażającą solidarność ze zmasowanym atakiem na Palestyńczyków.
2. Obowiązkiem klasy robotniczej na całym świecie i w samym Izraelu jest obrona palestyńskich robotników i młodzieży w ich walce z uciskiem. W imperialistycznych centrach i na całym świecie muszą pojawić się protesty i sprzeciw wobec dostaw broni i wsparcia finansowego dla izraelskiego rządu. W każdym kraju muszą odbyć się masowe demonstracje domagające się zakończenia okupacji Strefy Gazy i Zachodniego Brzegu Jordanu.
3. Apelujemy w szczególności do izraelskiej klasy robotniczej i wszystkich postępowych elementów wśród ludności żydowskiej o odrzucenie trującego szowinizmu reżimu. Izraelscy robotnicy i młodzież muszą odciąć się od przestępczych działań rządu Netanjahu, który nie reprezentuje ich interesów, i potępić je.
4. Jak zawsze w historii, każdy akt oporu ze strony mas wywołuje szaleńcze oburzenie rządzących elit. Biden, Scholz, Macron i reszta mogą krzyczeć „terroryzm“ aż do utraty tchu. Ale pomimo nieustającej propagandy prosyjonistycznej, sympatia robotników, młodzieży i uciskanych na całym świecie jest po stronie Palestyńczyków. Zrozumiałe jest, że ma miejsce masowe powstanie przeciwko brutalnej okupacji, a przez „terroryzm“ klasa rządząca rozumie wszelkie przejawy sprzeciwu wobec jej interesów i polityki.
5. Podobnie jak w przypadku wojny na Ukrainie, wydarzenia w Palestynie są w kapitalistycznych mediach wyrywane z całego kontekstu historycznego. Minęło 75 lat od okupacji Palestyny przez nowo utworzone państwo izraelskie i wypędzenia jej mieszkańców z ich ojczyzny. Minęło 56 lat od wojny sześciodniowej w 1967 roku, która rozpoczęła izraelską okupację i aneksję Zachodniego Brzegu Jordanu. Minęło 17 lat od izraelskiej wojny w Gazie w 2006 roku i wynikającej z niej blokady, która zamieniła Gazę, według słów Human Rights Watch, w „więzienie pod gołym niebem“. Przez dziesięciolecia dochodziło do niezliczonych zabójstw i bombardowań na coraz mniejszych skrawkach ziemi, na których koncentrowali się Palestyńczycy — a także na obszarach, do których uciekali, jak w przypadku masakry Palestyńczyków w obozach dla uchodźców Sabra i Shatila w Libanie w 1982 roku.
6. Przez cały ten czas Izrael był wspierany przez imperialistyczne mocarstwa, przede wszystkim Stany Zjednoczone, dla których Izrael funkcjonował jako główny pełnomocnik na Bliskim Wschodzie. Organizacja Narodów Zjednoczonych odmówiła egzekwowania własnych rezolucji przeciwko aneksjom, podczas gdy arabskie reżimy burżuazyjne zawarły układy z imperializmem i Izraelem, pozostawiając naród palestyński na pastwę masakr i pobić. Jednak mimo wszystko państwo izraelskie i jego zwolennicy nie byli w stanie stłumić dążeń Palestyńczyków do uzyskania demokratycznych i socjalnych praw.
7. To decydujący moment. Od miesięcy Netanjahu i jego faszystowscy partnerzy koalicyjni, Religijny Syjonizm kierowany przez Bazalela Smotricha i Żydowska Siła kierowana przez Itamara Ben Gvira, stoją na czele ofensywy Izraelskich Sił Obronnych (IDF). Policja i grupy osadników przeprowadzały niemal codzienne ataki na miasta i wioski na Zachodnim Brzegu, w Strefie Gazy i w samym Izraelu, wraz z prowokacjami w meczecie Al-Aksa.
8. Opór palestyńskich mas jest polityczną klęską dla Netanjahu, który jest przestępcą nawet w świetle izraelskiego prawa. Faktem jest, że ten pozbawiony skrupułów gangster trzyma się władzy, aby nie trafić do więzienia. Miliony Izraelczyków zdają sobie również sprawę z tego, że Netanjahu inscenizował prowokacje przeciwko Palestyńczykom, aby sprowokować gwałtowną reakcję, która mogłaby zostać wykorzystana do odwrócenia uwagi krajowej opozycji. Jednak reakcja Palestyńczyków na jego zbrodnicze plany znacznie przekroczyła kalkulacje Netanjahu.
