World Socialist Web Site www.wsws.org

ஏப்ரல் 8 பொதுத் தேர்தலில் எமது வேட்பாளர்களுக்கு ஆதரவு கொடுத்து கட்சியின் பிரச்சாரத்தில் தீவிரமாக பங்கு பெறமாறு சோசலிச சமத்துவக் கட்சி தொழிலாளர்களுக்கும் இளைஞர்களுக்கும் அழைப்பு விடுக்கின்றது. சோசலிச சமத்துவக் கட்சி கொழும்பு, யாழ்ப்பாணம், நுவரெலியா மற்றும் காலி மாவட்டங்களில் வேட்பாளர்களை நிறுத்தியுள்ளது.

உழைக்கும் மக்களின் வாழ்க்கைத் தரங்கள் மற்றும் ஜனநாயக உரிமைகளை பாதுகாக்க ஒரு சோசலிச வேலைத்திட்டத்தை முன்வைக்கும் ஒரே கட்சி சோசலிச சமத்துவக் கட்சி மட்டுமே ஆகும். முதலாளித்துவ கட்சிகளில் இருந்து பிரிந்து, சுயாதீனமாக அணிதிரண்டு, தொழிலாளர்கள் விவசாயிகள் அரசாங்கம் ஒன்றுக்காகவும் மற்றும் சோசலிச கொள்கைகளுக்காகவும் போராட ஆரம்பிக்கவில்லை என்றால் தொழிலாளர்கள் ஒரு சமூக, பொருளாதார பேரழிவை எதிர்கொள்வர் என நாம் எச்சரிக்கிறோம்.

அரசியல் மற்றும் செய்தி ஊடக ஸ்தாபனம், தற்போதைய பொருளாதார நெருக்கடியின் அளவையும், அரசாங்கத்தின் பொலிஸ் அரச நடவடிக்கைகளின் துரித முன்னேற்றத்தையும் மூடிமறைப்பதன் மூலம், வாக்காளர் மத்தியில் ஒரு போலி பாதுகாப்பின்மை உணர்வை ஏற்படுத்த முயற்சிக்கின்றன. தேர்தல் முடிந்தவுடன், ஜனாதிபதி மஹிந்த இராஜபக்ஷ, தொழிலாளர்களின் வாழ்க்கைத் தரங்கள் மீது பல விளைவுகளை ஏற்படுத்தக் கூடியவாறு தாக்குதலை தொடுப்பதோடு எந்தவொரு எதிர்ப்பையும் இரக்கமற்ற முறையில் அடக்குவார்.

தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளுக்கு எதிரான போரின் முடிவு, சமாதானம் மற்றும் சுபீட்சம் நிறைந்த ஒரு புதிய யுகத்தைக் கொண்டுவரும் என இராஜபக்ஷ போலியாகக் கூறிக்கொண்டார். உண்மையில், தீவின் பொருளாதார மற்றும் அரசியல் கொந்தளிப்பு, புலிகளின் தோல்வியின் பின்னரே உக்கிரமாகியுள்ளது. இது உலகப் பொருளாதார நெருக்கடியின் புதிய கட்டத்துடன் ஒருங்கிணைகின்றது.

1930 களுக்குப் பின்னர் ஏற்பட்டுள்ள மிகப் பெரிய நிதிய வீழ்ச்சிக்கு மத்தியில், 2008-09ல் உலகெங்கிலும் உள்ள அரசாங்கங்கள், வங்கிகளை பிணை எடுப்பதன் ஊடாக, டிரில்லியன் கணக்கான டொலர்கள் தனியார் கடன்களை தங்கள் கணக்கில் ஏற்றுக்கொண்டுள்ளன. இப்பொழுது பெரும் நிறுவன உயர் தட்டினர், இந்த பாரிய கடன்கள் உழைக்கும் மக்கள் மீது சுமத்தப்படவேண்டும் என்று கோருகின்றன.

