Miliony ludzi pracy wychodzą na ulice całej Sri Lanki, żądając natychmiastowej dymisji prezydenta Gotabhayi Rajapakse i jego kapitalistycznego rządu, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za ogromne trudności, z jakimi się borykają. Rajapakse stanowczo oświadczył, że nie ustąpi ani nie rozwiąże swojego rządu. Przekornie ogłosił, że nawet jeśli straci większość parlamentarną, pozostanie prezydentem i zachowa kontrolę nad wojskiem i policją.

Socjalistyczna Partia Równości (SEP, Socialist Equality Party) zdecydowanie opowiada się za żądaniami ludzi pracy: „Gota musi odejść!”. Ale co ma go zastąpić? Nie wystarczy domagać się usunięcia Rajapakse. Jest on jedynie współczesną brzydką twarzą skorumpowanego i reakcyjnego systemu państwa prezydenckiego, zorganizowanego w celu zabezpieczenia bogactwa i interesów klasy kapitalistycznej oraz utrwalenia wyzysku i zubożenia robotników i chłopów na całej wyspie.

Jako kluczowy krok w kierunku rozwiązania obecnego kryzysu politycznego, SEP domaga się natychmiastowego zniesienia prezydentury wykonawczej, która, dysponując rozległymi autokratycznymi uprawnieniami, przystawia pistolet do głowy klasy robotniczej. Od czasu jej ustanowienia w 1978 roku przez J.R. Jayawardene'a, prezydentura wykonawcza — z uprawnieniami, które pozwalają każdemu, kto ją sprawuje, arbitralnie narzucać wolę kapitalistycznych elit — była wykorzystywana do bezwzględnego tłumienia demokratycznych i socjalnych praw robotników, ubogich i mas wiejskich.

W zeszłym tygodniu Rajapakse ponownie wykorzystał swoje uprawnienia prezydenckie, by ogłosić stan wyjątkowy, wprowadzić godzinę policyjną i wprowadzić na ulice policję, żołnierzy i pojazdy opancerzone, desperacko próbując w ten sposób stłumić masowe protesty. Nie udało mu się to tylko dlatego, że dziesiątki tysięcy ludzi pracy odważnie przeciwstawiły się tej groźbie.

Rajapakse czeka tylko na odpowiednią chwilę. Może bez ostrzeżenia ponownie wprowadzić stan wyjątkowy i ponownie zmobilizować wojsko. Może zakazać strajków, delegalizować organizacje i partie polityczne, cenzurować media oraz arbitralnie aresztować i zatrzymać poszczególne osoby. Sama prezydencja musi zostać zniesiona. Wraz z Gotabhayą musi odejść prezydentura wykonawcza i cała masa antydemokratycznych ustaw w rękach rządu.

Socjalistyczna Partia Równości domaga się uchylenia ustawy o podstawowych usługach publicznych (Essential Public Services Act), która została wykorzystana do kryminalizacji strajków robotników sektora publicznego. Domagamy się również uchylenia Ustawy o Bezpieczeństwie Publicznym i notorycznej Ustawy o Zapobieganiu Terroryzmowi, które nadają siłom bezpieczeństwa uprawnienia państwa policyjnego.

SEP podkreśla, że celem tych niezbędnych demokratycznych zmian politycznych, które można osiągnąć jedynie poprzez zdecydowaną walkę klasy robotniczej, ubogiej ludności wiejskiej i młodzieży, jest rozpoczęcie fundamentalnej restrukturyzacji gospodarki zgodnie z zasadami socjalizmu.

W opozycji do programu oszczędnościowego zarówno rządu, jak i partii opozycyjnych, przedstawiamy program działania na rzecz mobilizacji siły społecznej klasy robotniczej i narzucenia jej własnego rozwiązania ogromnego kryzysu społecznego i gospodarczego — opartego na przedkładaniu ludzkich potrzeb nad zysk inwestorów.

Rządy kapitalistyczne wszędzie nie mają innej odpowiedzi, jak tylko nakładać na ludzi pracy kolejne straszliwe obciążenia. Podsyca to walkę klasową na Bliskim Wschodzie, w Afryce i Ameryce Łacińskiej, a także w głównych ośrodkach imperialistycznych, w tym w USA. Robotnicy na Sri Lance nie są osamotnieni w swoich zmaganiach. Robotnicy mogą zwrócić się o wzajemną pomoc do swoich międzynarodowych sojuszników klasowych, przede wszystkim do robotników indyjskich, którzy w zeszłym tygodniu zorganizowali dwudniowy protest przeciwko programowi oszczędności i prywatyzacji rządu Modiego.

Co należy zrobić? Klasa kapitalistów na Sri Lance jest całkowicie niezdolna do zajęcia się jakimikolwiek palącymi potrzebami społecznymi robotników i ubogich. Żadne błagania ani naciski nie skłonią ich do zmiany kursu, gdy w grę wchodzą ich zyski i bogactwo.

Klasa robotnicza może walczyć o swoje potrzeby tylko wtedy, gdy utworzy własne organizacje, niezależne od wszystkich frakcji burżuazji i związków zawodowych, które odegrały tak zdradziecką rolę w tłumieniu fali masowych strajków i protestów w ciągu ostatnich dwóch lat.

SEP wzywa do tworzenia Komitetów Działań jako pierwszego kroku w samoorganizacji klasy robotniczej. Wzywamy innych robotników do podjęcia podobnych kroków. W zakładach pracy, fabrykach, plantacjach i dzielnicach robotniczych na terenie całego kraju należy tworzyć niezależne, demokratycznie wybierane Komitety Działań. Oferujemy wszelką pomoc polityczną w tworzeniu takich walczących organizacji klasy robotniczej.

