Back to screen version

121. இதற்கான அரசியல் அடித்தளம் 1943ம் ஆண்டு மே மாதம், கம்யூனிச அகிலம் ஸ்ராலினால் கலைக்கப்பட்ட போது, சோவியத் ஒன்றியம் சோசலிசப் புரட்சியை எதிர்க்கிறது என்று பிரிட்டனுக்கும், அமெரிக்காவிற்கும் ஒரு உத்திரவாதம் வழங்கப்பட்டபோதே அமைக்கப்பட்டுவிட்டது. யுத்தத்திற்கு பிந்தைய ஐரோப்பாவை பிளவுபடுத்தல், முதலாளித்துவம் மேற்கில் அதிகாரத்தை வைத்திருக்கும், சோவியத் ஒன்றியம் கிழக்கு ஐரோப்பாவின் "இடைத்தடை பிரதேசத்தில்" மட்டுமே உரிமை கோரும் என்பதை உருவாக்கியது. இது தெஹ்ரான், யால்டா மற்றும் போட்ஸ்டாம் இல் நடந்த மாநாடுகளில் முடிவு செய்யப்பட்டது.

122. ஸ்ராலினிச கட்சிகள், தொழிலாள வர்க்கம் அதிகாரத்தை கைப்பற்றுவதையும், சோசலிசத்தை கட்டமைப்பதையும் வெளிப்படையாகவே எதிர்த்தன. 1943ல் பிரெஞ்சு ஸ்ராலினிசத்தின் ஒரு வெளியீடு, "பழைய அரசியல் வேறுபாடுகள் அனைத்தும் பின்புலத்திற்கு தற்போது தள்ளப்பட்டுள்ளன" என்று அறிவித்தது. ஜூன், 1940ல் பிரெஞ்சு பொறிவிற்கும், யுத்தத்திற்கும் இட்டுச் சென்று கொண்டிருந்த நிகழ்வுகள், பிரெஞ்சு முதலாளித்துவத்தின் முக்கியமான எதிரி ஹிட்லர் கிடையாது, மாறாக தொழிலாள வர்க்கம் தான் என்பதை எடுத்துக்காட்டியது. எவ்வாறிருப்பினும், முதலாளித்துவத்துடன் கூட்டுறவை ஏற்படுத்துவதற்கு பிரெஞ்சு ஸ்ராலினிசவாதிகளுக்கு இதுவொரு தடையாக இல்லை. "எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, பிரெஞ்சு தேசத்தின் நலன்களைக் கருத்தில் கொண்டு, ஒரு தசாப்தத்திற்கும் மேலாக ஹிட்லரின் பிரச்சாரத்தால் நஞ்சூட்டப்பட்டவர்களுடனும் கூட, பிரெஞ்சு கம்யூனிஸ்டுகள் நெருக்கமாக கூட்டுறவு செய்து கொண்டிருந்தனர். மேலும் கம்யூனிஸ்டுகளை வாட்டிவதைப்பதற்கு பிரான்ஸுடன் அணுகுவது ஒரு கனத்த வீச்சைப் பெற்றிருக்கிறது, இது குறிப்பிடத்தக்களவில் சரணடையும் வாய்ப்பை எளிமைப்படுத்திக்கொடுத்தது...."[58] இத்தாலியிலும், கிரீஸிலும் அரசியல் நிலைநோக்கு ஒரேமாதிரியாக தான் இருந்தது, ஆனால் ஜேர்மனியில், பாசிச-எதிர்ப்பையும், தொழிற்சாலை குழுக்களையும் கலைப்பதில் வேலைசெய்வதற்காகவும், முதலாளிகள் பங்குபெறுவதற்கு அனுமதிக்கப்பட்டிருந்த நிர்வாக அமைப்புகளில் தங்களை அமர்த்திக் கொள்ளவும் மாஸ்கோவிற்கு நாடுகடத்தப்பட்டிருந்த ஜேர்மன் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் ஸ்ராலினிஸ்டுகள் மீண்டும் திரும்பி வந்தார்கள். யுத்தத்தின் போதும், அதற்கு பிந்தைய உடனடி காலப்பகுதியின் போதும், ஆசியா முழுவதும் பரவியிருந்த பரந்த காலனித்துவ-எதிர்ப்பு போராட்டங்களில் ஸ்ராலினிஸ்டுகள் முதலாளித்துவ தேசியவாத சக்திகளுக்கு ஆதரவளித்துடன், தொழிலாள வர்க்கத்தால் சுயாதீனமாக நடத்தப்பட்ட எவ்வித போராட்டங்களையும் எதிர்த்தனர். இது அவர்களுடைய "இரண்டு-கட்ட" கோட்பாட்டுடன் கோர்த்திருந்தது. அதாவது தொழிலாள வர்க்கம் அதிகாரத்தை கையில் எடுக்க முன் முதலாளித்துவத்தின் தலைமையின்கீழ் "தேசிய ஜனநாயகத்திற்கு" போராடவேண்டும் என்பதை அக்கோட்பாடு கொண்டிருந்தது. ஜப்பானில், இந்த கோட்பாடு முதலாளித்துவ ஜனநாயக புரட்சியின்-- சக்திவாய்ந்த ஆதாரத்தை, அதாவது ஜப்பானிய தொழிலாள வர்க்கத்தின் யுத்த எழுச்சியை ஒடுக்க ஆக்கிரமிப்பு துருப்புகளுக்கு உதவுவதில் பெரும் பாத்திரம் வகித்தது-முகவர்களாக இருந்த அமெரிக்க ஆக்கிரமிப்பு துருப்பிற்கும், ஜெனரல் மெர்ஆர்த்தருக்கும் முகமன் கூறுவதற்காக கையிலெடுக்கப்பட்டிருந்தது.