இந்த நிலைமை கிரேக்கத்தில் உடனடியாக குவிமையப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. அங்கு ஊக வாணிபம் மற்றும் உலக நிதிப் பிரபுத்துவத்தின் மோசடிகளுக்கு செலவிடுவதன் பேரில், குறுகிய காலத்தில் தொழிலாள வர்க்கத்தை வறுமைக்குள் தள்ளக்கூடிய, ஊதிய வெட்டுக்களை கொண்டுவருதல், ஓய்வூதியத்தகுதி வயதை உயர்த்துதல், வரிவிதிப்புக்களை அதிகரித்தல், கல்வி, சுகாதாரம் மற்றும் பொதுநலச் செலவுகளைக் குறைத்தல் போன்றவற்றை பாப்பாண்ட்ரூ அரசாங்கம் முன்னெடுக்க வேண்டும் என நிதி மூலதனம் வலியுறுத்துகிறது. எவ்வாறெனினும், கிரேக்கத்தில் நடப்பவை, ஐரோப்பா மற்றும் சர்வதேச அளவில் செயல்படுத்த இருக்கும் நிகழ்ச்சி நிரலுக்கு ஒரு பரிசோதனை மட்டுமே.

இந்த வழிவகைகள் இலங்கையில் மிகவும் முன்னேற்றம் அடைந்துள்ளன. ஜனாதிபதி இராஜபக்ஷ தனது போருக்கு செலவிட வாங்கிய மிக பெருந்தொகையான கடன், அரசாங்கத்தின் கடன் தொகையை 2005க்கும் 2009க்கும் இடையே, 4.1 டிரில்லியன் ரூபாய்கள் (36 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்) வரை, அல்லது மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 86 சதவிகிதம் வரை இரண்டு மடங்காக அதிகரிக்கச் செய்துள்ளது. கடந்த ஆண்டு வரவு-செலவுத் திட்ட பற்றாக்குறை மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 9.7 சதவிகிதமாகப் பெருகியது. இப்பொழுது, கடன் பெற்ற போது விதிக்கப்பட்ட நிபந்தனைகளை இட்டு நிரப்புமாறும், அடுத்த ஆண்டின் முடிவில் வரவு-செலவுத் திட்ட பற்றாக்குறையை பாதியாகக் குறைக்குமாறும் சர்வதேச நாணய நிதியம் அரசாங்கத்தை நெருக்குகிறது.

இராஜபக்ஷ, பொருளாதாரம் விரைவில் அடுத்த "ஆசிய அற்புதமாக" உருவாகும் தருவாயில் உள்ளது என்ற முற்றிலும் போலி சித்திரத்தை முன்வைக்கின்றார். அவர் சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் கடுமையான சிக்கன நடவடிக்கைகளை செயல்படுத்துவதற்காக வரவு-செலவுத் திட்டத்தை முன்வைக்காமல் தாமதப்படுத்தியுள்ளார். எவ்வாறாயினும், தேர்தல் முடிந்தவுடன், அவர் தொழிலாள வர்க்கத்தை பெரிதும் பாதிக்கும் வரவு-செலவுத் திட்டத்தை முன்வைப்பார்.

தற்பொழுது, அரசாங்கத்தின் செலவுகளில் பாதிக்கு மேல், கடன்களை பராமரிப்பதற்கு 35 சதவிகிதமும் மற்றும் பாதுகாப்பிற்கு 21 சதவிகிதமுமாக இரு பகுதிகளுக்கு பயன்படுத்தப்படுகின்றன. அரசாங்கத்தால் முதலாவது செலவை குறைக்க முடியாது, மற்றும் இரண்டாவதை குறைக்காது. அதாவது, வெட்டுக்களின் முழுச் சுமையும் விலை மானியங்கள், கல்வி, சுகாதாரம், பொதுநலச் செலவுகள் மீதும், அரசாங்கத் தொழில்கள் மற்றும் சம்பளத்தின் மீதும் சுமத்தப்படுவதோடு மொத்த வாழ்க்கைத் தரங்களும் நாடகபாணியில் சீரழிவதற்கு வழிவகுக்கும்.

எதிர்க் கட்சிகள் எந்த மாற்றீட்டையும் வழங்கவில்லை. ஐக்கிய தேசிய கட்சி (யூ.என்.பி), மக்கள் விடுதலை முன்னணி (ஜே.வி.பி.) ஆகியவை தற்போதைய பொருளாதார கஷ்டங்களுக்கு "அரசாங்க ஊழல்களே" காரணம் என்ற ஜனரஞ்சகக் கட்டுக்கதையை பரப்புகின்றன. மோசமடைந்துவரும் பொருளாதார நெருக்கடிக்கு தொழிலாள வர்க்கத்தை விலைகொடுக்க வைப்பதை தவிர வேறு தேர்வு கிடையாது என்ற அரசாங்கத்தின் நிலைப்பாட்டை எதிர்க் கட்சிகள் ஏற்றுக்கொண்டுள்ளதன் காரணமாக, அவை உண்மையான நிலைமையை மூடிமறைக்கின்றன.

