Back to screen version

தினசரி பத்திரிகை

சோசலிசத் தொழிலாளர் கழகம், மற்றும் பிரிட்டிஷ் தொழிலாள வர்க்கம் இவற்றின் வளர்ச்சிக்கு தடையாக இருக்கும் எல்லா அரசியல் பிரச்சினைகளையும் கடப்பதற்கு தன்னுடைய தினசரி பத்திரிகை திட்டத்தில் ஒரு தாயத்தை கண்டு பிடித்துவிட்டோம் என்ற நம்பிக்கையை ஹீலி முற்றிலுமாக கொண்டு விட்டார். இந்த தைரியமான செயலின்மூலம் ஏதோ ஸ்ராலினிசத்தின் பிரச்சினையை கம்யூனிஸ்ட கட்சி உடைய Morning Star போல், ட்ரொட்ஸ்கிச பத்திரிகையை வெளியிடுவதன் மூலம் தீர்க்கப்பட்டு விடமுடியும் என்று இதன்பின் வெறும் வார, இருவார இதழ்களை வெளியிடும் முக்கியத்துவமற்ற "பிரச்சாரக் குழுக்கள்" என்று திரித்தல்வாதப் பிரச்சினையை ஒதுக்கித்தள்ளுவது மட்டுமின்றி, பிரிட்டிஷ் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் கருத்துக்களையும் தகர்க்கமுடியும் என்ற நம்பிக்கையை ஹீலி கொண்டார்.

தினசரி பத்திரிகையை தொடக்கும் திட்டத்தில் தீவிரமானபோது சோசலிசத் தொழிலாளர் கட்சி அதிகபட்சமாக இருநூறு அல்லது முந்நூறு உறுப்பினர்களைத்தான் கொண்டுள்ளது என்றும், முக்கியமான ஆதாயங்களைக் கொண்டிருந்தபோதிலும், சோசலிச தொழிலாளர் கழகத்துடைய செல்வாக்கு தொழிற்சாலைகளுக்குள் மிக மட்டுப்பாடுடையதாக இருந்தது என்பதை ஹீலி அறியாமற் போகவில்லை. கட்சியின் நிதித் தளமும் தொடர்ந்து பலவீனமாகத்தான் இருந்தது. எவ்வாறு இவ்வளவு சிறிய அமைப்பு ஒரு தினசரி நாளேட்டை தொடர்ந்து வெளியிட இயலும்? இதற்கு விடையின் முக்கிய பகுதியாக, அவர் நினைத்ததை விடக் கூடுதலாகவே கருத்தளிக்கும் ஷீலா டோரன்சின் இரங்கற் குறிப்பில் காணமுடியும்:

"ஒரு தினசரி பத்திரிகைக்கு எழுத்தாளர்களும், அதைத் தொடர்ந்து இயக்குவதற்கு தொண்டர்களும் தேவை. 1968ல் பிரான்சில் நிகழ்ந்த மே, ஜூன் நிகழ்வுகள், அதன் தொடர்ச்சி செக்கோஸ்லாவாக்கியாவில் நடந்தது ஆகியவை, அறிவுஜீவிகள், கலைஞர்கள், நாடக ஆசிரியர்கள், நடிகர்கள், நடிகைகள் என்று, மத்தியதரவர்க்க, உயர் மத்தியதரவர்க்க பகுதியினரில் பெரும் பகுதிகளை முற்போக்குக் கொள்கைகளுக்கு ஈர்த்தன. இவர்கள் லண்டனில் மத்திய பகுதியிலிருந்த விவாதக் கூடங்களில் கூடி சோசலிசக் கருத்துக்களை பற்றி விவாதித்தனர்.

"இந்த தட்டைப்பற்றி ஹீலி எந்தவிதமான தலைகீழான போலி உயர்வுமனப்பான்மையை கொண்டிருக்கவில்லை; அவரைப் பொறுத்தவரையில், மிருதுத்தன்மையற்ற, அறிவுஜீவி எதிர்ப்பு தொழிலாளர் வாதம் இருந்ததில்லை. மற்றவர்கள் "மேற்கத்திய புரட்சிகர கட்சி" ("West End Revolutionary Party) என்று ஏளனமாக கூறிவந்த போது, இவர் அவர்களையும் கவர்ந்து வெல்லும் திட்டத்தில் முழுமையாக ஈடுபட்டு, மிகத்திறமையுடைய எழுத்தாளர்கள், நடிகர்கள், கலைஞர்கள் என்று நிரம்பியிருந்த தட்டை கட்சிக்குள் கொண்டுவந்தார். அதற்கு கட்டுப்பட்டு கருத்துக்களை கொள்ள அவர்கள் தொடங்கியதும், அவர்கள் இதன் செய்தித்தாளுக்கு, அதன் பிரச்சாரத்திற்கு மற்றும் அதன் தலைமைக்கும் கூட சக்திமிக்க பங்களிப்பைச் செய்தனர்."