123. ஸ்ராலினிசத்தின் காட்டிக்கொடுப்பானது, மேலாதிக்கமிக்க ஏகாதிபத்திய சக்தியான அமெரிக்காவிற்கு, ஐரோப்பிய மற்றும் உலக முதலாளித்துவத்தின் தகர்ந்திருந்த அடித்தளங்களை மீண்டும் கட்டமைப்பதற்கும், யுத்தத்திற்கு பிந்தைய பொருளாதார விரிவை உறுதிப்படுத்துவதற்கான அடித்தளத்தை உருவாக்குவதற்கும் தேவையான அரசியல் நிலைமைகளை ஏற்படுத்திக்கொடுத்தது. அதற்கு பின்னர் வந்த ஆண்டுகளில், பல்வேறு குட்டிமுதலாளித்துவ குழுக்கள் ட்ரொட்ஸ்கிச புரட்சிகர முன்னோக்கின் மீது தாக்குதலை தொடுப்பதற்கான ஆரம்பப்புள்ளியாக முதலாளித்துவத்தின் மறுஸ்திரத்தன்மை பயன்படுத்தப்பட்டது. ட்ரொட்ஸ்கி ஒரு புரட்சியை கணித்தார், ஆனால் அது உருவாகவில்லை. ஆகவே நான்காம் அகிலத்தின் முன்னோக்கு தவறு என்று கூறப்பட்டது. புரட்சிகர போராட்ட தசாப்தங்களில் இருந்து பெறப்பட்ட ஆழ்ந்த உட்பார்வைகளை பிரதிபலித்தும், மிகவும் மாறுபட்ட நிலைமைகளை உள்ளிணைத்தும், ட்ரொட்ஸ்கி வலியுறுத்தியதாவது: முன்னோக்கு என்பது அதை குறித்த தேதியில் "அடைவதற்குரிய", ஏதோவொரு வகையான வாக்குறுதி குறிப்பல்ல. மாறாக, ஓர் ஒட்டுமொத்த சகாப்தத்திற்கான ஓர் அரசியல் நிலைநோக்காக அது வரையறுக்கப்பட்டது. அவரின் முக்கிய இறுதி அறிக்கைகளில் ஒன்றில், அவர் எழுதுவதாவது: "முதலாளித்துவ உலகை ஒரு நீண்ட மரண வேதனையாக கருதாத வரைக்கும், அது வெளியேறுவதற்கான எந்த வழியும் இல்லை. இதற்கு தசாப்தங்களுக்கும் மேலான நீண்டகாலம், யுத்தங்கள், எழுச்சிகள், தற்காலிக போர்நிறுத்த உடன்பாடுகளின் குறுகிய இடைநிகழ்வுகள், புதிய யுத்தங்கள், மீண்டும் புதிய எழுச்சிகள் என்பன தேவைப்படுகிறது. ஓர் இளம் புரட்சிகர கட்சி அதனை இந்த முன்னோக்கின் அடித்தளத்தில் தான் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும். வரலாறு அதனை பரிசோதிக்க, அனுபவங்களை ஒன்றுதிரட்ட, முதிர்ச்சியடைய போதிய வாய்ப்புகளையும், சாத்தியக்கூறுகளையும் அளிக்கும். முன்னணிப்படையினர் எந்தளவிற்கு விரைவாக உறுதியடைந்து இருக்கின்றார்களோ அந்தளவிற்கு இரத்தந்தோய்ந்த எழுச்சிகளின் சகாப்தகாலத்தின் அளவு குறைக்கப்படும் போது, அந்தளவிற்கு நம்முடைய பூமி குறைவான பேரழிவுகளால் பாதிக்கப்படும். ஆனால் பாட்டாளிகளின் தலைமையாக ஒரு புரட்சிகர கட்சி எவ்வகையிலேனும் இல்லாதவரையில், மாபெரும் வரலாற்று பிரச்சினை தீர்க்கப்படாது. வேகம் மற்றும் கால இடைவெளிகளைப் பற்றிய கேள்வி மிகவும் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது; ஆனால் பொதுவான வரலாற்று முன்னோக்கையோ அல்லது நம்முடைய கொள்கையின் திசையையோ மாற்றாது. முடிவான தீர்மானம் மிகவும் எளிமையான ஒன்று தான்: பாட்டாளிகளின் முன்னணிப்படையை படிப்பிப்பதற்கும், ஒருங்கிணைப்பதற்குமான பணியை பத்து-மடங்கு சக்தியுடன் செய்ய வேண்டியதே தேவையாய் இருக்கிறது. முக்கியமாக, நான்காம் அகிலத்தின் பணி இதில் தான் அமைந்திருக்கிறது."[59]

124. ஆகஸ்ட் 1945ல் நடந்த அதன் 14வது தேசிய காங்கிரசில், அமைதி மற்றும் சுதந்திரத்தை நேசிக்கும் சக்திகளின் ஒரு மிகப் பெரிய கூட்டணியாக உருவான, "மூன்று பெரியவை" என்றழைக்கப்பட்ட பிரிட்டன், சோவியத் ரஷ்யா மற்றும் அமெரிக்காவினால் தெஹ்ரான் மற்றும் யால்டாவில் செய்து கொள்ளப்பட்ட உடன்பாடுகளை ஆஸ்திரேலிய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி வரவேற்றது. அவற்றின் பாத்திரத்தையும் அடுத்துவந்த அமைதியில் அமைத்துக் கொடுத்தது: "ஐரோப்பாவில் யுத்தம் முடிவுக்கு வந்துவிட்ட போதினும், ஆஸ்திரேலியாவின் யுத்த முயற்சிகளை தளர்த்த வேண்டியதில்லை என்று காங்கிரஸ் அறிவிக்கிறது. உற்பத்தி தொடர்ந்து தக்கவைக்கப்படும், வேலைநிறுத்தங்கள் தவிர்க்கப்படும், தேசிய ஐக்கியம் பிளவுபடுத்தப்படுவது எதிர்க்கப்படும்."[60]

