மார்க்கிசம் மற்றும் சோசலிசத்திற்கான போராட்டத்தைப் பொறுத்தவரை, தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சி (WRP) யின் பொதுச் செயலாளர் மைக்கல் பண்டாவை, உயிர் வாழ்பவர்களில் ஒருவராகக் கணக்கிற் கொள்ள முடியாது. அவர், ''ஏன் அனைத்துலகக் குழுவை உடனே புதைத்துவிட்டு நான்காம் அகிலத்தைக் கட்ட வேண்டும் என்பதற்கான'' அவருடைய ''27 காரணங்களை'' வெளியிட்டுள்ளதன் மூலம் அவர் மறுபடியும் உறுதியான முறையில், ட்ரொட்ஸ்கிசத்துடனான அவரது அரசியல் முறிவைப் பிரகடனப்படுத்தியுள்ளார். அத்தோடு அவர் தனது வாழ்நாள் முழுவதும் எந்தப் புரட்சிகர இயக்கத்தின் பதாகையின் கீழ் போராடினாரோ, அதனுடனான அவரது உறவுகள் அத்தனையையும் துண்டித்துள்ளார். பண்டா பல ஆண்டுகளை ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கத்திற்கு அர்ப்பணித்திருந்த பொழுதும் பண்டாவின் தலைவிதியானது அவர் எப்படி நினைவில் இருப்பார் என்றால், அவர் இயக்கத்திற்கு அர்ப்பணித்திருந்த ஆண்டுகளுக்காக அல்லாது, அந்த இயக்கத்தை அவர் என்ன முறையில் காட்டிக் கொடுத்ததன் பின்னர் அதை விட்டோடினார் என்பதற்காகவே அதாவது நான்காம் அகிலத்திற்கு எதிராக அவதூறை எழுதிய ஒரு ஓடுகாலியென்றே நினைவில் இருப்பார். ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கத்தினுள் 38 வருடங்களைச் செலவிட்ட பின்னர் நான்காம் அகிலத்திற்கு எதிராகப் பின்வரும் குற்றப்பத்திரத்தை அவர் முன்வைக்கின்றார்:

''ட்ரொட்ஸ்கி எதிர்பார்த்ததிற்கு மாறாக நாம் எதைப் பார்த்துள்ளோம் என்றால், இடையற்ற தொடர்ந்த நெருக்கடிகள், பிளவுகள், துரோகங்கள், தேக்கம் மற்றும் குழப்பம் போன்றவற்றைக் கொண்ட, முழுதாக மூலோபாயம் மற்றும் முன்னோக்கும் அற்ற போக்கால் எடுத்துக் காட்டப்பட்டதுடன், வெளிப்படையாகத் தத்துவத்திலும், நடைமுறையிலும், சகாப்தத்தின் தன்மையைக் கிரகித்து, ட்ரொட்ஸ்கிசத்தை இன்றைய மார்க்சிசமாக வளப்படுத்த வெளிப்படையாகத் தவறியதேயாகும்.''

''வரலாற்று மாற்றுப் போக்கை குறுக்குப் பாதையில் எடுத்துச் செல்லப் பப்லோவாத பாணியில் தொழிலாள வர்க்கத்திற்குப் பதிலாக பதிலீட்டாளர்களைத் தேடுவது, ஏமாற்றான, மாயமான "இயற்கை மார்க்சிஸ்ட்டுகளை" கெனன் (Cannon) பாணியில் நாடி அலைவது அல்லது ஹீலியின் பாணியில் இயங்கியல் சடவாதத்தைப் பிற்போக்கு அகநிலைக் கருத்துவாத முறை மூலமும், அறிவாதார முறையியல் மூலமும் பிரதியீடு செய்யும், அனுபவவாத மற்றும் அகநிலைக் கருத்துவாத ரீதியில் தம்மைத் தாமே ட்ரொட்ஸ்கிஸ்டுக்கள் என்று அழைத்துக் கொள்ளும் குழுக்களைத்தான் நாம் பார்த்துள்ளோம்........''

''அதனுடன் கட்சியின் ஜனநாயக மத்தியத்துவத்தின் இடத்தில் தன்னைக் காத்துப் பேணும் அதிகாரத்துவ தன்னலக் குழுவால் பிரதியீடு செய்தல் இடம்பெற்றது. ட்ரொட்ஸ்கியின் நான்காம் அகிலம் பற்றிய கொள்கையின் இடத்தில், ஒரே நலன்களை கொண்ட குட்டி முதலாளித்துவவாதிகள், திறமையான நடிகர்களும், மற்றும் பகற்கனவாளர்களால் ''உலகக் கட்சி'' என்ற கபடத் தோற்றத்துடன் நடமாடி வந்துள்ளனர். இது நிச்சயமாகத் தற்செயலானது அல்ல. உண்மையில் அது 1953ம் ஆண்டு அனைத்துலகக் குழுவின் கொள்கையில் இருந்தே தர்க்க ரீதியாகவும், நடைமுறை ரீதியாகவும் தொடர்கின்றது. ஐக்கிய அமெரிக்க அரசுகளின் தொழிலாளர் கழகத்தையும் (Workers League) உள்ளடங்கலாக அனைத்துலகக் குழுவின் ஒரு பகுதி கூட கடந்த 32 வருடங்களில் எந்த ஒரு நேரத்திலும் தொழிலாள வர்க்கத்திற்கு நிலைத்திருக்கக் கூடிய ஒரு முன்னோக்கை விரிவாக முன்வைக்க முடியவில்லை. ஏன்?''

''கேள்வியைக் கேட்பது என்பது, அதற்குப் பதில் கொடுப்பதற்காகும். இதை உறுதியாகக் கூற வேண்டியுள்ளது. இல்லை, திட்டவட்டமாகக் கூற வேண்டியுள்ளது. நான்காம் அகிலம் பிரகடனப்படுத்தப்பட்டதே அன்றி, அது ஒருபோதும் கட்டப்படவில்லை. ட்ரொட்ஸ்கியின் காலத்தில் கூட வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அவருடைய வேலையைக் காத்துப் பேணவல்ல காரியாளர்கள் இருந்ததில்லை.''

அனைத்துலகக் குழுவிற்கு எதிரான பண்டாவின் இந்தக் குற்றச்சாட்டு அவரால் தெளிவுபடுத்தவோ, அல்லது தீர்த்துவைக்கவோ முடியாத, தெளிவான முனைப்பாய் உள்ள முரண்பாடுகளின் மேல் கட்டி எழுப்பப்பட்டுள்ளது. இதை ட்ரொட்ஸ்கியின் ''வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த வேலையிலிருந்து'' தோன்றியதெல்லாம் பிரயோசனமற்றவற்றின் பரிதாபமான கூட்டு என்றால், அவரின் வேலையின் வரலாற்றுப் பெறுமதியின் மேல், ஒரு கேள்விக்குறியை நிறுத்த வேண்டியுள்ளது.

