WSWS
:Tamil
:
செய்திகள் ஆய்வுகள்
:
ஆசியா :
இந்தியா
இந்தியா:
வேலைநிறுத்தத்தில் இறங்கியிருக்கும் NLC
ஒப்பந்த தொழிலாளர்கள் போராட்டத்தை
தொழிற்துறைரீதியாகவும் அரசியல்ரீதியாகவும் விரிவுபடுத்த வேண்டும்
By Arun Kumar
and Moses Rajkumar
15 May 2012
use
this version to print | Send
feedback
இந்தியாவின்
அரசுத்துறை
மற்றும்
தனியார்துறை
இரண்டிலுமே
ஒரேமாதிரியான
நிர்ணயமாகியுள்ள
ஒரு
மலிவு-உழைப்பு
மற்றும்
ஒடுக்குமுறை
முறைமையை
இந்திய
அரசாங்கத்துக்குச்
சொந்தமான
நெய்வேலி
லிக்னைட்
கார்ப்பரேஷன்
(NLC)
நிறுவனத்தில்
வேலைசெய்து
வரும்
14,000
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்கள்
ஏப்ரல்
21
அன்று
முதல்
நடத்தி
வரும்
வேலைநிறுத்தத்தின்
மூலம்
சவால்
செய்து
வருகின்றனர்.
இந்தச்
சவாலுக்கு
இந்திய
ஆளும்
உயரடுக்கும்
அதன்
ஸ்தாபனங்களும்
அச்சுறுத்தலையும்
வன்முறையையும்
பதிலாக
அளித்துள்ளது.
சென்ற
வாரத்தின்
இறுதி
வரையிலும்
தமிழகத்தில்
அமைந்திருக்கும்
இந்த
நிலக்கரி
அகழ்வு
மற்றும்
மின்
உற்பத்தி
நிறுவனம்
வேலைநிறுத்தம்
செய்து
வரும்
தொழிலாளர்களுடன்
எந்தவிதமான
பேச்சுவார்த்தைகளையும்
நடத்துவதற்கு
பிடிவாதமாக
மறுத்து
வந்தது.
அதேசமயத்தில்
வேலைநிறுத்தத்தில்
ஈடுபட்டிருக்கும்
தொழிலாளர்களை
நீக்கி
விட்டு
அவர்களுக்குப்
பிரதியீடாக
புதிய
தொழிலாளர்களைப்
பணியமர்த்தும்படி
ஒப்பந்ததாரர்களுக்கு
அழுத்தமளித்தது.
2010ல்
39
நாள்
வேலைநிறுத்தத்திற்கு
பின்னர்
ஏற்பாடான
ஒரு
ஒப்பந்தத்தில்
தொழிலாளர்கள்
கையெழுத்திட்டுள்ளதை
காட்டி
நீதிமன்றங்கள்
இந்த
வேலைநிறுத்தத்தை
சட்டவிரோதமானதாக
அறிவித்துள்ளன.
இதே
ஒப்பந்தத்தை
NLCம்
ஒப்பந்ததாரர்களும்
திட்டமிட்டபடி
மீறி
வந்துள்ளனர்.
தமிழகத்தின்
மாநில
அ.இ.அ.தி.மு.கழக
அரசாங்கம்
வேலைநிறுத்தம்
செய்துள்ளவர்கள்
மீது
போலிசை
ஏவியுள்ளதை
அடுத்து
மொத்தம்
மொத்தமாய்
கைது
நடவடிக்கைகள்
அடுத்தடுத்து
நடந்துள்ளன.
மிகுந்த
போர்க்குணத்துடன்
போராடி
வரும்
பல
தொழிலாளர்களையும்
இந்த
கைதுகளை
சாக்காக
வைத்து
வேலையிலிருந்து
நீக்க
மத்திய
அரசாங்கத்துக்கு
சொந்தமான
NLC
நிறுவன
நிர்வாகம்
இப்போது
அச்சுறுத்திக்
கொண்டிருக்கிறது.
