W odpowiedzi na rosnący międzynarodowy opór klasy robotniczej –na spadek poziomu życia, brutalne warunki pracy i trwającą katastrofę wywołaną przez Covid-19 –klasa rządząca ucieka się do wszystkich swoich starych metod represji i walki klasowej, łącznie z lokautami, masowymi zwolnieniami z pracy i sądowymi zakazami strajków.

W niedzielę wczesnym rankiem spółka Canadian Pacific Railway (CP) zawiesiła działalność, po upływie 72-godzinnego terminu lokautu, wyznaczonego wcześniej przez spółkę. W ubiegłym miesiącu 3 tys. pracowników spółki kolejowej, szóstej co do wielkości w Ameryce Północnej, niemal jednogłośnie opowiedziało się za strajkiem w celu zmiany godzin pracy, które nie pozwalają na odpowiedni odpoczynek, oraz uzyskania znacznej poprawy płac i emerytur.

Związek Teamsters, który przez cały czas trwania negocjacji nie informował pracowników o rozmowach z CP, w czwartek z opóźnieniem ogłosił zawiadomienie o strajku. Związek, zdając sobie sprawę z gniewu pracowników wobec aroganckiego i dyktatorskiego podejścia firmy, próbując zachować twarz, ogłosił w sobotę wieczorem, że oprócz lokautu w zakładzie ogłosi strajk.

Zarówno kanadyjscy, jak i amerykańscy przedstawiciele biznesu wzywają rząd liberalnego premiera Justina Trudeau do interwencji i zakończenia strajku.

Przewodniczący Kanadyjskiej Izby Handlowej Perrin Beatty wezwał ministra pracy Seamusa O'Reagana (Liberałowie) do natychmiastowego przedstawienia przepisów, które zmuszą pracowników do powrotu do pracy. – Ten przestój będzie miał głęboki i negatywny wpływ na wszystkie kanadyjskie firmy – duże i małe – których łańcuch dostaw opiera się na kolei. To poważne uszkodzenie kanadyjskich łańcuchów dostaw w okresie wzmożonej niepewności na świecie będzie miało zasięg wykraczający poza nasze granice i zaszkodzi naszej reputacji jako wiarygodnego partnera w handlu międzynarodowym – Beatty ubolewał.

W zeszłym tygodniu kilku republikańskich senatorów USA i gubernator Północnej Dakoty wystosowali osobne listy, w których wzywali Trudeau do interwencji w celu zapobieżenia strajkowi, jako uzasadnienie podając rosnące ceny paliw i braki w zaopatrzeniu rolnictwa spowodowane wojną na Ukrainie. Canadian Pacific przewozi towary aż do Kansas City w USA i jest głównym przewoźnikiem ropy naftowej i potażu, ważnego składnika nawozów.

Za cynicznymi deklaracjami troski o wpływ rosnących cen gazu i żywności na konsumentów, klasa rządząca coraz częściej domaga się wprowadzenia środków oszczędnościowych i stłumienia walki klasy robotniczej w służbie „interesu narodowego“ i przygotowań do wojny z Rosją.

Bezwzględne działania kierownictwa Canadian Pacific z jednej strony, a determinacja pracowników kolei w dążeniu do poprawy warunków życia i pracy z drugiej, są częścią szerszej intensyfikacji walki klasowej na poziomie międzynarodowym:

• W Wielkiej Brytanii firma P&O Ferries zwolniła w czwartek na miejscu całą swoją 800-osobową załogę. Firma, która zapewnia przewozy pasażerskie i towarowe do kilku portów europejskich, wykorzystywała prywatnych ochroniarzy, aby zmusić robotników do natychmiastowego zabrania swoich rzeczy i opuszczenia statków, zastępując ich tymczasowymi robotnikami, którym płacono tylko ułamek ich pensji. W odpowiedzi robotnicy promowi w Hull najpierw podnieśli nabrzeża i odmówili wpuszczenia na statki policji lub zmienników, natomiast robotnicy w Dover zablokowali drogi i dostęp do portu, zanim personel bezpieczeństwa zmusił ich do opuszczenia portu. W piątek setki robotników i członków ich rodzin demonstrowało w dotkniętych kryzysem miastach. – Przejmijcie statki, natychmiast! – skandowali w Dover.