இந்த அம்மையாரின் இப்பொழுதைய தீவிர, குணப்படுத்தமுடியாத அரசியல் சீரழிந்தநிலையில், இந்த இரண்டு பத்திகளிலும் எத்தகைய சீர்குலைக்கும் குற்றச்சாட்டு ஹீலியின் பால் வைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதைக் கூட டோரன்ஸ் உணரவில்லை. தன்னுடைய செய்தித்தாள் தொடர்ந்து நடத்தப்படவேண்டும் என்பதற்காக, ஹீலி தன்னுடைய கட்சியை எந்த வர்க்கம் ஆதரவு தருகிறது என்பதைக்கூடக் கவலைப்படவில்லை. தினசரி செய்தித்தாளுக்கு வளங்களை பெறுவதற்கு தன்னுடைய கட்சியையே மத்தியதர வர்க்கத்தின், அதுவும் அதில் சிறிதும் உறுதியற்ற பிரிவுகள் பால் திருப்பி விட்டார். மேற்குப்பகுதியின் (West End Bohemia) கட்டற்ற, தீர ஆர்வம் மிகுந்த புதிய உறுப்பினர்கள் தங்களுடைய திறமைகள், உள்ளப்போக்குகள், நரம்புத்தளர்ச்சிகள், கிறுக்குத்தனங்கள் இவற்றை மட்டும் கொண்டு வராமல், தங்களிடத்திலுள்ள ஆழ்ந்த வர்க்க உட்சிந்தனைகளையும், தப்பெண்ணங்களையும்கூட கொண்டுவந்தனர். அவர்கள் கட்சிக்கு "அடிபணிந்தனர்" என்னும் டோரன்ஸின் கூற்றைப் பொறுத்தவரையில், மேற்குப்பகுதியின் புகழ்பெற்றவர்கள் எப்பொழுதுமே ஒரு தனித்த, அழுகிப்போன, பொதுவான கட்சி உறுப்புத்தன்மையில் கரைத்துக் கொள்ளக்கூடிய ஆற்றலை இயல்பாகவே பெற்றிராத சமூக தட்டைத்தான் கொண்டுவந்தனர் என்பதுதான் உண்மையாகும்.

மேலும், தங்களை "அடிபணிய வைத்துக்கொண்டனர்" என்று கூறும்பொழுது, அது ட்ரொட்ஸ்கிசத்தின் வேலைத் திட்டத்திற்கு அல்ல, ஹீலியுடைய ஆளுமைக்கு என்றுதான், அதாவது மேற்குப்புற கனவான்கள் அவர்மீது கொண்ட கவர்ச்சிக்குத்தான் அடிபணிந்து, கட்சியின் தயாரிப்பு என்று இலண்டன் அறிவுஜீவித விவாத அரங்குகளில் ஹீலி கலந்துகொண்டதின் நினைவு பற்றிய, திறனாய்வாளர்களாலும் பாராட்டப்பட்ட நாடகத்தை படைத்தனர் என்பது அறியப்படவேண்டும். ஹீலியாக மேடையில் நடிப்பதற்கு மாபெரும் புகழ்பெற்ற சேர் லோரன்ஸ் ஒலிவியே (Sir Laurence Olivier) தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். தன்னுடைய ஆளுமையும் நடந்துகொள்ளும் முறைகளும், எத்தகைய தாக்கத்தை நடிகர்கள், நடிகையர்கள், இயக்குனர்கள், எழுத்தாளர்கள் ஆகியோர்மீது கொண்டிருந்தது என்பதை, ஹீலி அறியாதவர் அல்லர்; ஓர் தொழிலாள வர்க்கத்தின் தலைவர் என்ற முறையிலும், கட்சிக்கு விளையக்கூடிய தீமையை கருத்திற்கொள்ளாமல், வெட்கங்கெட்ட தனமாக அதைப் பயன்படுத்தி, அரசியலிலே அனுபவமற்ற, உறுதியற்ற விசுவாசிகளின் கூட்டம் தன்னை புடைசூழ்ந்து வருமாறு அவர் செய்துவிட்டார். இந்த தனிநபர்களில் சிலரை கட்சிக்குள் அனுமதித்தமை கேள்விக்குரிய தீர்ப்பை காட்டிக் கொடுத்துவிட்டது. Roy Basttersby, Vanessa, Corin Redgrave, Alex Michell என்ற பெயர்கள் மட்டும் நன்கு அறியப்பட்டிருந்த சிலரை, அவர் கட்சி தலைமையிடத்திலும் நியமனங்கள் செய்ததும் அரசியலளவில் குற்றஞ்சார்ந்த செயலே ஆகும்.