இருப்பினும்,
சம
ஊதியம்
மற்றும்
வேலை
“நிரந்தரம்“
ஆகியவற்றுக்கான
போராட்டத்தை
வெற்றிகரமாக
நடத்துவதற்கு,
வறுமைப்பட்ட
NLC
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்களை
பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதாக
போலியாக
காட்டிக்
கொள்கின்ற
முதலாளித்துவ
ஆதரவு
தொழிற்சங்கங்கள்
தான்
மிகப்பெரும்
முட்டுக்கட்டையாக
அமைந்திருக்கின்றன.
ஸ்ராலினிச
இந்தியக்
கம்யூனிஸ்ட்
கட்சியின்
(CPI)
தொழிற்சங்கக்
கூட்டமைப்பான
அனைத்திந்திய
தொழிற்சங்க
காங்கிரஸில்
(AITUC)
இருந்து
இந்தத்
தொழிற்சங்கங்கள்
எல்லாமே
கடந்த
இரண்டு
வருடங்களில்
தமிழகம்
மற்றும்
இந்தியாவெங்கிலும்
வெடித்த
பல
பிற
போர்க்குணமிக்க
வேலைநிறுத்தங்களை
எவ்வாறு
தனிமைப்படுத்தினவோ,
அதே
வகையில்
NLC
தொழிலாளர்களது
போராட்டத்தையும்
திட்டமிட்டு
தனிமைப்படுத்திக்
கொண்டிருக்கின்றன.
வேலைநிறுத்தத்தில்
தலையீடு
செய்வதற்கு
காங்கிரஸ்
கட்சி
தலைமையிலான
மத்திய
அரசாங்கத்திற்கும்
மாநில
அ.இ.அ.தி.மு.க.
அரசாங்கத்திற்கும்
கோரிக்கைவிடுமாறு
தொழிலாளர்களை
இந்த
AITUC, CPI,
மற்றும்
நாடாளுமன்றத்தில்
அதன்
சகோதர
ஸ்ராலினிசக்
கட்சியாக
இருக்கும்
இந்திய
மார்க்சிஸ்ட்
கம்யூனிஸ்ட்
கட்சி
(CPM)
ஆகியவை
வலியுறுத்திக்
கொண்டுள்ளன.
ஏதோ
இந்த
பெரு
வணிக
ஆதரவு
அரசாங்கங்கள்
எல்லாம்
NLC
நிர்வாகத்தை
ஆதரிப்பதில்
ஏற்கனவே
ஆழமான
ஈடுபாடு
கொண்டிருக்காதவை
போலவும்
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்கள்
பயன்படுத்தப்படுவதற்கு
முன்னிற்காதவை
மற்றும்
ஊக்கப்படுத்தாதவை
போலவும்
இவை
இவ்வாறு
கூறுகின்றன.
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்களுக்கு
ஆதரவாய்
வேலைநிறுத்தப்
போராட்டத்தில்
இறங்கும்படி
நிரந்தரத்
தொழிலாளர்களுக்கு
அழைப்பு
விடுப்பதற்கும்
கூட
AITUC, CPM
உடன்
இணைந்த
இந்திய
தொழிற்சங்கங்களின்
மையம்
(CITU),
மற்றும்
பிற
தொழிற்சங்கங்கள்
தயாரில்லை.
வேலைநிறுத்தம்
செய்து
வரும்
NLC
தொழிலாளர்களிடம்
இருந்து,
ஒப்பந்த
உழைப்பு
மற்றும்
மலிவுக்
கூலிக்கு
எதிராகவும்
தொழிலாளர்
உரிமைகளுக்காகவும்
தொழிலாள
வர்க்கத்தின்
தொழிற்துறைரீதியான
மற்றும்
அரசியல்ரீதியான
தாக்குதலை
வேண்டி
கோரிக்கை
விடுக்கப்படுமானால்
அது
இந்தியாவெங்கிலும்
ஆதரவைப்
பெறும்
என்பதில்
எந்த
சந்தேகமும்
இல்லை.