127. ஸ்ராலினிஸ்டுகளின் குழப்பங்களும், திருப்பங்களும் மற்றும் இதன் விளைவாக ஏற்பட்ட தொழிலாள வர்க்கத்திற்கு அளிக்கப்பட்ட தவறான அரசியல் கற்பிதல்களும் வரலாற்றில் 1949ல் நடந்த சுரங்க தொழிலாளர் போராட்டத்தின் விளைவில் ஒரு குறிப்பிட்ட பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது. ஜூன் 1949ல், சம்பள உயர்வுகள் மற்றும் வாரத்திற்கு 35 மணிநேர வேலை ஆகியவற்றை உள்ளடக்கிய நீண்டகாலம் நிலுவையில் விடப்பட்டிருந்த மேம்பாட்டு கோரிக்கைகளை வலியுறுத்த சுரங்க தொழிலாளர்களில் பத்தில் ஒரு பங்கு பெரும்பான்மையினர் வாக்களித்தனர். இந்தப் போராட்டம் நேருக்குநேராக தொழிற் கட்சி அரசாங்கத்துடன் ஒரு மோதலுக்கு இட்டுச் சென்றது. அந்த அரசாங்கம் நடுவர் தீர்ப்பு முறையைக் கொண்டுவருவதற்காக போராட்டத்தை பிளக்க முடிவு செய்தது. அது தொடங்கிய இரண்டு நாட்களுக்கு உள்ளாகவே, தொழிற் கட்சி அரசாங்கம், சுரங்கத் தொழிலாளர்களுக்கு அளிக்கப்பட்ட போராட்ட உதவி தொகை உட்பட போராட்டத்திற்கு உதவும் எவ்வித நிதியையும் தடுக்கும் அவசரகால சட்டத்தை உடனடியாக கொண்டு வந்தது. ஆகஸ்ட் 1ல், சுரங்கங்களை தோண்ட செஃப்லே துருப்புகளை அனுப்பினார். புலம்பெயர்ந்தோர்துறை மந்திரியும், பின்னர் தொழிற் கட்சியின் தலைவருமான ஆர்தர் கால்வெல், ஒரு சிட்னி பொதுக்கூட்டத்தில் கூறுகையில், கம்யூனிஸ்டுகளை தடுப்புமுகாம்களில் இடவேண்டும், மேலும் "அவர்களுக்கு எதிராக நாட்டின் அனைத்து ஆதாரங்களையும் அரசாங்கம் பயன்படுத்த வேண்டும். நாங்கள் அவர்கள் மீது இராணுவத்தையும், கப்பற்படையையும், விமானப்படையும் பயன்படுத்துவோம்" என்று தெரிவித்தார். தொழிற் கட்சியின் "இடதில்" நின்ற லெஸ்ஸி ஹேய்டென் பின்வருமாறு அறிவித்தார்: "சுரங்க தொழிலாளர்கள் கூட்டமைப்பில் இருக்கும் கம்யூனிஸ்டுகள், சமரசமான அமைப்புமுறையின் செயல்பாட்டிற்கும் மற்றும் நிலக்கரி சுரங்கங்களின் நடுவர் தீர்ப்பிற்கும் எதிராக மோதும் ஒரு நீண்ட நிலைத்த கொள்கையை கொண்டிருக்கிறார்கள். முக்கியமாக, இவர்கள் ஆஸ்திரேலியாவில் பிறந்தவர்களும் இல்லை, ஆஸ்திரேலியாவின் மீது ஆர்வம் கொண்டவர்களும் இல்லை. அவர்களின் கொள்கை வேறு இடங்களில் இருந்து தூண்டிவிடப்படுகிறது, இவர்கள் வேறு நாட்டை, வேறு தேசத்தைச் சேர்ந்த நீண்டகால காழ்புணர்ச்சியுடன் வேலை செய்து வருகிறார்கள்..." என்றார். தொழிற் கட்சி அரசாங்கத்தின் நடவடிக்கைகளுக்கு எதிராக கணிசமான வெறுப்பு இருந்ததுடன், தொழிலாள வர்க்கத்தின் பரந்த பிரிவுகளுக்கு இடையே ஸ்ராலினிஸ்டுகள் கொண்டிருந்த பாத்திரத்தின் மீது அங்கே ஆழமான நம்பிக்கையின்மையும் இருந்தது. இதன் விளைவாக, சுரங்கத் தொழிலாளர்கள் நிராகரிக்கப்பட்டு, ஏழு வாரங்களுக்கு பின்னர், மீண்டும் வேலைக்கு திரும்ப தூண்டப்பட்டார்கள்.

130. இரண்டாம் உலக யுத்தத்தை தொடர்ந்து, நான்காம் அகிலம் ஒரு சிக்கலான நிலைமையை முகங்கொடுத்தது. 1940களின் இறுதி வாக்கில், ஸ்ராலினிச கட்சிகளின் காட்டிக்கொடுப்புகளின் காரணமாக, முதலாளித்துவம் அதன் ஆட்சியை மீண்டும் ஸ்திரப்படுத்திக் கொண்டு, யுத்தத்திற்கு பிந்தைய ஒரு பொருளாதார விரிவாக்கத்திற்கான அடித்தளத்தை அதனால் அமைத்துக் கொள்ள முடிந்தது. புதிய நிலைமைகளால் உருவான அரசியல் நெருக்கடிகள், நான்காம் அகிலத்தின் செயலாளர் மிசேல் பப்லோவினால் முன்னிறுத்தப்பட்ட சீர்திருத்தப்பட்ட முன்னோக்கினால் இயக்கத்திற்குள் அவற்றின் வெளிப்பாடுகளைக் கண்டது.

