World Socialist Web Site www.wsws.org

Resolutions of the SEP (US) National Congress

Perspectives of the Socialist Equality Party

சோசலிச சமத்துவக் கட்சியின் (அமெரிக்கா) தேசிய காங்கிரஸ் தீர்மானங்கள்

சோசலிச சமத்துவக் கட்சியின் முன்னோக்குகள்

30 August 2012

Back to screen version

ஜூலை 8-12, 2012 தேதிகளில் நடந்த சோசலிச சமத்துவக் கட்சியின் (அமெரிக்கா) இரண்டாவது தேசிய காங்கிரஸில் ஒருமனதாக ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட முதலாவது தீர்மானம் கீழே பிரசுரிக்கப்படுகிறது.

1. 2008 செப்டம்பரில் லெஹ்மென் பிரதர்ஸ் பொறிவினால் தூண்டப்பட்ட பொருளாதார நெருக்கடி நீண்ட நெடிய சமூக, அரசியல் மற்றும் வரலாற்று தாக்கங்களைக் கொண்டதாகும். “சரிவு”, “மந்தநிலை” மற்றும் இன்னும் “பெருமந்த நிலை” ஆகிய வார்த்தைகளும் கூட சூழ்நிலையின் பரிமாணத்தை முழுமையாக வெளிப்படுத்தப் போதுமானதாக இல்லை. எதிர்வரவிருக்கும் “மீட்சி” குறித்து தொழில்முறை பொருளாதார நிபுணர்களும் ஊடக வருணனையாளர்களும் முன்வைக்கும்  நம்பிக்கைதரக்கூடிய குறிப்புகளைக் காண்பது நாளுக்கு நாள் கடினமாகி வருகிறது. அப்பட்டமான பழமைவாத செய்தியிதழான தி எகானாமிஸ்ட் சமீபத்தில், “உலகப் பொருளாதாரத்தில் ஏதோ மிகத் தவறாய் இருக்கிறது” என்று ஒப்புக் கொண்டது. அதன் பின் அது அப்பட்டமாய் தெரிவித்தது: “அந்த ஏதோ என்பது தடுமாறும் வளர்ச்சி மற்றும் நிதிப் பேரழிவின் அபாய அதிகரிப்பு ஆகியவற்றின் ஒரு சேர்க்கையே.” [1]

2. 20 வருடங்களுக்கும் சற்று அதிகமான காலத்திற்கு முன்பு, 1991 டிசம்பரில் சோவியத் ஒன்றியம் கலைக்கப்பட்டதை முதலாளித்துவ சித்தாந்தவாதிகள் எல்லோரும் சோசலிசத்தின் தோல்விக்கும் வரலாற்றுரீதியாக வெற்றிபெற்ற முதலாளித்துவத்திற்கு ஒரு மாற்றுக்கான சாத்தியமின்மைக்கும் மறுக்கவியலாத ஆதாரம் என்று பிரகடனம் செய்தனர். முதலாளித்துவத்திற்கு எதிராக நூறு மில்லியன்கணக்கிலான மக்கள் பங்குபெற்ற உலகளாவிய போராட்டங்களைக் கண்டிருந்த இருபதாம் நூற்றாண்டின் ஒட்டுமொத்த புரட்சிகர அனுபவமும் பயனற்றதாக, இன்னும் சொன்னால், பகுத்தறிவற்றதாகவும், எட்டமுடியாத கற்பனாவுலகத்திற்கான தேடல் என்றும் கூட அறிவிக்கப்பட்டது. இந்த அறிவிப்புகளுக்கு சோவியத் ஒன்றியத்தை சோசலிசத்துடன் வஞ்சகமான முறையில் எளிமைப்படுத்தி அடையாளம் காண்பது, அத்துடன் 1917 அக்டோபர் புரட்சிக்கு உத்வேகம் அளித்திருந்த கோட்பாடுகளின் மீதான ஸ்ராலினிசக் காட்டிக் கொடுப்பிற்கு எதிராக லியோன் ட்ரொட்ஸ்கி தலைமையில் மார்க்சிச ரீதியிலான எதிர்ப்பாளர்கள் நடத்திய போராட்டத்தை மறுப்பது ஆகிய இரண்டுமே அவசியமானதாக இருந்தது. 

3. ஆயினும் சோவியத் ஒன்றியம் கலைக்கப்படுவதற்கு முன்நிகழ்ந்த பொருளாதார நெருக்கடி சோசலிசத்தின் தோல்வியை எடுத்துக் காட்டியதாக வாதிட்ட ஆளும் வர்க்கத்திற்கு வக்காலத்து வாங்கியவர்கள்  தற்போதைய உலகளாவிய பொருளாதார நெருக்கடி முதலாளித்துவத்தின் தோல்விக்கு முக்கியமானதாக இருக்கிறது என்ற அடிப்படையில் எத்தகைய முடிவுகளுக்கும் வருவதில்லை! எப்படியிருப்பினும், 2008 இல் வெடித்த நெருக்கடி என்பது உலக முதலாளித்துவ அமைப்புமுறையின் சமநிலையில் ஒரு முறிவினைக் குறித்தது. இம்முறிவு அதன் வரலாற்று முக்கியத்துவத்தில் 1914 ஆம் ஆண்டு வெடித்த முதலாம் உலகப் போருடனும், 1929 ஆம் ஆண்டின் வோல் ஸ்ட்ரீட் பொறிவுடனும், அத்துடன் 1939 இன் இரண்டாம் உலகப் போருடனும் ஒப்பிடத்தக்கதாகும். இந்த நெருக்கடி முதலாளித்துவ அமைப்புமுறையின் ஒரு பிரம்மாண்டமான வரலாற்றுத் தோல்வியைக் குறிக்கிறது, அதனாலேயே இது, மனிதகுலத்தின் முன்னால் முதலாளித்துவத்திற்கான சோசலிச மாற்றீட்டினை கட்டுவதற்கும் மற்றும் அதற்காகப் போராடுவதற்குமான அவசியத்தினை முன்வைக்கின்றது.