கடந்த
இரண்டு
தசாப்தகாலத்தில்
NLC
போன்ற
பொதுத்துறை
நிறுவனங்களாயினும்
சரி
மற்றும்
இந்தியாவின்
புதிய
உலகளாவிய
ஒருங்கிணைப்பு
பெற்ற
வாகன
உற்பத்தித்துறை
மற்றும்
மின்னணுத்
தொழிற்துறைகளாயினும்
சரி,
இவை
ஒப்பந்த
தொழிலாளர்களை
திட்டமிட்டு
விரிவுபடுத்திச்
சென்றிருந்தன.
அவற்றின்
நோக்கமெல்லாம்
ஊதியங்கள்
மற்றும்
நல
உதவிகளைக்
குறைத்து
இலாபங்களைப்
பெருக்குவது,
தொழிலாளர்களை
மேலதிகமாய்
சுரண்டும்
பொருட்டு
அவர்களை
பிளவுபடுத்தி
வைப்பது,
மற்றும்
விருப்பம்
போல்
வளைத்துக்
கொள்கின்ற
“நெகிழ்வுத்
தன்மை
பெற்ற”
தொழிலாளர்
படையை
உருவாக்குவது
இவை
தான்.
வேலை
விடயத்தில்
இந்த
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்கள்
நிலைமை
நிரந்தரத்
தொழிலாளர்கள்
போன்று
தான்
உள்ளது.
ஒரே
வித்தியாசம்
இவர்களின்
ஊதியங்கள்
மிகக்
குறைந்ததாய்
இருக்கும்.
அத்துடன்
நிரந்தரத்
தொழிலாளர்களுக்குக்
கிடைக்கும்
குறைந்தபட்ச
பாதுகாப்புகளும்
கூட
இவர்களுக்குக்
கிடைக்காது.
NLC
இல்
வேலை
பார்க்கும்
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்களில்
பலரும்
பதினைந்து
வருடங்களாக,
இருபது
வருடங்களாக,
சில
சந்தர்ப்பங்களில்
முப்பது
வருடங்களாக
வேலை
பார்த்து
வருகிறார்கள்.
இந்தியாவின்
மிகுந்த
இலாபமீட்டும்
பொதுத்துறை
நிறுவனங்களில்
ஒன்றான
NLC
இந்த
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்களில்
சிலருக்கு
நிரந்தரத்
தொழிலாளர்களுக்கு
அளிக்கும்
ஊதியத்தில்
10
சதவீத
அளவே
இருக்கக்
கூடிய
மிகக்
குறைந்த
ஊதியத்தையும்
கூட
வழங்கி
வருகிறது.
சம
வேலைக்கு
சம
ஊதியம்
என்பதும்,
வேலை
நிரந்தரம்
என்பதும்
தான்
தமிழ்நாட்டில்
ஃபாக்ஸ்கான்,
BYD
எலெக்ட்ரானிக்ஸ்
போன்ற
நிறுவனங்கள்
மற்றும்
ஹரியானா
மாநிலத்தின்
மானேசரில்
இருக்கும்
மாருதி
சுசுகி
கார்
பாகங்கள்
ஒன்றுசேர்ப்பு
தொழிற்சாலை
உள்ளிட்ட
ஏராளமான
தொழிற்சாலைகளில்
சமீபத்தில்
நடைபெற்ற
வேலைநிறுத்தங்கள்
மற்றும்
உள்ளிருப்புப்
போராட்டங்களின்
பிரதான
அல்லது
மையப்
பிரச்சினையாக
இருந்து
வந்திருக்கின்றன.