• W Indiach ponad 70 tys. robotników zatrudnionych w agencji autobusowej Maharashtra State Road Transport Corporation (MSRTC) strajkowało przez 20 tygodni, wielokrotnie sprzeciwiając się rządowym nakazom wznowienia pracy i groźbom masowych aresztowań. Wstrzymanie pracy odbyło się przy sprzeciwie około dwudziestu związków zawodowych, które ugięły się pod nakazem i odmówiły udzielenia zgody na strajk. Robotnicy domagają się połączenia agencji z rządem stanowym, aby zapewnić lepsze płace i świadczenia, a także odszkodowania dla rodzin 700 robotników, którzy zmarli z powodu Covid-19. MSRTC zwolniła 2 216 strajkujących i zawiesiła kolejnych 12 207.

• W Hiszpanii około 75 000 kierowców ciężarówek rozpoczęło w ostatni poniedziałek bezterminowy strajkz powodu rosnących cen paliwa i złych warunków pracy. Państwo hiszpańskie, na czele którego stoi rząd koalicyjny Partii Socjalistycznej (PSOE) i pseudolewicowej partii Podemos, zareagowało ostro. W zeszłym tygodniu 33-letni strajkujący został postrzelony i ciężko ranny przez tajnego policjanta, a rząd PSOE-Podemos ogłosił, że zmobilizuje ponad 23 tys. policjantów do stłumienia strajku.

• W Stanach Zjednoczonych sędzia federalny podtrzymał w ubiegłym miesiącu zakaz strajku wobec 17 tys. pracowników kolei BNSF. Orzeczenie sądu, oparte na reakcyjnej ustawie o pracy w kolejnictwie, mówi, że pracownikom nie wolno „upoważniać, zachęcać, zezwalać, wzywać lub w inny sposób angażować się w strajki, wiece protestacyjne, pikiety, spowolnienia, przestoje w pracy, zwolnienia lekarskie lub inne działania wymierzone przeciwko BNSF lub jej kolejowym spółkom zależnym“. Na początku tego roku robotnicy zagłosowali przytłaczającą większością głosów za strajkiem przeciwko powszechnie znienawidzonej i karalnej polityce obecności „Hi-Viz“, którą firma jednostronnie wprowadziła 1 lutego.

• W niedzielę zdominowany przez Partię Demokratyczną zarząd Minneapolis Public Schools (Szkoły publiczne Minneapolis) złożył „ostatnią, najlepszą i ostateczną ofertę“ pracownikom oświaty, aby zakończyć strajk około 4,5 tys. pedagogów. Prowokacyjnie zarząd szkoły ogłosił, że nawet niewielka podwyżka płac dla personelu pomocniczego (który jest tak słabo opłacany, że niektórzy są zmuszeni spać w swoich samochodach) będzie zależała od skutków przyszłorocznych cięć budżetowych w wysokości 10 milionów dolarów.

W obliczu gwałtownej eskalacji działań wojennych USA i ich natowskich sojuszników związki zawodowe podwajają wysiłki, by wymusić przestrzeganie dyktatu korporacji i państwa poprzez blokowanie strajków lub – jeśli nie są w stanie tego zrobić – próby ich izolacji. Z kolei rządy kapitalistyczne, zwłaszcza administracja Bidena, w coraz większym stopniu opierają się na skompromitowanych związkach zawodowych w celu stłumienia oporu.