131. யுத்தத்திற்கு பிந்தைய உடன்பாடுகளையும், பனிப்போரின் அரசியல் கட்டமைப்பையும் ஏற்றுக்கொண்டு, பப்லோ வாதிட்டதாவது: "எமது இயக்கத்தை பொறுத்தவரையில் புறநிலை யதார்த்தம் என்பது முதலாளித்துவ ஆட்சியின் மற்றும் ஸ்ராலினிச உலகம் என்ற இரண்டாகவே இருக்கின்றது." இங்கு தொழிலாள வர்க்கத்தின் அனைத்துவிதமான சுயாதீனப்பட்ட பாத்திரமும், மற்றும் அவ்வாறே நான்காம் அகிலமும் கைவிடப்பட்டிருந்தது. ஆகஸ்ட், 1951ல் நடைபெற்ற நான்காம் அகிலத்தின் மூன்றாம் உலக மாநாட்டின் அவர் அறிக்கையில், அவருடைய முன்னோக்கின் தீர்க்கமான கலைப்புவாத முடிவுகளை பப்லோ வரைந்து காட்டினார். அவர் அறிவித்ததாவது: ஒவ்வொரு நாட்டிலும் தன்னைத்தானே வெளிப்படுத்திக் கொள்வதற்காக நிகழும் பெருந்திரளான போராட்டத்திற்குள் நிஜமாக ஒருங்கிணைவதற்கு, அல்லது செல்வாக்கு பெற்ற இந்த போராட்டத்தின் ஒரு முக்கியமான நிகழ்வில் ஒருங்கிணைவதற்கான, இயக்கத்தின் அனைத்து அழைப்புகளுக்கும், உத்தியோகபூர்வ சுதந்திரம் அல்லது வேறு எதுவாயினும் அவற்றிற்கு, அடிபணிவதற்கான தேவையை புரிந்து கொள்ளாத எந்தவொரு ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கமும் இருக்க முடியாது." நான்காம் அகிலம் அதன் 1988 முன்னோக்குகளின் தீர்மானமான, உலக முதலாளித்துவ நெருக்கடியும், நான்காம் அகிலத்தின் பணிகளும் என்பதில் பின்வருமாறு வரைந்து காட்டியது, பப்லோ அவருடைய நெருங்கிய கூட்டாளியான ஏர்னெஸ்ட் மன்டேலின் உதவியுடன், "பாட்டாளிகளின் சுயாதீனமான மற்றும் முன்னணிப் பாத்திரத்தை அடிப்படையாக வைத்திருக்கும் ஒரு மைய உலக மூலோபாயத்தை புறக்கணிக்க முன்மொழிந்தார். இதன்மூலம், மேலோங்கி இருந்த தேசிய நிலைமைகளால் வரையறுக்கப்பட்ட சந்தர்ப்பவாத உத்திகளால் வழிநடத்தப்பட்டு வந்த தேசிய கட்சிகளின் ஒரு தொகுப்பிற்குள் நான்காம் அகிலத்தை சிதைக்க அவர் விரும்பினார்."[64] இந்த முன்னோக்கு நான்காம் அகிலத்தின் கன்னைகளை, ஒரு நாட்டின் தொழிலாளர் இயக்கத்தின் மீது செல்வாக்கு செலுத்தி வந்த எந்தவிதமான அரசியல் சக்தியிடமும், அது ஸ்ராலிசம், சமூக ஜனநாயகம், தேசிய முதலாளித்துவம் அல்லது தீவிர குட்டி-முதலாளித்துவம் என எவ்வாறாக இருந்தாலும் அவற்றிற்றகு அடிபணியச் செய்ய வலியுறுத்தியது.

133. 1905 என்ற அவருடைய புத்தகத்தில் ட்ரொட்ஸ்கி, சந்தர்ப்பவாதத்தின் உளவியல் மூலங்களை காத்திருக்க இயலாத அதன் தன்மையாக பாத்திரப்படுத்தினார். "ஒரு காலத்தில் நட்பு மற்றும் விரோத சமூக சக்திகள், அவற்றிற்கிடையிலான முரண்பாடுகளினாலும், இடைத்தொடர்புகளினாலும் உள்ள தாக்கத்தால் ஒரு மொத்த அரசியல் இயங்காநிலை உருவாகிறது. முரண்பாடுகள் தீவிரமடைவதால் இந்த உள்ளார்ந்த போக்குகள் வளர்ச்சியடையும் போது அரசியல் சமநிலையை குழப்ப தவறுவதுமட்டுமல்லாது, மாறாக அது அதை வலிமைப்படுத்துகிறது, பின்னர் அது இருந்தது போலவே, அதை நிரந்தரமாக்குகிறது―இது போன்ற காலங்களில் பொறுமையிழப்பால் ஆட்கொள்ளப்பட்ட சந்தர்ப்பவாதம், நடைமுறையில் வரலாறு அப்போதைக்கு தயாராகாமல் இருக்கும் போதே, 'புதிய' வழிகளையும், கருவிகளையும் தேடுகின்றது. அதன் சொந்த இயலாமை மற்றும் நம்பிக்கையின்மையால் சோர்ந்து போய், அதன் "கூட்டுக்களை" தேடிச்செல்கின்றது."[66] புரட்சிகர கட்சியைக்கட்டுவதோடு தொடர்புபட்ட பிரச்சினையை எதிர்கொள்ளவதில் நம்பிக்கையில்லாமல் வளர்ந்திருப்பவர்களுக்கும், புரட்சிகரப் போராளிகளை பயிற்றுவிப்பதற்கு தேவையான பொறுமையான போராட்டத்தினை முதல் இடத்தில் வைக்கமுடியாத குட்டி முதலாளித்துவத்தின் பொறுமையற்ற கன்னைகளுக்கும், மேலும் குறிப்பாக தேசிய சூழலின் அழுத்தங்களால் எளிதில் பாதிப்படையக்கூடியவர்களாக இருந்தவர்களுக்கும் பப்லோவின் முன்னோக்கு கவர்ச்சிகரமாக இருந்தது. அது "நிஜமான பெருந்திரளான மக்கள் இயக்கத்திற்குள் ஒன்றிணைவதற்கான" ஒரு பாதையை அளித்தது"; வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், ஸ்ராலினிச மற்றும் சீர்திருத்தவாத அமைப்புகளுக்குள் சேரவும், அவர்களின் சொந்த தேசியவாத தந்திரோபாய அபிவிருத்தியில் ஒருமுகப்படவும் ஒரு பாதையை அளித்தது.

