1. Ten oto Kongres Socjalistycznej Partii Równości potępia popieraną przez Stany Zjednoczone wojnę  prowadzoną przez Izrael w Gazie jako zbrodnię przeciwko bezbronnej, liczącej 1,8 milionaludności palestyńskiej. 

2. W stałym tempie zwiększająca się liczba ofiar śmiertelnychprzewyższyła obecnie liczbę ofiar z poprzedniego, najbardziej śmiercionośnego ataku Izraela na to zubożałe terytorium, Operacji Płynny Ołów z 2009 roku. W przeciągu około jednego miesiąca zabitych i okaleczonych zostało tysiące za tysiącami ludzi, w przeważającej większości cywili - mężczyzn, kobiet i dzieci. Cała ludność pozbawiona jest wody, elektryczności i żywności, gdyż ich domy i podstawowa infrastruktura legły w gruzach. 

3. Gaza jest ostrzeżeniem dla robotników całego świata. W brutalnym ataku Izraela odzwierciedlone są ogromne napięcia wytworzone przez załamanie się światowego kapitalizmu. W poparciu Waszyngtonu oraz innych głównych mocarstw imperializmu dla działań Izraela wyrażona jest także ich własna gotowość do użycia równie morderczej przemocy wobec każdego poważnego wyzwania ze strony klasy robotniczej.

4. Izrael nie byłby w stanie prowadzić wojny przeciwko Gazie bez bezgranicznego poparcia ze strony amerykańskego imperializmu. Pustosłowie, którym administracja Obamy wyraża współczucie dla losu Palestyńczyków, podczas gdy ponownie dozbraja ona izraelską machinę wojenną celem dalszego pomnażania mordów, jest przykładem niezrównanej hipokryzji i dwulicowości.

5. Masakra w Gazie jest wyrazem historycznej porażki projektu syjonistycznego w obliczu własnych wewnętrznych sprzeczności oraz załamania się całego, narzuconego przez imperializm systemu państw narodowych na Bliskim Wschodzie, którego ten projekt był częścią. Wojna szaleje nie tylko w Gazie, ale i w poprzek linii nakreślonych sztucznie w Umowie Sykes-Picot z okresu pierwszej wojny światowej, obejmując pożogą Syrię i Irak i coraz bardziej zagrażając wciągnięciem w konflikt Libanu i Jordanii. W ostateczności Izrael okaże się nie bardziej zdolny do przetrwania niż którekolwiek z tych państw arabskich.

6. Kryzys na całym Bliskim Wschodzie jest szczególnie jaskrawym przejawem konfliktu pomiędzy zglobalizowaną ekonomią a kapitalistycznym systemem państw narodowych – konfliktu, który ogromnie nasilił się w wyniku kapitalistycznego kryzysu gospodarczego.

7. Sześćdziesiąt sześć lat po utworzeniu Izraela poprzez wygnanie Palestyńczyków i zajęcie ich ziemi i 47 lat po wojnie sześciodniowej z czerwca 1967 roku, zakończonej zagarnięciem i okupacją Zachodniego Brzegu Jordanu, Gazy, Wschodniej Jerozolimy i Wzgórz Golan, Izrael pozostaje zamknięty w niekończącym się kręgu wojen i represji.

8. Tragiczną ironią losu jest to, że państwo, które od początku uzasadniało swoje istnienie byciem rzekomym schronieniem dla Żydów uciekających przed hitlerowskimi zbrodniami, teraz w Gazie stosuje odpowiedzialność zbiorową, przywodzącą na myśl nic innego, jak czyny nazistów w warszawskim getcie.

9. Robotnicy na całym świecie są przerażeni i oburzeni bezsensownym mordem na bezbronnych cywilach w Gazie. Szaleństwo tej przemocy wynika z reakcyjnych prób, jakie podejmuje syjonistyczne państwo w celu rozwiązania konfliktów, które są absolutnie nierozwiązywalne w ramach panującego obecnie systemu państw narodowych. Sprzeczności tych nie da się też przezwyciężyć poprzez utworzenie nowego mini-państwa palestyńskiego, jak wyobrażają sobie autorzy tak zwanego "rozwiązania dwupaństwowego".