இலங்கையில் கிரேக்க மாதிரியான தீர்வைச் செயல்படுத்துவது, தொழிலாள வர்க்கத்துடன் மோதலைத் தூண்டுவதுடன், இராஜபக்ஷ அரசாங்கம் அதற்கு ஏற்ப தயாராகின்றது. யுத்தத்தின் போது, தொழிற்சங்கங்களின் உதவியைப் பெற்றிருந்த அரசாங்கம், "தேசிய பாதுகாப்பு" என்ற பெயரில் தொழிலாளர்களின் போராட்டங்களை ஈவிரக்கமின்றி நசுக்கியது. இப்பொழுது இராஜபக்ஷ, அதே ஒடுக்குமுறை வழிமுறைகளைப் பயன்படுத்தி, "நாட்டைக் கட்டியெழுப்புவதற்கான" "பொருளாதார போர்" ஒன்றை முன்னெடுக்கின்றார். கடந்த ஆண்டு பெருந்தோட்டங்களில், துறைமுகத்தில், ஆஸ்பத்திரிகளில் மற்றும் ஏனைய துறைகளில் தொழிலாளர்கள் மத்தியில் சீற்றம் கொந்தளித்த நிலையில், வேலை நிறுத்தங்களுக்கு எதிராக துருப்புக்களை ஏவிய அவர், தொழிற்சங்க நடவடிக்கைகளை தடை செய்ய தனது அவசரகால அதிகாரங்களைப் பாவித்தார்.

உள்நாட்டு யுத்தத்தை முன்னெடுக்க, கொழும்பில் ஆட்சியில் இருந்த அரசாங்கங்கள் பரந்த பொலிஸ் அரச இயந்திரத்தை அமைத்தன. அதையும் முந்திச் சென்ற இராஜபக்ஷ, பாராளுமன்றத்தை ஒரு இறப்பர் முத்திரையின் மட்டத்துக்கு தரம் குறைக்க தனது விரிவான நிறைவேற்று அதிகாரத்தை பயன்படுத்திக் கொண்டதோடு ஒரு அரசியல்-இராணுவக் குழுவின் ஊடாகவே அதிகளவில் இயங்கினார். அரசியலமைப்பை அலட்சியம் செய்த இந்தக் குழு, நீதிமன்றத்தையும் நிராகரித்தது. அவரது அரசாங்கத்தின் கீழ், தண்டனைகளே வழங்கப்படாத அரசாங்க-சார்பு கொலைப் படைகளால் நூற்றுக் கணக்கானவர்கள் கொல்லப்பட்டனர் அல்லது "காணாமல் ஆக்கப்பட்டனர்". புலிகளின் தோல்வியை அடுத்து, இராணுவம் 280,000 தமிழ் பொது மக்களை சட்ட விரோதமாக "நலன்புரி கிராமங்களில்" தடுத்து வைத்திருந்தது. உழைக்கும் மக்கள் வாழ்க்கைத் தரங்களையும் ஜனநாயக உரிமைகளையும் காக்க முயற்சிக்கும் போது, அவர்களுக்கும் எதிராக இத்தகைய வழிமுறைகளே பயன்படுத்தப்படும்.

தற்போதய தேர்தல் பிரச்சாரம் எதிர்க்கட்சி அரசியல்வாதிகள், ஊடக விமர்சகர்கள் மற்றும் தொழிற்சங்கவாதிகளுக்கு எதிரான அச்சுறுத்தல் மற்றும் வன்முறைகள் கட்டவிழ்த்து விடப்படும் ஒரு சூழலில் நடக்கிறது. ஜனவரி மாதம் நடந்த ஜனாதிபதி தேர்தலுக்கு பின்னர், அரசாங்கம் எதிர்க்கட்சி வேட்பாளர் சரத் பொன்சேகாவையும் டஜன் கணக்கான அவருடைய ஆதரவாளர்களையும், முன்னாள் தளபதி ஒரு சதிப் புரட்சியை திட்டமிட்டார் என்ற தெளிவற்ற, ஆதாரமற்ற குற்றசாட்டுக்களின் பேரில் கைது செய்தது. இப்பொழுது இராஜபக்ஷ பாராளுமன்ற தேர்தலில் மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மையை பெற முயல்கிறார். அது அவர் அரசியலமைப்பை மாற்றுவதையும் அவரது சர்வாதிகார ஆட்சியை பலப்படுத்துவதையும் சாத்தியமாக்கும்.