எந்த ஒரு இசைக்குழுவும் இசைக்க முடியாத சுரங்களை எழுதிய ஒரு இசை அமைப்பாளரோ, அல்லது போலிகளைக் கவரக் கூடிய தத்துவங்களை முன்வைத்த ஒரு விஞ்ஞானியோ, மனித கலாச்சாரத்தின் வரலாற்றில் ஒரு முக்கிய இடத்தைப் பெற முடியாது. ட்ரொட்ஸ்கி போராடிய அரசியல் போக்கு, அழிவுகளை மட்டும் உண்டாக்கியதோடு, அது ஏமாற்றுப் பேர்வழிகளையும், முட்டாள்களையும் மற்றும் கோழைகளையும்தான் தன்பக்கம் ஈர்த்தது என்றால், நான்காம் அகிலத்தை அமைக்க வழிவகுக்க அடிப்படையாக இருந்த கொள்கைகளிலேயே ஏதேனும் தவறு இருக்க வேண்டும்.

எனவே பண்டாவின் தாக்குதல், அனைத்துலகக் குழுவுடன் மட்டுப்படுத்தப்படவில்லை. நான்காம் அகிலம் மற்றும் ட்ரொட்ஸ்கிசம் என்று அறியப்படும் திட்டவட்டமான போக்கு அரசியல் சட்டபூர்வ தன்மையைக் கொண்டதா? என்று அவர் சவால் விடுகிறார். அனைத்துலகக் குழுவை அழிக்க வேண்டும் என்பதற்காக அவர் முன்வைக்கும் ''27 காரணங்களில்'' 16 க்கு குறைவில்லாமல், அது 1953ம் ஆண்டில் ஆரம்பிக்கப்படுவதற்கு முன்னர் நடந்த சம்பவங்களுடன் தொடர்புடையனவாக உள்ளன.

பண்டாவின் வாதங்கள் ஏற்புடையவை என்று ஒத்துக் கொள்ளப்பட்டால், மார்க்சிச வரலாற்றில், நமது சர்வதேச இயக்கம், வழமையாக ட்ரொட்ஸ்கிக்கு பிரத்தியோகமாகக் கொடுத்து வந்த முழு ஸ்தானத்தையும் மறுபரிசீலனை செய்யவேண்டும் என்பதை ஏற்றுக் கொள்வதாகும். ஆனால், ட்ரொட்ஸ்கிசத்தை நிராகரிப்பதற்கு கண்டிப்பாக இட்டுச் செல்லும் பண்டாவின் வாதங்கள் நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலகக் குழுவை அபகீர்த்தியடையச் செய்யும் அவரது முயற்சியைக் கீழறுக்கின்றன. நான்காம் அகிலத்தின் முழு வரலாற்றையும் நிராகரிக்காமல், அனைத்துலகக் குழுவைத் தாக்க முடியாது என்பது துல்லியமாக இருப்பதினால், பண்டா தவிர்க்க முடியாத முறையில் நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலகக் குழு, ட்ரொட்ஸ்கிசத்தின் தொடர்ச்சியைப் பிரநிதித்துவம் செய்கின்றது என்பதை ஏற்றுக் கொள்கிறார்.

பண்டா தனது பயனற்ற ஆய்வுக் கட்டுரை மார்க்சிசத்திற்கு ஒரு புதுமையான பங்களிப்பை வழங்குகிறது என்று சிலவேளை நம்பினாலும், இது ட்ரொட்ஸ்கிசத்தின் எண்ணற்ற எதிரிகள் ஏற்கனவே கூறியவற்றிற்குப் புதிதாக அவர் எதையும் சேர்த்து விடவில்லை. மிக அண்மையில் போலீஸ் ஊடுருவிய சோசலிசத் தொழிலாளர் கட்சியின் ஐயத்திற்குரிய தலைவர் ஜக் பார்ண்ஸ், (Jack Barnes) ''ட்ரொட்ஸ்கிசமும் அதனுடைய நிரந்தரப் புரட்சித் தத்துவமும், இன்று நம்மை அல்லது மற்றைய புரட்சியாளர்களை ஆயுதபாணிகளாக்குவதற்கு பங்களிக்கவில்லை. அவை நமது அரசியல் தொடர்ச்சியை மார்க்ஸ், ஏங்கல்ஸ் லெனின் மற்றும் கம்யூனிச அகிலத்தின் முதல் நான்கு மாநாடுகளுடன் மீண்டும் பின்னிப் பிணைத்துக் கொள்வதற்கு ஒரு தடையாக உள்ளன. அவை நமது இயக்கத்தினுள் மார்க்சிசத்தின் ஆசான்களைக், குறிப்பாக லெனினைப் புறநிலை ரீதியாகப் படிப்பதற்குத் தடையாக இருந்து வந்துள்ளன'', என்று பகிரங்கமாகப் பிரகடனப்படுத்தியுள்ளார்.1

பண்டாவும், தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியினுள் உள்ள அவரது சக ஓடுகாலிகளும், அவர்கள் ''தொடர்ச்சியை'' மீண்டும் ''பின்னிப்பிணைப்பதற்கு'' அனைத்துலகக் குழு தடையாக உள்ளது என்று காணுகின்றார்கள். எதனுடன்....... தொடர்ச்சியாக இருப்பதற்கு? அவர்கள் இன்னமும் அதைக் கூறுவதற்கு அக்கறை கொள்ளவில்லை. பார்ண்ஸ் வெளிப்படையாகவே முன்வந்து நான்காம் அகிலம் ''புதிய பரந்துபட்ட லெனினிச சர்வதேசத்திற்கு'' இடம் விட்டுக் கொடுக்க வேண்டும் என்று, அதாவது ஒரு வர்க்கக் கூட்டுக் கலவைக்கு, குட்டிமுதலாளித்துவ தேசியவாதிகள், ஸ்ராலினிச சார்பு, விவசாய ஜனரஞ்சக மற்றும் திரிபுவாத இயக்கங்களின் கூட்டுக் கலவைக்கு இடம் விட்டுக் கொடுக்க வேண்டும் என்று வெளிப்படையாகவே பிரகடனப்படுத்தியுள்ளார். ஆனால் பண்டாவோ, தான் உருவாக்குவதில் ஈடுபட்டிருக்கும் அரசியல் விலங்கு, எந்த உயிரின வகையைச் சேர்ந்தது என்பதை இன்னமும் இனங்காட்ட முன்வரவில்லை. இதற்குப் பதிலாக, அவர் தனது நேரத்தை ஸ்ராலினிசத்திற்கு எதிராகவும் மற்றும் பப்லோவாத திருத்தல்வாதத்திற்கு எதிராகவும் நிரந்தரப் புரட்சித் தத்துவத்தின் முன்னோக்கை காக்கத் தொடுத்த போராட்டத்தை, வரலாற்று ரீதியாகத் தனது அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரே ஒரு அரசியல் போக்கான அனைத்துலகக் குழுவை அழிக்க வேண்டும் என்பதற்காக, ''27 காரணங்களைக்'' கூறுவதில் தன்னை அர்ப்பணித்துள்ளார். அவருடைய கட்டுரையின் தலைப்பு ''ஏன் உடனே அனைத்துலகக் குழுவை புதைத்துவிட்டு நான்காம் அகிலத்தைக் கட்டுவதற்கு வேண்டியதற்கான 27 காரணங்கள்'', என்றிருந்த பொழுதும் அவர் ஏன் நான்காம் அகிலத்தை கட்ட வேண்டும் என்பதற்கு ஒரு காரணத்தைக் கூட முன் வைக்கவில்லை.

