یک زن ۹۵ ساله پس از اینکه در مرکز مراقبت از سالمندان با تپانچه شوک الکتریکی مورد هدف پلیس قرار گرفت در بیمارستان منطقه ای کوما در جنوب نیو ساوت ولز (ان اس دبلیو) در وضعیت بحرانی قرار دارد. خانواده او به خبرنگاران گفتند که می ترسند او زنده نماند.
کارکنان اقامتگاه سالمندان یالامبی پس از اینکه کلر نولن بیمار مبتلا به زوال عقل را کمی بعد از ساعت ۴ صبح روز چهارشنبه با یک چاقوی استیک آشپزخانه در دستش یافتند، از خدمات اضطراری درخواست کمک کردند.
دیروز در یک کنفرانس مطبوعاتی، پیتر کاتر، دستیار کمیسر پلیس فاش کرد که وقتی امدادگران و پلیس به خانه سالمندان رسیدند، این زن ۱۵۷ سانتی متری و ۴۳ کیلوگرمی را به تنهایی در یک اتاق درمانی کوچک یافتند. کاتر گفت که افسران پلیس تلاش کردند «برای چند دقیقه» با نولند «مذاکره» کنند، اما نتوانستند زن نحیف و سردرگم را متقاعد کنند که تا چاقو را بیندازد.
کاتر گفت: نولند شروع به راه رفتن به سمت در ورودی اتاق کرد، « او داشت به پلیس نزدیک می شد، اما، منصفانه است بگوییم به آرامی. او از چارچوب مخصوص راه رفتن استفاده میکرد و یک چاقو هم در دست داشت.»
یکی از دو افسر پلیس حاضر که یک افسر ارشد است، تپانچه شوک الکتریکی خود را شلیک کرد که باعث روی زمین افتادن نولند شد. او دچار شکستگی جمجمه و خونریزی مغزی شده است.
این حادثه وحشیانه و کنفرانس مطبوعاتی شوک و خشم قابل توجهی را در شبکه مجازی برانگیخته است. نظر دهندگان در رسانه های اجتماعی رفتار «بی رحمانه» افراد سطح بالای پلیس نیو ساوت ویلز را به عنوان اقدامی «منزجر کننده،» «بزدلانه» و«اوباش گونه» محکوم کرده اند.
این افسر با ۱۲ سال سابقه پلیسی از خدمت برکنار شده و موضوع توسط تیم جنایی پلیس در دست بررسی است. به عبارت دیگر، نیروی پلیس نیو ساوت ویلز این اجازه را خواهد داشت که در مورد خودش تحقیق کند.
در حالی که ظاهراً این موضوع تحت «بررسی مستقل» قرار خواهد گرفت، هر گونه تحقیقی یک ماست مالی خواهد بود. دهه‌ها بررسی، رسیدگی و کمیسیون‌های سلطنتی تحقیق در مورد خشونت و قتل‌های پلیس هیچ تغییری در وضعیت موجود ایجاد نکرده است.
پلیس نیو ساوت ویلز در حالی که تظاهر به ضرورت برای «شفافیت» می کند، تلاش کرده است تا اقدامات وحشتناک افسر ارشد را مخدوش کرده و ناچیز جلوه دهد. در یک بیانیه مطبوعاتی که بعد از ظهر چهارشنبه منتشر شد، تنها اشاره شده که «یک زن مسن در جریان تعامل با پلیس آسیب دیده است.»
فیلم این حادثه در دوربین‌های هر دو افسر پلیس حاضر ثبت شده است، اما پلیس نیو ساوت ولز از انتشار این فیلم خودداری کرده است و ادعا می‌کند که نشرآن به نفع عموم نیست.
کنفرانس مطبوعاتی کوتر تلاشی حیرت انگیز برای دفاع از یک اقدام خشونت‌آمیز کاملاً غیر قابل توجیه توسط یک افسر پلیس علیه یک زن مسن بود. او در دفاع از استفاده پلیس از تپانچه های شوک الکتریکی، اصرار داشت که آنها «به عنوان تجهیزاتی برای دفاع شخصی وجود دارند ... جایی که شما یک ترس واقعی و تهدید از مغلوب شدن فیزیکی دارید.»
اما حادثه روز چهارشنبه در واقع نشان می دهد که این توجیه «دفاع از خود» کاملاً نادرست است. هیچ کس نمی تواند منطقا به این نتیجه برسد که یک زن ۹۵ ساله با چارچوب مخصوص راه رفتن می تواند بر یک افسر پلیس «به طور فیزیکی غلبه کند.»