(1) முதலாளித்துவம் மரணப் பிடியிலிருக்கும்போது, உலக நாகரீகத்தை, மோசமாகிவரும் பொருளாதார மந்த நிலைகள், உலகப்போர்கள் மற்றும் காட்டுமிராண்டித்தனமான பாசிசத்தின் வெளிப்பாடுகளால் ஒழித்துக்கட்ட அச்சுறுத்துகின்றது. அணு ஆயுதங்கள் தயாரிப்பு இந்த ஆபத்தின் தன்மையின் சாத்தியப்பாட்டை எடுத்துக்காட்டுகின்றது.

(2) இத்தகைய படுபாதாளத்தை நோக்கிய சரிவானது, உலக அளவில் முதலாளித்துவத்தை திட்டமிட்ட சோசலிசப் பொருளாதாரத்தால் மாற்றீடு செய்வதன் மூலம் மட்டுமே தவிர்க்கப்பட முடியும், மற்றும் இவ்வாறு அதன் ஆரம்ப காலங்களில் முதலாளித்துவத்தால் உருவாக்கப்பட்ட திருகு புரி வடிவிலான முன்னேற்றத்தைத் தொடருதலை அது புதுப்பிக்கும்.

(3) இத்தகைய பணி சமுதாயத்தின் ஒரேயொரு உண்மையான புரட்சிகர வர்க்கமான தொழிலாள வர்க்கத்தின் தலைமையினால் தான் சாத்தியமாகும். ஆனால் தொழிலாளர்கள் ஆட்சி அதிகாரத்தை எடுத்துக்கொள்வதற்கு சமூக சக்திகளுக்கு இடையிலான உலக உறவுகளின் நிலைமை முன்னொருபோதும் இல்லாதவாறு சாதகமாக இருக்கின்றபோதிலும், தொழிலாள வர்க்கமானது ஒரு தலைமை நெருக்கடிக்கு முகங்கொடுக்கிறது.

(4) சர்வதேச அளவில் இத்தகைய வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க குறிக்கோளை நிறைவேற்றும் வகையில், ஒவ்வொரு நாட்டிலும், லெனின் உருவாக்கிய பாணியிலான புரட்சிகர சோசலிச கட்சிகளை அமைக்கவேண்டும். இவை ஜனநாயகத்தையும், மத்தியத்துவத்தையும் இயங்கியல் ரீதியாக ஒன்றிணைக்கும் ஒரு போராடக்கூடிய கட்சியாக இருக்கவேண்டும். அதாவது முடிவுகளை எடுப்பதில் ஜனநாயக ரீதியானதாகவும், நடைமுறைப்படுத்துவதில் மத்தியத்துவமும், தலைமையை கட்சியின் அங்கத்தவர்கள் கட்டுப்படுத்தக் கூடியதாகவும், அம்முடிவுகளை மிகவும் கட்டுப்பாடான முறையில் கட்சியின் அங்கத்தவர்கள் நடைமுறைப்படுத்தக் கூடியவர்களாகவும் இருக்கவேண்டும்.

(5) இந்தக் குறிக்கோள் நிறைவேறுவதற்கு தடைக் கல்லாக இருப்பது ஸ்ராலினிசம்தான். 1917 அக்டோபரில் ரஷ்யாவில் நடைபெற்ற புரட்சியின் செல்வாக்கை பயன்படுத்தி தொழிலாளர்களை ஸ்ராலினிசம் தன் பக்கம் ஈர்த்த பின்னர், அவர்களது நம்பிக்கையைச் சிதைக்கின்ற வகையில் ஸ்ராலினிசம் செயல்பட்டு, தொழிலாளர்களை சமுக ஜனநாயகத்தின் பிடியில் சிக்கச் செய்ததுடன், பின்னர் மந்த நிலைக்கு கொண்டு சென்றது, அல்லது திரும்பவும் முதலாளித்துவத்தின் நப்பாசைகளில் வீழ்த்திவிட்டது. இத்தகைய துரோக நடவடிக்கைகளின் நேரடியான பலன்களான பாசிசத்தின் வளர்ச்சியும், அல்லது மன்னராட்சிகள் ஆதரவு சக்திகளின் வெளிப்பாடுகளின் மூலமும், மற்றும் முதலாளித்துவம் தோற்றுவிக்கும் புதிதான போர்கள் மூலமும் தொழிலாள வர்க்கம் விலையை செலுத்துகின்றது. எனவேதான், நான்காம் அகிலம் ஸ்ராலினிசத்திற்கு எதிராக, சோவியத் சோசலிச குடியரசுகளின் ஒன்றியத்திற்கு உள்ளேயும், வெளியேயும் ஸ்ராலினிசத்தை புரட்சிகர முறையில் தூக்கி வீசுவதை தனது முக்கிய கடமைகளுள் ஒன்றாக ஆரம்பத்தில் இருந்தே வகுத்துக்கொண்டது.