தம்மைத் தாமே ஏமாற்றிக் கொள்ள அல்லது நனவாக நான்காம் அகிலத்தை தாம் விட்டோடுவதற்கு தம்மைத் தயாரித்துக் கொண்டு இருக்கின்றவர்கள்தான் பண்டாவின் பத்திரம் ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கத்தின் வரலாறு பற்றிய கலந்துரையாடலுக்கு அளிக்கப்பட்ட நியாயபூர்வமான பங்களிப்பு எனக்கூற முடியும். புரட்சிகரக் கோட்பாடுகளை தற்காத்து நிற்கும் மார்க்சிஸ்டுகள் பண்டாவின் பத்திரத்தில் நியாயபூர்வமான எதையும் காணமுடியாது. பப்லோவாதிகளுடன் சேர்ந்து வெளிப்படையாகவே ஸ்ராலினிசத்திற்கும், மாவோயிசத்திற்கும் தம்மை அடிபணியச் செய்ய விரும்புகின்றவர்களுக்கு, அப்படி செய்து கொள்வதற்கு அவர்களுக்கு முழுச் சுதந்திரம் உண்டு. ஆனால் பண்டாவின் படைப்பை தாம் மார்க்சிசத்துடனான தமது முறிவை நியாயப் படுத்துவதற்காகப் பற்றிக் கொண்டுள்ள ஐயுறவாத மற்றும் அரசியல் ரீதியில் நோயுற்றுள்ள குட்டி முதலாளித்துவ ஓடுகாலிகளுடன் கலந்துரையாட நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலகக் குழுவிற்கு விருப்பம் எதுவும் இல்லை. தொழிலாள வர்க்கத்தையும், ஒடுக்கப்படும் பரந்த மக்களையும் முதலாளித்துவ அமைப்பைத் தூக்கி வீசிப் பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்தை அமைத்து, சோசலிச சமுதாயத்தைக் கட்டப் பாடுபட்டுவரும் ஒரு புரட்சிகரக் கட்சியே நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலகக் குழுவாகும். நாம், நமது இயக்கத்தின் வரலாற்றைப் பொய்மைப்படுத்தி, அதை அழிக்கப் பகிரங்கமாக அழைப்பு விடுக்கும், ஒரு ஓடுகாலியின் பொய்களை ''நியாயபூர்வமானவை'' என்று எதற்காக வரவேற்க வேண்டும்?

ஹீலியின் தலைமையின் கீழ் தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியின் காட்டிக் கொடுப்புக்கள் எல்லாவற்றையும் கேள்விக்கு உள்ளாக்குவதை அவசியமாக்கியுள்ளது, என்று கூறிச் சிலர் தமது பின்வாங்கலை நியாயப்படுத்த முயற்சிக்கின்றனர். இது தொழிலாள வர்க்க இயக்கத்தினுள் ஸ்திரமான வேர்கள் இல்லாத மத்தியதர வர்க்கப் பகுதியினரின் சிறப்பியல்பாகும். ஆனால் புறநிலை ரீதியான உண்மைக்கான தேடல், கடந்தகால வெற்றியீட்டல்களின் மரபை மலட்டு ரீதியான மறுதலிப்பினூடு ஒரு பொழுதும் முன்னேற்ற முடியாது. வைத்தியரின் கவனக் குறைவால் நோயாளி இறந்தமை மருத்துவ விஞ்ஞானத்திற்கு எதிராக உள்ள வாதம் என்று ஏற்றுக் கொள்ளலாமென ஆழமாக சிந்திக்கும் எவரும் முன் வைக்கமாட்டார். துரதிஷ்டவசமாக, புரட்சிகர அரசியலின் அரங்கில் நான்காம் அகிலத்தின் ஒவ்வொரு நெருக்கடியினுள்ளும் ட்ரொட்ஸ்கிசத்தின் தோல்வியைக் கண்டுபிடிப்பதில் நாட்டம் கொண்டுள்ள ஐயுறவாதிகளுக்குப் பற்றாக்குறை இருந்ததில்லை. ஆனால் தமது இயக்கத்தினுள் உள்ள நெருக்கடி ஒன்றின் தாக்கத்தின் கீழ் அரசியல் ரீதியில் முற்று முழுதாக நிலைகுலைந்து போகும் புரட்சியாளர்களின் வாதங்களினால் நாம் கவரப்பட வேண்டுமா? இப்படியான நபர்கள் தொழிலாள வர்க்கத்திற்கு எதையும் கற்றுத்தர முடியாது. ஏனெனில் ஐயுறவாதிகளினால் முன்வைக்கப்படும் பாகுபாடற்ற முறையில் ''கேள்விகளைக் கேட்பது'', வழமையாக அவர்கள் தனிப்பட்ட ரீதியில் புரட்சிகர இயக்கத்தை விட்டோடுவதில்தான் சென்று முடியும்.

தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியினுள் ஏற்பட்ட பிளவின் பின்னர், ஹீலியுடன் அவர்களது கட்சியின் சீரழிவிற்குப் பிரதான பொறுப்பைக் கொண்டுள்ள பண்டா மற்றும் சுலோட்டர் நான்காம் அகிலத்தின் ஒவ்வொரு கோட்பாட்டையும், மரபையும் தூக்கி எறிவதற்காக வெறிபிடித்த பிரச்சார இயக்கத்தை தொடுப்பதில் ஈடுபட்டுள்ளனர். நான்காம் அகிலத்திற்கு எதிராக அவதூறுகளை அள்ளி வீசுவதில் அவர்கள் எறக்குறைய ஏறுமாறான திருப்தியைப் பெறுகின்றனர். வருத்துகின்ற பாவம் செய்தவர்கள் மீட்டெழுப்புக் கூட்டம் ஒன்றில் எக்களிப்புடன் தாம் தமது வாழ்நாட்களை எப்படி விரயம் செய்துவிட்டார்கள் என்று கண்டவர் நின்றவருக்கு முன்னால் எப்படி எல்லாம் பிரகடனப்படுத்துவார்களோ, அப்படியே இவர்களும் செய்கின்றார்கள். இந்த மட்டற்ற தன் விருப்பின் கேளிக்கைக் கூத்தாட்டத்தையும், வெட்கமற்ற சிறுமைப்படுத்தலையும் அவர்கள் ''பகிரங்கக் கலந்துரையாடல்'' என்கின்றனர். இந்தப் பரிதாபமான காட்சியின் அரசியல் வஞ்சக நிகழ்ச்சி நகைச்சுவை என்னவென்றால், "ஹீலியிசத்திற்கு" எதிராக நடந்து கொண்டு இருக்கும் போராட்டத்தின் பெயரில் நடத்தப்படுகின்றது என்பதாகும்.

எப்படியான பிரமாண்டமான மோசடி!, தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியினுள் இன்று பண்டா- சுலோட்டர் பிரிவானது ஒட்டு மொத்தமாக புரட்சிகர கோட்பாடுகளை நிராகரிக்கும் வெள்ளப் பெருக்கின் ஊற்றுக்கால், ஹீலியின் தனிப்பட்ட சீரழிவு அல்ல. எப்படி இருந்தபோதும் பண்டாவும் சுலோட்டரும் ஐம்பதிலும் அதிகமாக வயதில் வளர்ந்த மனிதர்கள் மட்டுமல்லாது, அவர்கள் நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலகக் குழுவின் தலைமையில் தசாப்தங்களாக இருந்த அனுபவம்மிக்க அரசியல்வாதிகள் என்பதையும் நாம் நினைவிற் கொள்ள வேண்டும். அவர்கள் தமது அரசியல் கருத்துக்களையும், வரலாற்றுக் கருத்துருக்களையும், தீடீரென ஹீலியின் பாலியல் ரீதியான தவறான நடத்தையை (அதைப் பற்றிய அவர்களது கூற்றை ஒருவர் ஏற்றுக் கொள்ளத் தயார் என்றால்) கண்டுபிடித்ததன் காரணமாக மாற்றிக் கொள்ளவில்லை.

பண்டாவும், சுலோட்டரும் போன்ற மனிதர்களின் அரசியல் நிலை நோக்கில் ஏற்படும் கடும் மாற்றங்கள், மாறும் வர்க்கப் போராட்டத்தினதும், அவர்களது சொந்த அரசியல் வளர்ச்சியில் உள்ள தீர்க்கப்படாத முரண்பாடுகளினதும், அதன் ஒரு பகுதியாக தலைமையின் தீர்க்கப்படாத முரண்பாடுகளினதும் சிக்கல் மிக்க முறையில் ஒன்றின் மீது ஒன்று பின்னிச் செயலாற்றியதன் விளைபயனாகும். தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியினுள் தலைவர்களுக்கு இடையில் மற்றும் உறுப்பினர்களுக்கு இடையில் கோட்பாடு ரீதியான போராட்டம் தலைமை தாங்கும் குழுக்களினுள் இருந்த குழு உறவுகளினால் பிரதியீடு செய்யப்பட்டிருந்தது. இங்கு தலைமையின் ஐக்கியம், கௌரவம் என்பனவற்றை பேணுதல் என்ற பெயரில் தத்துவார்த்த மற்றும் அரசியல் சமரசங்கள் செய்யப்பட்டன. இதன் மூலம் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் வரலாற்று ரீதியான நலன்களுக்கான புரட்சிகர பிரதி நடவடிக்கையை முறைப்படி வகுக்கும் ஆற்றல் தொடர்ச்சியாகக் கீழறுக்கப்பட்டது. கட்சித் தலைமை படிப்படியாகத் தொழிலாளர்களுக்குக் குரோதமான வர்க்க சக்திகளின் ஓசைகளை ஒலிக்கும் அமைப்பாக மாறியது.

வரலாற்று முன்னோக்கில் இருந்து பார்க்கையில், உட்கட்சி நெருக்கடியை தொடங்கி வைத்தன் முக்கியத்துவம், ஹீலி தனிப்பட்ட ரீதியில் தனது அதிகாரத்தை துஷ்பிரயோகம் செய்ததுதான் என்பது முற்றிலும் இரண்டாம் பட்ச தன்மையைக் கொண்டதாகும். தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சிக்குள் நெருக்கடியின் வெடித்தெழலுக்கு இது ஒரு காரணமாக இருந்த பொழுதும், அவருடைய தனிப்பட்ட ரீதியான சீரழிவும் மிகவும் வெறுக்கத்தக்க சந்தர்ப்பவாத வடிவங்களுள் அவர் வீழ்ச்சியுற்றதும், ஒட்டு மொத்த தலைமை நெருக்கடி மற்றும் விரோதமான வர்க்க சக்திகளுக்கு அது சரணாகதி அடைந்தமையினதும் ஒரு பகுதியாகும். பண்டாவின் ''27 காரணங்கள்'' மற்றும் அனைத்துலகக் குழுவிற்கு எதிராக மேலும் மேலும் உணர்ச்சிவசப்பட்ட முறையில் தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சி ஓடுகாலிகள் தொடுத்த தாக்குதல்கள் என்பன, கடந்த தசாப்தத்தினூடு தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியினுள் கட்டற்று வளர்ந்த ட்ரொட்ஸ்கிச விரோதம் மற்றும் எல்லை கடந்த சோவினிசத்திலிருந்து உள்ளார்ந்த ரீதியாக வளர்ந்தவையாகும்.

