இந்த உரை, எங்கள் காலத்து இலக்கிய காரியஸ்த்தர்களின் பின்நிலைமைகளுக்கு எதிரான சொந்தப்படைப்பாக ஒளிராத போதும், வரலாற்றுக் காலக்குளறுபடி, அரசியற் குழப்பம் மற்றும் படுமோசமான கொள்கை தவறுகளோடான அதன் சேர்க்கைக்காக பார்த்தாலும் பெறுமதியானதாகும்.

றடெக்கின் சொற்களில் இருந்து, 1905-ல் லெனின் தனது இரண்டு தந்திரோபாயங்கள் என்ற குறுநூலில் (றடெக் குறிப்புரைக்கும் புத்தகம் இது ஒன்றுதான்) 1917-ன் பின்பு அரசுகளுக்கும் வர்க்கங்களுக்கும் இடையேயுள்ள உறவுகளினால் எங்களுக்கு எதிரான பெரிய அளவிலான இராணுவ நடவடிக்கையின் சாத்தியம் நீண்ட நாட்களுக்கு விலக்கி வைக்கப்படக்கூடும் என்று முன்கூட்டியே கூறினார் என்று தொடர்கிறது. இதற்கு மாறுபட்டதன்மையில், ட்ரொட்ஸ்கி 1905-ல் "ஏகாதிபத்திய யுத்தத்திற்கு பின்பு என்ன மாதிரியான சூழ்நிலை நிலவும் என்று முன்கூட்டியே காணவில்லை. ஆனால் தனித்து அந்த நாளைய யதார்த்தமான பலம்வாய்ந்த கொஹென்சொல்லேர்ன் (Hohenzollern) இராணுவம், மிகப்பலம் வாய்ந்த ஹப்ஸ்பேர்க் இராணுவம், பலம்வாய்ந்த பிரெஞ்சு பூர்ஸ் (Bourse) போன்றவற்றையே கணக்கிட்டார். இது உண்மையிலே ஒரு பயங்கரமான காலக்குளறுபடி, அதன் நகைப்பிற்கிடமான உள்முரண்பாடுகளினால் இன்னும் சிக்கலாகியுள்ளது. நான் '1905 அபிவிருத்தி மட்டத்துடன்' பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்தின் வாய்ப்பு வளத்தை எண்ணிப்பார்க்கவில்லை என்பதுவே றடெக்கை பொறுத்த மட்டில் எனது முக்கியமான தவறாகும். இப்பொழுது எனது இரண்டாவது தவறு வெளிப்படையானதாகின்றது. 1905 புரட்சியின் பொழுது என்னால் முன்வைக்கப்பட்ட பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்திற்கான வாய்ப்புவளம், 1917-ன் பின் ஏற்பட்ட சர்வதேச நிலைமைக்குள்ளே தான் வந்தது என்பதை நான் கவனத்தில் கொள்ளவில்லையாம். ஸ்ராலினது வழக்கமான வாதங்கள் இப்படித்தான் இருக்கும். "அது எங்களுக்கு வியப்பு அல்ல, 1917-லும் 1928-லும் அவரது "அபிவிருத்தி மட்டம்" எங்களுக்கு நன்றாக தெரியும்" ஆனால் றடெக் அத்தகைய கூட்டத்திற்குள்ளே எப்படி வீழ்ந்தார்?

இப்பொழுது இதுகூட கேடானதல்ல. கேடு எங்கேயென்றால் மார்க்சிசத்தையும் சந்தர்ப்பவாதத்தையும் எந்த எல்லைக்கோடு பிரிக்கிறதோ அதைத் தாண்டிப்பாய்ந்து விட்டார். புரட்சிகர நிலைப்பாட்டையும் அமைதிவாதத்தையும் என்ன எல்லைக்கோடு பிரிக்கிறதோ அதைத் தாண்டிப் பாய்ந்துவிட்டார். போருக்கு எதிராக போராடுவதை தவிர செய்வதற்கு ஒன்றுமில்லை. எப்படி எந்த வழியிலே போரைத் தடுப்பது அல்லது நிறுத்துவது. முதலாளித்துவத்தின் மேல் பாட்டாளி வர்க்கம் அழுத்தம் கொண்டு வருவதினாலா? அன்றேல் பாட்டாளி வர்க்கம் உள்நாட்டு யுத்தத்தினால் முதலாளித்துவத்தை தூக்கியெறிவதினாலா? றடெக் தற்செயலாக எங்களுக்கிடையேயுள்ள சச்சரவினுள் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் ஓர் அடிப்படைக் கொள்கையை புகுத்தினார்.