சோசலிச தொழிலாளர் கட்சினுள் (SWP) குட்டிமுதலாளித்துவ சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான போராட்டம் பற்றி ட்ரொட்ஸ்கியால் பெறப்பட்ட பின்வரும் மத்திய படிப்பினைகளில் முக்கியமான ஒன்றை ஹீலி முற்றிலும் புறக்கணித்துவிட்டிருந்தார்.

"வர்க்கப் போராட்டத்தில் சோதனைக்கு உட்படுத்தப்படாதவர்களை, பொறுப்பான பதவிகளில் அமர்த்தக்கூடாது. எவ்வளவு திறமையிருந்தாலும், சோசலிசத்தின் மீது பற்று இருந்தாலும்கூட, முதலாளித்துவ தட்டிலிருந்து வரும் இடம்பெயர்ந்து வருவோர், பிறருக்கு கற்பிப்பதற்குமுன், தொழிலாள வர்க்கத்தின் கல்விக்கூடத்தில் முதலில் தாம் கற்கவேண்டும்."

ஆனால், சோசலிச தொழிலாளர் கழகத்தில் சேருவதற்குமுன்பே, சண்டே டைம்சில் வேலைபார்த்துவந்த அலெக்ஸ் மிட்செல், Workers Press ன் ஆசிரியர் குழுவிற்கு தேர்ந்து எடுக்கப்பட்டுவிட்டார்! சோசலிச தொழிலாளர் கழகத்தில் சேர்ந்திருந்த ஓராண்டிற்குள்ளேயே, அவர் அரசியல் குழுவிற்குள்ளும் வரவேற்கப்பட்டு இடமளிக்கப்பட்டார்.

இவையெல்லாம், சோசலிச தொழிலாளர் கழகத்தை, பரந்த புரட்சிகர கட்சியாக மாற்றும் நோக்கத்தைக்கொண்ட, "தினசரி பத்திரிகைக்கான போராட்டம்" என்ற பெயரில் ஹீலியால் செய்யப்பட்டன. மாறாக, சோசலிச தொழிலாளர் கழகத்துடைய சமூக அமைப்புமுறையில் ஊழல் மலிவதற்கும், குறிப்பாக Workers Press, News Line என்று மாறியபின்னர் கட்சியின் அரசியல் அழிவிற்கான முக்கிய கருவிகளில் ஒன்றாகவும்தான் இது அமைந்தது.

* * * * *

1960கள் முழுவதும், உலக முதலாளித்துவத்தின் நிதியமைப்பில் பெருகிவந்த உறுதியற்ற தன்மையை, ஆழ்ந்த கவனத்துடன் பார்த்து வந்திருந்த ஹீலி, இது ஒரு தொழிலாள வர்க்கத்தின் போராட்டங்களாக வெடிக்க வழிகோலும் என்று கருதினார். மே-ஜூன் நிகழ்ச்சிகள் இம்முன்னோக்கை நியாயப்படுத்தியதாகவும் அவர் நினைத்தார். பிரிட்டிஷ் உழைக்கும் மக்கள் போராட்டம் விரைவாக வளர்ச்சி பெற்று வருகிறது என்ற நம்பிக்கை, தன்னுடைய நாளேட்டை தொடக்குவதற்கு, ஹீலியே கொடுத்துக் கொண்ட நியாயமாகும். ஹீலி எதிர்பார்த்திருந்த பரந்த மக்கள் இயக்கம், 1970 தேர்தலில் எட்வார்ட் ஹீத் பதவிக்கு வந்து புதிய டோரி அரசாங்கம் தொழிற்சங்க விரோத சட்டத்தை அறிமுகப்படுத்திய பின்னர்தான் வந்தது. ஆனால் சோசலிச தொழிலாளர் கழகம் இதற்குக் கொடுத்த பதிலோ, கடந்த சில ஆண்டுகளாக கடைப்பிடித்திருந்த மத்தியவாத சரிவின் தன்மையின் பாதிப்பிற்கு ஒட்டித்தான் இருந்தது; 1960களில் குட்டி முதலாளித்துவ தீவிரவாதத்திற்கு ஏற்றவாறு கொள்கைகளை மாற்றியமைத்துக்கொண்டது, இப்பொழுது டோரி-எதிர்ப்பு இயக்கத்தின் தன்னெழுச்சியான போர்க்குணத்திற்கு அடிபணிந்து முகஸ்துதி செய்தது.