கடந்த 10 வருடங்களாக ஹீலி அரசியல் ரீதியாக ஊட்டம் கொடுத்து வளர்த்து, அனைத்துலக் குழுவிற்கு எதிராகப் பயன்படுத்திய ட்ரொட்ஸ்கிச விரோதப் பகுதியின் அதிவலதுசாரிப் பகுதியையே பண்டா - சுலோட்டர் பிரிவு பிரதிநிதித்துவம் செய்கின்றது. உண்மையான ட்ரொட்ஸ்கிசத்தின் மேலான பற்று உறுதியின் அடிப்படையில், ஹீலியின் துஷ்பிரயோகத்திற்கு எதிராகத் தொழிலாளர், மற்றும் இளைஞர்களின் முக்கிய பகுதியினரிடம் இருந்து எழுந்த எதிர்ப்பைத் தவிர - 1985ம் ஆண்டு கோடைக்காலம் முழுவதும் ஹீலி, பண்டா மற்றும் சுலோட்டர் ஆகியோர் எந்தச் சக்திகளுக்கு எதிராகச் சூழ்ச்சி செய்தார்களோ, அதே சக்திகள்தான், அக்டோபர் பிளவிற்குப் பின்னர் பட்டாளி வர்க்க சர்வதேசியத்தைச் சளையாது பாதுகாத்து நின்றன. அக்டோபர் 26, 1985ம் ஆண்டு பிளவிற்கு முன்னர் கோட்பாடு ரீதியான வேறுபாடுகள் எவையும், ஹீலி மற்றும் பண்டா - சுலோட்டர் கன்னைகளுக்கு இடையில் இருக்காததுடன், இரு பிரிவினரில் ஒன்றுகூடக் கட்சி நெருக்கடியின் மூலகாரணம் பற்றிய எந்த ஒரு ஆய்வையும் முன் வைக்கவில்லை. ஹீலிக்கும் பண்டா - சுலோட்டர் பிரிவுக்கும் இடையிலான பிளவின் பின், வெறும் ஒரு வாரத்தினுள், இப்போரட்டத்தில், வேலைத்திட்டம் அல்லது தந்திரோபாய ரீதியான தன்மை கொண்ட வேறுபாடுகள் எதுவும் சம்பந்தப்படவில்லை என்று பண்டா எழுதினார். அவர் தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியினுள் உள்ள வேறுபாடுகள், வெறும் பாலியல் உறவுகளுக்கு இடையிலான தன்மையைக் கொண்டவை எனப் பிரகடனப்படுத்தினார். இருந்த பொழுதும், பண்டா அவரது ''27 காரணங்களை'', இதன் பின் இரு மாதங்களினுள் முன் வைத்தார். இது முற்று முழுதாக அனைத்துலகக் குழு, வரலாற்று ரீதியாக அபிவிருத்தி செய்த வேலைத்திட்டத்தை மறுதலிப்பதாக அமைந்துள்ளது.

பிளவின் பிந்திய வாரங்களில், இந்தக் கருத்துக்கள் பண்டாவின் தலையினுள் மாயஜால வித்தையின் மூலம் தோன்றியவை அல்ல. இவை தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியின் தலைமையில் நீண்டகாலமாக கரு முதிர்ச்சி பெற்றுவந்த வலதுசாரி கலைப்புவாத நிலைப்பாடுகளை இணைத்துத் தெளிவாகக் கூறுகின்றன. ''எனது மனவேதனை என்னவென்றால் நான் இவற்றை 10 வருடங்களுக்கு முன்னர் எழுதவில்லை என்பதே'', என்று அவரே ஒத்துக் கொள்கின்றார். அது எதை உறுதிப்படுத்துகின்றது எனில், கட்சி மேலும், மேலும் அதன் ட்ரொட்ஸ்கிச அத்திவாரங்களில் இருந்து சந்தர்ப்பவாத பக்கம் நகர்ந்து சென்றதும், தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியின் தலைமை அனைத்துலகக் குழுவுடன் தவிர்க்க முடியாத முறையில் பிளவுண்டு செல்லும் திக்கில் சென்று கொண்டிருந்தது என்பதையாகும். இந்தக் காலப்பகுதி முழுவதும் பண்டா, ஹீலி மற்றும் சுலோட்டர் அனைத்துலகக் குழுவினுள் கோட்பாடற்ற தன்னலக் குழுவாகத்தான் செயற்பட்டார்கள். அவர்கள், திட்டமிட்ட நெறிப்படுத்தப்பட்ட முறையில் உலகக் கட்சியைக் கட்டும் போராட்டத்தை, பிரித்தானியாவில் உள்ள தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியின் உடனடி நடைமுறை ரீதியான தேவைகளுக்கு கீழ்நிலைப்படுத்தி வந்தனர். அவர்கள் நாக்கூசாது, அவர்களது சர்வதேசத் தோழர்களுக்கு போலி அரசியல் அறிக்கைகளைச் சமர்ப்பித்தார்கள். அரசியல் விமர்சனங்களை ஒடுக்கி வைத்தார்கள். மற்றும் அனைத்துலக் குழுவின் ஏனைய பகுதிகளின் வளங்களைச் சூறையாடினார்கள். அவர்கள் தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியின் சந்தர்ப்பவாத சீரழிவை மூடி மறைப்பதற்காக, ஹீலியின் தனிப்பட்ட செல்வாக்கை உலக இயக்கத்தினுள் கட்டி எழுப்புவதற்காக பண்டாவையும் சுலோட்டரையும் போல எந்தவொரு இரு மனிதர்கள் ஒரு பொழுதும் கடுமையாக உழைத்ததில்லை.

கலைப்புவாதம் ஒரு சமூக ரீதியான இயல் நிகழ்வேயன்றி (Phenomenon) ஒரு தனிநபர் ரீதியான இயல் நிகழ்வல்ல. அது தொழிலாளர் இயக்கத்தின் மேல் ஏகாதிபத்தியம் தொடுக்கும் மிகவும் முனைப்பான அழுத்தத்தின் விளைபயனாகும். பண்டா அவரது ''27 காரணங்களில்'' தனக்காக மட்டும் பேசவில்லை. அவர் தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியினுள் உள்ள குட்டி முதலாளித்துவ மிதவாதிகளின் மற்றும் அறிவுஜீவிகளின் சார்பில், ட்ரொட்ஸ்கிசத்தை, தொழிலாள வர்க்கத்தை, மற்றும் சமூகப் புரட்சியைக் கைவிட்ட முழு தட்டினரின் சார்பிலும் பேசுகின்றார். பிளவிற்கு முன்னர் 10 வருடங்களுக்கு அதிகமாகத் தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியினுள் நிலையான முறையில் பலம் திரட்டி வந்த திரிபுவாத நிலைப்பாடுகளின் முழுமை பெற்ற வெறும் வடிவம்தான் பண்டாவின் பத்திரமாகும். கடந்த பத்தாண்டுகளுள் தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியின் அரசியல் நிலையின் போக்கைப்பற்றிய எந்த ஒரு கருத்தூன்றிய ஆய்வு செய்யப்படுமாயின், அது 1961 முதல் 1966 வரை இடைப்பட்ட வருடங்களில் பிரித்தானிய ட்ரொட்ஸ்கிஸ்டுகள், பப்லோவாத திரிபுவாதத்திற்கு எதிரான போராட்டத்தின் முன்னனியில் நின்று பாதுகாத்த கோட்பாடுகள் மற்றும் வேலைத்திட்டம் என்பனவற்றிலிருந்து திட்டமிட்ட முறையில் பின்வாங்கியமை கட்சி நெருக்கடியுடன் பின்னிப் பிணைந்துள்ளது என்பதை எடுத்துக் காட்டும்.