(6) நான்காம் அகிலத்தின் பல பகுதிகளும், கட்சிகளும், அதற்கு ஆதரவான குழுக்களும் தங்களது தந்திரோபாய செயல்பாட்டில் ஏகாதிபத்தியத்தையும் முதலாளித்துவ கைக்கூலிகளையும் (தேசியவாத குழுக்கள் அல்லது தொழிற்சங்க அதிகாரத்துவம்) எதிர்த்துப் போராடுவது மிக முக்கியமாக இருந்ததுடன், அதேநேரத்தில் ஸ்ராலினிசத்திற்கு அடிபணிந்துவிடாமலும், ஏகாதிபத்தியத்திற்கும் அடிபணியாது இறுதி ஆய்வுகளில் ஏகாதிபத்தியத்தின் குட்டி முதலாளித்துவ கைக்கூலியான ஸ்ராலினிசத்திற்கு எதிராக எவ்வாறு போராடுவதென்பதை தெரிந்திருக்கவேண்டியிருந்தது.[69]

139. பகிரங்க கடிதத்தை எதிர்ப்பதற்கான ஒரிகிளாஸ் குழுவின் முடிவு, ஒரு ட்ரொட்ஸ்கிச அமைப்பு என்பதில் இருந்து கலைக்கப்பட்டுவிடப்பட்ட நிலையை எடுத்துக்காட்டியது. இரண்டு தசாப்தங்களுக்கும் மேலாக, பெரும் சிக்கலான சூழ்நிலைகளின் மூலமாக, ஒருகிளாஸும் அவருடைய ஆதரவாளர்களும் மார்க்சிச கோட்பாடுகள் மற்றும் வேலைத்திட்டத்திற்கான ஒரு போராட்டத்தை நடத்தி வந்தார்கள். ஸ்ராலினிஸ்டுகளின் தாக்குதல், தொழிற்சங்க அதிகாரத்துவ தாக்குதல் மற்றும் முதலாளித்துவ அரசுகளின் தாக்குதல்களையும் அவர்கள் தாங்கி நின்றிருந்தார்கள்---இதில் எதனாலும் அவர்களின் அமைப்பை அழித்துவிட முடியவில்லை. வர்க்கப் போராட்டத்தின் அந்தந்தநிலைமை மற்றும் மாற்றங்கள் என்னவாக இருந்தபோதினும், கொள்கைரீதியான அரசியல் நிலைப்பாட்டிற்கான ஒரு போராட்டம் தொழிலாள வர்க்கத்தின் உயிர்வாழும் இயக்கத்துடன் வெளிப்படையாக தொடர்புகொள்ள வேண்டும் என்பதன் மீது ஸ்தாபிக்கப்பட்ட நான்காம் அகிலத்தின் கருத்தைப் புறகணித்த பப்லோவின் சந்தர்ப்பவாத முன்னோக்கின் விளைவாக அதன் அழிவு ஏற்பட்டது.

140. ஒரிகிளாஸ் குழுவின் அரசியல் கலைப்பு, ஸ்ராலினிசத்தின் ஓர் ஆழ்ந்த நெருக்கடியில் இருந்து வந்தது என்ற உண்மையைப் பற்றிய கசப்பான கேலிப்பேச்சுகள் அப்போது நிலவின. பெப்ரவரி 1956ல், கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் 20வது மாநாட்டில் சோவியத் பிரதமர் நிகிதா குருச்ஷேவ், சில ஸ்ராலினிச குற்றங்களை குற்றஞ்சாட்டி அவருடைய "இரகசிய உரையை" வாசித்தார். நவம்பர் 1956 ஹங்கேரி மீதான சோவியத்தின் தாக்குதலைத் தொடர்ந்து வெளியான அந்த உரை, முக்கியமான வரலாற்று மற்றும் அரசியல் கேள்விகளை தெளிவுபடுத்த ஒரு முக்கியமான வாய்ப்பை ஏற்படுத்தி அளிக்கும் வகையில், சர்வதேச அளவில் ஸ்ராலினிச கட்சிகளின் அதிகாரங்களுக்குள் ஒரு நெருக்கடியை ஏற்படுத்தியது. ஆனால் அது பிரிட்டனில் மட்டுமே முன்னெடுத்துச் செல்லப்பட்டது, அங்கே பப்லோவாதத்திற்கு எதிரான போராட்டத்தில் தன்னுடைய பங்களிப்பை வலுப்படுத்தி இருந்த ஜெரி ஹீலி, ஸ்ராலினிசத்திற்கு எதிராக ட்ரொட்ஸ்கியின் போராட்டத்தின் முக்கியத்துவத்தை கட்டி எழுப்புவதற்கு போராடினார்.

141. ஒரு "சுய-சீர்திருத்த" நிகழ்வுபோக்கை செய்யக்கூடிய ஸ்ராலினிச அதிகாரத்துவத்தின் தகமையின் வெளிப்பாடே குருச்ஷேவின் நடவடிக்கை என்று பப்லோவாதிகள் கூறி வந்ததால், ஆஸ்திரேலிய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் நெருக்கடிக்குள் ஒரிகிளாஸ் குழு எவ்வித தலையீட்டையும் செய்யவில்லை. 1958ல் பப்லோவாதத்தின் பாதிப்பு இந்தளவிற்கு இருந்தது, கம்யூனிஸ்ட் கட்சி ஸ்ராலினிஸ்டுகள் ஒருங்கிணைந்த இரும்பு தொழிலாளர்கள் வாரியத்தின் தலைமைக்கான ஒரு தேர்தலில் லௌரி ஷோர்ட்டுக்கு எதிராக ஒரிகிளாஸ் ஐயும் கூட நிற்க வைத்தார்கள்.