10. Z tego krwawego trzęsawiska nie ma innego wyjścia, jak poprzez zjednoczenie się we wspólnej walce izraelskich i arabskich robotników i młodzieży.

11. Z punktu widzenia historycznego, syjonizm był w stanie zdobyć poparcie mas dzięki katastrofalnej porażce, jakiej doznała klasa robotnicza wraz z tryumfem hitlerowskiego faszyzmu w Niemczech oraz będących tego następstwem ludobójczych zbrodni nazistowskiego reżimu. W połączeniu z dokonaną przez stalinizm zdradą rewolucyjnych zmagań klasy robotniczej, pozwoliło to syjonistom na zaprezentowanie utworzenia samodzielnego państwa żydowskiego w Palestynie jako jedynej, zbawczej alternatywy dla ludności żydowskiej. Syjonizm zawsze był ruchem żerującym na pesymizmie i reakcji.

12. Obecna sytuacja polityczna Izraela, która pozwala reżimowi Netanyahu na zaskarbienie sobie społecznego poparcia dla swoich zbrodni, jest objawem szeroko pojętej politycznej dezorientacji, związanej z wydarzeniami na scenie międzynarodowej oraz w samym Izraelu.

13. Formalna "lewica" w Izraelu, podążając tym samym torem co pseudolewicowe warstwy w Europie, Ameryce Północnej i na arenie międzynarodowej, razem z resztą syjonistycznego establishmentu politycznego przeszła na prawicę i udziela napaści na Gazę raz jawnego, raz cichego poparcia.

14. Znaczącym czynnikiem w bieżących wydarzeniach jest chwilowe wykolejenie rewolucji egipskiej. Służy ono nie tylko pogłębieniu izolacji Palestyńczyków w Gazie, ale też odcięciu klasy robotniczej w Izraelu od możliwości dostania się pod wpływ udanej rewolucji społecznej tuż u swych granic, co mogłoby stworzyć szansę na zjednoczenie się w walce.

15. Niemniej jednak w Izraelu istnieje klasa robotnicza, którą nękają takie same jak w każdym innym kraju obiektywne konflikty klasowe.

16. Militarna klika, która sprawuje faktyczną kontrolę nad państwem syjonistycznym, używa wojny i represji przeciwko arabskim masom jako środka do skierowania na zewnątrz ogromnych napięć wewnętrznych. Izrael jest jednym z najbardziej spolaryzowanych społecznie krajów, ze wskaźnikiem ubóstwa wyższym niż Meksyk. Równocześnie ma on największe zagęszczenie miliarderów na świecie w przeliczeniu na głowę mieszkańca.

17. W 2011 roku, w następstwie obalenia Hosniego Mubaraka w Egipcie, setki tysięcy Izraelczyków uczestniczyły w największych w historii tego kraju protestach potępiających nierówność społeczną i rządowe programy prywatyzacji. Atak na prawa demokratyczne i mobilizacja skrajnie prawicowych sił, jakie towarzyszyły napaści na Gazę, będą skierowane także przeciwko jakiejkolwiek opozycji wobec polityki klasy rządzącej Izraela.

18. SEP odrzuca próby przedstawienia ludności Izraela jako zjednoczonej, ksenofobicznej i antyarabskiej masy, podejmowane przez syjonistyczną i arabską burżuazję oraz elementy pseudolewicy. Główną kwestią, jaką mamy przed sobą, jest utworzenie niezależnego ruchu politycznego klasy robotniczej. Ci, którzy spisują izraelskich robotników na straty, odrzucają możliwość stworzenia takiego ruchu gdziekolwiek na świecie.