யூ.என்.பி., «ü.M.H இரண்டும் ஜனநாயக உரிமைகளின் காவலர்களாக காட்டிக் கொள்கின்றன. ஆனால் அவை "புலி சந்தேக நபர்களாக" தடுத்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் ஆயிரக் கணக்கான தமிழ் இளைஞர்களை உடனடியாக விடுதலை செய்யுமாறு, அல்லது இராணுவத்தின் "நலன்புரி கிராமங்களை" மற்றும் தடுப்பு முகாங்களை இழுத்து மூடுமாறு கோரிக்கை விடுக்கவில்லை. அரசாங்கத்தைப் போல், எதிர்க்கட்சிகளும் தமிழர்-விரோத பேரினவாதத்தில் ஊறிப்போயுள்ளன. அவை இராஜபக்ஷவின் குற்றவியல் யுத்தத்துடன், இராணுவத்தின் போர்க் குற்றங்களுக்கும் மற்றும் ஜனநாயக உரிமை மீறல்களுக்கும் ஆதரவு கொடுத்தன.

அரசாங்கத்திற்கும் எதிர்க்கட்சிகளுக்கும் இடையேயான கசப்பான பூசல்கள் தந்திரோபாய பிரச்சினைகள் பற்றியதாகும், குறிப்பாக வெளியுறவுக் கொள்கை பற்றியதாகும். தெற்காசியா பெருகிய முறையில் பெரும் வல்லரசுகளின் போட்டிக்கு இடையில் அகப்பட்டுக் கொண்டுள்ளது. அமெரிக்காவானது மத்திய கிழக்கு, மத்திய ஆசியாவின் எரிசக்தி வளம்மிக்க பகுதிகளின் மீது தனது ஆதிக்கத்தை தக்கவைத்துக்கொள்ள, ஈராக் மற்றும் ஆப்கானிஸ்தானில் நவ-காலனித்துவப் போர்களை நடத்துவதுடன், ஒரு மறைமுகப்போரையும் பாக்கிஸ்தானில் நடத்துகின்றது. சீனா இந்து சமுத்திரத்தில் தனது பிரதான வர்த்தக பாதைகளை பாதுகாப்பது உள்ளடங்கலாக அமெரிக்காவை சகல துறைகளிலும் எதிர்க்க முனைகின்றது.

இராஜதந்திர, நிதிய, இராணுவ உதவிகளுக்கு இராஜபக்ஷ பெய்ஜிங்கை நாடுவது வாஷிங்டனில் எச்சரிக்கை மணியை அடித்துள்ளது. கடந்த ஆண்டு அமெரிக்க செனட் அறிக்கை ஒன்று, அமெரிக்கா இந்து சமுத்திரத்தில் மூலோபாய முக்கியத்துவம் வாய்ந்த முறையில் அமைந்துள்ள "இலங்கையை இழக்கக்" கூடாது என்று அறிவித்தது. இராஜபக்ஷ சீனாவை நோக்கி நகரும் அதே வேளை, யூ.என்.பி. அமெரிக்கா, ஐரோப்பா போன்ற இலங்கையின் பாரம்பரிய நட்பு நாடுகளுடனான உறவை விரும்புகிறது. உலகப் பொருளாதார நெருக்கடி தீவிரமாகையில், ஆப்கானிஸ்தான், பாக்கிஸ்தான் மற்றும் ஈராக் போல் இலங்கையும் பரந்த போட்டிகள், மோதல்கள் மற்றும் போர்களுக்கு இடையே அகப்பட்டுக் கொள்ளும்.

தெற்கு ஆசியா மற்றும் சர்வதேச அளவில் உள்ள தங்கள் வர்க்க சகோதர, சகோதரிகளைப்போல், இலங்கையில் உள்ள தொழிலாளர்களும் பெரும் ஆபத்தை எதிர்கொள்கின்றனர். ஆளும் வர்க்கத்திடம் ஒரு வர்க்கப் போர் நிகழ்ச்சிநிரல் உள்ளது, ஆனால் தொழிலாள வர்க்கம் அரசியல் ரீதியில் முடங்கிப் போயுள்ளது. வங்குரோத்து அடைந்துவிட்ட, வாழ்க்கைத் தரம் மற்றும் ஜனநாயக உரிமைகள் மீது தாக்குதல் தொடுக்கும் இந்த இலாபமுறையை பாதுகாக்கும் அரசியல் கட்சிகள் மற்றும் அமைப்புக்களுடன் தொழிலாளர்கள் கட்டுண்டுள்ளனர். இந்த வெளிப்படையான சிங்கள, தமிழ் முதலாளித்துவ கட்சிகளுக்கு, தொழிலாளர்களை ஏமாற்ற முயற்சிக்கும் தொழிற்சங்கங்களும் மற்றும் முன்னாள் இடதுசாரிகளான நவசமசமாஜக் கட்சியும் ஐக்கிய சோசலிசக் கட்சியும் உதவுகின்றன.