கோட்பாடற்ற முறையில் சோசலிசத் தொழிலாளர் கட்சி (SWP), பப்லோ மற்றும் மண்டேலின் சர்வதேச செயலாளர் குழுமத்துடன் மறு ஐக்கியம் செய்ததிற்கு எதிரான போராட்டத்தில், சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகம் (ஷிலிலி) என்றும் அழியாப் பங்களிப்பை நான்காம் அகிலத்தைக் கட்டுவதற்கு வழங்கியது. அதன் தலைமை தீட்டிய பத்திரங்கள் சம்மட்டித் தாக்குதல்களைத் திரிபுவாதிகளின் சந்தர்ப்பவாதத்திற்கு எதிராகத் தொடுத்தன. அவர்கள் குட்டி முதலாளித்துவ தேசியவாதத்திற்கு சரணாகதியடைந்ததன் அரசியல் முக்கியத்துவத்தை அம்பலப்படுத்தின. சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகம், ட்ரொட்ஸ்கிசத்தின் வரலாற்று முன்னோக்கினைத் தற்பாதுகாத்து உலகம் முழுவதிலும் உள்ள புரட்சியாளர்களின் ஒரு புதிய தலைமுறையினரைக் கல்வியூட்டியது. இந்த போராட்டத்தின் பின்னர் சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகம் கணிசமான அளவு அரசியல் ஆதாயத்தை பெற்றது. பிரித்தானியா மற்றும் ஐரோப்பாவினுள் எழுந்த பாட்டாளி வர்க்கப் போராட்ட அலையின் உச்சியில் நின்று அது மார்க்சிசத்திற்காகப் போராடியது. வியட்நாமில், அமெரிக்காவின் தலையீட்டுக்கு எதிரான புரட்சிகரப் போராட்டத்தினால் மத்தியதர வர்க்கத்தின் பரந்த பகுதியினர் தீவிரமடைந்தனர். இதனால் பிரித்தானிய ட்ரொட்ஸ்கிஸ்டுகள், தொழிலாளர் கட்சியின் [Labour Party] இளம் சோசலிஸ்டுகளின் தலைமையை வென்றனர். சக்திமிக்க இளைஞர் இயக்கத்தை அவர்கள் கட்டி, 1969ம் ஆண்டில் ஒரு நாளாந்த பத்திரிகையை நிலை நாட்டினர்.

இருந்த பொழுதும், இந்த முக்கிய பெறுபேறுகளை சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகம் பெற்றதற்கு அது காட்டிய பிரதிவிளைவுகள், சில பாதகமான அம்சங்களை வெளிப்படுத்தின. பிரித்தானியாவில் சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகம் வளரத் தொடங்கியதும், அது நான்காம் அகிலத்தைக் கட்டுவது, அதன் தேசிய நடவடிக்கைகளின் வெறும் விஸ்தரிப்பு என்று மேலும் மேலும் எண்ணும் போக்கைக் கொள்ள ஆரம்பித்தது. படிப்படியாக அது நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலகக் குழுவின் அபிவிருத்தி அதன் பிரித்தானியப் பகுதியின் இயக்க ரீதியான வெற்றிகளில் இருந்து பிரதானமாக ஊற்றெடுக்கின்றது என்ற எண்ணம் சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகத்தைப் பற்றிக் கொண்டது. நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலகக் குழுவை நிறுவுவதிலும், மற்றும் 1963 இல் மறு ஐக்கியத்திற்கு எதிரான போராட்டத்திலும், பிரித்தானியர்களுடன் ஓ.சி.ஐ.யின் [O.C.I-பிரெஞ்சுப் பிரிவு] தலைவர்கள் ஒத்துழைத்தார்கள். 1968 மே-யூன் கிளர்ச்சி எழுச்சிகளின் பின் ஒ.சி.ஐ.யும் அதன் முன்னேற்றத்தை அனுபவித்தது. பிரான்சிலும், பிரித்தானியாவைப் போன்றே தேசியவாத நிலைநோக்கு வளர ஆரம்பித்தது. ஒ.சி.ஐ.யின் மத்தியவாதப் போக்குகளை 1967ம் ஆண்டுக்கு முன்பாகவே, சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகம் விமர்சித்திருந்தது. இது பிரெஞ்சுத் தலைமை, நூற்றுக் கணக்கில் அதன் இயக்கத்தில் சேர்ந்த குட்டி முதலாளித்துவ மாணவ இளைஞர்களின் சந்தர்ப்பவாத போக்குகளுக்கு தானும் இசைந்து போகத் தொடங்கியதுடன், அதன் மத்தியவாதப் போக்கு மேலும் அதிகரித்தது.

1971ம் ஆண்டில் சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகம், ஒ.சி.ஐ.க்கு எதிரான அதன் அரசியல் போராட்டத்தை மீண்டும் ஆரம்பித்தது. ஆனால் அதனுடனான பிளவுடன் இதைத் திடீரென முறித்துக் கொண்டது. இந்தப் பிளவானது அனைத்துலகக் குழுவின் அணிகளுள் ஏறக்குறைய எந்த ஒரு அரசியல் கலந்துரையாடலையும் செய்யாமல் அவசரமாக, முடிவிற்கு கொண்டுவரப்பட்டது. ஓ.சி.ஐ யின் மத்தியவாதப் போக்கை விமர்சித்தது ஐயத்துக்கு இடமின்றி சரியானதாக இருந்த பொழுதும், சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகத்தின் தலைமையினுள்ளும் எல்லாம் முற்று முழுதாக ஒழுங்காக இல்லை என்பதற்கான அறிகுறிகள் இருந்தன. 1967ம் ஆண்டு தொட்டு பின்தங்கிய நாடுகளில் உள்ள ஏகாதிபத்திய விரோதப் போராட்டங்கள் பற்றியும், சீனக் கலாச்சாரப் புரட்சி சம்பந்தமாகவும் பண்டா முன் வைத்து வந்த நிலைப்பாடுகள், குறைந்த பட்சம் ஆராயும் முறைகள் பப்லோவாதிகளுக்கு கணிசமான அளவு கிட்டுமானமாக இருந்தன. இருந்த பொழுதும் ஹீலி விடா முயற்சியுடன் பண்டாவுடன் வெளிப்படையாக இந்தத் தீர்க்கமான பிரச்சினைகள் சப்பந்தமாக மோதுவதை தவிர்த்து வந்தார். ஹீலி, ஓ.சி.ஐயுடன் அவசரப்பட்டு பிரிந்து கொண்டது, குறைந்த பட்சம் மத்தியவாதத்திற்கு எதிரான நீடித்த போராட்டம் ஒன்று, சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகத்தினுள் அபாயகரமான எதிர் அதிர்வுகளை உண்டாக்கும் என்ற அச்சத்தினால் தூண்டப்பட்டது என்ற முடிவிற்கு வருவதைத் தவிர்ப்பது முடியாததொன்றாகும். இது எப்பொழுதென்றால், பிரித்தானியாவின் வர்க்கப் போராட்டத்தின் கிளர்ச்சி எழுச்சி, கட்சியைக் கட்டுவதற்கு தனிச் சிறப்பு வாய்ந்த சந்தர்ப்பங்களை உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கும் பொழுதேயாகும். தொழிலாள வர்க்க எழுச்சிக் காலப் பகுதிகளில் கட்சியினுள் சந்தர்ப்பவாத மற்றும் மத்தியவாத வடிவங்கள் அனைத்திற்கும் எதிரான போராட்டமானது, வாழ்வா சாவா என்ற முக்கியத்துவத்தைப் பெறுகின்றன என்று மீண்டும், மீண்டும் வரலாற்று முன்னோடி நிகழ்வுகள் நிரூபித்ததை பொருட்படுத்தாது இருக்க ஹீலி தேர்ந்துகொண்டார்.