நான் விவசாயிகளை மாத்திரம் அசட்டை செய்யவில்லை, பாட்டாளி வர்க்கம் முதலாளித்துவத்தின் மேல் நெருக்குவாரம் கொண்டு வருவதையும் அதனோடு சேர்த்து பாட்டாளி வர்க்க புரட்சியை பிரத்தியேகமாக கருத்திற் கொண்டேன் என்றும் றடெக் சொல்ல விரும்பினாரா? தால்மானோ செமார்ட்டோ மொன்மொசோ போன்று அவர் அப்படியொரு அர்த்தமற்ற ஒன்றை பாதுகாக்க போகிறார் என்பதை ஏற்பது கஷ்டம். கம்யூனிச அகிலத்தின் மூன்றாம் காங்கிரசில் அந்த நாளைய அதீத இடதுசாரிகள் (Zinoviev, Thalheimer, Thaelman போன்றோர்) சோவியத் யூனியனை பாதுகாப்பதற்காக மேற்கிலே புரட்சிச்சதி (றிutsநீலீவீsனீ) செய்யும் தந்திரோபாயத்தை பிரேரித்தார்கள். எங்களுக்கு அவர்கள் செய்யக்கூடிய ஆகச்சிறந்த உதவி, எங்களின் பேரில் புரட்சி சாகசம் செய்வதிலும் பார்க்க வரிசைக் கிரமமாகவும் திட்டமிட்ட முறையிலும் அவர்களது கட்சியை கெட்டியாக்கி ஆட்சியை கைப்பற்ற தயாராவது தான் என்று லெனினும் நானும் அவர்களுக்கு கூடிய ஜனரஞ்சக முறையில் விளங்கப்படுத்தினோம். அந்த நேரத்தில் றடெக் கவலைக்கிடமாக லெனினதும் ட்ரொட்ஸ்கியினதும் பக்கமல்ல மாறாக சினேவியேவதும் புக்காரினதும் பக்கமாக நின்றார். றடெக்கால் அதைக் கட்டாயம் திருப்பி ஞாபகப்படுத்த முடியும். அப்படி இயலாவிட்டாலும் மூன்றாவது காங்கிரசின் கூட்ட அறிக்கைகள் அதை ஞாபகப்படுத்தும். லெனினதும் எனதும் நியாயங்களின் சாராம்சம் பகுத்தறிவற்ற அந்த அதீத இடதுசாரித்தன "உச்சமுறைப்படுத்தலுக்கு" எதிராகப் போராடியதாகும். கட்சி பலம் பெறுவதும் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் அழுத்தம் வளர்வதும் உள்நாட்டு, சர்வதேச உறவுகளிலே உள்ள மிக கரிசனையான காரணங்களே அன்றி மார்க்சிசவாதிகளான எங்களுக்கு "அழுத்தம்" ஆட்சியதிகாரத்தை கைப்பற்றும் புரட்சிகர போராட்டத்தின் ஒரு செயலாகும். அது பூரணமாக போராட்ட அபிவிருத்திகளிலே தங்கியுள்ளன என்று பின்பு நாங்கள் அவர்களுக்கு விளங்கப்படுத்தினோம். இந்த காரணத்தால் மூன்றாம் காங்கிரசின் முடிவில் தேர்ந்தெடுத்த பிரதிநிதிகளின் ஒரு பெரிய பிரத்தியேக கூட்டத்தில் லெனின் ஒரு சொற்பொழிவு ஆற்றினார். அந்தச் சொற்பொழிவு ஆத்மீக வாதத்திற்கும் சம்பவங்களுக்கு காத்திருக்கும் போக்குகளுக்கும் எதிராக அமைந்திருந்ததோடு பின்வரும் போதனையோடு முடிவுற்றது. அன்பு நண்பர்களே, சாகசத்தில் ஈடுபடாதீர்கள், ஓய்ந்துவிடாதீர்கள். அழுத்தத்தினால் மாத்திரம் நாங்கள் நீண்ட நாளுக்கு நீடித்திருக்க மாட்டோம்.