அவசியமான அரசியில் படிப்பினைகளை பெற வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது. கடந்த மூன்று தசாப்தங்களாக, தொழிற்சங்கங்களின் -அவை அரசியல் கட்சிகளுடன் இணைந்திருந்தாலும், சுயாதீனமாக இருப்பதாகக் கூறிக் கொண்டாலும்- ஏமாற்றுத்தனம் தீவிரமாகியுள்ளது. கடந்த நான்கு ஆண்டுகளில் நடந்த ஒவ்வொரு போராட்டத்திலும், அனைத்து தொழிற்சங்கங்களும் இராஜபக்ஷ அரசாங்கத்தினதும் பெரும் வர்த்தகர்களதும் கட்டளைகளை அமுல்படுத்த செயல்பட்டுள்ளன. அரசாங்க சார்பு தொழிற்சங்கங்கள் இதை நேரடியாக செய்த அதே வேளை, "எதிர்த்தரப்பு" சங்கங்கள், தொழிலாளர் சீற்றத்தை கட்டுப்படுத்தும் பாதுகாப்பு கருவிகளாக செயல்பட்டுள்ளன. அவர்களுடைய முன்னோக்கின் மையம், இலங்கையின் முதலாளித்துவத்தை பாதுகாப்பதும் இலங்கை கூட்டுத்தாபனங்களின் "சர்வதேசரீதியில் போட்டியிடும் நிலைமையை" பேணிக் காப்பதுமே ஆகும்.

புலிகளின் தோல்வி அடிப்படையில் அதன் இராணுவத் தந்திரோபாயத்தின் விளைவு அல்ல, மாறாக, அது புலிகளின் அரசியல் வங்குரோத்தின் விளைவாகும் என்பதை தமிழ் தொழிலாளர்களும் இளைஞர்களும் உணர்ந்துகொள்வது தீர்க்கமானதாகும். தொழிலாள வர்க்கத்தை பிரிப்பதற்கு தமிழர்-விரோத பகைமைகளை கிளறிவிட்ட ஆட்சியில் இருந்த கொழும்பு அரசாங்கங்களே 26 ஆண்டுகால போருக்கு பொறுப்பாகும். ஆனால் தனி முதலாளித்துவ அரசை அமைக்கும் புலிகளின் முதலாளித்துவ வேலைத்திட்டம் பிரதிநிதித்துவம் செய்தது தமிழ் முதலாளித்துவத்தின் நலன்களையே அன்றி, தமிழ் வெகுஜனங்களின் நலன்களை அல்ல. இது தமிழ் மக்களின் ஜனநாயக உரிமைகளை பாதுகாக்கும் திறனுடைய ஒரே சமூக சக்தியான இலங்கை, தெற்காசியா மற்றும் சர்வதேச தொழிலாள வர்க்கத்திற்கு ஒரு வர்க்க அழைப்பை விடுக்க புலிகள் இயல்பிலேயே இலாயக்கற்றவர்கள்.

போரின் போது புலிகளின் ஊதுகுழலாக செயல்பட்ட தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு, குறைந்தது நான்காக பிளந்துவிட்டது. அவர்கள் அனைவருமே கொழும்பு அரசியல் ஸ்தாபனத்தில் தம்மை மீண்டும் ஒருங்கிணைத்துக்கொள்ள முற்படுகின்றனர். தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பின் சில பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் இராஜபக்ஷவின் அரசாங்கத்தில் சேர்ந்துவிட்ட நிலையில், இராஜபக்ஷவின் போரை நடத்திய தளபதியான பொன்சேகாவையே தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு ஜனாதிபதி தேர்தலில் ஆதரித்தது. இவர்களில் யாருமே புலிகளின் தோல்விக்கு வழிவகுத்த தமிழ் பிரிவினைவாத அரசியலில் இருந்து விலகிக்கொள்ளவில்லை.