4. பொருளாதார வீழ்ச்சி என்பது நாட்டிற்கு நாடு, கண்டத்திற்கு கண்டம் பரவிக் கொண்டிருக்கிறது. உலகளாவியளவில் ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட நிதிச் சந்தைகளையும் உற்பத்தியையும் கொண்ட ஒரு சகாப்தத்தில், எந்த ஒரு நாடும் எந்த முக்கியமான புவியியல்ரீதியான பிரிவினுள்ளும் ஒரு பொருளாதார நெருக்கடியின் விளைவுகளில் இருந்து தன்னை பாதுகாத்துக் கொள்ள இயலாது. அமெரிக்காவில் 2008 ஆம் ஆண்டில் ஏற்பட்ட வீட்டு அடைமானக்கடன் பொறிவு ஐரோப்பாவின் ஸ்திரத்தைக் குலைத்தது. முக்கியமான முதலாளித்துவ மையங்களிலான தமது ஏற்றுமதிச் சந்தைகளையே கூடுதலாகச் சார்ந்திருந்த சீனா, இந்தியா மற்றும் பிரேசில் ஆகிய நாடுகளில், தாக்கம் சற்று தாமதமாகத் தெரிந்தாலும், நெருக்கடி நாளுக்கு நாள் வெளிப்படையாகி வருகிறது. 

5. ஒற்றை நாணயத்துடனான ஒரு “ஐக்கிய” ஐரோப்பாவுக்கான திட்டமென்பது வரலாற்றின் மாபெரும் பொருளாதார ஏமாற்று மோசடிகளில் ஒன்றாக அம்பலப்படுவதற்கு வெறும் இரண்டு தசாப்த காலங்களே பிடித்திருக்கிறது. 1992 ஆம் ஆண்டின் மாஸ்ட்ரிச்ட் ஒப்பந்தத்திலிருந்து உருவாகியது வங்கியாளர்களுக்கான ஒரு ஐரோப்பாவே. ”சமூக சந்தைப் பொருளாதாரம்” - இது அமெரிக்காவில் கடைப்பிடிக்கப்படும் “சுதந்திர நிறுவன” நடைமுறைக்கு மனிதாபிமானத்துடனான ஐரோப்பிய மாற்றாக வெகுகாலம் போற்றப்பட்டது - தோமஸ் மால்துஸ் இருந்திருந்தால் உற்சாகத்துடன் வரவேற்றிருக்கக் கூடிய முதலாளித்துவத்தின் ஒரு வடிவத்திற்கு வழிவிட்டிருக்கிறது. ஐரோப்பிய ஒன்றியத்துக்குள் இருக்கும் ஒவ்வொரு நாட்டிலும் “சிக்கன நடவடிக்கை” என்பது தான் ஆதார வார்த்தையாக ஆகியிருக்கிறது. கிரீஸில் தொழிலாள வர்க்க மக்கள் அநாதரவான நிலைக்குள் தள்ளப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். நாட்டின் 16 இல் இருந்து 25 வயதுக்கு உட்பட்ட இளைஞர்களில் பாதிப்பேர் வேலைவாய்ப்பின்றி இருக்கின்றனர். போர்த்துக்கல், பிரிட்டன், அயர்லாந்து மற்றும் இத்தாலியிலுள்ள தொழிலாளர்களும் பெருகிய நிராதரவான நிலைமைகளுக்குக்கு முகம் கொடுக்கின்றனர். பிரான்சில் சோசலிஸ்ட் கட்சியின் புதிய அரசாங்கம் தொழிலாளர்களின் வாழ்க்கைத் தரங்களைக் கீழிறக்கும் நோக்கத்துடனான நடவடிக்கைகளை அமல்படுத்துவதில் இறங்குவதற்கு அதிக நேரம் தாழ்த்தப் போவதில்லை. ஆனால் தொழிலாள வர்க்கத்தின் மீதான தாக்குதல் தீவிரமுற்ற நிலையிலும், ஐரோப்பிய முதலாளித்துவம் நெருக்கடிக்கு, பயனுள்ள பதிலிறுப்பை விடுங்கள், ஒரு ஒன்றுபட்ட பதிலிறுப்பை வடிவமைப்பதற்கும் கூட இயலாதிருக்கிறது. முதலாளித்துவ தேசிய-அரசு வடிவமைப்பில் வரலாற்றுரீதியாக வேரூன்றியிருக்கும் பொருளாதாரக் கொள்கைகளிலான பேதங்களை ஒற்றை ஐரோப்பிய நாணய மதிப்பின் இருப்பு வெல்வதற்குத் தோற்றிருக்கிறது. ஐரோப்பாவை முதலாளித்துவ ஆட்சி மற்றும் முதலாளித்துவப் பொருளாதாரத்தின் அடிப்படையில் ஒன்றுபடுத்துவதற்கான முயற்சியென்பது இராணுவ-போலிஸ் வன்முறையின் மூலமும், அரசியல் சர்வாதிகாரத்தின் மூலமும் மற்றும் தொழிலாள வர்க்கத்தின் வாழ்க்கைத் தரங்களை பேரளவில் சரிப்பதின் மூலமும் மட்டுமே நிறைவேற்றத்தக்க ஒரு பிற்போக்குத்தனமான திட்டமாகும். ஒவ்வொரு ஐரோப்பிய நாட்டிலும் இருக்கும் ஆளும் வர்க்கமும் தனது சொந்த தேசிய நலன்களுக்கு இணக்கமானதொரு தீர்வை விரும்புகிறது. ஐரோப்பிய அரசுகளுக்கு இடையிலான மோதலைத் தவிர்க்க 1945க்குப் பின்னர் உருவாக்கப்பட்ட பொருளாதாரக் கட்டமைப்புகளும் அரசியல் ஸ்தாபனங்களும் இருக்கின்றன என்ற போதிலும், முதலாளித்துவ ஐரோப்பா இன்று அது இரண்டாம் உலகப் போர் சமயத்தில் இருந்த அளவுக்கு பிளவுபட்டு நிற்கிறது.

