மூன்று ஆண்டுகளுக்கு முன்பு பிரான்சுடன் ருவண்டா தூதரக உறவுகளை முறித்துக் கொண்டது. ருவண்டாவின் ஜனாதிபதி Juvenal Habyarimana வின் விமானத்தைச் சுட்டுவீழ்த்தி, இனக்கொலைகளைத் தூண்டிவிட்ட சம்பவத்தில், ககாமேயின் படைகள் பங்கு கொண்டிருந்தன என்று ககாமே ஆட்சியைத் தொடர்புபடுத்தும் விதத்தில் குற்றச்சாட்டுக்களை விசாரிக்க அப்பொழுது பிரெஞ்சு அரசாங்கம் முற்பட்டுக் கொண்டிருந்தது.

உண்மையில் ஒரு சில மணி நேரங்களே நீடித்த சார்க்கோசியின் பயணத்தின் நோக்கம், இனப்படுகொலைகளில் பிரான்சின் பங்கு கவனிக்கப்படாமல் விடப்படும் என்றால், தூதரக உறவுகளைப் புதுப்பித்தல் என்ற நிபந்தனையாக இருந்தது.

சார்க்கோசி இதுவரை பிரெஞ்சு அரசாங்கத்தின் செய்தித் தொடர்பாளர்கள் கூறிவந்துள்ள பொய்களைத்தான் மீண்டும் கூறியுள்ளார். அவற்றின்படி ருவண்டாவில் என்ன நடந்தது என்று பாரிசுக்கு தெரியாது என்பதாகும். "ஒரு பிழையான தீர்ப்பு, கொலை செய்யப்பட்ட ஜனாதிபதியின் அரசாங்கத்தின் இனப்படுகொலைகளின் அளவு பற்றி நம் பார்வையற்ற நிலை, "Operation Turquoise" துவக்கப்பட்டதில் ஏற்பட்ட கால தாமதத் தவறுகள், போதுமான படைகள் இல்லாதவை" ஆகியவை பற்றி சார்க்கோசி தெரிவித்தார். 2007ல் சார்க்கோசி "பிரான்ஸ் உட்பட" சர்வதேச சமூகத்தின் "பலவீனங்கள், தவறுகள்" பற்றியும் பேசியிருந்தார்.

2008ல் வெளியுறவு மந்திரி பேர்னார்ட் குஷ்நெர் "ஒரு பிரெஞ்சு அரசியல் பிழை" என்று கூறிய அளவிற்கு சார்க்கோசி செல்லவில்லை. அது பிரெஞ்சுத் தலைவர்கள் எட்வார்ட் பலடூர் (1993 ல் இருந்து 1995 வரை பிரதமராக இருந்தவர்) மற்றும் அவருடைய வெளியுறவு மந்திரி அலன் யூப்பே போன்றவர்களின் சீற்றத்தைத் தூண்டியது. பலடூர் குஷ்நெருக்கு எழுதிய கடிதத்தில் "குஷ்நெர் பிரான்சை கெளரவப்படுத்தவில்லை... நிக்கோலோ சார்க்கோசி தன் அரசாங்கத்தில் அவருடைய தேவையை கொண்டிருக்கவில்லை" என்று வலியுறுத்தினார்.

இத் தலைவர்கள், ருவண்டாவில் நடந்த குற்றங்களைப் பற்றி விசாரிக்கும் பொறுப்பைக் கொண்டிருக்கும் சர்வதேச நீதிமன்றத்தில் சட்டபூர்வ வழக்குப் பதிவை எதிர்கொள்ள நேரிடும் என்ற அச்சத்தினால், ஒப்புதல் வாக்கு மூலங்களைக் கொடுக்க விரும்பவில்லை.

ககாமேயைப் பொறுத்த வரை, அவர் பிரான்சிற்கும் ருவண்டாவிற்கும் இடையே இருந்த "கடினமான கடந்த காலம்" பற்றிப் பேசினார். மே மாத இறுதியில், நீசில் (Nice) நடக்க இருக்கும் பிரான்ஸ் - ஆபிரிக்கா மாநாட்டில் பங்கு பெற இருப்பது பற்றி தான் ஆழ்ந்திருப்பதாக ககாமே கூறினார்.

கிகாலிக்கு நல்லெண்ண அடையாளமாக பிரெஞ்சு அதிகாரிகள் Juvenal உடைய விதவை மனைவி Agathe Habyarimana வை, மார்ச் 3 அன்று விடுவிப்பதற்கு முன் தடுப்புக்காவலில் வைத்திருந்தனர். இவர், 1994ல் பிரான்சின் பாதுகாப்புடன் ருவண்டாவில் இருந்து கொங்கோ வழியே தப்பி பிரான்சுக்கு வந்து வசித்து வந்திருந்தார். ஹுட்டு தீவிரவாதி Habyarimana கூட்டாளிகளின் சிறிய குழுவான அகஜுவில் (Akazu) இவர் முக்கிய உறுப்பினராக இருந்தார் என்று கருதப்படுகிறது. இந்த குழுதான் இனப்படுகொலைகளை திட்டமிட்டு ஊக்குவித்திருந்தது.