SEP podkreśla, że klasa robotnicza nie powinna zaciskać pasa, aby dostosować się do tego, na co mogą sobie pozwolić kapitaliści w ramach swojego systemu państw narodowych i własności prywatnej. Powinna raczej wypracować własne, klasowe rozwiązanie kryzysu społecznego i gospodarczego.

Proponujemy następujący program i zasady, które ożywią pracę Komitetów Działań na rzecz zaspokojenia palących potrzeb mas:

* Za demokratyczną kontrolą robotników nad produkcją i dystrybucją wszystkich podstawowych artykułów i innych zasobów niezbędnych do życia ludzi! Znacjonalizujcie banki, wielkie korporacje, plantacje i inne główne ośrodki gospodarcze!

Klasa kapitalistyczna wykorzystuje swoją własność środków produkcji i dystrybucji do gromadzenia ogromnych zysków. Jedynym sposobem, w jaki klasa robotnicza może zaspokoić swoje podstawowe potrzeby, jest wyrwanie ich z rąk kapitalistów i dokonanie inwentaryzacji zasobów, tak aby można je było wykorzystać do położenia kresu obecnym cierpieniom i niedoli.

* Odrzućcie wszelkie długi zagraniczne! Żadnych oszczędności narzucanych przez MFW i Bank Światowy, które reprezentują międzynarodowych bankierów i instytucje finansowe!

Rząd Rajapakse obwinia swoje surowe środki oszczędnościowe o konieczność spłacenia miliardów dolarów globalnym bankierom. Partie opozycyjne zgadzają się z tym. Zamiast spłacać kwotę 7 miliardów dolarów, która ma wpłynąć w tym roku do międzynarodowych banków, należy ją przeznaczyć na żywność, paliwo, lekarstwa i inne artykuły pierwszej potrzeby dla ludzi pracy.

* Przejmijcie kolosalne bogactwo miliarderów i koncernów!

Według danych Światowej Bazy Nierówności (World Inequality Database) w 2021 roku 10 procent najbogatszego społeczeństwa Sri Lanki posiadało 63,8 procent całkowitego bogactwa wyspy, podczas gdy 50 procent najbiedniejszych miało zaledwie 4,3 procent. To ogromne bogactwo, które zostało stworzone przez klasę robotniczą, musi zostać przejęte i rozdzielone zgodnie z potrzebami społecznymi.

* Anulujcie wszystkie długi ubogich i marginalnych rolników oraz właścicieli małych przedsiębiorstw! Przywróćcie wszystkie dotacje, w tym dotacje na nawozy dla rolników!

Zapewniając wyjście z miażdżących problemów ekonomicznych, klasa robotnicza stanie się magnesem przyciągającym uciskane masy wiejskie i drobnych przedsiębiorców, którzy borykają się z wysokim zadłużeniem, drogimi środkami produkcji i cenami, które nie zaspokajają ich podstawowych potrzeb.

* Zagwarantujcie miejsca pracy dla wszystkich z godnymi i bezpiecznymi warunkami pracy! Dostosujcie płace do kosztów utrzymania!

Jeśli MFW i międzynarodowi bankierzy zrobią swoje, nastąpi lawinowa likwidacja miejsc pracy. Inflacja już szaleje i pochłania płace. Pozostawione w rękach związków zawodowych miejsca pracy, płace i warunki pracy zostaną jeszcze bardziej wytargowane, jak to ma miejsce od lat.

Walka o ten program wyznacza drogę naprzód i pozwoli klasie robotniczej nabrać wiary w swoje możliwości, przeciągnąć masy wiejskie na swoją stronę i, poprzez rozwój sieci Komitetów Działań, stworzyć podstawy organizacyjne, dzięki którym klasa robotnicza będzie mogła przejąć władzę i ustanowić rząd robotniczo-chłopski, aby rozpocząć socjalistyczną reorganizację społeczeństwa.

Robotnicy walczący na Sri Lance dzielą wspólny okop ze swoimi klasowymi braćmi i siostrami oraz mają wspólnych wrogów klasowych. Rosnąca fala walki klasowej na całym świecie daje lankijskim robotnikom potencjalnych sojuszników i bazy wsparcia w fabrykach, miejscach pracy i biurach na całym świecie. Można to rozwinąć w skoordynowaną na skalę międzynarodową walkę przeciwko dominacji ekonomicznej globalnych korporacji, banków i instytucji finansowych, aby położyć kres kapitalizmowi.

Socjalistyczna Partia Równości również musi wydać ostrzeżenie. Reżim Rajapakse, podobnie jak jego poprzednicy od czasu uzyskania formalnej niepodległości w 1948 roku, oraz jego rasistowscy sprzymierzeńcy będą uciekać się do prowokacji na tle komunalistycznym oraz do trucizny szowinizmu syngaleskiego w desperackich próbach podzielenia robotników syngaleskich, tamilskich i muzułmańskich wzdłuż linii etnicznych. Jednak wszyscy robotnicy i ubodzy stoją w obliczu tego samego rozpaczliwego kryzysu gospodarczego. Odrzucenie wszelkich form nacjonalizmu i komunalizmu jest istotne dla budowania jedności klasy robotniczej na Sri Lance i w skali międzynarodowej.

Na Sri Lance potrzebna jest rewolucja socjalistyczna, a do tego niezbędne jest rewolucyjne przywództwo. Cała historia minionego stulecia pokazała, że bez partii rewolucyjnej nawet najbardziej bojowe i zdecydowane walki klasy robotniczej kończą się nieuchronną klęską, otwierając drzwi kontrrewolucji i brutalnym represjom.

Zachęcamy robotników i młodzież, którzy zgadzają się z tym programem, do wstępowania do Socjalistycznej Partii Równości i budowania jej jako masowej partii klasy robotniczej.