புரட்சிகரமான சோசலிசக் கொள்கைகளின் அடிப்படையில், தொழிலாள வர்க்கத்தின் மிக முன்னேறிய பிரிவுகளின் ஆதரவை வெற்றி கொள்வதற்கு பதிலாக, சோசலிச தொழிலாளர் கழகம் ஹீத் அரசாங்கத்திற்கெதிரான தொழிலாள வர்க்கத்தின் அடிப்படை விரோத உணர்விற்கேற்ப மட்டுமே பொருந்துமாறு, தன்னுடைய கொள்கைகளை நீர்த்துப் போகவிட்டது. இந்த வேலைத்திட்டத்தின் அடிப்படையில், "அடிப்படை உரிமைகளை" பாதுகாக்க வேண்டும் மற்றும் புதிய தொழிற்கட்சி அரசாங்கத்தை தேர்ந்தெடுக்கவேண்டும் என்ற அழைப்புக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்ட வேலைத் திட்டத்தின் அடிப்படையில், ஹீலி, "சோசலிச தொழிலாளர் கழகத்தை வெகுஜன புரட்சிக் கட்சியாக மாற்றுவதற்கான நடவடிக்கை" வேண்டும் என்ற கருத்தை முன்மொழிந்தார்.

தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சி

தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சி (WRP) நிறுவப்பட்டதற்கான அரசியல் காரணம் எதுவும் எப்போதும் தெளிவாக கொடுக்கப்படவில்லை. அரசியல் சூழ்நிலையின் உள்ளடக்கத்தில் கழகத்திற்கும் (League), கட்சிக்கும் (Party) இடையேயான அடிப்படை வேறுபாடுகள் எதையும் ஹீலி வரையறுக்காததுடன், மார்க்சிச மற்றும் நான்காம் அகில மூலோபாய நிலைப்பாட்டிலிருந்தும், முன்னதைப் பின்னதாக "மாற்றவேண்டியதின்" கட்டாயத்தின் பொருளையும் அவர் விளக்கவில்லை. இது ஒரு வெறும் பெயர் மாற்றம் மட்டும்தான் இல்லை என்றால், அமைப்பின் செயல்முறை, தொழிலாள வர்க்கத்தோடு அதன் உறவை அது எவ்வாறு மாறுதலுக்கு உட்படுத்தும்? இந்தக் கேள்விக்கு, ஹீலி விடைகொடுக்காததுடன் பிரிட்டனின் ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கத்தின் வரலாற்றின் முந்தைய நிலைகளிலிருந்து அல்லது அவற்றையொட்டி, இந்தப் புதிய அரசியல் வடிவம் எவ்வாறு தோன்றியது என்று பகுத்து ஆராயவும் இல்லை.

