اعتصاب ۱۱٫۰۰۰ نویسنده تلویزیون و فیلم آمریکایی که از روز سه شنبه آغاز شد، در عین حال بخشی از یک خیزش عمومی در مبارزه طبقاتی است، چالشی به کنترل تام شرکت های بزرگ چند رشته ای بر سر تولید فیلم و تلویزیون و رویارویی با نهاد حزب دموکرات مسلط بر هالیوود است.
نویسندگان در ایالات متحده با برخی از بزرگ‌ترین و بی‌رحم‌ترین شرکت‌های چند رشته ای جهان مواجه هستند که مصمم به از بین بردن مشاغل و کاهش هزینه‌ها به حساب کارگران تلویزیون و سینما هستند. تحت سیستم منفعت، هوش مصنوعی و سایر فناوری‌ها که پتانسیل زیادی برای غنی‌سازی زندگی دارند، برای از بین بردن استانداردها و شرایط زندگی کارگران مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
این امر قبلا با جریان پخش مستقیم اينترنتي تجربه شده است.انجمن نویسندگان آمریکا (دبلیو جی ا) اذعان می‌کند که این شرکت ها« پخش مستقیم اینترنتی را اهرمی برای کاهش دستمزد نویسندگان، و ایجاد الگوهای نامطمئن با دستمزد کمتر برای کار نویسندگان کرده اند.» در حالی که شرکت‌ها میلیاردها دلار جارو کرده‌اند، میانگین دستمزد هفتگی تعدیل شده برای تورم نویسنده-تهیه‌کننده در دهه گذشته ۲۳ درصد کاهش یافته است.
نویسندگان خواستار پرداخت دستمزد بهتر از شرکت ها و مدیران آنها هستند. آمازون (از سال ۲۰۱۸ در رتبه هشتم فهرست ۵۰۰ شرکت برتر جهان [فورچون جهانی ۵۰۰] با درآمدی معادل ۵۱۴ میلیارد دلار در ۲۰۲۲ ، دیزنی (رتبه۵۳ در فورچون ۵۰۰ سال ۲۰۲۲) با درآمد سال گذشته ۸۳ میلیارد دلار، شرکت رسانه ای و سرگرمی ان بی سی جهانی ۳۹ میلیارد دلار، نتفلیکس ۳۲ میلیارد دلار درآمد داشته اند و غیره.
این شرکت های غول پیکر خود تحت فشار بی امان وال استریت برای افزایش بیشتر درصد سود هستند. بانک‌ها و سرمایه‌گذاران، به‌ویژه، از شرکت‌های رسانه‌ای می‌خواهند راهی برای افزایش بازده از خدمات پخش اینترنتی بیابند.
شرکت تحلیلی موفت ناتانسون وال استریت در اوایل سال جاری اظهار داشت: «سرمایه‌گذاران و مدیران اجرایی پذیرفته‌اند که پخش اینترنتی در واقع کسب‌وکار خوبی – حداقل در مقایسه با آنچه قبلاً بود، نیست.» تبدیل آن به یک «کسب و کار خوب» مستلزم افزایش استثمار همه کارگران دخیل، از جمله، به ویژه، نویسندگان است.
به عبارت دیگر، نویسندگان نظیر همه اقشار طبقه کارگر، مواجه با همان واقعیت تهاجم بی‌رحمانه به شغل و شرایط زندگی خود در ایالات متحده و بین‌المللی هستند. حرص و طمع فراوان مدیران رسانه‌ای، نسبت به الزامات نظام منفعت سرمایه‌داری در درجه دوم اهمیت قرار دارد.
نویسندگان سابقه مبارزاتی دارند. این هفتمین اعتصاب آنها، از جمله اعتصاب ۱۰۰ روزه در سال ۲۰۰۷ ـ ۲۰۰۸ است که به طور گسترده توسط وب سایت جهانی سوسیالیستی(دبلیو اس دبلیو اس) پوشش داده شده است. بیشتر این اعتصاب ها ماه ها به طول انجامیده است.
مطالبات اقتصادی اعتصاب کنندگان از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. اما، مبارزه برای آن مطالبات، موضوعات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و تاریخی عمیق تری را به پیش میکشد.