6. 1930களின் பிற்பகுதியில், பெருமந்தநிலையால் உருவாக்கப்பட்ட அரசியல் நோக்குநிலை பிறழ்வினை விவரித்த ட்ரொட்ஸ்கி, “மூலதனத்தின் பாரம்பரியமான கட்சிகள் அனைத்தும் சிந்தனை முடக்கமடைந்த ஒரு இரண்டும்கெட்டான் நிலையின் எல்லையில் இருக்கின்றன” என்றார். [2] ஐரோப்பாவில் நிலவுகின்ற சூழ்நிலைக்கு இந்த வார்த்தைகள் அசாதாரணமான துல்லியத்துடன் பொருந்துகின்றன. மிகவும் சிந்திக்கக் கூடிய முதலாளித்துவ வருணனையாளர்களும் கூட இந்த நெருக்கடியில் இருந்து வெளிவருவதற்கான வழியைக் காணவில்லை. “பீதி என்பது மிகவும் பகுத்தறிவானதாய் ஆகியிருக்கிறது” (“Panic Has Become All Too Rational,”) என்ற தலைப்பிட்ட ஒரு பத்தியில் ஃபைனான்சியல் டைம்ஸின் மார்ட்டின் வொல்ஃப் எழுதினார்:

அழுத்தத்தின் கீழுள்ள நாடுகள் எவ்வளவு வலி தாங்க முடியும்? ஒருவருக்கும் தெரியாது. ஒரு நாடு யூரோ மண்டலத்தை விட்டு வெளியேறினால் என்னவாகும்? ஒருவருக்கும் தெரியாது. இந்த நெருக்கடியில் இருந்து வெளியேறுவதற்கான தொலை-நோக்கு மூலோபாயம் என்ன? ஒருவருக்கும் தெரியாது. இத்தகைய நிச்சயமற்ற தன்மை நிலவுகின்றதைக் கொண்டு பார்த்தால், பீதி என்பது, அந்தோ, பகுத்தறிவானது தான். இதற்கு முன் 1930கள் எப்படி நடந்திருக்கும் என்று எனக்குப் புரியாமலிருந்தது. இப்போது புரிகிறது. அதற்குத் தேவையெல்லாம் எளிதில் நொருங்கத்தக்க பொருளாதாரங்கள், இறுக்கமானதொரு பண ஆட்சி, என்ன செய்யப்பட வேண்டுமென்பது குறித்து தீவிரமாய் விவாதம் நடந்து கொண்டே இருப்பது, துன்பப்படுவது நல்லது என்ற பரவலான நம்பிக்கை, குறுகிய பார்வை கொண்ட அரசியல்வாதிகள், ஒத்துழைக்கும் திறனில்லாமை அத்துடன் நிகழ்வுகளை தாண்டிச்செல்லத் தவறுவது ஆகியவை தான். [ஜூன் 5, 2012]