ஒவ்வொரு
சந்தர்ப்பத்திலுமே,
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்களை
”நிரந்தரமாக்க”க்
கோரும்
கோரிக்கையை
முதலாளிகள்,
அரசாங்கம்,
போலிஸ்
மற்றும்
நீதிமன்றங்களின்
உதவியுடன்
கடுமையாக
எதிர்த்து
வந்திருக்கின்றனர்.
சொல்லப்
போனால்,
நிரந்தரத்
தொழிலாளர்களை
வேலை
நீக்கம்
செய்வதையும்
தொழிற்சாலைகளை
மூடுவதையும்
எளிதாக்கும்
வகையில்,
அதாவது
“நிரந்தரத்
தொழிலாளர்களின்”
வேலை
நிலைமைகளையும்
மோசமாக
சுரண்டப்படும்
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்களின்
நிலைக்கு
இறக்குகின்ற
வகையில்,
தொழிலாளர்
சட்டங்களில்
“சீர்திருத்தம்”
செய்ய
பெரு
வணிகங்கள்
வெகுநாட்களாகவே
மத்திய
அரசாங்கத்திற்கு
அழுத்தமளித்து
வருகின்றன.
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்களை
அமர்த்துவதற்கு
எதிரான
ஒரு
உண்மையான
போராட்டத்திற்கு
தொழிலாள
வர்க்கத்தை
பெருந்திரளாய்
அணிதிரட்டுவது
அவசியம்.
அதாவது
ஒட்டுமொத்த
ஆளும்
ஸ்தாபகத்துடன்,
அதன்
நீதிமன்றங்களுடன்
மற்றும்
போலிசுடன்
நேருக்கு
நேர்
மோத
வேண்டியிருக்கும்
என்பதை
தொழிற்சங்கங்கள்
நன்கு
உணர்ந்துள்ளன.
அரசாங்கம்
மற்றும்
முதலாளிகள்
வடிவமைக்கின்ற
கூட்டு
பேர
முறைமையை
அமுல்படுத்துபவர்கள்
என்ற
அரசு
அங்கீகாரத்துடனான
பாத்திரத்தை
வகித்து
முதலாளித்துவ
ஒழுங்கின்
பாதுகாவலர்களாய்
திகழும்
இந்த
தொழிற்சங்கங்கள்
அத்தகையதொரு
அணிதிரட்டப்பட்ட
போராட்டத்தை
தடுப்பதற்கு
தீர்மானத்துடன்
உள்ளன.
NLC
வேலைநிறுத்தம்
தொழிலாள
வர்க்கத்தின்
எதிர்ப்புப்போராட்டத்தின்
தாக்குமுனையாக
மாறுவதைக்
காட்டிலும்
அது
தோற்கடிக்கப்படுவதைத்
தான்
அவை
அதிகம்
விரும்புகின்றன.
2010
இல்,
நிரந்தரத்
தொழிலாளர்களும்
போராட்டத்தில்
இழுக்கப்பட
ஆரம்பிக்கின்ற
அந்த
சரியான
நேரம்
பார்த்து
இவை
NLC
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்களது
வேலைநிறுத்தப்
போராட்டத்தை
ஒடுக்கி
விட்டன.
திராவிட
முன்னேற்றக்
கழகத்துடன்
இணைந்த
தொழிற்சங்கம்
போராட்ட
அடகுவைப்பைத்
திணிப்பதில்
தோல்வியுற்றதற்கு
பின்னர்,
AITUC,
நாள்
கூலியில்
வெறும்
60
ரூபாய்
(1.15
அமெரிக்க
டாலர்)
அற்பமான
அதிகரிப்புக்குப்
பிரதிபலனாக
2015
ஆம்
ஆண்டு
வரை
மேலதிகமான
ஊதிய
அதிகரிப்புக்
கோரிக்கைகளை
வைப்பதில்லை
என்பதான
ஒரு
வாக்குறுதியை
அளித்து
இந்தப்
போராட்டத்தைக்
கைவிட
அழைப்பு
விடுப்பதற்கு
ஒப்புக்
கொண்டது.