பிரதம மந்திரி எட்வேட் ஹீத் (Edward Heath) இன் அரசாங்கம் தொழிற் சங்க விரோதச் சட்டத்தைக் கொண்டுவர எடுத்த முயற்சி, தொழிலாள வர்க்கத்தின் ரோறி (Tory) விரோத இயக்கத்தை தூண்டிவிட்ட பொழுது சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகம் பெரும் பலன்களை அடைந்தது. ஆனால் இதற்கு அது மிகவும் பாரிய விலையைக் கொடுக்க வேண்டியிருந்தது. ஓ.சி.ஐ யுடனான பிளவுக்கு இட்டுச் சென்ற பிரச்சினைகளை தத்துவார்த்த ரீதியில் தெளிவுபடுத்தத் தவறியமை, கட்சியின் அரசியல் அத்திவாரங்களைப் பலவீனப்படுத்தியது. சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகத்தினுள், வெள்ளம் போலப் பெருக்கெடுத்த நூற்றுக்கணக்கான உறுப்பினர்களில் அநேகர் மத்தியத்தர வர்க்க பின்னணியைக் கொண்டிருந்தனர். இவர்களுக்கு அனைத்துலகக்குழுவின் கோட்பாடுகள் மற்றும் வரலாறு பற்றி ஆரம்ப மட்டத்திலான அரசியல் கல்வி மட்டுமே ஊட்டப்பட்டது. இந்தக் காலப் பகுதியில் சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகம் போர்க்குணம் மிக்க தொழிலாளர்களின் தொழிற் சங்கவாத நனவிற்குக் கூடுதலாக ஒத்துப்போகும் அரசியல் போக்கைக் கொண்டிருந்தது. இது ட்ரொட்ஸ்கிசத்தையும் அதன் சர்வதேச முன்னோக்கையும் அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு வேலைத்திட்டத்தின் இடத்தில், பிரித்தானியாவில் உள்ள ரோறி எதிர்ப்பு இயக்கத்தின் தன்னியல்பான தொழிற்சங்க நனவை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு வேலைத்திட்டத்தை தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியை ஆரம்பிக்க சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகம் வெளியிட எடுத்த முடிவு எடுத்துக்காட்டாக விளங்கிற்று.

தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சி நவம்பர் 1973 இல் ஆரம்பித்தபொழுது, அதன் தலைவர்கள், பிரித்தானியாவில் மிகவும் விரைவான சோசலிசப் புரட்சியை நோக்கிய வளர்ச்சியை எதிர்ப்பார்த்தார்கள். இதற்குக் காரணம் இல்லாமல் இல்லை: பிரிட்டன் வூட்ஸ் (Bretton Woods) அமைப்பு ஆகஸ்ட் 1971 இல் தகர்ந்தமை உலகம் பரந்த ரீதியில் பணவீக்கத்தையும் பிரமாண்டமான ரீதியில் வர்க்கப் போராட்டத்தையும் மேலோங்கச் செய்தது. போர்த்துக்கல் மற்றும் கிரேக்கத்தில் உள்ள சர்வாதிகார ஆட்சிகள் பொறிந்தன. நிக்சன் நிர்வாகம் இழிவுக்குரிய அரசியல் அவதூறுகளில் சிக்கி ராஜினாமாச் செய்ய வைக்கப்பட்டது. பிரித்தானியாவில் தொழிலாள வர்க்கத்தின் பிரமாண்டமான ரோறி விரோதப் போராட்டம் 1974ம் ஆண்டின் முதல் மாதங்களில் சுரங்கத் தொழிலாளர்களின் வேலை நிறுத்ததில் உச்சத்தை அடைந்து, ஹீத் அரசாங்கத்தை ராஜினாமாச் செய்ய நிர்பந்தித்து தொழிற்கட்சியினரை மீண்டும் ஆட்சிக்குக் கொண்டு வந்தது.

இருந்தபோதும் தொழிற்கட்சியின் 1974ம் ஆண்டு தேர்தல் வெற்றிகளின் பின், தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சி தொழிலாள வர்க்கத்தின் நனவின்மேல் இருந்த சீர்திருத்தவாதத்தின் மிச்சசொச்சத்தின் தாக்கத்தில் இருந்து எழுந்த புதிய அரசியல் பிரச்சினைகளை எதிர் கொண்டது. சமூக ஜனநாயகவாதிகளின் துரோகக் கொள்கைகள், தொழிலாளர் இயக்கத்தினுள் மட்டுமல்லாது தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியினுள்ளும் திக்குத் தெரியாத குழப்ப நிலையை உண்டாக்கியது. ஹீலி இப்பொழுது ஓ.சி.ஐ.க்கு எதிரான அரசியல் போராட்டத்தை அபிவிருத்தி செய்யத் தவறியதற்கு விலை கொடுக்க வேண்டி இருந்தது. ஹீத் அரசாங்கத்திற்கான எதிர்ப்பின் அடிப்படையில் மட்டும் கட்சிக்குச் சேர்க்கப்பட்ட தொழிற்சங்கத்தில் உள்ள தொழிலாளர் புரட்சி கட்சியின் உறுப்பினர்களின் பெரும் பகுதியினர் மத்தியில் மீண்டும் வில்சன் ஆட்சிக்கு வந்ததும், சீர்திருத்தவாத பிரமைகளை மீண்டும் புத்தெழுச்சி கொள்ளச் செய்தது. இந்தப் போக்கை எதிர்த்து தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சி செயல்படும் ஆற்றல் மிகவும் பாரிய முறையில் பலவீனப்பட்டிருந்தது. இது எதனால் என்றால் தொழிற்சங்கங்களுள் கட்சியின் வேலைகளுக்கு தலைவராக இருந்த அலன் தோர்ணற் (Alan Thornette), ஓ.சி.ஐயின் பிரித்தானிய ஆதரவாளர்களின் நிலைபாட்டிற்கு வென்றெடுக்கப்பட்டிருந்தார். உண்மையாக இயக்க ரீதியில் யாருடன் இணைந்திருக்கிறார் என்பதை வெளிப்படுத்தாமலும் ஓ.சி.ஐயின் ஆதரவாளர்கள் எழுதிய பத்திரங்களுடன் செயற்பட்டுக் கொண்டும் தோர்னற் புதிய தொழிற்கட்சி அரசாங்கத்திற்கு எதிராக தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சி தொடுத்த தாக்குதல்களை எதிர்த்தார். பொறுமையுடனும் அரசியல் உறுதிப்பற்றுடனும் கையாளப்பட்டிருக்க வேண்டிய இப்படியான கஷ்டமான நிலமையில், ஹீலி, பண்டா மற்றும் சுலோட்டரின் தலைமை ஆற்றொணா அமைப்பு ரீதியான நடவடிக்கைகளில் இறங்கிற்று. இது அனைத்துலகக் குழுவினுள் மட்டுமின்றி, தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியினுள்ளும் மீண்டும் எந்த ஒரு கருத்தூன்றிய அரசியல் கலந்துரையாடல்கள் எதுவும் இன்றி தோர்னற்றையும் அவரது ஆதரவாளர்களையும் கட்சியிலிருந்து வெளியேற்ற இட்டுச் சென்றது.