اما أِما رایان، جرم‌شناس دانشگاه دیکین، این برداشت را که افسر ارشد پلیس عواقب احتمالی استفاده از سلاح خطرناک فشار قوی علیه یک زن ۹۵ ساله را درک نکرده است را رد کرد. او به روزنامه سیدنی مورنینگ هرالد گفت: «به خوبی شناخته شده است که شما تپانچه شوک الکتریکی را به افراد نحیف، مسن یا کوچک اندام یا افرادی با بیماری بالقوه قلبی نباید شلیک بکنید.»
تپانچه های شوک الکتریکی در سال ۲۰۰۲ به عنوان یک جایگزین ظاهراً «غیر کشنده» برای سلاح گرم توسط پلیس نیو ساوت ویلز به خدمت گرفته شدند. پلیس از این سلاح های جدید نه تنها به جای اسلحه بلکه علاوه بر آن استفاده نمی کند. روی هم رفته «استفاده همه جانبه از زور» با در دسترس بودن تپانچه های شوک الکتریکی، اسپری فلفل و سایر گزینه های «غیر کشنده» به عادی سازی استفاده از سلاح توسط پلیس کمک می کند.
ارقام پلیس نیو ساوت ویلز که دیوید شوبریج، نماینده سبزها در سال ۲۰۱۱ اخذ کرد، نشان میدهد که استفاده از تپانچه های شوک الکتریکی از تقریباً هیچ مورد در سالهای ۲۰۰۸-۲۰۰۹ به بیش از ۱٫۰۰۰ مورد در سال های ۲۰۱۰-۲۰۱۱ افزایش یافته است، در حالی که استفاده از اسلحه در حدود ۷۵۰ مورد ثابت باقی مانده است. به عبارت دیگر، کاربرد سلاح توسط افسران پلیس در سال ۲۰۱۰ بیش از دو برابر بیشتر از دو سال قبل بوده است.
اطلاعات مربوط به استفاده از تپانچه های شوک الکتریکی توسط نیروی پلیس نیو ساوت ویلز به دقت در لفافه نگه داشته می شود. جدیدترین داده های موجود نشان می دهد که در پنج سال منتهی به ۲۰۱۸، افسران پلیس از تپانچه های شوک الکتریکی خود ۳٫۰۰۰ بار استفاده کرده اند−تقریباً ۱۲ بار در هفته. یک سوم از این حوادث مربوط به افراد با مشکلات سلامت روان بوده است.
مخصوصا، این دوره به دنبال حمله «غیر مسئولانه و مفرط» پلیس به روبرتو کورتی دانشجوی ۲۱ ساله برزیلی در سال ۲۰۱۲ بود که پس از مهار او و ۱۴ بار شلیک تپانچه شوک الکتریکی توسط پلیس جان باخت. کورتی یک بسته بیسکویت از یک خواروبارفروشی کوچک دزدیده بود.
ظاهراً رویه‌های پلیس در مورد استفاده از تپانچه شوک الکتریکی در پاسخ به اعتراض عمومی در مورد مرگ کورتی سفت و سخت تر شده است. اما، بنا به سیدنی مورنینگ هرالد، از آن زمان حداقل چهار نفر دیگر از جمله جک کوکاوا، بیمار روانی ۳۰ ساله مبتلا به بیماری قلبی، پس از شلیک تپانچه شوک الکتریکی توسط پلیس نیو ساوت ویلز جان باخته اند.
آسیب‌پذیرترین و ستم‌دیده‌ترین لایه‌های جامعه بخش عظیمی از اهداف این تهاجم فزاینده پلیسی را تشکیل میدهند، از جمله افرادی که از بیماری‌های روانی، اعتیاد به مواد مخدر و الکل و بی‌خانمانی ها رنج می‌برند و همچنین مردم بومی. این نشان می دهد که انگیزه خشونت پلیس اساساً ریشه در طبقه دارد تا در نژاد.
حادثه هولناک روز چهارشنبه همچنین به شرایط وخیم مراقبت از سالمندان اشاره دارد. اقامتگاه یالومبی، که توسط انجمن منطقه ای مناروی کوه های برفی اداره می شود، ۲۴ چهار ساعت در روز، هفت روز هفته در باره ظرفیت ارائه خدمات به ساکنان با «نیازهای بالاتر» تبلیغ می کند.اما، به وضوح، کارکنان در حال وظیفه در ساعات اولیه صبح چهارشنبه آموزش، تجربه و منابع کافی برای مقابله با یک بیمار نحیف مبتلا به زوال عقل را نداشتند.