வெளிப்டையாக கூறப்படவில்லையென்றாலும், இந்த மாற்றத்தின் அடிப்படை உள்ளடக்கம், சோசலிச தொழிலாளர் கழகத்தை ஒரு மத்தியவாத அமைப்பாக மாற்றுவது என்பதாகும். சோசலிச தொழிலாளர் கழகத்தை, தொழிலாள வர்க்கத்தின் இயல்பான உடனடி எழுச்சிக்கு ஏற்றவாறு மாறுதலுக்கு உட்படுத்துவதே இதன் நோக்கமாகும். நடைமுறைச் செயற்பாடுகளில், இந்த மாற்றத்தின் முக்கியமான விளைவு, பிரித்தறியாமல் உறுப்பினர் அட்டையை அமைப்பின் தெளிவற்ற நோக்கங்களுக்கு பொதுவாக உடன்பாடு தெரிவிப்பவர்களுக்கு வழங்கும் "பேரளவு ஆட்சேர்ப்புக்கான செயல்முறை" என்ற பெயரில் வழங்குதலை அறிமுகப்படுத்துதல் ஆகும். ட்ரொட்ஸ்கிச வரலாறு, கொள்கைகள், வேலைத்திட்டங்கள் இவற்றில் பயிற்சி கொடுத்து வளர்க்கப்பட வேண்டிய புரட்சிகர காரியாளர்களுக்கு பதிலாக, வெறும் ஏட்டளவில் ஏராளமான உறுப்பினர் எண்ணிக்கையை திரட்டுதல், பெரிய அமைப்பை ஏற்படுத்துதல் என்பவை கொள்ளப்பட்டன.

"அடிப்படை உரிமைகள் கட்சி" (Basic Rights Party) என புதிய அமைப்பிற்கு பெயரிடலாம் என்ற எண்ணத்தை சிறிது காலம் கொண்டிருந்தபின், கடைசி நேரத்தில் ஹீலி, கழகத்தை மாற்றியமைக்கும் திட்டத்திற்கு "தொழிலாளர் புரட்சி கட்சி" என்ற பெயரிட்டு, அனைத்துலகக் குழு, சோசலிச தொழிலாளர் கழகம் இவற்றின் வேலைதிட்டங்களை தெளிவுபடுத்துவதை விடுத்து, அதில் பேரணிகள் அமைப்பதும், வண்ணக் காட்சிகளை தீட்டுவதும்தான் நிறைந்திருந்தன. இம்முயற்சியின் முழுமையான சந்தர்ப்பவாதம், அமைப்பின் நிறுவக மாநாட்டில் நன்கு வெளிப்பட்டது. யார் நிகழ்ச்சிக்கு நுழைவுச் சீட்டு எடுத்தாலும் பங்குபெறலாம் என்ற பொதுக்கூட்டமாக அது இருந்தது. புதிய கட்சியின், Workers Press பத்திரிகையில் கொடுக்கப்பட்ட அதிகாரபூர்வமான உறுப்பினர் எண்ணிக்கை 3,000 என்பது, கட்சியின் தொடக்க நாளன்று நடத்தப்பட்ட அணியில் கலந்துகொண்டவர்களின் எண்ணிக்கை மட்டுமே ஆகும். ஞாயிற்றுக்கிழமை மாலை வந்திருந்த இந்தப் பெரும்பாலான பிரதிநிதிகள், அவர்கள் இருக்கைகளில் திங்கட்கிழமை காலை "நிறுவன மாநாட்டின்" கூட்டம் மறுபடி கூடியபோது இல்லை என்பதை குறிப்பிடத்தேவையில்லை.

தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சி நிறுவப்பட்ட பின்னர், பிரிட்டிஷ் பகுதிக்கும், அனைத்துலகக் குழுவிற்கும் இடையேயுள்ள உறவு அடிப்படையில் மாறியது. நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலக குழுவினுடைய பகுதிகள் இந்த "மாற்றம் பற்றி" Workers Press இன் பக்கங்களில் வெளிவந்ததை பார்த்துத்தான், அதாவது உடன்நிற்கும் பார்வையாளர்களாகத்தான் தெரிந்து கொண்டனர். தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியின் அரசியல் விவகாரங்களை, அனைத்துலகக் குழுவிடம் விவாதிக்க வேண்டும் என்ற தேவையைக்கூட ஹீலி பொருட்படுத்தவில்லை. அனைத்துலகக் குழுவின் திட்டம் பற்றியும், நான்காம் அகிலத்தினுள் சந்தர்ப்பவாதத்திற்கு எதிராக பிரிட்டிஷ் ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கம் நடத்திய நீண்ட போராட்டத்தை பற்றியோகூட தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியின் வேலைத்திட்டம் அதிகம் குறிப்பிடவில்லை. தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியில் சேர்க்கப்பட்டிருந்த பெரும்பான்மையான உறுப்பினர்களை பொறுத்தவரை, ஒரு சர்வதேசிய கட்சியை பற்றிய கருத்து இல்லாமல், ஒரு தேசிய கட்சியில் சேர்ந்திருந்ததாகத்தான் நினைத்தனர். உண்மையில், 1985ல் தெரியவந்தது போல், தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சியில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டிருந்த பல உறுப்பினர்களில் கணிசமான அளவினர், இந்த அமைப்பு பிரிட்டிஷ் அல்லாத அரசியல் கட்சியின் அதிகார வரம்பிற்குட்பட்டது என தெரிந்திருந்தால், அத்தகவல் முன்கூட்டியே கூறப்பட்டிருந்தால், அவர்கள் கட்சியிலேயே சேர்ந்திருக்க மாட்டார்கள்!