இந்தப் பிளவின் மிகவும் மோசமான சேதத்தை விளைவித்த விளைபயன் என்னவென்றால், அது இதிலும் பார்க்க எவ்வளவோ அபாயகரமான அரசியல் போக்கை தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியினுள் பலப்படுத்திற்று. இந்தப் போக்கு மத்தியதர வர்க்கப் பகுதியினரைக் கொண்டிருந்தது. இவர்கள் வில்சனின் வெற்றியைப் பின் தொடர்ந்து ஏற்பட்ட தொழிற்துறைப் போராட்டங்களின் மட்டத்தில் ஏற்பட்ட பொதுவான தளர்ச்சியடைதலுடன், விரைவாகத் தொழிலாள வர்க்கத்துடன் பொறுமையை இழந்தனர். அவர்கள் தொழிலாள வர்க்கத்தின் பரந்துபட்ட இயக்கங்களினுள் விடாப்பிடியான போராட்டம் தொடுக்க வேண்டியதன் தேவையை நிராகரித்தார்கள்.

கட்சியினுள் 1970ம் ஆண்டின் நடுப்பகுதியில் தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியின் தலைமையின் எண்ணிக்கையில் மேலோங்கி இருந்த, இந்த மத்தியதர வர்க்க சக்திகளுக்கு நெகிழ்ந்து கொடுத்தவண்ணம், தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சி மிகவும் வலுவாக தொழிலாள வர்க்கத்திடமிருந்து விலகிச் சென்றது. இது 1975ம் ஆண்டில் அதிதீவிர இடதுசாரி முன்னோக்கின் வடிவத்தை, உடனடியாக வில்சனின் தொழிற்கட்சி அரசாங்கத்தை பதவியில் இருந்து இறக்க அழைப்புவிடும் வடிவத்தை எடுத்தது. இது நடைமுறையில் தொழிற் கட்சியின் வலதுசாரிப் பகுதிக்கு எதிரான போராட்டத்தை, அதற்கு வக்காலத்து வாங்கும் மத்தியவாதிகளுக்கும் எதிரான போராட்டத்தைக் கைவிடுவதாகும். இந்தத் தவறான அரசியல் நிலைப்போக்கு கட்சியைத் தொழிலாள வர்க்கத்திடமிருந்து தனிமைப்படுத்த வழிவகுத்ததோடு, வழமையாக நடப்பது போல அதிதீவிர இடதுசாரிக் கொள்கைக்குத் துணைபோகும் ஒரு சந்தர்ப்பவாத நடைமுறைக்கு இட்டுச் சென்றது. வேர்க்கஸ் பிரஸ் (Workers Press) ஒரு மத்தியவாதப் வகைப்பட்ட நியூஸ் லைன் (ழிமீஷ்s லிவீஸீமீ) என்ற "ஜனரஞ்சகப்" பத்திரிகையாக உருமாற்றப்பட்டது.

அதேநேரத்தில் வியட்நாமில் அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தின் தோல்வியின் வெளிப்பாடு ஸ்ராலினிசத்தினதும் மற்றும் பின்தங்கிய நாடுகளின் தேசிய இயக்கங்களினதும் புரட்சிகர சாத்தியக் கூறுகள் பற்றிய ஊகங்களை ஊக்கப்படுத்தியது. மத்திய கிழக்கில் உள்ள முதலாளித்துவ தேசியவாதிகளுடனான கூட்டு அமைப்பதற்கான தேடல், கோட்பாடு அற்ற தன்மையை எடுக்க ஆரம்பித்தது. இது இறுதியில் பணத்தை நாட்டம் கொண்ட சந்தர்ப்பவாத, வியாபார உறவு மட்டத்திற்குச் சீரழிந்தது. இந்த உறவுகளின் மூலம் பெற்ற வளங்கள் தற்காலிகமாக மிகவும் நெருக்குவாரம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த அமைப்பு ரீதியான பிரச்சனைகளை தற்காலிகமாகத் தீர்த்தபோதும், நிரந்தப் புரட்சித் தத்துவம் செல்லாக் காசாக்கப்பட்டு, வரலாற்று ரீதியாக நிலை நாட்டப்பட்ட தொழிலாள வர்க்கத்தின் அரசியல் சுதந்திரம் மற்றும் அதன் புரட்சிகரப் பங்கு பற்றிய கொள்கை என்பன திட்டமிட்ட முறையில் கீழறுக்கப்பட்டன. இதைத் தொடர்ந்து ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கத்தின் அடிப்படையான உலக மூலோபாயமான புரட்சிகரத் தலைமை நெருக்கடியைத் தீர்க்க நான்காம் அகிலத்தின் பகுதிகளைக் கட்டுவது கைவிடப்பட்டது. அதன் இடத்தில் நீண்டகாலமாக கருக்கொண்டு வளர்ந்துவரும், பிரித்தானியாவில் உள்ள தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியின் சடரீதியான வளர்ச்சி மற்றும் அதன் வெற்றிகளினதும் பக்க விளைபயனாகவேதான் அனைத்துலகக் குழுவைக் கட்டும் பணியைப் பார்த்தார்கள்.