تولید تلویزیون و فیلم از نظر اقتصادی و فرهنگی نقشی مرکزی برای سرمایه داری آمریکا و همچنین وجهه و شهرت آن در خارج از کشور دارد. نبرد بین نویسندگان و شرکت های سرگرمی نیز کشمکشی بر سر محتوای زندگی فرهنگی است. چهره هایی مانند خانواده مرداک فاکس، که نویسندگان آنها را به طرزی کوبنده در سریال وراثت به تصویر کشیده اند، و همتایان آنها در سراسر صنعت، کنترل سختی بر آنچه که جمعیت ایالات متحده و جهان در تلویزیون و صفحه نمایش فیلم خود می بینند، اعمال می کنند.
درگیری کنونی بخشی از مبارزه جاری بین نویسندگان و استودیوها و شبکه هاست که نزدیک به یک قرن ادامه دارد. اتحادیه فیلمنامه نویسان (پیشکسوت اتحادیه نویسندگان غرب و شرق آمریکا) در سال ۱۹۳۳ در واکنش به اقدامات بی رحمانه و غارتگرانه استودیوهای هالیوود، از جمله کاهش ۵۰ درصدی دستمزدها در مارس همان سال، تاسیس شد.
تشکیل اتحادیه نویسندگان، بخشا به این دلیل که آنها آن را تداخلی غیرقابل تحمل در حق خود برای دیکته کردن محتوا می دانستند به شدت مورد مخالفت روسای استودیو قرار گرفت. در طول دوره وحشت سرخ در اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰، نویسندگان هدف خاص کمپین سیاسی ضد کمونیست بودند.
نهادهای سیاسی آمریکا به ویژه نسبت به فیلم‌های آگاهانه درباره مسائل اجتماعی که از اواخر دهه ۱۹۳۰ تولید می‌شدند حساس بودند. انجمن فیلمنامه نویسان در آغاز سال ۱۹۴۰ مورد حمله کمیته بررسی فعالیت های ضد آمریکایی مجلس (اچ یو ا سی) قرار گرفت. اچ یو ا سی در سال های ۱۹۴۷ و ۱۹۵۱ - ۱۹۵۳ دو دور جلسات استماع برگزار کرد، که منجر به قرار دادن صدها نفر در لیست سیاه و تسلیم بزدلانه دیگران شد. در سال ۱۹۵۲، اتحادیه فیلمنامه نویسان−که در میان بنیانگذاران آن سه نفر از اعضای آینده فهرست سیاه هالیوود بودند−به استودیوهای فیلم اجازه داد تا اسامی افرادی را که قبل از برگزاری کنگره موفق به «برائت خود» نشده بودند، «از اکران حذف کنند.»
منازعه بین نویسندگان و شرکت‌ها همیشه عناصر مبارزه برای آزادی هنری در برابر سلطه شرکت های بزرگ و انتقاد اجتماعی علیه متابعت، ملی‌گرایی و نظامی گری را در خود دارد.
شرکت های بزرگ هالیوود به طور فزاینده ای با دولت، پنتاگون و سیا ادغام شده اند. یک مستند اخیر با عنوان «تئاترهای جنگ: چگونه پنتاگون و سیا هالیوود را تصرف کردند،» نشان می دهد که چگونه ارتش و سازمان های اطلاعاتی کنترل مستقیم ویراستاری بیش از ۲٫۵۰۰ محصول سینمایی و تلویزیونی را در دو دهه گذشته اعمال کرده اند.