142. ஆஸ்திரேலியாவில் ஒரிகிளாஸ் குழுவின் கலைப்பு, ஒரு சர்வதேச நிகழ்வுபோக்கின் ஒரு பாகமாக இருந்தது. அதன் 1988 முன்னோக்குகளின் தீர்மானத்தில், நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலக குழு பின்வருமாறு விளக்கியது: "பப்லோவாதிகளின் சந்தர்ப்பவாதம் உலகம் முழுவதும் ஆயிரக்கணக்கான ட்ரொட்ஸ்கிச போராளிகளை நிலைகுலைய செய்ததுடன், அத்துடன் இறுதியாக நான்காம் அகிலத்தின் பெரும் பகுதியையும் அழித்தது. ஸ்ராலினிஸ்டுகள் மற்றும் சமூக ஜனநாயகவாதிகள் தொழிலாள வர்க்கத்தை ஒரு வெற்றிகரமான சவாலிலிருந்து வெளிப்படையான ஆபத்திற்கு திசை திருப்புவதில் பப்லோவாதிகள் ஒரு முக்கிய பாத்திரம் வகித்தார்கள்.[70] ஆஸ்திரேலியாவில் ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கத்தின் போராளிகள் எண்ணிக்கையில் எப்போதும் சிறியதாகத்தான் இருந்திருக்கின்றனர். ஆனால் அந்த இயக்கம் 1930 களிலிருந்து 1940 கள் வரையில் முக்கியமான போராட்டங்களை எடுத்துக் கொண்டிருந்தது என்பதுடன், வரலாற்று அனுபவ வளத்தையும் ஒன்றுதிரட்டி இருந்தது. 1954ல், உலக முதலாளித்துவம் யுத்தத்திற்கு பின்னர் ஸ்திரத்தன்மை அடைந்ததால் உருவான அழுத்தங்களினூடாக பப்லோவாதத்தாலும் நிராயுதபாணியாக்கப்பட்டு, அது கலைக்கப்பட்டது. ஒரு தசாப்தத்திற்கு சிறிது பின்னர், யுத்தத்திற்கு பிந்தைய ஒழுங்குமுறை உடையத் தொடங்கியது, இது இளைஞர்களை தீவிரமடையச் செய்ததுடன், தொழிலாள வர்க்கத்தின் போராட்டங்களையும் மீண்டும் கொண்டு வரும் நிலைக்கு இட்டுச் சென்றது. ஒரிகிளாஸ் குழுவால் இந்த அழுத்தங்களை தடுக்க முடிந்திருந்ததால், அதன் அனுபவங்கள் புதிய ட்ரொட்ஸ்கிச போராளிகளைப் பயிற்றுவிக்கவும், கற்பிப்பதிலும் ஒரு முக்கிய பாத்திரம் வகித்தது.

143. இறுதிப்பகுப்பாய்வில், நான்காம் அகிலத்தை தாக்கிய புரட்சிகர போக்குகளே வர்க்க சக்திகளின் ஒரு விரோதமான சமநிலையின் விளைவாக இருந்தது. யுத்தத்திற்கு பிந்தைய வளர்ச்சியின் போது, விரிவடைந்து வந்த ஓர் உலகப் பொருளாதாரத்தின் கட்டமைப்பிற்குள், முதலாளித்துவத்தால் வர்க்க சமரசம் மற்றும் தேசிய நெறிமுறைகளின் அடிப்படையில் கொள்கைகளை நிறுவ முடிந்தது. இந்த நிலைமைகளின் போது தான், சோசலிசத்தை எட்டுவதற்கு தொழிலாள வர்க்கத்தால் எடுக்கப்படும் சுயாதீனமான அரசியல் போராட்டத்தின் அபிவிருத்தி மற்றும் அதன் வரலாற்று பாத்திரத்தின் நனவு ஆகியவை தேவைப்படுகிறது என்ற கருத்தை நிராகரித்த பப்லோவாத கோட்பாடுகளின்கீழ், அது அதனை விரிவாக்கி கொண்டது. முதலாளித்துவ அபிவிருத்தி அடைந்த நாடுகளில் இருந்த ஸ்ராலினிச மற்றும் சமூக ஜனநாயக அமைப்புகளிலிருந்து முன்னாள் காலனித்துவ நாடுகளில் இருந்த குட்டி-முதலாளித்துவ தேசியவாத இயக்கங்கள் வரையிலுமான ஏனைய சக்திகள், ஏகாதிபத்தியத்தை தூக்கி எறிவதில் தொழிலாள வர்க்கத்திற்கு பதிலீடாகலாம் என்ற முடிவிற்கு வந்தனர்.

