برای مشاهده تفاوت در نحوه برخورد رسانه های شرکتی و تشکیلات سیاسی با دو انتخابات برگزار شده در دسامبر ۲۰۲۲ نیازی به مدرک علوم سیاسی نیست.
در اولین انتخابات ۱ میلیون خودروساز فعال و بازنشسته شرکت داشتند و هیچ کس در محاکم قضایی، مطبوعات یا دو حزب شرکتهای بزرگ به نظر می رسید نگران این واقعیت بودند که میزان مشارکت در انتخابات تنها ۹ درصد می باشد، نشانه ای از این که بوروکراسی یو اِ دبلیو درگیر سرکوب رای دهندگان بود تا خود را در قدرت نگه دارد. دومین انتخابات در کشور آفریقای شمالی تونس برگزار شد که در آن ۱۱ درصد از واجدین شرایط در انتخابات پارلمانی که دو هفته پس از پایان رای گیری یو اِ دبلیو برگزار شد، شرکت کردند.
اگر اعضای یو اِ دبلیو در ایالات متحده از انتخابات تونس باخبر نبودند، می توانند بخشیده شوند، هر چند از قرار معلوم، اکثر آنها نیز خبری از انتخابات یو اِ دبلیو نداشتند، زیرا بوروکراسی تمام تلاش خود را به کار گرفت تا کارگران عادی از آن مطلع نشوند و در رای گیری شرکت نکنند (جزئیات نحوه سرکوب رای توسط بوروکرات های یو اِ دبلیو را میتوان در اعتراضی که ویل لیمن برای ناظر انتخابات منصوب شده از طرف دادگاه ارسال کرد در اینجا یافت.)
اما مقایسه این دو انتخابات مهم است، زیرا تشکیلات سیاسی و رسانه‌ای از انتخابات یو اِ دبلیو به‌عنوان پیروزی «تاریخی» برای دموکراسی استقبال کردند، در حالی که انتخابات تونس با اندکی مشارکت بالاتر را، تحت عنوان انتخابات «فرمایشی» که ثابت کرد رهبریت آن «نامشروع» است محکوم کردند.
هنگامی که لیمن در نوامبر به دادگاه فدرال شکایت کرد و هشدار داد که میزان مشارکت در دور اول انتخابات در حال انجام یو اِ دبلیو کمتر از ۱۰ درصد است، وکلای یو اِ دبلیو، ناظر منصوب شده از سوی دادگاه و دولت بایدن این هشدار را نادیده گرفته و گفتند که آنها نگران میزان مشارکت نیستند.
پس از انتخابات یو اِ دبلیو، زمانی که میزان مشارکت همانطور که لیمن هشدار داده بود پایین بود، نهادهای دانشگاهی، رسانه ای، حقوقی و سیاسی گرد هم آمدند تا یک صدا این شیادی را به عنوان پیروزی دموکراسی تحسین کنند.
پروفسور نلسون لیختنشتاین در ۱۸ ژانویه گفت که دور اول انتخابات یو اِ دبلیو یک «انتخابات رهبری واقعی» بود و از آن به عنوان مدرکی برای بازگشت اتحادیه به دموکراسی واقعی یاد کرد. نشریه یادداشت های کار، که برای بخشی از بوروکراسی اتحادیه کارگری به نمایندگی شاون فاین مرد دیرینه این نهاد صحبت می کند، گفت که دور اول یک «تغییر تاریخی» بود و «دست کمی از یک زلزله» نداشت.
در مراسمی که اخیرا توسط سوسیالیست‌های دموکرات آمریکا برگزار شد−گروهی که سوسیالیست نیست اما کاملاً در درون حزب دموکرات سرمایه‌داری فعالیت می‌کند−دو رهبر این سازمان نیز انتخابات یو اِ دبلیو را ستودند و سوفیا گیماراس کاتلر این انتخابات را «فرصتی بی‌سابقه برای انتخاب مسئولین ارشد خودشان» نامید.
بی شرمانه ترین گزارش، طبق معمول، از طرف نیویورک تایمز بود که در ۲ دسامبر نوشت:
به نظر می رسد که اولین انتخابات کارگران اتحادیه خودرو که به روی همه اعضاء باز است، سبب بروز موجی از مخالفت با رهبری کنونی شده است، که نشان دهنده چشم انداز تغییرات گسترده برای اتحادیه ای است که توسط یک سری از رسوایی های منبعث از فساد خدشه دار شده است.
تایمز به نقل از پروفسور هارلی شایکن گفت: «اتحادیه در حال ورود به عصر جدید و عمیقاً متفاوتی است،» مبنی بر اینکه انتخابات نشان داد یو اِ دبلیو با سابقه جنایتکاری طولانی مدت رهبری گذشته خود قطع رابطه کرده است. تایمز و همچنین استیون گرین‌هاوس، خبرنگار اخیرا بازنشسته شده تایمز، که مجری مناظره‌های بین نامزدهای یو اِ دبلیو در دور اول و «دور دوم» جعلی بود، هیچ اشاره ای به سطح پایین میزان مشارکت نکرند.