தொழிலாளர் புரட்சிக் கட்சி அமைக்கப்படுவதை ஒட்டிய சற்று முந்தைய காலகட்டத்தில், சோசலிச தொழிலாளர் கழகத்தின் தலைவர்கள் தங்களுடைய மத்தியவாத அரசியலுக்கு, ஒரு நவீன நியாயப்படுத்தலை வழங்கும் தத்துவார்த்த சூத்திரப்படுத்தல்களை அபிவிருந்தி செய்தனர். வேலைத்திட்டம் மீதான சந்தர்ப்பவாத காட்டிக் கொடுத்தலை நியாயப்படுத்தும் வகையில் புத்திசாலித்தன அறிவுபூர்வ முயற்சி ஒன்று மேற்கொள்ளப்பட்டது; வழக்கம் போலவே, இந்த செயல் வேலைத்திட்டத்திலும் முக்கிய பங்கினை கிளிப் சுலோட்டர்தான் கொண்டிருந்தார். OCI உடன் திடீரென்று 1971 இலையுதிர்காலத்தில் ஏற்பட்ட முறிவு, "வேலைத்திட்டம், கொள்கைகள் பற்றி உடன்பாட்டையும் விட ஆழ்ந்த முறையில், கருத்துவாத வழியிலான சிந்தனைக்கு எதிரான முற்றுமுழுதான மற்றும் கடினமான போராட்டம் அவசியமானது என்பதைத்தான் பிரிட்டனில் புரட்சிக் கட்சியை அமைத்த அனுபவம்" தெளிவுபடுத்துகின்றது என்ற வாதத்தை முன்வைக்க சுலோட்டருக்கு வாய்ப்பைக் கொடுத்தது. (Trotskyism Versus Revisionism, vol.6, New Park, p.83).

மார்க்சிச தத்துவம் தனது வெளிப்பாட்டைக் காணும் ஒரு வேலைத்திட்டம்தான் புரட்சிகரமான கட்சியைக் கட்டும் என்று ட்ரொட்ஸ்கி எப்பொழுதுமே வலியுறுத்தி வந்தார். ஆனால், வேலைத் திட்டத்திற்கு எதிராக தத்துவத்தை நிறுத்திய சுலோட்டரோ, ட்ரொட்ஸ்கிச வேலைத் திட்டத்திற்கான போராட்டத்தால் உருவாக்கப்பட்ட கட்சிகளின் நிலைத்து நிற்கும் தன்மை, செல்தகைமை இரண்டையும் கேள்விக்கு உட்படுத்தினார். "வெறுமனே ட்ரொட்ஸ்கிச வேலைத்திட்டத்தை, இருக்கும் ட்ரொட்ஸ்கிச சக்திகளை, நெருக்கடியால் உருவாக்கப்பட்ட அரசியல் அபிவிருத்திகளினால் உருவாக்கப்பட்டுள்ள காட்சியின் முன்னே கொண்டு வருவதன் மூலம், அதிகாரத்தை பெறுவதற்கும், சோசலிசம் அமைப்பதற்கும் புரட்சிகரக் கட்சிகளினால் தொழிலாள வர்க்கத்தை இட்டுச் செல்ல இயலுமா?" என அவர் வினா எழுப்பினார். "வர்க்கப் போராட்டத்தின் மாறிவிட்ட யதார்த்தத்திற்குள், இயக்கத்தின் தத்துவத்தையும் கடந்த காலத்து அனைத்து அனுபவங்களையும் மறுத்தலுக்காக, தத்துவத்திற்காக ஒரு நனவான போராட்டம் நடத்தப்படுவது அவசியமானதில்லையா?" (ibid..,p.226)