யுத்தத்தின் பின்பு ஐரோப்பிய பாட்டாளி வர்க்கம் ஆட்சியைக் கைப்பற்றக் கூடியதாக இருக்கவில்லை. ஆனால் அது முதலாளித்துவம் எங்களை நசுக்குவதை தடுத்தது. நானும் இது தொடர்பாக பல தடவை சொற்பொழிவாற்றியிருக்கிறேன். இருந்தபோதும் ஐரோப்பிய பாட்டாளி வர்க்கம் எங்களை நசுக்கவிடாமல் தடுக்கக்கூடியதாக இருந்தது. ஏனெனில் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் அழுத்தமும் ஏகாதிபத்தியத்தின் பாரதூரமான பின்விளைவுகளும், உலக முரண்பாடுகள் உக்கிரமடைந்ததும் ஒருங்கே பொருந்தியதனாலாகும். எந்த காரணிகள் இதிலே தீவிரமானவை என்று சொல்வது கஷ்டம் ஏகாதிபத்தியங்களுக்கு இடையேயான போராட்டமோ பொருளாதார பொறிவோ அல்லது பாட்டாளி வர்க்கத்தின் நெருக்குவாரமோ ஆனால் இந்த பிரச்சனையை இப்படி அணுகக்கூடாது. அமைதியான "நெருக்குவாரங்கள்" மட்டும் போதாது என்பதை ஏகாதிபத்திய யுத்தம் தெளிவுபடுத்தியது. நாளாவித "நெருக்கு வாரங்களுக்கு" மத்தியிலும் அது உண்டானது. கடைசியாக மிக முக்கியமானது என்னவெனில் சோவியத் குடியரசின் முன்னைய ஆபத்தான வருடங்களில் ஐரோப்பிய பாட்டாளி வர்க்கத்தின் நெருக்குவாரம் பயன்தரக் கூடியதாக இருந்தது. ஏனெனில் அந்த காலங்களில் ஐரோப்பிய பாட்டாளி வர்க்கம் நெருக்கு வாரம் கொடுக்கவில்லை. மாறாக ஆட்சியை கைப்பற்ற போராடியது அதுவும், திரும்பத் திரும்ப உள்நாட்டு யுத்த வடிவத்தை எடுத்தது.

1905-ல் யுத்தம் இருக்கவில்லை. ஐரோப்பிய பொருளாதார பொறிவு இருக்கவில்லை. முதலாளித்துவமும் இராணுவ வாதமும் முன்பு இரத்த வெறிகொண்டு விசராட்டம் ஆடியது. அந்த நாட்களில் சமூக ஜனநாயக வாதிகளின் "நெருக்குவாரம்" வில்ஹெல்ம் இரண்டையோ அல்லது பிரான்ஸ் ஜோசேப்பையோ தங்களின் படைகளோடு போலந்து இராஜ்ஜியத்திற்கு அணிவகுப்பதையோ அல்லது பொதுவாக ஜாருக்கு உதவியாக வருவதையோ சம்பூரணமாக தடுக்க முடியாமல் போனது. 1918-ல் கூட ஜேர்மன் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் அழுத்தத்தால் பால்டிக் மாகாணங்களையும் உக்கிரேனையும் கொஹென்சொல்லேர்ன் ஆக்கிரமிப்பை தடுக்க முடியாமல் போனது. அவர் மொஸ்கோவை அடைய முடியாமற் போனார் என்றால், அது அவரது இராணுவப் படைகள் போதுமானதாக இல்லாதிருந்ததன் காரணமாகவே ஆகும். அப்படி இல்லையென்றால் எப்படி மற்றும் ஏன் பிரெஸ்ட் சமாதான உடன்படிக்கை பற்றி நாம் ஒரு முடிவுக்கு வந்தோம்? எப்படி நேற்றைய சம்பவம் இலகுவாக மறக்கப்பட்டது. லெனின் ஒரு நாளும் பாட்டாளி வர்க்க அழுத்தத்தில் நம்பிக்கை வைக்கவில்லை. ஜேர்மனியிலே புரட்சி வரவில்லையென்றால் நாம் கட்டாயம் அழிந்து போவோம் என்று திருப்பித் திருப்பி அழுத்திச் சொன்னார். பெரும் காலகட்டம் இதில் நலையீடு செய்திருந்தபோதும், சாராம்சத்தில் இது சரியாகும். பிரமை வேண்டாம். தேதியிடப்படாத தடையுத்தரவை நாம் பெற்றுள்ளோம். முன்பு போலவே ஒரு மூச்சு விடும் இடைவெளி நிலைக்குள்ளேயே நாம் வாழ்கின்றோம்.