9. Hamas rozpoczął ofensywę wojskową, w której wzięły udział tysiące ludzi, mimo że jest otoczony przez wojska wroga w rzekomo nieprzeniknionym getcie i podlega ciągłej inwigilacji i celowym zabójstwom. Operacja na taką skalę mogła zostać zaplanowana i utrzymana w tajemnicy tylko dzięki przytłaczającemu wsparciu dwóch milionów mieszkańców Gazy. Jest to prawdziwe powstanie ludowe, podjęte przeciwko masowo uzbrojonemu ciemiężcy, które przywołuje przykład powstania żydowskich więźniów warszawskiego getta w 1943 roku i masowego buntu warszawskiej klasy robotniczej przeciwko niemieckiej okupacji nazistowskiej w 1944 roku.
10. Izraelska klasa rządząca znajduje się obecnie w punkcie, w którym reakcyjna perspektywa zabezpieczenia ekskluzywistycznego państwa żydowskiego poprzez przymusowe wypędzenie Palestyńczyków może być utrzymana tylko poprzez masowe morderstwa i czystki etniczne. Netanjahu zobowiązał się do zredukowania 43-kilometrowego i 10-kilometrowego pasa Gazy do „gruzów“ i mówi jego uwięzionym mieszkańcom, aby „zeszli z drogi“, wiedząc, że nie mogą tego zrobić.
11. Brutalny kontratak wojskowy już się rozpoczął. W drugim dniu „Operacji Żelazny Miecz“ Izrael przeprowadził ataki na 800 celów w Strefie Gazy, wstrzymując dostawy energii elektrycznej, zatrzymując przepływ towarów do i z oblężonej enklawy oraz niszcząc szpitale i wieżowce mieszkalne, w których mieszkają setki bezbronnych cywilów. Palestyńczycy gromadzą się w szkołach prowadzonych przez UNRWA, szukając schronienia przed bombardowaniami z powietrza.
12. Taka jest rzeczywistość stojąca za powszechnym poparciem dla wypowiedzenia wojny przez Netanjahu ze strony administracji Bidena w Stanach Zjednoczonych, przywódców wszystkich największych światowych mocarstw i środków masowego przekazu. W czasach narastających niepokojów społecznych i strajków na całym świecie, klasa rządząca na całym świecie jest przerażona przykładem, jaki dadzą wszelkie przejawy powszechnego sprzeciwu.
13. Imperialistyczni przywódcy i ich medialne echo sprzeciwiają się nie 'terroryzmowi', ale masowemu sprzeciwowi wobec okupacji i terroru zadawanego codziennie przez Izrael. Będą to robić aż do wspierania ludobójstwa Palestyńczyków i rozszerzenia tego na regionalną wojnę z Iranem, Syrią i Libanem. Wall Street Journal stwierdził w artykule redakcyjnym:
I proszę, żadnych więcej potępień izraelskiej „blokady“ lub „okupacji“... pokusą Białego Domu będzie danie Izraelowi około tygodnia na odpowiedź wolną ręką, a następnie skłonienie rządu Netanjahu do ustąpienia. Tak zawsze postępują Stany Zjednoczone, ale tym razem nie powinno tak być. A jeśli wybuchnie wojna na szerszą skalę, USA będą musiały zapewnić Izraelowi broń i wsparcie dyplomatyczne niezbędne do zniszczenia Hamasu i potencjału militarnego Hezbollahu.
14. Media nie muszą obawiać się takiego odwrotu ze strony administracji Bidena. Wczoraj sekretarz obrony Lloyd Austin potwierdził, że USA wyślą do regionu grupę uderzeniową lotniskowców, w tym wart 20 miliardów dolarów lotniskowiec Ford, i dostarczą amunicję „w najbliższych dniach“. Nie jest to jedynie „solidarność“ z Izraelem, ale przygotowanie do wzięcia udziału w wojnie. W pełnym entuzjazmu poparciu dla reakcji militarnej Izraela nie ma ani słowa o masowym zabijaniu Palestyńczyków. Nie ma wezwań do powściągliwości, nie mówiąc już o zawieszeniu broni. Jedyną obawą wyrażaną obecnie w kręgach imperialistycznych jest to, że dostawy amunicji do Izraela mogą zmniejszyć dostawy amunicji potrzebnej do eskalacji wojny USA-NATO z Rosją o Ukrainę.