7. உலக நெருக்கடி, வோல் ஸ்ட்ரீட்டின் ஒரு பொறிவினால் தூண்டப்பட்டது என்பது அதிகம் தற்செயலானதல்ல. இலாப விகிதத்தின் நீண்டகால வீழ்ச்சியால் செலுத்தப்பட்டு, உற்பத்தித் துறைகளிலான முதலீட்டில் இருந்து விலகிச் சென்ற இயக்கத்தின் விளைபொருளாக “நிதிமயமாக்கம்” என்ற நிகழ்வுடன் தொடர்புபட்ட பொருளாதார ஒட்டுண்ணித்தனம் உருவாகியிருந்தது. “நிதிமயமாக்கம்” அமெரிக்காவில் மிகத் துரிதமாய் முன்னேறியது என்கிற உண்மையானது உலகின் மேலாதிக்கமிக்க தொழிற்துறை சக்தியாக இருந்ததில் இருந்து அந்நாட்டின் நிலை சிதைந்ததுடன் பிரிக்கவியலாமல் தொடர்புபட்டதாகும். ஒட்டுண்ணித்தனத்தின் வளர்ச்சி அமெரிக்க முதலாளித்துவத்தின் சிதைவுக்குச் சாட்சியம் கூறுகின்ற ஒரு நிகழ்வாக உள்ளது. கூட்டு பங்கு பத்திரங்கள் மற்றும் வீட்டு அடமானக் கடன் தொடர்பான பிற மோசடியான நிதிக் கருவிகளின் உருவாக்கம் என்பது பெருநிறுவன மற்றும் தனிநபர் சொத்துத் திரட்சி நிகழ்முறையை உற்பத்தி நிகழ்முறையில் இருந்து பிரித்ததில் இருந்து நேரடியாக வருவதாகும். 1980களின் ஆரம்பந்தொட்டு, ஒரு தலைமுறைக்குள்ளாக, நிதித் தொழிற்துறை என்பது மொத்த பெருநிறுவன இலாபங்களிலான தனது பங்கினை 6 சதவீதத்தில் இருந்து சுமார் 50 சதவீதமாக அதிகரித்துக் கொண்டு விட்டிருக்கிறது. நிதி நிறுவனங்களின் இந்த அபார வளர்ச்சி மலைக்க வைக்கும் செல்வத்தை இந்த வோல் ஸ்ட்ரீட் உயரடுக்கிற்குள்ளாக குவிப்பதற்கு உதவியிருக்கிறது, இந்த உயரடுக்கோ தனது வரம்பற்ற ஆதாரவளங்களை முதலாளித்துவ அரசு தனது நலன்களுக்கு முழுமையாய் கீழ்ப்படிவதை உறுதி செய்வதற்கென பணியமர்த்தியிருக்கிறது. அதே நேரத்தில் நிதி உயரடுக்கு பொதுக் கல்வி மற்றும் பொது சுகாதாரம் போன்ற பொதுச் சொத்துக்களையும் சேவைகளையும் கொள்ளையடிப்பதற்கும் அவற்றை முன்னெப்போதையும் விட நேரடியாக தனியார் இலாபத் திரட்சிக்கு கீழ்ப்படியச் செய்வதற்கும் முனைந்து வந்திருக்கிறது.

8. அமெரிக்காவில் யதார்த்தத்திலிருந்து விலகிய ஒரு சூழல் 2012 ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்கு மேலே தொங்குகிறது. ஜனாதிபதி ஒபாமாவும் குடியரசுக் கட்சி போட்டி வேட்பாளர் மிட் ரோம்னியும் அமெரிக்க முதலாளித்துவத்தின் அருமை பெருமைகள் குறித்தும் அதன் தளர்ச்சியடையாத தொழில்முனைவியத்தைக் குறித்தும் ஒரே மாதிரியான கதைகளையும் தேய்வழக்குகளையும் கூறி வருகின்றனர். “எல்லையற்ற வாய்ப்பு”களின் பூமியாக அமெரிக்காவின் “மகத்தான தன்மை”யைப் பாதுகாக்க இருவருமே வாக்குறுதி தருகின்றனர். ஆனால் ஜூன் 2012 இல் வெளியான மத்திய வங்கிக் கூட்டமைப்பின சுற்றிதழ் யதார்த்தத்தில் இருந்து நழுவும் இந்த வேட்பாளர்களுக்கு உண்மைகளின் அடிப்படையில் உடைத்தெறியும் ஒரு மறுப்பை வழங்குகிறது. அந்த சுற்றிதழ் தெரிவித்தது:

2007-10 வரையான காலத்தில், அமெரிக்கப் பொருளாதாரம் பெருமந்தநிலைக்குப் பிந்தைய அதன் மிகக் கணிசமான வீழ்ச்சியை சந்தித்தது. 2007 ஆம் ஆண்டின் மூன்றாம் காலாண்டிற்கும் 2009 ஆம் ஆண்டின் இரண்டாம் காலாண்டிற்கும் இடையில், அதாவது தேசியப் பொருளாதார ஆராய்ச்சிக் கழகத்தினால் (National Bureau of Economic Research) உத்தியோகபூர்வமான மந்தநிலைக் காலமென தீர்மானிக்கப்பட்டிருந்த காலத்தில், உண்மையான மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி (GDP) சுமார் 5.1 சதவீதம் வீழ்ச்சி கண்டிருக்கிறது. இதே காலத்தில், வேலைவாய்ப்பின்மை அளவு 5.0 சதவீதத்தில் இருந்து 9.5 சதவீதமாக உயர்ந்திருக்கிறது, இது 1983க்குப் பிந்தைய மிக உயர்ந்த அளவாகும். மாபெரும் மந்தநிலை என்று சொல்லப்படுவதில் இருந்தான மீட்சியும் குறிப்பாக மிக மந்தமாய் இருக்கிறது; உண்மையான மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி 2011 ஆம் ஆண்டின் மூன்றாம் காலாண்டு வரையில் மந்தநிலைக்கு முந்தைய மட்டத்திற்குத் திரும்பவில்லை. வேலைவாய்ப்பின்மை விகிதம் 2009 ஆம் ஆண்டின் மூன்றாம் காலாண்டு முழுவதிலும் தொடர்ந்து அதிகரித்த வண்ணமிருந்தது, 2010 காலத்தில் தொடர்ந்து 9.4 சதவீதத்திற்கு மேலேயே இருந்தது. [3]