به گفته مؤسسه بهداشت و رفاه استرالیا، بیش از ۴۰۰٫۰۰۰ استرالیایی اززوال عقل رنج می برند و بیش از دو سوم ساکنان محل های مراقبت از سالمندان «اختلال ذهنی متوسط تا شدید» دارند. زوال عقل دومین علت شایع مرگ در استرالیا و شایع ترین علت در بین زنان است.
کارگران مراقبت از سالمندان به طور متوسط فقط ۲۴ دلار در ساعت حقوق میگیرند که چندان بیشتر از حداقل دستمزد نیست. این بخش به طور مزمن دچار کمبود پرسنل است و به شدت به «کارکنان مراقبت شخصی،» متکی است، که حداقل آموزش لازم را برای مراقبت از ساکنان با نیازهای پیچیده مانند زوال عقل را ندارند.
این وضعیت محصول دهه ها کاهش بودجه توسط دولت های احزاب کارگر و لیبرال-ملی و خصوصی سازی تقریباً کامل مراقبت از سالمندان است. این امر بدون همکاری همه جانبه نهادهای اتحادیه ای که این شرایط وخیم را اعمال کرده و از هرگونه مخالفت کارگران ممانعت به عمل می آورند، غیر قابل اجرا نیست.
این امر توسط دولت فعلی حزب کارگر فدرال ادامه دارد. در حالی که افزایش ۱۵ درصد اسمی دستمزد کارگران مراقبت از سالمندان با هیاهوی زیاد در بودجه اخیر اعلام شد، حتی نمی‌تواند سال‌ها کاهش دستمزد واقعی را جبران کند و با هزینه‌های سرسام‌آور زندگی برابری کند.
فراتر از این معیار ناچیز، عملاً بودجه ای برای مراقبت از سالمندان در بودجه جدید وجود ندارد. فقط ۳۰۹.۹ میلیون دلار به ۳.۹ میلیارد دلار بودجه پنج ساله اعلام شده در بودجه اکتبر اضافه می شود که بسیار کمتر از افزایش سالانه تخمینی ۱۰ تا ۲۰ میلیارد دلار مورد نیاز برای اجرای توصیه های کمیسیون سلطنتی ۲۰۲۱ در مورد بحران مراقبت از سالمندان است.
حمله پلیس به کلر نولند مخصوصا تجلی واضحی از چگونگی نگرش دولت سرمایه داری نسبت به سالمندان است. طبقه حاکمه، در همه کشورها، عمداً اجازه شیوع کووید ۱۹ را داده و میلیون‌ها نفر را به ویژه در میان سالمندان کشته است.
در استرالیا، بیش از ۵٫۴۰۰ نفر از ساکنان مراقبت سالمندان بر اثر کووید ۱۹ جان باخته اند و تقریبا ۹۰ درصد از تمامی۲۰٫۶۶۰ مرگ و میر ناشی از این ویروس در میان افراد ۷۰ ساله یا بالاتر بوده است.
افسر پلیس کوما که صبح چهارشنبه با تپانچه شوک الکتریکی به نولند شلیک کرد در خدمت منافع طبقاتی مسئولین این قتل اجتماعی بود. این امر، همراه با سایر اقدامات خشونت آمیز پلیس، ماهیت فریبکارانه این ادعا را که پلیس و سایر بازوهای دولت سرمایه داری برای کمک به مردم وجود دارند را برملا می کند. در واقع، نیروی پلیس نهادی است که برای اعمال وحشیگری آموزش دیده است.
در استرالیا و در سطح جهان، افزایش سرسام آور هزینه های زندگی و کاهش دستمزدها باعث افزایش شدید نابرابری و افزایش تنش های اجتماعی شده است. در این شرایط نقش پلیس به عنوان ابزار شبه نظامی سرکوب طبقاتی تنها افزایش خواهد یافت.
بیماری جهان گیر دائمی، کاهش هزینه‌های اجتماعی و تشدید خشونت پلیس علیه آسیب‌پذیرترین لایه‌های جامعه، همه نشانه‌های یک نظام سیاسی و اقتصادی است که اساساً با نیازهای مردم عادی ناسازگار است.