15. Aby zdyskredytować wszelkie przejawy poparcia dla narodu palestyńskiego, imperialistyczne rządy i media nieuchronnie rzucają oskarżenie o „antysemityzm“. To nędzne oszczerstwo jest przesiąknięte hipokryzją. Kiedy służy to ich interesom, elity rządzące nie mają problemu ze sprzymierzaniem się z apologetami Hitlera i neonazistami. Niemiecki rząd popiera wysiłki prawicowych naukowców mające na celu usprawiedliwienie i wybielenie zbrodni nazistowskiego reżimu. Niecałe dwa tygodnie temu cały kanadyjski parlament, wraz z premierem Trudeau i niemiecką ambasador, zgotował owację na stojąco Jarosławowi Hunce, byłemu członkowi nazistowskiej Waffen-SS, która uczestniczyła w masakrze Żydów podczas Holokaustu.
16. Reżim Netanjahu jest zdolny do każdej zbrodni. Ale nie jest niezwyciężony. Mrożące krew w żyłach okrzyki wojenne nie są w stanie ukryć strachu i desperacji rządu. Stawia on czoła nie tylko oporowi palestyńskich mas, ale także rosnącemu sprzeciwowi izraelskiej klasy robotniczej. Przez cały rok odbywały się masowe demonstracje izraelskich robotników i młodzieży przeciwko rządowi Netanjahu i jego autorytarnym działaniom. Demonstracje te były podważane przez oficjalne przywództwo, które odmówiło podniesienia kwestii ucisku Palestyńczyków. Wypowiedzenie wojny przez Netanjahu nieodwracalnie naraziło również głównych przywódców syjonistycznej opozycji, Jaira Lapida z Jesz Atid i Benny'ego Gantza z Partii Jedności Narodowej, którzy, co było do przewidzenia, poparli izraelskie plany wojenne. Trwają intensywne rozmowy w celu utworzenia rządu jedności narodowej z Netanjahu.
17. Dla mas robotników i młodzieży w Izraelu to nie Palestyńczycy są wrogami, ale rząd Netanjahu i izraelska klasa rządząca. Działania zmierzające do obalenia demokratycznych form rządów w Izraelu są związane z ekstremalnym wzrostem nierówności społecznych i nasilającym się atakiem na programy społeczne.
18. Wielki historyczny i polityczny paradoks obecnej sytuacji jest następujący: Izraelska klasa robotnicza nie może bronić swoich własnych demokratycznych praw bez walki o demokratyczne prawa narodu palestyńskiego przeciwko syjonistycznemu uciskowi. A Palestyńczycy nie mogą osiągnąć swoich aspiracji do demokratycznych praw i równości społecznej bez zawarcia sojuszu z izraelską klasą robotniczą. Jedyną realną perspektywą nie jest mityczne „rozwiązanie dwupaństwowe“, ale zjednoczone socjalistyczne państwo żydowskich i arabskich robotników.
19. Bez względu na to, jak heroiczna będzie walka Palestyńczyków, nieznośne warunki, z jakimi się borykają, nie zostaną rozwiązane bez rozwoju międzynarodowego ruchu klasy robotniczej na rzecz socjalizmu. W nie mniejszym stopniu dotyczy to żydowskich robotników i młodzieży w Izraelu. Niebezpieczeństwo związane z ponownym wzrostem antysemityzmu jest bardzo realne. Ale jego źródłem nie są demokratyczne dążenia mas Gazy i okupowanego Zachodniego Brzegu, lecz reakcyjny szowinizm narodowy podżegany przez kapitalizm i imperializm.
20. Powstanie w Palestynie jest częścią rozwijającej się erupcji gniewu i sprzeciwu w formie masowych strajków i protestów na całym świecie. To właśnie ten ruch społeczny, kierowany świadomie socjalistycznym i rewolucyjnym programem i perspektywą, musi zostać zmobilizowany, aby położyć kres imperialistycznej wojnie, nierówności i wszelkim formom ucisku. Taka jest perspektywa i program trockistowskiej Czwartej Międzynarodówki, przewodzonej przez Komitet Międzynarodowy.