9. இந்நெருக்கடி பெரும்பான்மை அமெரிக்கர்களின் நிகர செல்வத்தின் மீது ஏற்படுத்தியிருக்கும் பாதிப்பு குறித்த மிக முக்கியமான தரவு:

2007 முதல் 2010 வரையான காலத்தில், பணவீக்கத் திருத்தத்துடனான நிகர செல்வத்தின் அளவு - குடும்பங்களின் மொத்த சொத்துகளுக்கும் அவர்களின் கடன்களுக்கும் இடையிலான வித்தியாசம் – சராசரியிலும்  மிகக்குறைந்தளவிலும் பெருமளவில் வீழ்ச்சி கண்டிருந்தது. சராசரி  அளவு 38.8 சதவீதம் சரிந்திருந்தது, மிகக்குறைந்தளவு 14.7 சதவீதம் சரிந்திருந்தது. நிகர செல்வத்தின் மிகக்குறைந்தளவு 2001 ஆம் ஆண்டின் மட்டத்திற்குச் சரிந்திருந்தது, நிகர செல்வத்தின் சராசரி அளவு 1992 கணக்கெடுப்பிற்குப் பின் கண்டிராத மட்டங்களுக்கு நெருக்கமாய் சரிந்திருந்தது. [4]

10. சுமார் நான்கு தசாப்தங்களாக, பணவீக்கத் திருத்தம் செய்யப்பட்ட தொழிலாளர்களின் வருவாய் தேங்கியிருந்திருக்கிறது. ஊதிய மட்டங்களிலான தேய்வினால் ஏற்பட்ட தாக்கம் 1990களிலும் புதிய நூற்றாண்டின் முதலாம் தசாப்தத்திலும் வீட்டு விலைகளில் ஏற்பட்ட துரிதமான அதிகரிப்பின் மூலமாக பகுதியாக சரிக்கட்டப்பட்டது. ஆயினும் வீட்டுக் கடன் குமிழியின் 2008 ஆம் ஆண்டு பொறிவு அமெரிக்க முதலாளித்துவம் நெடுங்காலமாய் சரிவு கண்டு வந்திருந்ததின் சமூகப் பாதிப்புகளை காட்சிக்குக் கொண்டு வந்தது. சராசரியின் நிகர செல்வத்திலான வீழ்ச்சியின் அளவு - சுமார் 40 சதவீதம் - அமெரிக்காவின் உலகப் பொருளாதார நிலையில் ஏற்பட்ட சிதைவினால் கட்டளையிடப்பட்ட தொழிலாளர்’ வாழ்க்கைத் தரங்களிலான மிருகத்தனமான கீழ்நோக்கிய திருத்தலைக் குறிக்கிறது. 

11. அமெரிக்கர்களில் மிகப் பெரும்பான்மையினரின் - தொழிலாள வர்க்கத்தினரும் மற்றும் நடுத்தர வர்க்கத்தின் கணிசமான பிரிவுகளும் - நிகர செல்வத்திலான வீழ்ச்சி சமூக அசமத்துவத்தின் அதீத அளவுகளின் அபிவிருத்தியுடன் கைகோர்த்து நிகழ்ந்திருக்கிறது. கடந்த மூன்று தசாப்தங்களில் தொழிலாள வர்க்கத்திடம் இருந்ததான வருவாய் பரந்த அளவில் நிதி உயரடுக்குகளுக்கு மாற்றப்படுவது நடந்தேறியுள்ளது. வருவாய் மற்றும் நிகர செல்வ வளர்ச்சியின் மிகப்பெரும் பங்கு மக்களில் 10 சதவீதமான பணக்காரர்களின் குவிந்திருக்கிறது. சலுகை படைத்த அந்த சமூகக் குழுவிற்குள்ளாக, தனிநபர் செல்வ அதிகரிப்பிலான ஆகப் பெரும் பங்கு மக்களில் 1 சதவீதமான  பணக்காரர்களினால் பெறப்பட்டிருக்கிறது.  

12. ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்புபட்ட இரண்டு காரணிகள் தான் அமெரிக்க ஆளும் வர்க்கத்தின் மூலோபாயத்திற்கான அடிப்படையை உருவாக்குகின்றன: முதலாவது காரணி, அமெரிக்காவின் உலகளாவிய பொருளாதார நிலை சீரழிந்தமை; இரண்டாவதாக, சற்று முந்தைய காலம் வரைக்கும், ஒரு அதிக அபிவிருத்தி கண்ட முதலாளித்துவ ஜனநாயக அரசினால் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியாததாகக் கருதப்பட்டு வந்திருக்கக் கூடிய ஒரு மட்டத்திற்கு, செல்வம் ஓரிடத்தில் குவிந்தமை. முதல் காரணிக்கான தனது பதிலிறுப்பாக அமெரிக்க ஆளும் உயரடுக்கு உலகமெங்கும் ஒரு சவாலுக்கப்பாற்பட்ட பூகோள-அரசியல் மேலாதிக்கத்தை - நிகரவிளைவாய் ஒரு வல்லாதிக்க நிலையை - மறுஸ்தாபகம் செய்வதற்கு தனது மிதமிஞ்சிய இராணுவ சக்தியை களத்தில் பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறது. இந்த வழியில் அமெரிக்கப் பொருளாதாரச் சிதைவின் நீண்டகாலப் பின்விளைவுகளைத் திருப்புவதற்கான தீர்மானத்துடன் அமெரிக்கா இருக்கிறது. இரண்டாவது காரணிக்கான பதிலிறுப்பாக, ஆளும் வர்க்கம் அமெரிக்க மக்களின் ஜனநாயக உரிமைகளின் மீதான தனது தாக்குதலை அதிகப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறது. இராணுவவாதம் மற்றும் ஒடுக்குமுறை ஆகிய அதன் மூலோபாயத்தின் இரண்டு அடிப்படையான அம்சங்களும் “பயங்கரவாதத்தின் மீதான போர்” சட்டகத்திற்குள்ளாக அமல்படுத்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன.

13. 1928 இல், அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தின் எழுச்சியில் வெகு ஆரம்ப கட்டம் ஒன்றிலேயே, லியோன் ட்ரொட்ஸ்கி எச்சரித்தார்: “பொருளாதார எழுச்சிக் காலகட்டத்தைக் காட்டிலும் நெருக்கடியின் காலகட்டத்தில், அமெரிக்க மேலாதிக்கம் மிக முழுமையாகவும், மிக வெளிப்படையாகவும், அத்துடன் மிகவும் இரக்கமற்றும் செயல்படும்.” [5]  இந்த வார்த்தைகள் தீர்க்கதரிசனமானவை. 1991 இல் சோவியத் ஒன்றியம் கலைக்கப்பட்டதை உலகம் முழுமையின் மீதும் இராணுவ வன்முறையைக் கட்டவிழ்த்து விடுவதற்கான ஒரு சந்தர்ப்பமாகவே அமெரிக்கா அர்த்தப்படுத்திக்கொண்டிருந்தது என்பது இப்போது வெளிப்படையாக உள்ளது. பனிப் போரின் காலத்தில் அமெரிக்கா மீது நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டிருந்த ஒரு கட்டுப்பாடு (இந்த கட்டுப்பாடு மிக மிகக் குறுகியதாக இருந்தபோதிலும் கூட) அதன்பின் அவசியமாக இருக்கவில்லை. கடந்த 20 ஆண்டு காலத்தில் அமெரிக்கா எடுத்திருக்கும் நடவடிக்கைகளைக் கொண்டு பார்த்தால், ஒருவேளை 1917 இன் அக்டோபர் புரட்சி நடந்திராதிருந்தால் உலகம் இப்போது எங்ஙனம் இருந்திருக்கும் என்பதை சிந்தனை செய்து பார்க்க முடியும். இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பின் ஆசியாவின் பெரும்பகுதியிலும், மத்திய கிழக்கிலும், மற்றும் ஆபிரிக்காவிலும் நேரடியான காலனித்துவ ஆட்சியை முடிவுக்குக் கொண்டுவந்த தேசிய சுய-நிர்ணயத்திற்கான பரந்த மக்களின் இயக்கங்கள் எல்லாம் அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தின் முழுச் சக்தியையும் எதிர்கொள்ள நேர்ந்திருக்கும். ஹிரோசிமா மற்றும் நாகாசாகி ஆகிய பாதுகாப்பற்ற நகரங்களின் மீது இரண்டு அணுகுண்டுகளைப் போட்டு தனது மிருகத்தனமான இரக்கமின்மையை ஏற்கனவே வெளிப்படுத்தியிருந்த அமெரிக்கா எந்த சந்தர்ப்பத்தையும் வீணடித்திருக்காது, அத்துடன் பழைய ஐரோப்பிய காலனித்துவ சக்திகளின் இடத்தைப் பிடிப்பதற்கான அதன் பாய்ச்சலை எதுவும் தடுத்திருக்க முடியாது.