திருமதி ஹப்யரிமனா பிரான்சில் சிறிது காலம் வசித்திருந்தாலும், OFPRA எனப்படும் பிரான்சின் அகதிகள், குடிபெயர்ந்தவர்கள் பாதுகாப்பு அலுவலகம் பலமுறையும் அவருக்கு அரசியல் தஞ்சம் கொடுக்க மறுத்துவிட்டது. அவர் "மனிதகுலத்திற்கு எதிரான குற்றங்கள் இழைத்திருக்கக்கூடும் என்பதற்குத் தீவிர காரணங்கள் உள்ளன" என்று தன் மறுப்பை அது நியாயப்படுத்தியது.

கடந்த நவம்பர் மாதம் இவரை நாட்டிற்கு அனுப்பி வைக்க வேண்டும் என்று கிகாலி கோரியிருந்தது. எத்தகைய சட்டபூர்வ நடவடிக்கைகளை அவர் எதிர்கொள்வார் என்பது தெளிவாக இல்லை. அவரை ருவண்டாவிற்கு தற்போது அனுப்பி வைக்காமல், பிரான்சில் வைத்து விசாரிக்கும் சாத்தியங்கள்பற்றி Jeune Afrique தனது கருத்தை எழுப்பியது. "ருவண்டாவின் நீதிமுறையின் நடுநிலை பற்றி பிரெஞ்சு நீதித்துறை நம்பிக்கை கொள்ளவில்லை" என்று அது குறிப்பிட்டுள்ளது.

Le Monde பத்திரிகையில் வெளியான கட்டுரை ஒன்றில் ("சார்க்கோசி, ருவண்டாவில் சரியான சொற்களை கண்டுபிடிக்கவேண்டும்'') பெல்ஜிய செனட்டில் ருவண்டா இனப்படுகொலை பற்றி விசாரணைக்குழு தேவை என்று குறிப்பிட்ட செனட்டர் Alain Destexh, பிரான்ஸின் பங்கு பற்றி விளக்கியுள்ளார். 1990 ல் Habyarimana அரசாங்கத்திற்கு கொடுத்துவந்த ஆதரவை பெல்ஜியம் விலக்கிக் கொண்ட பிறகு, பிரான்ஸ் தனது கட்டுப்பாட்டைக் அதன் மீது மேற்கொண்டது. ருவண்டா இராணுவத்தின் வலிமை ஐந்து மடங்காக அதிகரிக்கப்பட்டது. ஆயுத அளிப்புக்கள் பெருகின. பிரெஞ்சுத் துருப்புக்கள் ருவண்டா இராணுவத்திற்கு பயிற்சி அளித்து FPR க்கு எதிரான சண்டைகளில் நேரான பங்கையும் மேற்கொண்டது.

அந்த நேரம் பிரான்ஸ் முதலாளித்துவ இடது, வலது கூட்டணியினால் ஆளப்பட்டு வந்தது. பிரெஞ்சு ஜனாதிபதி பிரான்சுவா மிட்டராண்ட் சோசலிஸ்ட் கட்சியின் உறுப்பினர் ஆவார். அரசாங்கம் வலதுசாரி கோலிச RPR கட்சியைக் கொண்டிருந்தது. மித்திரோன் எப்பொழுதும் இந்த இனப்படுகொலைகளில் பிரான்ஸின் பங்கு பற்றிப் பேச மறுத்திருந்தார்.

1994 ஏப்ரல் மாதம், ருவண்டா ஜனாதிபதி Juvenal Habyarimana பயனம் செய்த விமானம் கிகாலிக்கு மேல் பறந்த போது சுட்டு வீழ்த்தப்பட்டதில் அவர் கொல்லப்பட்டார். அரசாங்கம் Interahamwe இராணுவக் குழுவுக்கு வானொலி மூலம் அழைப்புவிடத் தொடங்கியது. அதில் பெரும்பாலும் வேலையில்லாமல் இருந்த ஹுட்டு இளைஞர்கள் டுட்சிகளைப் படுகொலை செய்வதற்கு சேர்க்கப்பட்டனர். ஏப்ரல் முதல் ஜூன் வரை Interahamwe மற்றும் இதர இராணுவக் குழுக்கள் 800,000 பேரைக் படுகொலை செய்தன. கொலைசெய்யப்பட்டவர்களில், பெரும்பாலானவர்கள் டுட்சிக்களாக இருந்ததோடு, அரசாங்க எதிர்ப்பு ஹுட்டுக்களும் அதில் அடங்கியிருந்தனர்.

Operation Turquoise என்னும் நடவடிக்கையை பிரான்ஸ் மேற்கொண்டு, ஆயிரக்கணக்கான துருப்புக்களை நாட்டின் தென்மேற்குப் பகுதியை ஆக்கிரமிக்க அனுப்பியது. பிரெஞ்சு ஏகாதிபத்தியத்துடன் பலமாக இணைந்திருந்து இனப்படுகொலைகளுக்கு காரணமாக இருந்தவர்கள் உட்பட, முடிந்த அளவு ஹுட்டுக்களுக்கு பாதுகாப்பு அளிக்கும் நோக்கத்தையே இந்த நடவடிக்கை கொண்டிருந்தது. இந்தக் குழுக்கள் பல அருகிலுள்ள கொங்கோவிற்கு தப்பியோடி தொடர்ந்தும் சண்டையை மேற்கொண்டிருந்தன. கொங்கோ எல்லைப் பகுதியில் இருந்து படுகொலைகளைத் தூண்டிவிட்ட Radio Mille Collines நிலையமானது பிரெஞ்சு வெளியுறவு அலுவலகத்தின் கட்டுப்பாட்டிலும், பிரான்சின் பாதுகாப்புடனும் ஒலிபரப்பிக் கொண்டிருந்தது.