W Kanadzie rząd Trudeau jak dotąd nie interweniował bezpośrednio w celu zakończenia strajku robotników kolejowych, zamiast tego naciskając na Teamsters, by zawarli ugodę z firmą lub zaakceptowali wiążący arbitraż. W USA Biały Dom spotkał się z przedstawicielami związku zawodowego United Steelworkers (USW), aby zapobiec strajkowi 30 tys. robotników rafinerii naftowych i zakładów petrochemicznych oraz przeforsować przestrzeganie dyktatu gigantów energetycznych, którzy czerpią zyski z gwałtownego wzrostu cen ropy. Od tego czasu USW określił porozumienie jako „odpowiedzialne“ i „nieinflacyjne“.

W zachodnich mediach ukazała się fala propagandy przedstawiającej wojnę na Ukrainie jako walkę o „demokrację“ i „wolność“. Jednak wbrew tym pełnym hipokryzji twierdzeniom, demokratyczne prawa robotników w Stanach Zjednoczonych i wśród ich sojuszników coraz częściej nie mają żadnego znaczenia. Gdy robotnicy prowadzą strajki i inne walki o poprawę poziomu życia, coraz częściej są nazywani „pachołkami Putina“ i zagrożeniem dla interesu narodowego, o czym przekonali się niedawno strajkujący robotnicy londyńskiego metra.

Elity rządzące stoją w obliczu nierozwiązywalnego kryzysu społecznego, gospodarczego i politycznego. Łańcuchy dostaw ulegają coraz większemu przerwaniu, co jest konsekwencją katastrofalnej reakcji największych krajów kapitalistycznych na pandemię, a ostatnio także bezwzględnie wywołanego konfliktu zbrojnego na Ukrainie oraz bezprecedensowych sankcji gospodarczych wobec Rosji, które grożą wybuchem otwartej wojny światowej. Jednocześnie wartość akcji jest zawyżona do rekordowych poziomów i bardzo niestabilna, ponieważ od początku pandemii szaleńcze inwestycje spekulacyjne są podsycane rozdawaniem przez banki centralne praktycznie darmowych pieniędzy.

W tych warunkach niskie płace i dyscyplina pracy są niezbędne dla klasy rządzącej i aby je zapewnić, użyje ona wszelkich dostępnych jej środków i metod represji państwowych. Zapowiadając podwyżkę stóp procentowych na początku tygodnia, prezes Rezerwy Federalnej Jerome Powell wskazał na potrzebę obniżenia inflacji, aby przeciwstawić się rosnącym żądaniom wyższych płac. Stwierdził, że płace robotników „rosną w sposób, który nie jest zgodny z inflacją na poziomie 2% w czasie“. – Musimy wykorzystać nasze narzędzia, aby obniżyć inflację do poziomu 2 procent – dodał.

Robotnicy na całym świecie coraz częściej znajdują się w sytuacji walki politycznej z klasą rządzącą, która nie ma nic do zaoferowania ludności poza niekończącą się pandemią, niskimi płacami, nieznośnie długimi godzinami pracy, oszczędnościami i wojną. Jednak te same podstawowe sprzeczności, które prowadzą elity rządzące na katastrofalną drogę wojny, w ogromnym stopniu zaostrzają napięcia klasowe i radykalizują szerokie warstwy ludności. W ostatnich latach robotnicy coraz częściej buntowali się przeciwko związkowym próbom wymuszania ustępstw – w 2021 roku tylko w następujących korporacjach przeważająca większość głosowała przeciwko umowom wspieranym przez związki zawodowe: Warrior Met Coal, Volvo, Deere, Dana Corp, Frito-Lay, Kellogg's i wiele innych.

Aby przełamać izolację, jaką korporacyjne związki zawodowe narzuciły ich walce, robotnicy potrzebują nowych organizacji: Komitety Działań we wszystkich fabrykach i zakładach pracy, oparte na metodach walki klasowej i nieustającej walce o potrzeby wszystkich robotników. Jednocześnie rosnąca bezwzględność klasy rządzącej i jej państwa pokazuje, że robotnicy muszą przyjąć własną perspektywę polityczną i program, który zmobilizuje klasę robotniczą na arenie międzynarodowej do walki o socjalizm i równość społeczną oraz przeciwko wojnie.