14. சோவியத் ஒன்றியம் கலைக்கப்பட்டமையானது அமெரிக்காவிற்கு ஒரு இடைவிடாத போருக்கான வேலைத்திட்டத்திற்கு மேடையமைத்து கொடுத்தது. 1991 முதலாக, அதன் இராணுவப் படைகள் ஏறக்குறைய உலகின் ஒவ்வொரு பகுதியிலுமே நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டு வந்திருக்கின்றன. செவ்வியல் மார்க்சிசத்தின் மொழியைப் பயன்படுத்திக் கூறினால், அமெரிக்க மேலாதிக்கத்தை உறுதி செய்கின்ற அம்சங்களின் பேரில் “உலகைப் புதிய வகையில் பங்கிடுவதற்கு” அது முனைகிறது. அமெரிக்கா அதன் மூலோபாய நலன்களின் ஒரு பாகமாகக் காணாத பிராந்தியமென்று உலகின் ஒரு பகுதியும் கூட கிடையாது. அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்திற்கு என்ன தான் வேண்டும்? எல்லாமே! ஒவ்வொரு நாட்டின் மீதும், கண்டத்தின் மீதும், கடல்-வெளி மீதும், கடல்கள் மீதும் மற்றும் அயல்கிரக வெளி மீதும் தனது மேலாதிக்கத்தை ஸ்தாபிப்பதற்கு அது தீர்மானத்துடன் இருக்கிறது. இந்தப் பூகோள அரசியல் மேலாதிக்க வெறி அமைதியான நடவடிக்கைகளின் மூலமாக அடையப்பட முடியாது. ஆப்கானிஸ்தான், ஈராக், பாகிஸ்தான், ஏமன் மற்றும் லிபியா என ஒரு நாட்டிற்கு அடுத்து இன்னொரு நாடாக ஊடுருவல் அல்லது குண்டுவீச்சுகளுக்கு இலக்காக்கப்பட்டிருக்கின்றன. சிரியாவில் ஒரு உள்நாட்டுப் போருக்குத் தூண்டுதலளித்து வரும் அமெரிக்கா ஈரானையும் அச்சுறுத்தி வருகிறது. அதே சமயத்தில் ஒபாமா நிர்வாகம் சீனாவைத் தனிமைப்படுத்துவதன் மீதும் அதனைச் சுற்றி வளைப்பதன் மீதும் பெருங் கவனத்தைக் குவித்து வருகிறது. அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தின் வெடிப்பு பிரிக்கவியலாமல், அனைத்து பெரும் சக்திகளும் பங்குபெறுகின்ற ஒரு உலகளாவிய மோதலுக்கான திசையில் அழைத்துச் சென்று கொண்டிருக்கிறது, இது அணு அழிவு அபாயத்தை எழுப்பும்.

15. 9/11 நிகழ்வுகள் ஒரு சாக்குப்போக்கான "பயங்கரவாதத்தின் மீதான போர்” தொடங்கப்பட்டமையானது அரச கொள்கையின் ஒரு தொடர்ச்சியான சாதனமாக இராணுவ வன்முறை ஸ்தாபனமயமாக்கப்படுவதை குறித்தது. போரையும் கொலைகளையும் உத்தியோகபூர்வமாய் போற்றுவதென்பது ஒரு அவலட்சணமான தன்மையைப் பெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது. அமெரிக்க ஜனாதிபதியின் ஆளுமை என்பது முடியாட்சி சீசர் மற்றும் மாபியா தலைவனின் ஒரு விநோதக் கலவையாக மறுஅவதாரமளிக்கப்படுகிறது. ஒபாமா, ஆளில்லா ஏவுகணைத் தாக்குதல்களுக்கு இலக்காகப் போகின்ற தனிநபர்களைத் தெரிவு செய்ய தானே தனது நேரத்தில் கணிசமான பகுதியை அர்ப்பணித்தார், அத்துடன் இந்தக் கொலைகளின் போது எந்தவித இராணுவ அல்லது பயங்கரவாத நடவடிக்கைக்கும் கொஞ்சமும் தொடர்பில்லாத அப்பாவி மக்களும் உடன் பாதிக்கப்படுபவர்களில் இருப்பார்கள் என்பதை நன்கு அறிந்த பிறகே அவர் ஒப்புதல் அளித்தார் என்கிற உண்மையை விளம்பரப்படுத்துகிறார். கொல்லப்பட்டவர்களில் அமெரிக்கக் குடிமக்களும் கூட இருக்கின்றனர், அவர்களது தலைவிதி சட்டப்பூர்வமான உரிய நடைமுறை இல்லாமல் அத்துடன் அமெரிக்க அரசியல் சட்டத்தை அப்பட்டமாய் மீறிய வகையில் தீர்மானிக்கப்படுவதில் முடிந்திருக்கிறது. விடயத்தை வெளிப்படையாகவே கூறவேண்டுமாயின், அமெரிக்க ஜனாதிபதி கொலைக்கான குற்றவாளியாவார். நாஜி மூன்றாம் குடியரசின் முன்னணி “சட்ட” தத்துவாசிரியராக இருந்த கார்ல் ஸ்கிமிட்டால் உருவாக்கப்பட்ட “விதிவிலக்கு அரசு” ("State of Exception") கருத்தையே தமது நடவடிக்கைகளுக்கான அடிப்படையாக புஷ் மற்றும் ஒபாமா நிர்வாகங்கள் ஏற்றுக் கொண்டிருக்கின்றன.    

16. அடிப்படையான ஜனநாயக உரிமைகளை நடைமுறையில் கைகழுவுவதற்கான சாக்காக “பயங்கரவாதத்தின் மீதான போர்” சேவை செய்திருக்கிறது. ஆட் கொணர்வுக்கும், சட்டபூர்வமான நடைமுறைக்கும் மற்றும் முகாந்திரமற்ற தேடல்கள் மற்றும் பறிமுதல்களுக்கு எதிரான பாதுகாப்புக்குமான உரிமை உட்பட உரிமைகள் மசோதாவில் உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்டுள்ள அத்தனை ஜனநாயகப் பாதுகாப்புகளுமே மிகப் பெரும் தாக்குதல்களுக்கு இலக்காக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