நவசமசமாஜக் கட்சியும் ஐக்கிய சோசலிச கட்சியும் (யூ.எஸ்.பி.) மிக ஆபத்தான பங்கை வகிக்கின்றன. இவை அடிக்கடி சோசலிஸ்ட்டுக்கள் என்று தம்மைக் காட்டிக் கொண்டாலும், பிரதான முதலாளித்துவக் கட்சிகளின் இடது பக்கத்தில் இருந்து செயல்படுகின்றன. அவற்றின் தற்போதைய திசையமைவு யூ.என்.பி. ஆகும். அவை இந்த வலதுசாரி முதலாளித்துவ யூ.என்.பி.யை, ஜனநாயக உரிமைகளின் காவலனாக காட்டுகின்றன. இந்த இரு கருவிகளும், கடந்த ஆண்டு, யூ.என்.பி. தலைமையிலான ''சுதந்திரத்திற்கான மேடையில்'' ஏறி, ஜனநாயகத்தை பாதுகாப்பது பற்றிய வெற்றுக் கொள்கைகளை கூறின. நவசமசமாஜக் கட்சி, தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பில் இருந்து பிரிந்துவந்த எம். கே. சிவாஜிலிங்கம் தலைமையிலான குழுவுடன் ஒரு கூட்டை அமைத்துக்கொண்டது. சிவாஜிலிங்கத்தின் வலதுசாரி திசையமைவு, இந்தியாவில் உள்ள இந்து மேலாதிக்கவாத பாரதிய ஜனதாக் கட்சிக்கு அவர் கொடுத்த ஆதரவில் நிரூபணம் ஆகிறது.

தற்போதைய அரசியல் செயலின்மைக்கு முடிவுகட்டுவது என்பது, ஆளும் வர்க்கத்தின் சகல கட்சிகளில் இருந்தும் அதன் இடது ஆதரவாளர்களில் இருந்தும் அடிப்படையில் பிரிவதை அர்த்தப்படுத்துகிறது. இலங்கையிலும் மற்றும் உலகம் பூராவும் உள்ள ஆளும் வர்க்கங்கள் யுத்தத்தை நோக்கியும் மற்றும் தொழிலாள வர்க்கத்தின் வாழ்க்கைத் தரங்களை, ஜனநாயக உரிமைகளை துவம்சம் செய்வதை நோக்கியும் தள்ளப்படுவதற்கு மூல காரணம், இலாப அமைப்புமுறையும் மற்றும் அது உலகத்தை முதலாளித்துவ தேசிய அரசுகளாக பொருத்தமின்றி பிரித்து வைத்திருப்பதுமே ஆகும். இதற்கு ஒரே மாற்றீடு சோசலிசமே ஆகும்: அதாவது உலகப் பொருளாதாரத்தின் பரந்த வளங்களை, நிதிய மற்றும் கூட்டுத்தாபன கும்பல்களின் இலாபத்துக்காக அன்றி, உழைக்கும் மக்களின் அவசரத் தேவைகளை பூர்த்தி செய்யக்கூடியவாறு புத்திக்கூர்மையான முறையில் மறு ஒழுங்கு செய்வதாகும்.

அதிகாரத்தை கைப்பற்றி தொழிலாளர்களதும் விவசாயிகளதும் அரசாங்கத்தை ஸ்தாபிப்பதன் பேரில், கிராமப்புற வெகுஜனங்களுக்கு தலைமை வகிக்கப்பதற்காக தொழிலாள வர்க்கத்தை அணிதிரட்ட இந்த முன்னோக்கின் அடிப்படையிலேயே சோ.ச.க. பிரச்சாரம் செய்கின்றது. தெற்காசியாவிலும் மற்றும் உலகம் பூராவும் சோசலிச குடியரசு ஒன்றியங்களை அமைக்க நான்காம் அகிலத்தின் அனைத்துலகக் குழு முன்னெடுக்கும் போராட்டத்தின் பாகமாக, ஸ்ரீலங்கா-ஈழம் சோசலிச குடியரசை ஸ்தாபிக்க சோசலிச சமத்துவக் கட்சி போராடுகின்றது.

உழைக்கும் மக்களின் வாழ்க்கைத் தரம் மற்றும் ஜனநாயக உரிமைகளை காக்க சோ.ச.க. பின்வரும் வேலைத்திட்டத்தை அபிவிருத்தி செய்கின்றது.