19. Ogromne cierpienie ludności palestyńskiej ma związek z historycznymi zdradami dokonanymi w oparciu o burżuazyjny nacjonalizm. Państwa arabskie, które w poprzedniej epoce fałszywie utrzymywały, że są orędownikami palestyńskiego wyzwolenia, dziś otwarcie działają jako sprzymierzeńcy Izraela. Na ich czele stoi Egipt. Reżim przywódcy wojskowego, gen. Abdela-Fateha al-Sisi, jest produktem końcowym długotrwałych starań egipskiej burżuazji o stłumienie rewolucyjnych walk, które wybuchły w lutym 2011 roku.

20. Organizacja Wyzwolenia Palestyny i Autonomia Palestyńska Mahmouda Abbasa odegrały podobną rolę. Pod zdyskredytowanym sztandarem rozwiązania dwupaństwowego i w zamian za wzbogacenie się warstwy najwyższych urzędników, podjęły się one roli policjantów Zachodniego Brzegu – obszaru poprzedzielanego osiedlami osadników izraelskich, strzeżonymi drogami i murami. Mając nadzieję na odegranie tej samej roli w Gazie, także w obecnej wojnie chętnie przyjmują one rolę gorliwych sprzymierzeńców Izraela.

21. Ruch Hamas w Gazie, choć sam jest nieustannie przedmiotem zamachów i ataków, nie ma perspektyw na pokonanie syjonizmu, imperializmu USA i ich arabskich sprzymierzeńców. Jego islamska ideologia reprezentuje interesy odłamu palestyńskiej burżuazji.

22. Odrzucamy kampanię "Bojkot, wycofanie inwestycji i sankcje" (BDS) popieraną przez większość drobnomieszczańskiej pseudolewcy, traktując ją jako wyraz politycznego bankructwa. Dlaczego ten bojkot ma dotyczyć tylko Izraela? Dlaczego nie Stanów Zjednoczonych, które stoją nie tylko za rzezią w Gazie, ale i za zbrodniami na całym świecie? Celem tego ruchu jest poparcie dla rozwiązania dwupaństwowego, tzn. stworzenia nietrwałego mini-państwa, które może służyć jedynie jako więzienie dla Palestyńczyków.

23. Los palestyńskich zmagań, jak też cały los walk arabskich, stanowi gruntowne uzasadnienie perspektywy rewolucji permanentnej LeonaTrockiego. Założeniem jej było to, że w epoce imperializmu realizacja podstawowych praw demokratycznych i zadań narodowościowych w uciskanych państwach, która w poprzedniej epoce związana była z dojściem do władzy burżuazji, może być osiągnięta tylko poprzez mobilizację niezależnego ruchu politycznego klasy robotniczej w oparciu o perspektywę socjalistyczną i międzynarodową.

24. Straszliwe wydarzenia w Gazie wskazują na pilną konieczność zjednoczenia klasy robotniczej, zarówno Arabów jak i Żydów, ponad państwowymi i religijnymi podziałami w walce przeciwko imperializmowi, syjonizmowi i arabskiej burżuazji i za socjalistyczną federacją Bliskiego Wschodu w ramach walki o położenie kresu kapitalizmowi na skalę światową. Walka o tę perspektywę wymaga utworzenia sekcji Międzynarodowego Komitetu Czwartej Międzynarodówki na Bliskim Wschodzie.

25. Obecny Kongres domaga się natychmiastowego wycofania Sił Obronnych Izraela ze Stefy Gazy oraz całkowitego zaprzestania bombardowań i ostrzału, jak też zniesienia izraelsko-egipskiej blokady, która przez ostatnie siedem lat więziła i głodziła ludność Gazy. Wzywa on amerykańską klasę robotniczą, aby zażądała położenia kresu wszelkiej pomocy USA udzielanej izraelskiemu państwu, wycofania wszystkich sił zbrojnych USA z Bliskiego Wschodu oraz zakrojonego na szeroką skalę awaryjnego programu pomocy humanitarnej i gospodarczej dla ludności Palestyny.

9 sierpień 2014