144. 1961ல், பப்லோவாதிகளுடன் அமெரிக்க சோசலித தொழிலாளர் கட்சியின் மறுஐக்கியத்திற்கு எதிரான அவர்களின் போராட்டத்தின் போது, சோசலிச தொழிலாளர் கழகத்தின் பிரிட்டிஷ் ட்ரொட்ஸ்கிஸ்டுகள் நான்காம் அகிலத்திற்குள் சீர்திருத்தவாதம் உருவாவதை அடிக்கோடிட்டு புறநிலை நிகழ்வுபோக்கை குறிப்பிட்டுக் காட்டினார்கள்: "தொழிலாள வர்க்கத்தின் தவறான தலைவர்கள் ஒரு பாத்திரத்தையும், ஒரு சித்தாந்தத்தையும் கொண்டிருக்கிறார்கள், இது அதன் தற்போதைய அபிவிருத்தி நிலையில் ஏகாதிபத்தியத்தின் புறநிலை தேவைகளைக் கொண்டிருக்கிறது. அனைத்துவித சந்தர்ப்பவாதங்களும், தற்போது சில அபிவிருத்தியடைந்த நாடுகளின் தொழிலாளர் அதிகாரத்துவத்தின் மீது மட்டும் சார்ந்திருக்கவில்லை, மாறாக நவீன அரச ஏகபோக முதலாளித்துவத்தின் கீழும், முதலாளித்துவம் அல்லாத உலகத்துடனான அதன் குறிப்பிட்ட உறவுகளின் கீழும் உலக மக்களின் புதிய தட்டுக்களை சார்ந்திருக்கின்றன. அபிவிருத்தியடைந்த நாடுகள் தொழில்துறை மற்றும் நிதி மூலதனம், இராணுமயமாக்கம் மற்றும் அரசின் பொருளாதாரத்தின் அதிகாரத்துவமயமாக்கல் ஆகியவற்றின் ஒரு மாபெரும் திரட்சியை எட்டிவிட்டன, மேலும் அதன் விளைவாக ஒரு புதிய மத்திய தட்டு செயலதிகாரிகள், நிர்வாகிகள் மற்றும் பெரும் வங்கிகளின், தனியுடைமைகளின், அரசின், இராணுவ மற்றும் பாதுகாப்பு 'இயந்திரங்களின்', 'சமூக சேவைகளின்' அதிகாரத்துவவாதிகள், மற்றும் 'பொதுக்கருத்தை' திரிபுபடுத்தி கூறும் கருவிகள் ஆகியவை உருவாகிவிட்டன. மூலதனத்திற்கான சர்வதேச தேவைகள், மத்திய தட்டுக்களாலேயே நம்பிக்கையாக நிர்வகிக்கப்படுகின்றன. பின்தங்கிய நாடுகளில், ஏகாதிபத்தியம் தமது அரச அலுவலகத்தை கையளித்துவிட்டு வந்த தேசியவாத குட்டி முதலாளித்துவத்தை கொண்டிருக்கும் வர்க்கங்களுக்குள் அவை அவற்றின் ஆதரவாளர்களை காணுகின்றன. .... ஆகவே இவ்வாறு ஏகாதிபத்திய அபிவிருத்தியின் தற்போதைய முக்கியமான நிலைமையில் சந்தர்ப்பவாதம் நிலவுவதற்கான புறநிலை வர்க்க காரணங்கள் இருக்கின்றன."

145. 1987ல் இந்த பகுப்பாய்வை தொகுத்து, நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலகக் குழு விளக்கியதாவது: "இவ்வாறு இரண்டாம் உலக யுத்தத்திற்கு பின்னர், திரிபுவாதம் நான்காம் அகிலத்தை தாக்கியதானது, ஒரு வர்க்க தோற்றப்பாடாகும். அது ஏகாதிபத்தியத்தின் மாறிவரும் அரசியல் தேவைகளையே பிரதிபலித்தது. தொழிலாள வர்க்க புரட்சியின் தோற்றத்தை எதிர்கொண்ட வகையில், ஏகாதிபத்தியம் அதன் நலன்களுக்கும் மற்றும் தொழிலாளர்களுக்கும் இடையில் ஓர் இடைத்தாங்கி பாத்திரத்தை வகிக்க, அது ஒரு புதிய மத்தியதர வர்க்கத்திற்கான சாத்தியக்கூறுகளை திறந்துவிட வேண்டியதாக இருந்தது. இந்த ஏகாதிபத்தியத்தின் அடிப்படைத் தேவைகளையும், குட்டி முதலாளித்துவத்தின் வர்க்க நலன்களையும் பப்லோவாத திருத்தல்வாதம் முக்கிய அரசியல் சூத்திரமாக உருவாக்கி, அதாவது ட்ரொட்ஸ்கிச இயக்கம் இந்த சக்திகளுக்கு அடிபணிந்துபோவதை நியாயப்படுத்தியது. இது பல்வேறு மத்தியதர வர்க்க மாற்றீடுகள் அல்ல தொழிலாள வர்க்கமே முதன்மையான வரலாற்று பாத்திரம் வகிக்கும் பாட்டாளி வர்க்க புரட்சியின் மூலம் பழைய முதலாளித்துவ அரசு அழிக்கப்படாமல் அரசு இயந்திரங்களின் மீதிருந்த அதன் கட்டுப்பாடுகளை கொண்டு குட்டி முதலாளித்துவத்தால் சோசலிசத்தை உருவாக்க முடியும் என்ற பிரயோசனமற்ற நப்பாசையை வளர்த்தெடுத்தது."[71]

தொடரும்......

பின்குறிப்புகள்:

56. Philip Armstrong, Andrew Glyn & John Harrison, Capitalism since World War II, Fontana, London, 1984, p. 23.[back]

57. Ibid., p. 43.[back] 58. Robert Black, Stalinism in Britain, New Park, London, 1970, p. 218.[back]

59. Leon Trotsky, ‘Manifesto of the Fourth International on the Imperialist War and the Proletarian World Revolution’, Writings of Leon Trotsky: 1939–40, Pathfinder, New York, 1977, p. 218.[back]

60. Betrayal: A History of the Communist Party of Australia, op. cit., p. 95.[back]

61. "Post-War Policy and the National Congress", Communist Review, no. 47, July 1945, Communist Party of Australia, Sydney, p. 540.[back]

62. "The Reformists Serve Reaction", Communist Review, no. 92, April 1949, Communist Party of Australia, Sydney, p. 112.[back]

63. Red Hot: The Life and Times of Nick Origlass, op. cit., p. 103.[back]

64. The World Capitalist Crisis and the Tasks of the Fourth International, Perspectives Resolution of the International Committee of the Fourth International, August 1988, Labor Publications, Detroit, p. 14.[back]

65. Michel Pablo, ‘The Building of the Revolutionary Party’ (excerpts of report to IEC Tenth Plenum), SWP International Information Bulletin, June 1952, reprinted in I.S. Documents, vol. 1, p. 34.[back]

66. Leon Trotsky, 1905, Penguin, Hammondsworth, 1971, p. 315.[back]

67. Susanna Short, Laurie Short: A Political Life, Allen and Unwin, Sydney, 1992, pp. 88–89.[back]

68. David North, The Heritage We Defend: A Contribution to the History of the Fourth International, Labor Publications, Detroit, 1988, p. 221.[back]

69. Ibid., pp. 231–232.[back]

70. The World Capitalist Crisis and the Tasks of the Fourth International, op. cit., p. 16.[back]