CPI
மற்றும்
CPM
ஆகியவை
இந்திய
ஆளும்வர்க்கத்தின்
கட்சிகளாகும்.
அவை
முதலாளித்துவ
ஒழுங்கை
உறுதிப்படுத்துவதற்கு
கடமைப்பாடு
கொண்டவையாய்
செயல்பட்டு
வருகின்றன.
இக்கட்சிகளும்
இவற்றின்
இடது
முன்னணியும்
மத்தியில்
அடுத்தடுத்து
வந்த
பெரு
வணிக
அரசாங்கங்களை
முட்டுக்
கொடுத்து
வந்திருக்கின்றன.
இப்போது
நடந்து
வரும்
காங்கிரஸ்
கட்சி
தலைமையிலான
ஐக்கிய
முற்போக்குக்
கூட்டணி
அரசாங்கத்திற்கு
2004-08
வரையான
காலத்தில்
ஆதரவு
கொடுத்து
வந்ததும்
இதில்
அடங்கும்.
மே
2011
வரை
இக்கட்சிகள்
ஆட்சி
அதிகாரம்
அமைத்திருந்ததான
மேற்கு
வங்காளம்
மற்றும்
கேரளா
ஆகிய
மாநிலங்களிலும்
இவர்கள்,
சமூகச்
செலவினங்களை
வெட்டியது,
தகவல்
தொழில்நுட்பத்
துறையில்
வேலைநிறுத்தங்களைத்
தடைசெய்தது,
மற்றும்
பெரு
வணிகங்களின்
பிரம்மாண்டத்
திட்டங்களுக்காய்
விவசாயிகளிடம்
இருந்து
நிலங்களை
பலவந்தமாய்ப்
பறித்தது
என
“முதலீட்டாளர்
ஆதரவு”க்
கொள்கைகள்
என்று
அவர்களே
அழைத்த
ஒன்றையே
பின்பற்றினர்.
தமிழ்நாட்டில்
CPI
மற்றும்
CPM
ஆகிய
இருகட்சிகளும்
தி.மு.க
மற்றும்
அ.இ.அ.தி.மு.க
ஆகிய
இரு
கட்சிகளைத்
தான்
மாறி
மாறி
ஆதரிக்கப்
போட்டி
போட்டு
வந்திருக்கின்றன.
தொழிலாள
வர்க்கத்தின்
போராட்டங்களை
பெரு
வணிகக்
கட்சிகளுடனான
தங்களின்
பிற்போக்கான
கூட்டணிகளுக்கு
திட்டமிட்டு
இவை
அடிபணியச்
செய்து
வந்திருக்கின்றன.
2010
நவம்பரில்
BYD
எலெக்ட்ரானிக்ஸ்
தொழிலாளர்கள்
போர்க்குணத்துடன்
நடத்திய
வேலைநிறுத்தத்தை
முடிவுக்குக்
கொண்டு
வர
வலியுறுத்திய
ஸ்ராலினிசத்
தலைமையிலான
CITU
அதற்குக்
கூறிய
காரணம்,
தமிழ்நாட்டின்
வலதுசாரி
திமுக
அரசாங்கம்
அ.இ.அ.தி.மு.க
அரசாங்கத்தால்
மாற்றப்படும்போது
(இந்த
அ.இ.அ.தி.மு.க
கட்சி
சென்ற
முறை
ஆட்சியில்
இருந்த
சமயத்தில்
தான்
பெருந்திரள்
கைதுகளையும்
அதிகமான
துப்பாக்கிச்
சூடுகளையும்
பயன்படுத்தி
அரசாங்க
ஊழியர்களின்
வேலைநிறுத்தத்தை
உடைத்திருந்தது)
நிலைமை
சரியாகி
விடும்
என்பது
தான்.