17. அடிப்படையான அரசியல்சட்டக் கோட்பாடுகளில் மற்றும் நடைமுறைகளிலான முறிவு ஜனாதிபதியின் தனிநபர் குணாதிசயங்களில் (அவை எவ்வளவு தான் கவர்ச்சியற்றவையாக இருக்கின்றபோதினும்)  கவனம் குவிப்பதன் மூலமாக விளக்கப்பட முடியாது. இந்த மாற்றத்திற்கான மூலம் ஏகாதிபத்தியத்தின் பொருளாதார நிர்ப்பந்தங்களிலும் அமெரிக்க சமூகத்தின் வர்க்க அமைப்பிலும் (அதன் முன்கண்டிராத சமூகத் துருவமயமாக்கல் மட்டங்களுடன்) தங்கியிருக்கிறது. மக்களின் விஞ்சிய பெரும்பான்மையினருக்கு வாழ்க்கை நிலைமைகள் மோசமடைவது சமூக அமைதியின்மைக்கு இட்டுச் சென்றாக வேண்டும் என்பதை ஆளும் வர்க்கம் மிகத் தெளிவாகவே அறிந்து வைத்திருக்கிறது. அதன் கோணத்தில் இருந்து, அரசியல்சட்ட உத்தரவாதங்களைக் கீழறுப்பதே, தொழிலாள வர்க்கமும் இளைஞர்களும் சகிக்க முடியாத சமூக நிலைமைகளுக்கும், அசமத்துவத்திற்கும் மற்றும் இராணுவவாதத்திற்கும் எதிராகத் துவக்குகின்ற தாக்குதல்களை ஒடுக்குவதற்கான தயாரிப்பாகும்.

பகுதி ll

18. உலகப் பொருளாதார நெருக்கடி தீவிரமடைவதென்பது பிரிக்கவியலாமல் அமெரிக்காவிற்குள்ளும் மற்றும் உலகமெங்கிலும் வர்க்கப் போராட்டத்தின் மறுஎழுச்சிக்கு இட்டுச் சென்று கொண்டிருக்கிறது. துனிசியாவிலும் எகிப்திலும் 2011 ஆம் ஆண்டில் வெடித்த பரந்த மக்களின் போராட்டங்கள் புரட்சிகர எழுச்சி அபிவிருத்தி கண்டு வருவதற்குக் கட்டியம் கூறின. மேலும், 2011 ஆம் ஆண்டின் போராட்டங்கள் சர்வதேசத் தொழிலாள வர்க்கத்தின் நனவின் மீது ஒரு ஆழமான தாக்கத்தையும் கொண்டிருந்தன. முபாரக்கின் சர்வாதிகாரத்தை கீழிறக்கிய பெருந்திரள் ஆர்ப்பாட்டங்கள் கெய்ரோவில் வெடித்த சில வாரங்களுக்குள்ளாகவே, தஹ்ரீர் சதுக்கத்தின் உதாரணம் விஸ்கான்சினில் ஆளுநரான வாக்கரின் பிற்போக்குத்தனமான கொள்கைகளை எதிர்த்துப் போராடிய அமெரிக்கத் தொழிலாளர்களால் கையிலெடுக்கப்பட்டது.

19. புரட்சிகரப் போராட்டங்களின் தவிர்க்கவியலாத் தன்மையை முன்கணிப்பதும் பின் அவை விரிவடையக் காத்திருப்பதும் மட்டும் போதுமானதல்ல. அவ்வாறான அமைதிவாதப்போக்கிற்கும், தத்துவார்த்த ரீதியாக வழிகாட்டப்படுகின்ற பிரக்ஞை மற்றும் புரட்சிகர நடைமுறை இவை இரண்டின் ஐக்கியத்தின் மீது வலியுறுத்துகின்ற மார்க்சிசத்திற்கும் இடையே எந்தவொரு சம்பந்தமும் கிடையாது. மேலும், முபாரக்கின் வீழ்ச்சிக்குப் பிந்தைய காலத்தின் நிகழ்வுகள் மிகத் தெளிவாய் எடுத்துக் காட்டுவதைப் போல, சோசலிசப் புரட்சியின் வெற்றிக்கு ஒரு புரட்சிகரக் கட்சி இருப்பது அவசியமாக இருக்கிறது. பரந்து விரிந்த போராட்டங்கள் வெடிப்பதற்கு முன்னதாக, தொழிலாள வர்க்கத்திற்குள்ளாக, எல்லாவற்றிற்கும் முதலாய் அதன் மிக முன்னேறிய கூறுகளிடையே, ஒரு கணிசமான அரசியல் பிரசன்னத்தை அபிவிருத்தி செய்வதற்கு சோசலிச சமத்துவக் கட்சி அதனால் இயன்ற அனைத்தையும் செய்தாக வேண்டும். புரட்சிகர முன்னோக்கின் மையமான பிரச்சினைகளை ஆராய்ந்த ஒரு இயக்கமாக அது இருக்க வேண்டும். முதலாளித்துவ நெருக்கடியானது தொழிலாள வர்க்கத்தை தீவிரமயப்படுத்தி சோசலிசப் புரட்சிக்கான புற நிலைமைகளை வழங்குகிறது. அதிகாரத்திற்கான போராட்டத்தில் தொழிலாள வர்க்கத்தை வழிநடத்திச் செல்லக் கூடிய மூலோபாயத்தையும் தந்திரோபாயத்தையும் உருவாக்கியளிப்பது சோசலிச சமத்துவக் கட்சியின் பொறுப்பாகும்.