اما تایمز در در مورد انتخابات تونس این چنین گزارش کرد:
در ۲۰ دسامبر، این روزنامه مقاله ای با عنوان «در حالی که تونس از دموکراسی فاصله میگیرد، رای دهندگان از شرکت در انتخابات اجتناب می کنند،» نوشت و در آن با خشم متذکر شد که «حدود ۱۱ درصد از واجدین شرایط رای دادند.» تایمز نوشت، این «مشارکت ضعیف،» محصول تلاش‌های «رئیس‌جمهور قدرتمند کشور» برای نقض حقوق مردم تونس بود.
اساتید و اندیشکده‌های مختلف از مشارکت کم در انتخابات تونس ابراز شگفتی کردند. مونیکا مارکس، استاد دانشگاه نیویورک گفت: «هیچ کس نمی‌تواند یک حزب مهم در سراسر طیف سیاسی یا یک سازمان جامعه مدنی پیدا کند که انتخابات روز شنبه را چیزی جز رای ساختگی برای ایجاد پارلمانی کاذب نداند.»
مرکز کارتر، اندیشکده ای که توسط رئیس جمهور سابق ایالات متحده، جیمی کارتر تأسیس شد، گفت که مشارکت کم مردم نشان می‌دهد که انتخابات تونس «مشروعیت ندارد و از استانداردها و الزامات بین‌المللی و منطقه‌ای برخوردار نیست.» برنامه اخبار اِ بی سی گفت که مشارکت پایین مردم نشان می دهد که نظام سیاسی تونس «اکنون در مواجهه با فروپاشی است.» مجله فارین پالیسی نوشت: «نزدیک به ۹۰ درصد کشور در دور اول انتخابات پارلمانی در خانه ماندند،» و آن را یک «فاجعه انتخاباتی» خواند.
تفاوت قابل توجه دیگری نیز در واکنش ها نسبت به این دو انتخابات وجود دارد. در مورد تونس، مخالفان رئیس جمهور قیس سعید خواستار تحریم دور دوم انتخابات شدند و استعفای رئیس جمهور را به دلیل مشارکت پایین مردم مطالبه کردند. بنا به خبرگزاری رویترز مخالفان گفتند که رئیس جمهور «مشروعیت خود را پس از انتخابات پارلمانی روز شنبه که میزان مشارکت اولیه آن کمتر از ۹ درصد بود از دست داد» (این رقم بعداً به ۱۱ درصد تجدید نظر شد− بالاتر از میزان مشارکت یو اِ دبلیو).
ولی، چنین اظهاراتی از طرف «مخالفان» ری کری و هیئت مدیره درون بوروکراسی یو اِ دبلیو، به نمایندگی شاون فاین و نامزدهای انتخاباتی او، اعضای متحد یو اِ دبلیو، ابراز نشده است. اگرچه این گروه کمتر از ۴ درصد از آرای واجدین شرایط را کسب کرد، اما فاین و گروه نامزدهای انتخاباتی او مشروعیت انتخابات را پذیرفته و از انتقاد از مشارکت پایین خودداری کرده‌اند.
هر دو اردوگاه فاین و کری امیدوارند که انتخابات را به عنوان رقابتی داخلی در درون بوروکراسی برگزار کنند. برایان کلر، یکی دیگر از نامزدهای مستقل، فاین را تایید کرده است. ویل لیمن، کارگر عادی سوسیالیست کامیون سازی ماک، تنها نامزدی است که خواستار باطل کردن انتخابات و برگزاری مجدد آن با نام همه نامزدها در برگه های رای شده است.
شکی نیست که انتخابات تونس یک کلاهبرداری برنامه ریزی شده به منظور نقض حقوق کارگران تونس بود، اما رسانه‌های شرکتی و نهادهای دولتی تنها به این دلیل که تلاش می‌کنند امتیازات بیشتری را برای شرکتهای آمریکایی از دولت تونس کسب کنند بر این حقیقت مهر تایید زدند.
برخورد کاملا متناقض با این دو انتخابات نشان می‌دهد که کل تشکیلات سیاسی ابتدایی‌ترین حقوق طبقه کارگر را مطلقا نادیده میگیرد. انتخابات یو اِ دبلیو از شروع تا پایان با هدف تحکیم «مشروعیت» بوروکراسی یو اِ دبلیو انجام شد، که آن را برای سرکوب مبارزه طبقاتی، تحمیل خائنانه قراردادها و حفظ سود شرکت ها ضروری می داند.