جنگ کنونی دولت بایدن علیه روسیه و چین مستلزم بهره برداری بیشتر از تمامی صنعت سرگرمی برای نیازهای امپریالیسم است. سانسور کتاب ها و ایده ها در حال حاضر آمریکا را فرا گرفته است. این را نمی توان از حمله گسترده تر به حقوق دموکراتیک جدا کرد. جولیان آسانژ به دلیل افشای حقیقت جنایات جنگی ایالات متحده در زندان باقی می ماند، سرنوشتی که اگر بنا بر طبقه حاکم باشد، علیه همه کسانی که واقعیت زندگی اجتماعی و سیاسی را افشا می کنند، مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
امروزه تلویزیون و فیلم نویسی جدی در حال ظهور است. زوال وحشتناک و فروپاشی نزدیک جامعه آمریکا، که روزانه منجر به تیراندازی های دسته جمعی و سایر جنایات ضد اجتماعی می شود، تاثیر خود را بر نویسندگان آگاه می گذارد. اما توقعات منفعتی و نیازهای ایدئولوژیک شرکت ها غالب است. اگر آزادی هنری واقعا وجود داشت، نویسندگان چه داستان هایی را تعریف می کردند؟ آنها چه نوع درام هایی از موقعیت خودشان می ساختند؟ چه تعارضات و تضادهایی را الزاما در برخورد با اعتصاب حاضر رصد میکردند؟
طبقه حاکمه درگیر در دهه‌های متمادی مبارزه برای مشروعیت‌زدایی از هر شکلی از تفکر چپ گرای اصیل بوده است، تا کاملا هرگونه روایت ماوراء لیبرالیسم خنثی را حذف کند. روایت مسموم حزب دموکرات و شبه چپ ها، که طبق آن در آمریکا نژاد و جنسیت همه چیز است، بی وقفه تبلیغ می شود. یک رژیم خودسانسوری تحمیل شده است، به طوری که نویسندگان عموماً مجبورند حتی غیر مستقیم ترین انتقادات از سرمایه‌داری را دزدکی وارد متون خود کنند.
روپرت مرداک در اشتباه نبود که در خلال اعتصاب ۲۰۰۷ـ ۲۰۰۸ این مناقشه را به عنوان تهدیدی جدی برای منافع تجاری و اجتماعی خود تلقی کرد. مرداک شاکی بود که هرچند اعتصاب ابتدا بر موضوع اینترنت متمرکز شده بود، « ادامه پیدا کرد. و در حال حاضر، می دانید، لفاظی ها، در مورد شرکت های بزرگ و چاق، و ما نویسندگان فقیر است. آنها واقعاً می‌خواهند به نوعی سیستم سوسیالیستی گذر کنند و شرکت‌ها را پایین بکشند.»
نویسندگان برای به رسیدن به خواسته های خود در این اعتصاب، باید امور را به دست خود بگیرند و مبارزه خود را با سایر بخش های طبقه کارگر، در صنعت سرگرمی و فراتر از آن متحد کنند. این شامل توسعه کمیته های اعضای عادی، مستقل از دستگاه اتحادیه، که به حزب دمکرات و بنابراین طبقه حاکم وابسته است، می شود. رهبران اتحادیه نویسندگان آمریکا (دبلیو جی ا) در یک گردهمایی روز چهارشنبه اعلام کردند که «کاخ سفید پشت سر ماست.» این دروغی است که مبارزه کارگران اعتصابی علیه شرکت‌های غول‌پیکر و نهادهای سیاسی طبقه حاکمه که در پشت سر آن ایستاده‌اند، را تضعیف خواهد کرد.
مهمتر از همه، لازم است اعتصاب و شرایطی که نویسندگان با آن روبرو هستند را به مبارزات کل طبقه کارگر، که در سراسر جهان در حال وقوع است، پیوند داد. فرانسه وارد یک بحران انقلابی شده است و اکثریت مردم موافق اعتصاب عمومی برای سرنگونی دولت منفور مکرون هستند. اعتصابات بزرگ کشور به کشور در حال وقوع است: بریتانیا، آلمان، سریلانکا و کانادا.
در ایالات متحده، امسال اعتصابات مهمی توسط کارکنان دانشگاهی صورت گرفته، که تنها تجلی اولیه یک انفجار اجتماعی است. تنها در کالیفرنیا، مبارزات مربیان، کارگران بارانداز و تدارکات در حال توسعه است.
مطالعه جدی تاریخ و سیاست، و بر این اساس جهت گیری برای توسعه یک جنبش سوسیالیستی در میان طبقه کارگر، برای نویسندگان جهت درک مبارزه خودشان و جامعه لازم است، که برای خلق هنر اصیل و ماندگار ضروری است.