CPI
மற்றும்
CPM
உடன்
தேர்தல்
கூட்டணி
அமைத்து
சட்டமன்றத்
தேர்தலில்
பெரும்பான்மையான
இடங்களைப்
பெற்று
விட்ட
அ.இ.அ.தி.மு.க
இப்போது
வேலைநிறுத்தம்
செய்து
வரும்
NLC
தொழிலாளர்களுக்கு
எதிராக
போலிஸை
ஏவி
வருகிறது.
தமிழக
பிராந்திய
முதலாளித்துவ
உயரடுக்கின்
கட்சிகளுடன்
CPI
செய்து
வரும்
கைப்புரட்டு
வேலைகளின்
ஒரு
பகுதியாக
AITUC, NLC
இல்
உற்பத்தி
செய்யப்படும்
மின்சாரம்
இம்மாநிலத்திற்கு
மட்டுமே
பிரத்யேகமாக
பயன்படுத்தப்பட
வேண்டும்
என்ற
ஒரு
பிற்போக்குத்தனமான
கோரிக்கையை,
NLC
தொழிலாளர்களின்
மேல்
திணித்திருக்கிறது.
NLC
தொழிலாளர்கள்
வெற்றி
பெற
வேண்டுமாயின்,
அவர்கள்
தொழிற்சங்கங்கள்
மற்றும்
ஸ்ராலினிச
இடது
கட்சிகளிடம்
இருந்து
அரசியல்ரீதியாகவும்
அமைப்புரீதியாகவும்
கட்டாயம்
முறித்துக்
கொண்டு,
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்
முறை
மற்றும்
வறுமைநிலை
ஊதியங்கள்
ஆகியவற்றுக்கு
எதிராய்
ஒட்டுமொத்தத்
தொழிலாள
வர்க்கம்
நடத்தும்
தாக்குதலுக்கு
ஈட்டிமுனையாய்
தங்களது
போராட்டத்தை
மாற்ற
வேண்டும்.
வேலைநிறுத்தங்கள்
மற்றும்
உள்ளிருப்புப்
போராட்டங்கள்
உள்ளிட்ட
போர்க்குணம்
பெற்ற
தொழிற்சாலை
நடவடிக்கைகள்
எல்லாம்,
ஒரு
தொழிலாளர்’
அரசாங்கத்திற்கான
போராட்டத்தின்
பின்னால்
ஏழை
விவசாயிகள்
மற்றும்
அனைத்து
உழைக்கும்
மக்களையும்
அணிதிரட்டும்
நோக்கத்துடனான
தொழிலாள
வர்க்கத்தின்
ஒரு
அரசியல்
தாக்குதலை
அபிவிருத்தி
செய்வதுடன்
பிணைக்கப்பட
வேண்டும்.
அத்தகையதொரு
அரசாங்கம்
முக்கியமான
பொருளாதார
நெம்புகோலை
தொழிலாள
வர்க்கத்தின்
ஜனநாயகக்
கட்டுப்பாட்டின்
கீழ்
வைக்கும்.
அதன்மூலம்
பொருளாதார
வாழ்க்கையானது
ஒரு
மிகச்சிறிய
பெருநிறுவன
உயரடுக்கின்
இலாபங்களை
உற்பத்தி
செய்வதற்காய்
அல்லாமல்
சமூகத்
தேவைகளைப்
பூர்த்தி
செய்கிறதான
விதத்தில்
ஒழுங்கமைப்பு
செய்யப்பட
முடியும்.
இந்தக்
கட்டுரையாசிரியர்கள்
இதனையும்
பரிந்துரைக்கின்றனர்:
[இந்தியா:
NLC
தசாப்த
காலங்களாய்
ஒப்பந்தத்
தொழிலாளர்களைப்
பயன்படுத்தி
வரும்
விதத்தை
வேலைநிறுத்தம்
சவால்
செய்கிறது]
|